Mapa Europy przedstawia Imperium Karola Wielkiego. W 768 roku państwo Karola Wielkiego obejmowało obszar Niderlandów, Belgii, centralnych i zachodnich Niemiec oraz Francji z wyjątkiem Bretanii. Od 768 do 814 roku przyłączył on do swego państwa Katalonię i tereny na zachód od niej, Saksonię, Marchię Serbską, Bawarię, północną część półwyspu Apenińskiego, Marchię Bretońską, Austrię i zachodnie Węgry. Sardynia oraz Bretania uznawały zwierzchność Karola Wielkiego. Księstwo Benewentu znajdujące się w południowej części półwyspu Apenińskiego było sojusznikiem Karola Wielkiego. Afryka, Cypr, Półwysep Iberyjski oraz wschodnie wybrzeże morza Śrudziemnego były kontrolowane przez Arabów. Pod panowanie Omurtaga od 814 do 831 Bułgaria kontrolowała tereny Centralnej Bułgarii, Wołoszczyzny, Mołdawii, Siedmiogrodu, banatu i wschodnich Węgier. Cesarstwo Bizantyjskie kontrolowało Sycylię, fragmenty południowej części półwyspu Apenińskiego, fragmenty Dalmacji, Trację, południowe wybrzeże Krymu, wszystkie greckie wyspy, Peloponez i Azję Mniejszą. Klasztory znajdowały się w Sankt Gallen, Fuldzie, Korbei, Sankt Denis, Sankt Requier oraz Corbie.