Prezentacja multimedialna
Odwołując się do wiadomości zaczerpniętych z lekcji, omów wiersz Zofii Gordziałkowskiej jako ekfrazę obrazu Arnolda Böcklina.
NereidaR6vfCqIgsl0HP1 Jakże się tam wszechwładnie rozigrało morze!
Bezdenna wody głębia ciężkie fale toczy,
I srebrne piętrząc grzywy wśród modrej roztoczy
Grzmi pieśnią! – drży nią echo – całe drży przestworze.Więc siadł Tryton – wziął muszlę, nadął pierś kosmatą –
Lśniącą łuskę bioder łechcą bryzgi słone,
Gra... tony radosne lecą i szalone!
Lubi morze! I lubi bujne życia lato!I to ciało kobiece przeźroczo różowe,
Wpół omdlałe jeszcze rozkosznymi sploty –
Lubi świeże jej usta, połysk włosów złoty,
I lubi śnieżnych ramion namiętną okowę.Czuje ją blisko siebie, zmysłowo nęcącą,
Lekki, nagi dotyk, włos mu rudy jeży; –
Raz jeszcze z morzem w akord wspaniały uderzy
I znów będzie pić warg jej lubieżne gorąco.I gra... a do Nereidy ze wzburzonej toni,
Gibkie gadu cielsko zbliża się zuchwale;
Na pierś białą jej patrzy i na ust korale,
A ona go pieszczotą miękkiej nęci dłoni.
W Zatoce NeapolitańskiejSrebrno‑modra, jak metal błyszcząca,
nieskończonych wód powierzchnia leży;
słońce wsparło się o wodę blaskiem
i zasnęło w błękitnej bezbrzeży.Jaka dziwna, jaka dziwna cisza,
jaki dziwny spokój w tej naturze...
Wszystko tonie: woda, ziemia, niebo,
w przezroczystym, świetlistym lazurze.W jeden lazur świat się zmienia cały,
cisza ziemi z senną nieba głuszą;
w jeden lazur świat zmieniony zda się
być swą własną zadumaną duszą.
Słownik pojęć z galerii
(wł. arabesco) – określenie od: arabeska, ornamentu roślinnego w formie stylizowanej wici roślinnej
(1592–1635), francuski rysownik i grafik, współcześnie znany przede wszystkim jako autor serii osiemnastu akwafort zatytułowanych Wielkie nieszczęścia wojny, poświęconych Wojnie trzydziestoletniej