Prezentacja + Sprawdź się
Zapoznaj się z prezentacją, a następnie wykonaj polecenia.
Na podstawie materiałów źródłowych opisz stosunki panujące między synami Ludwika Pobożnego.
Wskaż, która z części dawnego imperium Franków miała największe szanse na przetrwanie. Odpowiedź uzasadnij.
Zapoznaj się z mapą i wykonaj polecenia.
Wyjaśnij, dlaczego tytuł cesarski pozostał przy władztwie Lotara.
Wyjaśnij, dlaczego najszybciej rozpadowi uległo państwo Lotara.
Zapoznaj się z mapą i wykonaj polecenie.
Na podstawie fragmentu opracowania naukowego oraz wiedzy własnej wskaż dwa podobieństwa okoliczności utraty władzy przez Karolingów w państwie zachodnofrankijskim z okolicznościami utraty władzy przez Merowingów w państwie Franków.
Kapetyngowie. Królowie Francji 987(…) Wszystko zmieniło się wraz z przedwczesną śmiercią Ludwika 22 maja 987 roku. Król spadł z konia podczas polowania w pobliżu Senlis, krwawił z nosa i ust, cierpiał z powodu palpitacji. Zmarł, mając zaledwie dwadzieścia lat, a konsekwentny w swych zarzutach kronikarz z Saint‑Maixent znów zasugerował zatruty napój (i znowu – była to mało prawdopodobna przyczyna). Współczesne teorie spiskowe to dziecinne igraszki w porównaniu z klasztornymi kronikami!
(…)
Przewodnictwo nad zgromadzeniem objął Hugo Kapet, ogłaszając Adalbera niewinnym zdrady. Ten w zamian zgłosił poparcie dla ewentualnego wyboru Kapeta na króla. Celem kolejnego zjazdu – w Senlis – był wybór władcy państwa zachodniofrankijskiego. Hugo miał tylko jednego głównego rywala – Karola, księcia Dolnej Lotaryngii i ostatniego kandydata do tronu z dynastii karolińskiej. Jednakże Karol przez całe swoje życie trzymał się na uboczu. Miał niewielu przyjaciół w zachodniofrankijskim królestwie, niewielu zresztą mu ufało. (…) Prócz tego Karol najpierw opowiedział się za Ottonem II przeciw Lotarowi, a potem za Lotarem przeciw Ottonowi III – brakowało mu zatem protekcji ottońskiej dynastii. (…) Choć Karol napisał list do arcybiskupa Adalbera, wzmiankując o swoim dziedzicznym prawie do tronu, wcześniej stał po stronie jego oskarżycieli (…) Adalbero jasno przedstawił swój punkt widzenia w przemówieniu potępiającym Karolinga. Karol – twierdził arcybiskup – był awanturnikiem, „człowiekiem bez honoru, bez wiary, bez charakteru”; ożenił się z córką pomniejszego wasala, co nie przystoi monarsze. Arcybiskup zasugerował też, że pod władzą Karola państwo popadnie w kłopoty, a jeżeli możni pragną rozkwitu i sukcesu, powinni ukoronować „wspaniałego księcia Franków”. Adalbero zadeklarował zatem, że prawo do tronu nie opiera się na dziedziczności, co stanowiło podstawę roszczeń Karola. Pozycję Hugona jako właściwego kandydata do tronu poprawiało również konsekwentne wsparcie dla Kościoła i reformy kluniackiej. Dopomogła również reputacja rodu Robertynów, obrońców chrześcijańskiej Francji przed wikingami. Podsumowując zjazd, kronikarz z Saint‑Maixent użył dość sprytnego sformułowania: to nie Hugona wybrano, a raczej Karola „odrzucono”. Zgromadzenie w Senlis obrało Hugona Kapeta królem zachodnich Franków. Ukoronowano go 1 czerwca 987 roku, a namaszczono dwa dni później w Reims.Źródło: J. Bradbury, Kapetyngowie. Królowie Francji 987, Kraków 2017, s. 79–80.