Zarys fortyfikacji Fortu Duquesne; w oddali widać sylwetkę dzisiejszego centrum miasta Pittsburgh.
Kevin Myers, 2006, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0
1
Wskazówka
Temat nadobowiązkowy, w większości wykracza poza podstawę programową, ale warto go zrealizować, ponieważ wyjaśnia sytuację w Ameryce Północnej w przeddzień wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych oraz zmianę układu sił między mocarstwami w Europie (wzrost znaczenia Prus i Rosji).
RrKwNOueZzvdS11
oś czasu Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0
Amerykańskie początki
Od 1739 r. w koloniach toczyła się tzw. „wojna o ucho Jenkinsa”, w której angielscy kolonizatorzy odnieśli dość spektakularne sukcesy w zmaganiach z Francuzami i Hiszpanami. Pokój akwizgrański (1748), zamykając równolegle prowadzoną wojnę europejską o sukcesję austriacką, pozbawił jednocześnie kolonistów angielskich wszystkich zdobyczy (pokój akwizgrański - m.in. zatwierdzenie Marii Teresy jako władczyni Austrii po śmierci ojca kosztem utraty Śląska na rzecz Prus).
RCGUNZr9f0cR8
Kapitan Jenkins pokazuje swoją okaleczoną, pozbawioną ucha głowę premierowi Wielkiej Brytanii Robertowi Walpole’owi. Satyryczna rycina z 1738 r. Premier siedzi za biurkiem i odwraca z niechęcią wzrok; był przeciwnikiem nowej wojny z Hiszpanią i prawdopodobnie powiązanej z nią sojuszami Francją. Kapitan Jenkins pokazuje swoją okaleczoną, pozbawioną ucha głowę premierowi Wielkiej Brytanii Robertowi Walpole’owi. Satyryczna rycina z 1738 r. Premier siedzi za biurkiem i odwraca z niechęcią wzrok; był przeciwnikiem nowej wojny z Hiszpanią i prawdopodobnie powiązanej z nią sojuszami Francją. Źródło: Lobsterthermidor at English Wikipedia, 1738, rycina, domena publiczna.
Kapitan Jenkins pokazuje swoją okaleczoną, pozbawioną ucha głowę premierowi Wielkiej Brytanii Robertowi Walpole’owi. Satyryczna rycina z 1738 r. Premier siedzi za biurkiem i odwraca z niechęcią wzrok; był przeciwnikiem nowej wojny z Hiszpanią i prawdopodobnie powiązanej z nią sojuszami Francją.
Lobsterthermidor at English Wikipedia, 1738, rycina, domena publiczna
Nie usunięto jednak podstawowych przyczyn starć w Ameryce Północnej, tzn. dążenia mieszkańców 13 kolonii brytyjskich do poszerzenia zasięgu terytorialnego swojego osadnictwa i wkraczania na ziemie podlegające Francji.
Szczególne nasilenie tego konfliktu zaobserwować można było w dolinie rzeki Ohio wypływającej w okolicach Appalachów i wpadającej do Missisipi. Inicjatorem starć była założona przez kolonizatorów z Wirginii Kompania Ohio. W celu zablokowania penetracji angielskiej założony został w 1754 r. francuski Ford Duquesne. W 1755 r. regularna armia angielska poniosła kompletną klęskę w starciu z siłami francuskimi i wspomagającymi ich Indianami.
R1SkMrMj9JC0m
Początek rzeki Ohio w Pittsburgh w Pensylwanii. Powstała ona z połączenia dwóch rzek Allegheny (na lewo) oraz Monongahela (na prawo). Most na pierwszym planie jest pierwszym mostem na rzece Ohio. Początek rzeki Ohio w Pittsburgh w Pensylwanii. Powstała ona z połączenia dwóch rzek Allegheny (na lewo) oraz Monongahela (na prawo). Most na pierwszym planie jest pierwszym mostem na rzece Ohio. Źródło: David Schwab, 1998, Fotografia, U.S. Army Corps of Engineers Digital Visual Library, domena publiczna.
Początek rzeki Ohio w Pittsburgh w Pensylwanii. Powstała ona z połączenia dwóch rzek Allegheny (na lewo) oraz Monongahela (na prawo). Most na pierwszym planie jest pierwszym mostem na rzece Ohio.
David Schwab, 1998, Fotografia, U.S. Army Corps of Engineers Digital Visual Library, domena publiczna
RpPqoldrcUzxa
Zarys fortyfikacji Fortu Duquesne; w oddali widać sylwetkę dzisiejszego centrum miasta Pittsburgh. Zarys fortyfikacji Fortu Duquesne; w oddali widać sylwetkę dzisiejszego centrum miasta Pittsburgh. Źródło: Kevin Myers, 2006, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zarys fortyfikacji Fortu Duquesne; w oddali widać sylwetkę dzisiejszego centrum miasta Pittsburgh.
Kevin Myers, 2006, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0
tebPvjwNC6_00000016
Europejskie uwarunkowania
Podobnie jak w poprzednich dziesięcioleciach, najcięższe zmagania miały miejsce w Europie. Zagarnięcie Śląska przez Fryderyka II oraz chęć rewanżu ze strony Austrii stały się sprężyną napędzającą najpierw dyplomację, a później samą wojnę. Dzięki zabiegom uzdolnionego ministra Marii Teresy - Wenzla Antona Kaunitza – doszło do zmiany przymierzy i powstania koalicji, w której po jednej stronie znaleźli się Francuzi wspierający Austrię, a po drugiej Anglicy pomagający Prusom. Rozstrzygające było poparcie Rosji, a mniejsze państwa znalazły się po jednej lub drugiej stronie. Saksonia połączona więzami unii personalnej z Polską opowiedziała się za Marią Teresą, a to spowodowało, że na nią spadło pierwsze uderzenie Fryderyka w 1756 r. Błyskotliwym manewrem w okolicach poddrezdeńskiej twierdzy w Pirnie zmusił on do kapitulacji niemal całą saską armię. Znaczna część wziętych do niewoli została wcielona do armii pruskiej, a sama Saksonia przez 6 lat była okupowana i bezprzykładnie eksploatowana.
R1QVqTONdVPbg
Fryderyk II Fryderyk II na portrecie z ok. 1740 r. Obraz przypisywany Davidowi Matthieu Źródło: David Matthieu, Fryderyk II, ok. 1740, Van Ham Kunstauktionen, domena publiczna.
Fryderyk II na portrecie z ok. 1740 r. Obraz przypisywany Davidowi Matthieu
David Matthieu, Fryderyk II, ok. 1740, Van Ham Kunstauktionen, domena publiczna
R8ugu44nvkDqn
Portret Marii Teresy z ok. 1741 r. Obraz powstał w warsztacie Martina van Meytensa. Portret Marii Teresy z ok. 1741 r. Obraz powstał w warsztacie Martina van Meytensa. Źródło: Martin van Meytens, 1741, olej na płótnie, Melk Abbey, Austria, domena publiczna.
Portret Marii Teresy z ok. 1741 r. Obraz powstał w warsztacie Martina van Meytensa.
Martin van Meytens, 1741, olej na płótnie, Melk Abbey, Austria, domena publiczna
R1RJZleSGjSgx
Wenzel Anton von Kaunitz Wenzel Anton von Kaunitz – jeden z czołowych doradców Marii Teresy Źródło: Wenzel Anton von Kaunitz, ok. 1750-1752, olej, domena publiczna.
Wenzel Anton von Kaunitz – jeden z czołowych doradców Marii Teresy
Wenzel Anton von Kaunitz, ok. 1750-1752, olej, domena publiczna
RRKjpSFv6hQuH
Plan oblężenia wojsk saskich w twierdzy Pirna w 1756 r. Plan oblężenia wojsk saskich w twierdzy Pirna w 1756 r. Źródło: 1758, domena publiczna.
Plan oblężenia wojsk saskich w twierdzy Pirna w 1756 r.
1758, domena publiczna
Praca domowa
Polecenie 1.1
Jaki był wynik pierwszego etapu wojny siedmioletniej dla Saksonii połączonej unią z Rzeczpospolitą pod rządami Augusta III?
Polecenie 1.2
Oceń, jak zajęcie Saksonii przez Prusy wpłynęło na pozycję Augusta III w Rzeczpospolitej.
Polecenie 1.3
Oceń, czy słuszne było stanowisko frakcji magnackich - mających wpływ na rządy w Rzeczpospolitej w czasach saskich – pozostania państwa na uboczu toczących się konfliktów europejskich. Czy znaczało to oddanie pełnej inicjatywy sąsiadom Polski?
tebPvjwNC6_00000027
Cud domu brandenburskiego
R124uJuRQEkCa1
Portret carycy Elżbiety z 1743 r. Portret carycy Elżbiety z 1743 r. Źródło: Ivan Vishnyakov, 1743, olej na płótnie, Tretyakov Gallery, Moscow, domena publiczna.
Portret carycy Elżbiety z 1743 r.
Ivan Vishnyakov, 1743, olej na płótnie, Tretyakov Gallery, Moscow, domena publiczna
Wojna przyjęła jednak niezwykle niekorzystny obrót dla Prus. Powszechne oburzenie na poczynania Fryderyka w Saksonii spowodowało, że przeciwko niemu i wspierającemu go Jerzemu II, królowi brytyjskiemu, wystąpiła także Rosja. Francuzi wkroczyli do hanowerskich posiadłości angielskiej dynastii. Prusy atakowane były z trzech stron: od zachodu przez Francuzów, od wschodu przez wojska carycy Elżbiety i od południa przez Austrię. Klęska wydawała się nieunikniona, zwłaszcza że po spektakularnych zwycięstwach Fryderyka II następowały równie spektakularne klęski (zwycięstwo pod Pragą w 1757 r., klęska pod Kolinem, klęska pod Wrocławiem, triumf pod Lutynią itd.). Berlin był dwukrotnie zajmowany przez wrogie armie, które coraz mocniej zaciskały pętlę wokół wojsk Fryderyka. Zwłaszcza klęska po Kunowicami w 1759 r. wydawała się rozstrzygająca, antypruscy sprzymierzeńcy nie potrafili jednak wykorzystać najbardziej sprzyjających okazji, co już wówczas Fryderyk uznawał za cud.
Prawdziwym cudem okazała się sytuacja po śmierci carycy Elżbiety, kiedy jej następca car Piotr III, zapatrzony we Fryderyka II, opuścił szeregi koalicji antypruskiej i poparł dotychczasowego wroga. Zamach stanu w Petersburgu i przejęcie władzy przez żonę cara Katarzynę II nie zmieniły już układu sił. Na mocy pokoju zawartego w 1763r. Prusy utrzymały definitywnie Śląsk i wyrosły do rangi regionalnego mocarstwa. August III odzyskał Saksonię, ale bez odszkodowania ze strony Prus za siedmioletnią rabunkową okupację.
R1GCPAbQ1Uwha
Bitwa pod Pragą w 1757 r., w której zwycięstwo odniosła armia Prus; kolorowana grafika z ok. 1780 r. (w oddali widać miasto Pragę) Bitwa pod Pragą w 1757 r., w której zwycięstwo odniosła armia Prus; kolorowana grafika z ok. 1780 r. (w oddali widać miasto Pragę) Źródło: ok. 1780, domena publiczna.
Bitwa pod Pragą w 1757 r., w której zwycięstwo odniosła armia Prus; kolorowana grafika z ok. 1780 r. (w oddali widać miasto Pragę)
ok. 1780, domena publiczna
RoC5ILUFTQ7zB
Bitwa pod Lutynią Bitwa pod Lutynią na zachód od Wrocławia (1757), Austria rozbita przez Fryderyka II – pocztówka pokazująca obraz „Fryderyk II po bitwie pod Lutynią", który był eksponowany w Berlinie w tzw. „Hali Chwały" w berlińskim arsenale - wystawa w 1945 przestała istnieć; część obrazów i rzeźb uległa zniszczeniu, prawdopodobnie również ten. Źródło: Fritz Roeber, Bitwa pod Lutynią, ok. 1890, domena publiczna.
Bitwa pod Lutynią na zachód od Wrocławia (1757), Austria rozbita przez Fryderyka II – pocztówka pokazująca obraz „Fryderyk II po bitwie pod Lutynią", który był eksponowany w Berlinie w tzw. „Hali Chwały" w berlińskim arsenale - wystawa w 1945 przestała istnieć; część obrazów i rzeźb uległa zniszczeniu, prawdopodobnie również ten.
Fritz Roeber, Bitwa pod Lutynią, ok. 1890, domena publiczna
RnOudgRkVq038
Portret koronacyjny cara Piotra III Portret koronacyjny cara Piotra III (1761) namalowany przez L. C. Pfandzelta; obecnie w Ermitażu w Petersburgu. Źródło: Lucas Conrad Pfandzelt, Portret koronacyjny cara Piotra III, 1761, olej na płótnie, Hermitage Museum, domena publiczna.
Portret koronacyjny cara Piotra III (1761) namalowany przez L. C. Pfandzelta; obecnie w Ermitażu w Petersburgu.
Lucas Conrad Pfandzelt, Portret koronacyjny cara Piotra III, 1761, olej na płótnie, Hermitage Museum, domena publiczna
RZdJDXbzutXkb
Portret Katarzyny II w stroju koronacyjnym Portret Katarzyny II w stroju koronacyjnym (1763), namalowany przez F. Rokotowa, obecnie znajduje się w Galerii Trietiakowskiej w Moskwie. Źródło: Fyodor Rokotov, Portret Katarzyny II w stroju koronacyjnym, 1763, Tretyakov Gallery, Moscow, domena publiczna.
Portret Katarzyny II w stroju koronacyjnym (1763), namalowany przez F. Rokotowa, obecnie znajduje się w Galerii Trietiakowskiej w Moskwie.
Fyodor Rokotov, Portret Katarzyny II w stroju koronacyjnym, 1763, Tretyakov Gallery, Moscow, domena publiczna
Polecenie 2
Jaki wpływ na wynik wojny siedmioletniej miała śmieć carycy Elżbiety w Rosji i przejęcie władzy przez jej następcę cara Piotra III?
Ćwiczenie 1
R1XrEsjCvLvgX1
zadanie interaktywne
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 3
Na portretach carów wskaż, które z insygniów koronacyjnych pojawiają się, a które nie:
Czapka Monomacha,
berło z dwugłowym orłem,
jabłko.
tebPvjwNC6_0000003L
Indie
Wojna rozpoczęta w Ameryce Północnej, której główne zmagania toczyły się na polach bitew w Europie, objęła swoim zasięgiem także Amerykę Środkową (Karaiby) i Południową, Afrykę oraz Azję. Była to zatem pierwsza globalna wojna spowodowana przez rywalizację Europejczyków. Dowodzi to, że nowożytny europejski system kolonialny zapoczątkował procesy globalizacyjne trwające do dzisiaj.
R11261JcfaxUP1
Josepha François Dupleix Źródło: Louis François, Josepha François Dupleix, 1763, domena publiczna.
Josepha François Dupleix
Louis François, Josepha François Dupleix, 1763, domena publiczna
Rywalizacja w Indiach między Francuzami i Anglikami, w której teoretycznie obie strony reprezentowane były przez własne Kompanie Wschodnioindyjskie, najbardziej dramatyczny przebieg przyjęła w latach 40. i 50. XVIII w. Francuzom, dowodzonym przez uzdolnionego Josepha François Dupleix, udało się nawet zdobyć przewagę i na jakiś czas zdominować niemal całe południe półwyspu Indyjskiego z Hajdarabadem, Pondicherry i Cochin.
Po wybuchu wojny siedmioletniej, pomimo drobniejszych sukcesów Francuzom nie udało się odebrać Madrasu, a angielska dominacja na morzu zablokowała wsparcie z Europy. Zaczął się systematyczny demontaż francuskiego imperium przez stojącego na czele angielskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej Roberta Clive’a. Wojna całkowicie odebrała wpływy Paryżowi, choć Pondicherry zdobyte przez Anglików w 1761 r. później nominalnie powróciło w ich ręce. Na mocy pokoju zawartego w 1763 r. Francja utraciła na rzecz Anglii większość swojego pierwszego imperium kolonialnego.
RJQGmMlELOLlk
Robert Clive spotyka się z dowódcą Jafarem po bitwie pod Plessy w 1757 r. Robert Clive spotyka się z dowódcą Jafarem po bitwie pod Plessy w 1757 r. Obraz namalowany przez Francisa Haymana; znajduje się w Narodowej Galerii Portretu w Londynie. Źródło: Francis Hayman, Robert Clive spotyka się z dowódcą Jafarem po bitwie pod Plessy w 1757 r., ok. 1760, olej na płótnie, National Portrait Gallery, domena publiczna.
Robert Clive spotyka się z dowódcą Jafarem po bitwie pod Plessy w 1757 r. Obraz namalowany przez Francisa Haymana; znajduje się w Narodowej Galerii Portretu w Londynie.
Francis Hayman, Robert Clive spotyka się z dowódcą Jafarem po bitwie pod Plessy w 1757 r., ok. 1760, olej na płótnie, National Portrait Gallery, domena publiczna
Polecenie 4
Wymień najważniejsze postanowienia traktatów pokojowych kończących wojnę siedmioletnią: