(łac.) – sztuka umierania; zbiór pouczeń i wskazówek przygotowujących człowieka do dobrej śmierci (wyznanie wiary, spowiedź, odpowiednie zachowanie w godzinie śmierci); motyw literacki i ikonograficzny

(łac.) – teatr anatomiczny; publiczna sekcja zwłok o ustalonym przebiegu i dramaturgii, przeprowadzana w specjalnej sali wykładowej w kształcie amfiteatru; rodzaj parateatralnego widowiska

(łac. transformatio – przemiana, przeobrażenie, przekształcenie) – w sztuce sepulkralnej makabryczny, realistyczny wizerunek ciała ludzkiego w procesie rozkładu, naczęściej figura nagrobkowa (fr. Le Transi); „przejście” i „oczyszczenie” ziemskiego ciała przez proces rozkładu

(łac. turpis – szpetny, brzydki) < turpizm – antyestetyzm; lubowanie się w brzydocie, wprowadzanie do utworów lit. i plast. elementów odrażających, budzących wstręt

(łac. vanitas – marność) – przypominający o śmierci i przemijaniu