Zwróć uwagę na nastrój w wierszu, usytuowanie podmiotu lirycznego oraz opisywane przez niego fragmenty rzeczywistości. Następnie odnieś je do cech modernizmu.

W utworze dominuje nastrój pesymistyczny, podmiot liryczny bowiem tęskni za osobą, do której się zwraca, nie jest zadowolony z rzeczywistości, w jakiej się znalazł. Można więc mówić tu o pewnych wpływach dekadentyzmu.

Utwór jest bardzo indywidualistyczny, mówi bowiem o uczuciach podmiotu lirycznego, czym wpisuje się w modernistyczne tendencje, które zakładały zwrot ku jednostce, odejście od realistycznego przedstawiania jakiejś grupy społecznej.

Na przynależność do prądu modernizmu wskazują również te elementy wiersza, za którymi stoi sens symboliczny; są to kolory oraz fragmenty opisywanych przestrzeni.

Zwróć uwagę na to, z czym związane są słońce i morze z jednej strony, a jesień i słota – z drugiej.

Podmiot liryczny znajduje się w przestrzeni ponurej, jesiennej, słotnej, ciemnej, pozbawionej słońca. Wynika to z uczucia samotności, wiersz bowiem przepełniony jest nastrojem tęsknoty za adresatką.

Adresatka owa (o jej płci dowiadujemy się ze słów: „w fałdach sukni swojej”) znajduje się na południu, tam gdzie jest słonecznie i ciepło. Ta przestrzeń jest atrakcyjna, pogodna, wydaje się jednak, że dzieje się tak głównie ze względu na to, że znajduje się tam droga podmiotowi lirycznemu kobieta. To fakt jej nieobecności sprawia, że rzeczywistość, która otacza osobę mówiącą, wydaje się szczególnie ponura.

Z czym kojarzy się kolor niebieski? Zwróć uwagę na pogodę, jaka panuje w świecie otaczającym podmiot liryczny.

Kolor niebieski to kolor nieba, którego brakuje podmiotowi lirycznemu, jest bowiem jesień, która charakteryzuje się słotą i pochmurną pogodą. Niebieski list, na który czeka podmiot liryczny, ma przywodzić na myśl idylliczną przestrzeń południa, gdzie znajduje się adresatka jego słów.

Ostatnie wersy wiersza: „A ja, samotny, może znów będę przez okno/ Patrzał za małym skrawkiem błękitu na niebie...” można rozumieć dwojako: podmiot liryczny ma nadzieję, że jesień się skończy i znów ujrzy niebo, albo że przyjdzie do niego upragniona korespondencja – która tutaj symbolizuje pamięć, a może uczucie.