Mapa interaktywna prezentująca mapę świata. Zaznaczone są kraje, w których mieszkają Palestyńczycy. Są to: Autonomia Palestyńska, Jordania, Izrael, Syria, Chile, Liban, Arabia Saudyjska, Katar, USA. Elementy mapy interaktywnej: Autonomia Palestyńska. Liczba uchodźców palestyńskich: 4 750 000

Historyczną nazwą Palestyna określano obszar leżący między Morzem Śródziemnym na zachodzie, Pustynią Syryjską na wschodzie, górami Liban na północy i wyżyną Negew od południa. W 1950 r. Zachodni Brzeg zajęła Jordania, administrację w Strefie Gazy przejął zaś Egipt. W 1967 r., po wojnie sześciodniowej, Zachodni Brzeg, Wschodnia Jerozolima oraz Strefa Gazy znalazły się pod kontrolą Izraela. W 1994 r. na mocy porozumienia palestyńsko-izraelskiego powstały Palestyńskie Władze Narodowe, które przejęły kontrolę nad Zachodnim Brzegiem oraz Strefą Gazy. W 1996 r. prezydentem Autonomii Palestyńskiej został Jasir Arafat. Zdjęcie przedstawia obóz składający się z wielu namiotów. ^{Domena publiczna, Wikimedia Commons.}

Balata, obóz dla uchodźców palestyńskich, lata 50. Jordania. Liczba uchodźców palestyńskich: 2 175 491

Obozy dla uchodźców palestyńskich w Jordanii, podobnie jak w Libanie, Syrii i na Zachodnim Brzegu, są zorganizowane według miejscowości lub miejsca pochodzenia rodziny uchodźców. Jedną z pierwszych rzeczy, których dowiadują się dzieci urodzone w obozach, jest nazwa wioski, z której pochodzą. Badacz społeczności uchodźców palestyńskich David McDowall pisze, że „tęsknota za Palestyną przenika całą społeczność uchodźców i jest najbardziej żarliwie pielęgnowana przez młodszych uchodźców, dla których dom istnieje już tylko w wyobraźni”. Zdjęcie przedstawia kobietę i mężczyznę. Maszerują przed siebie. Ubrani są w mundury.^{Domena publiczna, Wikimedia Commons.}

Jedna z najbardziej rozpoznawalnych przedstawicielek mniejszości palestyńskiej w Jordanii – Alia al-Husajn (1948–1977), trzecia żona króla Jordanii Husajna I. Izrael. Liczba uchodźców palestyńskich: 1 890 000

Około 60 proc. arabskich mieszkańców Izraela uważa się za Palestyńczyków. Pomimo nacisków amerykańskich, m.in. ze strony prezydenta USA Harry’ego Trumana (1945–1953), Żydzi konsekwentnie odmawiają uchodźcom palestyńskim prawa powrotu oraz odzyskania skonfiskowanej ziemi i dobytku. Zdjęcie przedstawia panoramę miasta. ^{Lic. CC BY 2.5, אוסאמה דאמוני, Wikimedia Commons.}

Nazaret – największy ośrodek arabskiego osadnictwa we współczesnym Izraelu. Syria. Liczba uchodźców palestyńskich: 552 000

Zgodnie z rezolucją Ligi Arabskiej z 1965 r. większość krajów arabskich, w tym Syria, odmówiły nadania obywatelstwa Palestyńczykom, argumentując, że odebrałoby im to prawo do powrotu do Palestyny. W styczniu 2015 r. w Syrii działało 9 obozów dla uchodźców palestyńskich. W wyniku wojny domowej duża liczba uchodźców palestyńskich uciekła z Syrii do innych krajów arabskich i Europy. Zdjęcie przedstawia obóz składający się z namiotów. Nad obozem siedzi mężczyzna, który spogląda w stronę widza.
_{Obóz uchodźców palestyńskich Jaramana w Syrii, 1948, domena publiczna} Chile. Liczba uchodźców palestyńskich: 500 000

Połowa palestyńskich emigrantów przybyłych do Ameryki Południowej zamieszkuje Chile. Przyczyny emigracji początkowo miały charakter ekonomiczny. Liczba uchodźców zwiększała się jednak wraz z wybuchem kolejnych wojen izraelsko-arabskich. Wielu emigrantów pochodziło z rejonu Betlejem. Osoby emigrujące do Ameryki Łacińskiej były głównie palestyńskimi chrześcijanami. Na zdjęciu powiewają dwie flagi: chilijska i palestyńska. Flaga chilijska składa się dolnego czerwonego pasa oraz na górze niebiesko kwadratu z białą gwiazdą po lewej i białym pasem po prawej. Flaga palestyńska składa się z trzech poziomych pasów, od góry: czarnego, białego i zielonego. Po lewej stronie jest czerwony trójkąt z podstawą wzdłuż lewego boku flagi. ^{Lic. CC BY-SA 4.0, Carlos Figueroa Rojas, Wikimedia Commons.}

Flagi palestyńska i chilijska. Liban. Liczba uchodźców palestyńskich: 458 369

Aż 100 000 Palestyńczyków uciekło do Libanu z powodu wojny arabsko-izraelskiej z 1948 r. Do stycznia 2015 r. liczba ta wzrosła do 452 669 uchodźców. Palestyńczycy mieszkający w Libanie długo pozbawieni byli podstawowych praw obywatelskich, m.in. prawa do wykonywania zawodu prawnika, inżyniera lub lekarza. W raporcie z 2007 r. Amnesty International potępiła „przerażającą sytuację społeczną i ekonomiczną” Palestyńczyków w Libanie. Dopiero w 2010 r. otrzymali oni prawa do pracy przysługujące innym cudzoziemcom w kraju. Uchodźcy palestyńscy przez długi czas mieli też ograniczoną możliwość uzyskiwania obywatelstwa Libanu. Władze w latach 50. i 60. XX w. nadały obywatelstwo ok. 50 000 chrześcijańskich uchodźców palestyńskich. Jednakże ok. 60 000 szyickich uchodźców muzułmańskich otrzymało obywatelstwo dopiero w połowie lat 90. Zdjęcie przedstawia trójkę uśmiechniętych dzieci. Za dziećmi stoi samochód oraz znajdują się budynki.
_{Obóz dla uchodźców Shatila na przedmieściach Bejrutu maj 2019 r.,hardscarf, CC BY-SA 3.0} Arabia Saudyjska. Liczba uchodźców palestyńskich: 400 000

Saudyjczycy tradycyjnie „kibicują” sprawie palestyńskiej. Jednakże sami Palestyńczycy postrzegają Arabię Saudyjską nieprzychylnie i podejrzewają ją o współpracę z Izraelem przeciwko nim. Palestyńczycy są jedyną zagraniczną grupą, która nie może skorzystać z ustawy uchwalonej przez Radę Ministrów Arabii Saudyjskiej z 2004 r., uprawniającej emigrantów wszystkich narodowości, którzy mieszkają w królestwie od 10 lat, do ubiegania się o obywatelstwo. Katar. Liczba uchodźców palestyńskich: 295 000

Fundacja Obrony Demokracji skrytykowała narody arabskie, w tym Katarczyków, za łamanie praw człowieka względem Palestyńczyków, którzy funkcjonują tam jako obywatele drugiej kategorii. USA. Liczba uchodźców palestyńskich: 255 000

Palestyńska emigracja do USA rozpoczęła się pod koniec XIX w. Do Stanów wyjeżdżali wówczas palestyńscy chrześcijanie prześladowani przez Turków. Później, w wyniku kolejnych wojen izraelsko-arabskich, Palestyńczycy stworzyli społeczności w takich miastach jak Nowy Jork, Los Angeles i Detroit, gdzie żyją obok Libańczyków, Irakijczyków czy Jemeńczyków. Zdjęcie przedstawia rząd budynków z drzewami naprzeciwko. Na jednym z budynków jest szyld w języku arabskim. ^{CC BY-SA 4.0, JPTimbaud93, Wikimedia Commons.}

Bay Bridge na nowojorskim Brooklynie, miejsce zamieszkania wielu społeczności arabskich. Wśród nich, obok Jemeńczyków, najliczniejsi są Palestyńczycy, którzy mają tam swoje sklepy i punkty usługowe.