(łac. disiunctio – rozdzielenie, niezgodność) – zdanie złożone z dwóch zdań za pomocą spójnika „albo”, rozumianego jako „zachodzi co najwyżej jedno z dwojga”

(gr. génos – pochodzenie; logia – zbiór) – dział poetyki zajmujący się badaniem rodzajów i gatunków literackich

(od rzeczownika: gnoma, gr. gnōmē - mniemanie, sąd) - zawierający zwięzłe zdanie o charakterze sentencji, pouczenia moralnego

(łac. inter – pośród; textum – tkanka, sukno, tekst) – relacje zachodzące między różnymi tekstami kultury (np. utworami literackimi, dziełami plas

relacja wiążąca dwie pary lub więcej par jednostek danego poziomu języka, mająca dla zbioru jednostek danego poziomu wartość porządkującą

(gr. palin – ponownie, psao – ścierać) – w starożytności i średniowieczu tekst zapisany na materiale, z którego usunięto poprzedni tekst; zabieg stosowano dla oszczędności drogich materiałów piśmienniczych (np. papirusu, pergaminu); przenośnie: dzieło noszące ślady poprzednich wersji

(gr. parádeigma – wzorzec) – w gramatyce zbiór wszystkich form fleksyjnych właściwych dla danego typu wyrazów (np. rzeczowników męskich żywotnych, rzeczowników żeńskich)

(łac. passio – cierpienie) – nabożeństwo wielkopostne poświęcone rozpamiętywaniu męki Chrystusa; także: ewangeliczny opis męki Chrystusa czytany podczas takiego nabożeństwa; w malarstwie, rzeźbie, misteriach: cykl scen przedstawiających mękę Chrystusa

(łac. suspensus - wzniesiony, zawieszony) - wstrzymanie biegu akcji lub jej nieoczekiwany zwrot

zapisany w ciągu powiązanych elementów treści