Model 3D przedstawia matkę pszczoły miodnej. Głowa – oczy złożone zajmują większą jej część, na górze umieszczona jest para czułków. Tułów – kulisty, owłosiony. Wychodzą z niego dwie pary skrzydeł i trzy pary odnóży. Odwłok – największa część ciała. Jest podłużny, zakończony żądłem. Na planszy znajdują się punkty, które po kliknięciu wyświetlają z prawej strony ekranu ramkę z tekstem oraz tożsamym z nim nagraniem audio. Punkty od 1 do 5 zlokalizowane są w lewym górnym rogu. 1. Jajniki. Znajdują się w grzbietowej części odwłoka, mają kształt gruszkowaty, których zwężone części skierowane są ku przodowi ciała. Parzyste części narządów rozrodczych samic, w których powstają jaja. Jajniki znajdują się w grzbietowej części odwłoka matek i robotnic, mają kształt gruszkowaty, których zwężone części skierowane są ku przodowi ciała. Każdy jajnik zbudowany jest z rurek jajnikowych, w których powstają i dojrzewają jaja, u matki w pojedynczym jajniku jest ich od 110 do 220. W tylnej części jajnika rurki jajnikowe łączą się w osiem grup, z których każda ma wspólny przewód wyprowadzający, uchodzący do jajowodu. Jajniki pszczół robotnic są znacznie słabiej rozwinięte, każdy z nich składa się z 1 do 10 rurek jajnikowych. W okresie składania jaj przez matkę jajniki wypełniają znaczną część przestrzeni odwłoka. 2. Jajowody. Długie rurki łączące jajniki z pochwą. Przewody znajdujące się u samic, łączące jajniki z pochwą. Odchodzące od każdego z jajników jajowody boczne łączą się w jeden krótki jajowód środkowy. Ściany jajowodów są pofałdowane i dobrze umięśnione. Miejsce połączenia jajowodu środkowego z pochwą jest nazywane otworem płciowym. 3. Pochwa. Ma kształt worka o pofałdowanych, umięśnionych ścianach. Do pochwy uchodzi jajowód, a w jej górnej części ma ujście przewód zbiorniczka nasiennego. W końcowym odcinku pochwa rozszerza się, tworząc worek kopulacyjny zakończony otworem kopulacyjnym. Otwór jest zasłonięty szerokim fałdem, uniemożliwiającym wypływanie nasienia po kopulacji. 4. Zbiorniczek nasienny. Znajduje się nad pochwą, z którą łączy go krótki przewód. Ma kształt kulki. Część narządów rozrodczych matki, w których po kopulacji gromadzone i przechowywane jest nasienie trutni. Zbiorniczek nasienny znajduje się nad pochwą, z którą go łączy krótki przewód i ma kształt kulki o średnicy 1,5 mm. Powierzchnie zbiorniczka otacza gęsta sieć tchawek, są tam również gruczoły zbiorniczka nasiennego, których wydzielina odżywia plemniki zgromadzone w zbiorniczku. 5. Worek kopulacyjny. Mała wydłużona struktura w kształcie worka. Końcowa część pochwy matki pszczelej.

Matka pszczoły miodnej – widok z góry

Ilustracja przedstawia matkę pszczoły miodnej widzianą od góry. Głowa – oczy złożone zajmują większą jej część, na górze umieszczona jest para czułek. Tułów – kulisty, owłosiony. Wychodzą z niego skrzydeł i trzy pary odnóży. Odwłok – największa część ciała z widocznymi poziomymi pasami. Jest podłużny, zakończony żądłem.

Matka pszczoły miodnej – budowa zewnętrzna

Ilustracja przedstawia matkę pszczoły miodnej widzianą z boku. Głowa – oczy złożone zajmują większą jej część, na górze umieszczona jest para czułek. Tułów – kulisty, owłosiony. Wychodzą z niego dwie pary skrzydeł i trzy pary odnóży. Odwłok – największa część ciała. Jest podłużny, zakończony żądłem. Punkt pierwszy. Głowa. Linia pod pszczołą pokazująca wielkość głowy. Punkt drugi. Tułów. Linia pod tułowiem pokazująca wielkość tułowia. Punkt trzeci. Odwłok. Linia pod odwłokiem pokazująca wielkość odwłoka. Punkt czwarty. Czułki. Para wypustek wychodząca z głowy. Zagięte w jednej trzeciej długości. Punkt piąty. Oko złożone. Duże struktury zajmujące większą część głowy, kształtem przypominają czarne jajo. Punkt szósty. Skrzydła. Przeźroczyste, wydłużone blaszki z brązowymi liniami idącymi przez całą długość skrzydeł. Punkt siódmy. Żądło. Cienka igła znajdująca się na końcu odwłoka. Punkt ósmy. Gruczoły kieszonkowe. Czarne dziurki znajdujące się ma grzbietowej części odwłoka. Punkt dziewiąty. Aparat gębowy gryząco‑ssący. Brązowe blaszki przypominające kształtem dziób.

Matka pszczoły miodnej – budowa wewnętrzna

Ilustracja przedstawia matkę pszczoły miodnej w przekroju z widocznymi narządami wewnętrznymi. Pszczoła podzielona jest na trzy segmenty – głowę, tułów i odwłok. Struktury zaznaczone punktami:

Punkt pierwszy. Gruczoły żuwaczkowe. Znajdują się w głowie zaraz za aparatem gębowym, kształtem przypominają fasolę. Najlepiej rozwinięte u matek, słabiej u robotnic, u trutni nie występują. Ich wydzielina wchodzi przypuszczalnie w skład mleczka pszczelego. Gruczoły żuwaczkowe matek wytwarzają feromon zwany substancją mateczną. Wydzielina ta dostaje się na powierzchnię ciała matki, skąd zlizywana jest przez robotnice otaczające matkę i przekazywana innym pszczołom. Feromon ten pobudza do funkcjonowania gruczoły gardzielowe i woskowe u robotnic, a także wpływa na proces zakładania mateczników w rodzinie. Brak lub niedobór tej substancji przyczynia się do rozwoju ciała tłuszczowego i hamuje czynności jajników pszczół.

Punkt drugi. Mięśnie tułowiowe. Czerwona struktura przypominająca półkole znajdująca się w tułowiu.

Punkt trzeci. Łańcuszek nerwowy. Przypomina długi sznurek z gwieździstymi wypustkami oplatający narządy wewnętrzne. Ciągnący się od głowy do końca odwłoka.

Punkt czwarty. Wole. Znajduje na początku odwłoka. Jest częścią przewodu pokarmowego. Ma kształt wydłużonego worka.

Punkt piąty. Worek powietrzny. Znajduje się w górnej części odwłoka i zajmuje jego większą część. Worek jest wydłużony i lekko zagięty tak jak górna linia odwłoka, posiada cztery wypustki u góry.

Punkt szósty. Jajnik. Znajduje się pod workiem powietrznym. Kształtem przypomina podłużną boję, z końcowej części jajnika wychodzi rurka – jajowód.

Punkt siódmy. Pochwa. Znajduje się na końcu odwłoka, łączy się z jajowodem.

Punkt ósmy. Jajowód. Rurka wychodząca z jajnika, połączona z pochwą.

Punkt dziewiąty. Zbiorniczek nasienny. Znajduje się za pochwą i ma kształt dysku.

Punkt dziesiąty. Żądło. Struktura przypominająca igłę umiejscowiona na zewnątrz na końcu odwłoka.