Ilustracje przestawiają rysunki techniczne złożonej, kompletnej skrzynki formierskiej: rzut górny oraz boczny. Skrzynka formierska jest to rama przeznaczona do wykonywania form odlewniczych.
Na obrazkach oznaczone są kolejno wszystkie elementy składowe skrzynki formierskiej: na dole znajduje się dolna skrzynka i na nią nakładana jest górna skrzynka, a w miejscu ich styku znajdują się ich obrzeża. Po bokach każdej ze skrzynek, czyli po prawej i lewej stronie widzimy elementy transportu skrzynek z czopem. Podobnie jak elementy do transportu po bokach po dwa dla każdej ze skrzynek znajdują się ucha skrzynek wraz z tulejami w otworach ustalających. Ucha górnej skrzynki znajdują się dokładnie nad uchami dolnej, tak aby w oba otwory ustalające można było włożyć ostatni element, czyli sworzeń ustalający, umożliwiający odpowiednie ustawienie między sobą górnej i dolnej skrzynki, aby zrobić to poprawnie potrzebne są dwa sworznie.

Rodzaje tulejek ustalających

Tulejki ustalające są jednym z elementów skrzyń formierskich, które są niezbędne do prawidłowego złożenia formy (skrzynki górnej z dolną)
Trzy ilustracje przedstawiają rysunki techniczne trzech rodzajów tulejek ustalających. Pierwszy rysunek przedstawia budowę tulejki liniowej ustalającej kątowo, której otwór na sworzeń jest okrągły, druga ilustracja ukazuje nam budowę tulejki podłużnej ustalającej kątowo, jej otwór na sworzeń ustalający wgląda jak prostokąt z zaokrąglonymi dwoma bokami, ostatni trzeci rysunek obrazuje nam budowę tulejki bocznego ustawiania i blokowania skrzyń formierskich.

Rodzaje sworzni ustalających

Sworznie ustalające są jednym z elementów skrzyń formierskich, które są niezbędne do prawidłowego złożenia formy (skrzynki górnej z dolną).
Sześć ilustracji  przedstawia sześć sworzni ustalających różnego typu. Na pierwszym i drugim obrazku pod numerem A i B widoczne są sworznie krótkie zwężające się ku dołowi. Na trzecim obrazku rączka sworznia ma kształt odwróconej litery L. Na obrazkach D i E rączka sworzni jest węższa i dłuższa niż w przypadku pierwszych dwóch. Sworznie przechodzą przez trzy elementy w skrzynce formierskiej. Ostatni rysunek F przedstawia również wąską rączkę sworznia. przechodzi bez dwa elementy i nie wystaję poniżej nich.

Trzy ilustracje przedstawiają rysunki trzech rodzajów elementów mocujących. Pierwszy rysunek przedstawia budowę klamry z naniesionymi wartościami wymiarowymi. Klamra mocująca jest przedstawiona w formie dwóch obróconych do wewnątrz liter T. Litery T stykają się ze sobą daszkami. Drugi rysunek pokazuję budowę zacisku. Widoczny na rysunku zacisk jest0 w kształcie haczyka. Od górnej części haczyka odchodzi podłużny element o obłym kształcie. Ostatni rysunek przedstawia sworznie dociskane klamrami. Widoczny sworzeń jest o kształcie walca. W górnej części walca znajduej się klamra. Kramra jest zaciśnięta na sworzniu. Na rysunku przedstawiona jest jako trapez z okręgiem w lewym górnym rogu.

Na ilustracji przedstawionych jest 11 podstawowych narzędzi do formowania, które używane są przez formierzy i rdzeniarzy przy ręcznym wykonywaniu formy i rdzeni odlewniczych.
Pierwsze narzędzie z literą A jest to ubijak długi (jest to długie wąskie narzędzie zakończone z jednej strony okrągłym, płaskim elementem, a z drugiej strony znajduję się grubsza szpatułka w kształcie zaokrąglonego z jednej strony prostopadłościanu). Drugim elementem z literą B jest ubijak krótki (różni się od ubijaka długiego tylko długością i grubością rączki miedzy zakończeniami). Trzecim narzędziem z literą C jest ubijak pneumatyczny, który ma rozbudowaną rączkę oraz jest zakończony elementem w kształcie ściętego ostrosłupa.

Kolejną grupą narzędzi z literą D są trzy gładziki płaskie. Różnią się od siebie wielkością i kształtem powierzchni gładzi (trójkątne lub prostokątne). Następną grupą E dwa gładziki kształtowe, różniące się wielkością. Kolejnym narzędziem z literą F są dwie jaszczurki, różnią się od siebie zakończeniami (zakończenie w kształcie trójkąta lub prostokąta o zaokrąglonych bokach).

Pod literą G przedstawione jest okrągłe sito. Następnie H jest to haczyk do wyjmowania modelu (długi pręt zakończony z jednej strony haczykiem, z drugiej posiada ostre zakończenie). Pond literą I jest prosty pędzel, natomiast pod literą J łopata. Jako ostatni element K przedstawiony jest lancet z haczykiem.

Na ilustracji przestawione są cztery rysunki płyt modelowych. Płyty modelowe są to narędzia do wytwarzania form odlewniczych w produkcji masowej lub seryjnej.
Jako pierwsza z literą A przedstawiona jest płyta modelowa jednostronna, na wąskim prostokącie widoczne są dwa półokrągłe modele.
Na rysunku drugim pod literą B przedstawiona jest płyta modelowa jednostronna, z dwoma modelami w kształcie trapezu,.

Na rysunku C widoczna jest płyta modelowa dwustronna. Na górnej powierzchni płyty widocne są półokrągłe kształty na modele półokrągłe. Od spodniej strony płyty widoczne są dwa trapezoidalne kształty przeznaczone na modele trapezowe.
Na ostatnim rysunku płyta modelowa rewersyjna z literą D posiada dwa modele – jeden półokrągłym drugi trapezowy.

Ilustracja przedstawia skomplikowany rysunek płyty modelowej z elementami charakterystycznymi. Płyta modelowa jest to narzędzie do wytwarzania form odlewniczych w produkcji masowej lub seryjnej.
Na górze u dole rysunku przedstawiony jest odpowiednio rzut górny i rzut dolny płyty.
W przypadku rzutu górnego płyta ma prostokątny kształt. Prostokątna płyta znajduje się wewnątrz ramki. W prostokątnej ramce widoczne są dwa rodzaje okrągłych kształtów. Większy z dwoma prostymi równoległymi przechodzącymi przez okrąg stanowiącymi jego cięciwy oznaczający kołek ustalający oraz mniejszy okrąg stanowiący miejsca przelotu. W przypadku ramek poziomych znajduje się w nich sześć kołków ustalających i dwa przeloty a w przypadku ramy pionowej pięć kołków ustających i dwa przeloty. Od lewego boku płyty w stronę jej prawego boku biegnie po środku kształt który można podzielić na dwa elementy. Podstawę stanowiącą trapez równoramienny oraz główną część kształtu stanowiącą podłużny cienki prostokąt o zaokrąglonych wierzchołkach od strony prawej krawędzi płyty. Po obu stronach kształtu znajdują się po trzy prostokątne zagłębienia będące pod kątem. Na całej powierzchni płyty znajdują się najprawdopodobniej otwory narysowane w formie okręgów.
Rzut z dołu jest zbliżony z rzutem z górnym. Różnice stanowią prostokątne elementy na płycie. Prostokąty są połączone cienkim krótkim kształtem z podłużnym prostokątem widocznym w środkowej części płyty. Przypomina to gałęzie drzewa. Dodatkowo prostokątne kształty znajdują się w kształcie przypominającym ramkę.
Rzuty widoczne w centralnej części rysunku są swoim odbiciem lustrzanym. Na rzutach widoczne są dwie stykające się ze sobą płyty z czego w przypadku rzutu górnego B–B, górna płyta jest o kształcie literki C. OD górnej strony płyty znajduje się osiem elementów o kształcie prostokątnym z czego pierwszy , drugi i trzeci ma założoną śrubę. Po środku górnej płyty znajduje się pionowy prostokątny element od którego odchodzą małe prostokątne wypustki zakończone okręgami. Na górze prostokątnego elementy jest widoczna śruba.
Rzut dolny: A–A stanowi odbicie lustrzane rzutu B–B.