Prezentacja składa się z dziesięciu slajdów. Wszystkie slajdy poza ostatnim zawierają krótki materiał filmowy z nagraniem dźwiękowym. Ostatni slajd zawiera grafikę oraz nagranie dźwiękowe.

Slajd pierwszy. Materiał filmowy prezentuje ekran podzielony na dwie części. Na jego środku znajduje się grafika zegara wskazującego godzinę drugą. Nad nim znajduje się strzałka w prawo. Z lewej części ekranu znajduje się zdjęcie młodej kobiety czytającej gazetę. W trakcie trwania filmu zamiast grafiki z lewej pojawia się młoda kobieta wertująca gazetę. Siedzi przy stole z ręcznikiem na włosach i w szlafroku. Z prawej strony ekranu znajduje się zdjęcie młodej kobiety czytającej książkę. Podpis na ekranie filmu: On ne lit plus dans certains endroits.
Transkrypcja: Fini le temps où l'on trouvait le magazine « People » de notre tante, la revue psycho de notre mère et deux‑trois mangas appartenant au frérot qui traînaient nonchalamment sur l'étagère des WC. De nos jours, on lit toujours des magazines, mais plus aux toilettes.

Slajd drugi. Materiał filmowy prezentuje ekran podzielony na dwie części. Na jego środku znajduje się grafika zegara wskazującego godzinę drugą. Nad nim znajduje się strzałka w prawo. Z lewej części ekranu znajduje się zdjęcie mapy, którą ktoś trzyma otwartą w samochodzie. Później pojawia się w jego miejscu scena z mapą, po której wędruje kobiecy i męski palec. Z prawej strony ekranu znajduje się zdjęcie nawigacji na ekranie na panelu w samochodzie. Podpis na ekranie filmu: On ne se perd plus.
Transkrypcja: Avant, les automobilistes ne voyageaient jamais sans une carte routière pour trouver leur itinéraire et ne pas se perdre. Certains avaient même de vraies collections, avec des cartes pour chaque région.
Aujourd'hui, nous utilisons toujours des cartes, mais désormais nous avons des outils de navigation qui peuvent nous parler. C'est bien pratique, même si après 5 heures de route, on peut avoir envie de mettre le mode silencieux.

Slajd trzeci. Materiał filmowy prezentuje ekran podzielony na dwie części. Na jego środku znajduje się grafika zegara wskazującego godzinę drugą. Nad nim znajduje się strzałka w prawo. Z lewej części ekranu znajduje się zdjęcie ozdobnej ceglanej bramy budynku w centrum miasta z tłumami ludzi wokół. Następnie w miejscu tego zdjęcia pojawia się młoda kobieta w sukience i kapeluszu spacerująca po łące kwietnej. Z prawej strony ekranu znajduje się zdjęcie kobiety siedzącej przy stoliku w kawiarni i przeglądającej coś na ekranie smartfonu. Podpis na ekranie filmu: On ne regarde plus autour de soi.
Transkrypcja: Tout le monde a déjà eu la malchance d’oublier son téléphone quelque part. Quelle panique ! Comment s’occuper pendant son trajet en métro ? Comment prévenir ses amis quand on est en retard ? D'ailleurs, où sont‑ils ? Ils m’ont sûrement envoyé un SMS…
Il nous est désormais difficile de comprendre comment les gens géraient leur quotidien avant l'apparition des smartphones. Possédaient‑ils des capacités extraordinaires ? Pas du tout... Ils faisaient simplement plus attention à leur environnement et comptaient sur leurs propres facultés plutôt que sur des gadgets technologiques.

Slajd czwarty. Materiał filmowy prezentuje ekran podzielony na dwie części. Na jego środku znajduje się grafika zegara wskazującego godzinę drugą. Nad nim znajduje się strzałka w prawo. Z lewej części ekranu znajduje się zdjęcie młodej kobiety podpierającej brodę na ręce. Obraz zaczyna się poruszać i widoczne jest okno, przy którym siedzi kobieta i obserwuje to, co jest za nim. Za oknem widoczna jest ulica w mieście. Z prawej strony ekranu znajduje się zdjęcie kobiety, która w jednej ręce trzyma kota a w drugiej smartfon, na którego ekran patrzy. Podpis na ekranie filmu: On ne connaît plus l’ennui.
Transkrypcja: Avant, le temps passait plus lentement et les gens savaient se concentrer sur le moment présent. Maintenant, on ne sait plus attendre sans rien faire. On n’est plus jamais seul avec soi‑même. On a constamment besoin d’être stimulé par des interactions avec son téléphone.

Slajd piąty. Materiał filmowy prezentuje ekran podzielony na dwie części. Na jego środku znajduje się grafika zegara wskazującego godzinę drugą. Nad nim znajduje się strzałka w prawo. Z lewej części ekranu znajduje się zdjęcie notatnika, w którym ktoś zapisuje notatki. Następnie w miejscu tego zdjęcia pojawia się kadr ukazujący fragment młodej kobiety, która notuje coś w nonatniku. Z prawej strony ekranu znajduje się zdjęcie kalendarza w smartfonie. Podpis na ekranie filmu: On ne se souvient plus des numéros de téléphone.
Transkrypcja: À l'époque de nos grands‑parents, il fallait retenir les dates, les adresses et les numéros de téléphone. On pouvait aussi les écrire dans un carnet de note, mais ensuite, il fallait se rappeler où on avait mis le carnet !
Cependant, il ne faut pas s’inquiéter pour autant, si notre mémoire n'est plus sollicitée par la mémorisation des numéros de téléphone. Les nouvelles technologies lui donnent malgré tout du travail, notamment avec tous ces mots de passe dont il faut se souvenir : boîtes mail, banque, assurance... et bien d'autres encore.

Slajd szósty. Materiał filmowy prezentuje ekran podzielony na dwie części. Na jego środku znajduje się grafika zegara wskazującego godzinę drugą. Nad nim znajduje się strzałka w prawo. Z lewej części ekranu znajduje się zdjęcie dłoni odkładającej lub podnoszącej słuchawkę z telefonu stacjonarnego. W miejscu tego zdjęcia pojawia się scena w której młoda kobieta trzyma słuchawkę telefonu stacjonarnego przy uchu i rozmawia. Z prawej strony ekranu znajduje się zdjęcie młodej kobiety patrzącej w smartfon i uśmiechającej się do niego. Podpis na ekranie filmu: On n’appelle plus, on envoie des mail sou des textos.
Transkrypcja: Où est passé le temps quand les gens parlaient une après‑midi entière au téléphone avec leurs meilleurs amis ? C'est évident qu'avant, on utilisait plus souvent son téléphone pour passer des appels. De nos jours, on envoie plutôt des textos ou des mails. On ne lit plus autant qu'avant, mais qu'est‑ce qu'on écrit !

Slajd siódmy. Materiał filmowy prezentuje ekran podzielony na dwie części. Na jego środku znajduje się grafika zegara wskazującego godzinę drugą. Nad nim znajduje się strzałka w prawo. Z lewej części ekranu znajduje się zdjęcie starego telefonu stacjonarnego. W miejscu tego zdjęcia pojawia się filmik prezentujący młodą kobietę rozmawiającą przez telefon stacjonarny. Z prawej strony ekranu znajduje się zdjęcie smartfonu chowanego przez kogoś do kieszeni. Podpis na ekranie filmu: On n’a plus peur de tomber sur la mauvaise personne.
Transkrypcja: Les anciennes générations ont connu cette expérience effrayante où, au moment d’appeler un numéro de téléphone fixe et alors qu'on s'attendait à entendre la voix de son amoureux, c’étaient ses parents qui décrochaient !
Désormais, chacun possède son propre téléphone mobile qu'on porte généralement sur soi, ce qui réduit fortement les chances que cette situation arrive de nos jours !

Slajd ósmy. Materiał filmowy prezentuje ekran podzielony na dwie części. Na jego środku znajduje się grafika zegara wskazującego godzinę drugą. Nad nim znajduje się strzałka w prawo. Z lewej części ekranu znajduje się zdjęcie albumu ze zdjęciami, który ktoś ogląda. W miejscu tego zdjęcia pojawia się scena, w której dziadkowie pokazują zdjęcie wnuczce. Z prawej strony ekranu znajduje się zdjęcie laptopa ze zdjęciami na jego ekranie. Podpis na ekranie filmu: On ne fait plus d’albums photos.
Transkrypcja: De nos jours, on écrit surtout des mails et des textos, alors qu'avant, on écrivait surtout des lettres manuscrites. On a également laissé de côté les albums photos. Pourtant, on constate dernièrement un renouveau de ces pratiques. On le voit par exemple avec le succès des box surprises, des albums photos créés en ligne qui nous sont envoyés chaque mois dans nos boîtes aux lettres.

Slajd dziewiąty. Materiał filmowy prezentuje ekran podzielony na dwie części. Na jego środku znajduje się grafika zegara wskazującego godzinę drugą. Nad nim znajduje się strzałka w prawo. Z lewej części ekranu znajduje się zdjęcie grupy młodych ludzi siedzących przy stole z jedzeniem. W miejscu tego zdjęcia pojawia sę scena z młodymi ludźmi, którzy siedzą przy stole, rozmawiają i jedzą popcorn. Z prawej strony ekranu znajduje się zdjęcie mężczyzny i chłopca, który siedzą razem na kanapie. Każdy patrzy w swojego smartfonu. Podpis na ekranie filmu: On n’a plus de vraies discussions.
Transkrypcja: On ne sait plus qu’est une discussion de plusieurs heures avec quelqu’un sans aucune distraction. Dans le temps, on portait toute notre attention sur notre interlocuteur, alors qu'aujourd'hui, il est de plus en plus difficile de se passer de son téléphone, même entre amis ou au restaurant.
Qui n'a jamais sorti son smartphone pour passer, au final, plus de temps le regard rivé sur l'appareil plutôt que dans les yeux de la personne assise en face de lui ? De nos jours, pour s’échapper du monde virtuel, il faut passer par des projets comme « une heure hors ligne » ou « un après‑midi sans écran ».

Slajd dziesiąty. Grafika przedstawia męską dłoń trzymającą smartfon, na ekranie którego znajduje się duży regał z książkami. Podpis na ekranie filmu: On ne reste plus dans l’ignorance.
Transkrypcja: Qui était le président des États‑Unis en 1861 ? Quel est le nom de cet aliment super bon qui est dans ce plat que j’ai commandé ? Quand et par qui a été construite cette tour en face de moi ? Peut‑être que dans le passé, nous savions moins de choses, mais nous étions certainement plus motivés à en savoir davantage.
À présent, il suffit de sortir son téléphone pour avoir la réponse à toutes les questions. On a oublié ce que c'était de ne pas savoir, de devoir lire des encyclopédies, de devoir attendre pour avoir des réponses.
On a tout à portée de main. Mais est‑ce une bonne chose ?