Utylitaryzm

RUTxOHu8mM7DE

Tło historyczne

R1RWgWKEYsTtf1
Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźbę głowy mężczyzny. Rzeźba jest wykonana z białego marmuru. Mężczyzna jest dojrzały. Na jego czole widoczne są liczne, poziome zmarszczki. Twarz mężczyzny jest pociągła. Mężczyzna ma zapadnięte oczy. Jego włosy są krótkie, przylegają do głowy. Mężczyzna ma gęstą brodę i wąsy. Opis: 1. Myśl o tym, że każda istota ludzka dąży do osiągnięcia przyjemności i uniknięcia cierpienia nie jest w filozofii czymś nowym. Takie stanowisko, współcześnie nazywane hedonizmem psychologicznym (z gr. hedone – przyjemność) w starożytności zajmował Epikur (341‑270 p.n.e.). Według Epikura łatwo jest osiągnąć życiowy ideał, ponieważ szczęście jest łatwe do zdobycia, a cierpienia łatwo uniknąć. Można to zrobić pozbywając się lęku przed śmiercią, bogami i przyszłością. Jeśli do tego dodamy zamiłowanie do filozofii, nic więcej nie jest potrzebne do szczęścia. Była to jednak etyka indywidualistyczna; epikurejczycy nie podejmowali wątków społecznych. 2. Hedonizm psychologiczny miał swoich gorliwych zwolenników wśród filozofów oświeceniowych: w Anglii np. Hartley, Tucker, Priestley, we Francji encyklopedyści i materialiści z Helvetiusem na czele. Materialiści i encyklopedyści Encyklopedyści (np. D. Diderot, d’Alembert) oraz materialiści francuscy traktowali doznawanie przyjemności jako coś bardzo namacalnego, odczuwalnego zmysłami. W tym sensie byli bardziej materialistycznie nastawieni niż epikurejczycy, którzy nawet cielesne przyjemności oceniali z filozoficznej, duchowej perspektywy. Dla XVIII‑wiecznych prekursorów utylitaryzmu przyjemność była dodatnią reakcją człowieka na bodźce zmysłowe, najczęściej pojmowane w sposób fizjologiczny. 3. Epikur uważał, iż dążenie do szczęścia stanowi sens życia człowieka. Przez szczęście rozumiał on doświadczanie przyjemności, która to przyjemność była utożsamiana zarówno z aktywnością (np. uprawianiem filozofii), jak i potencjalnością (np. nieobecnością bólu w życiu człowieka).
Portret Epikura, założyciela szkoły epikurejskiej.
Źródło: domena publiczna.

Jak XVIII‑wieczni prekursorzy utylitaryzmu rozumieli przyjemność?

RPjrmHw5NsFej
(Uzupełnij).

Doktryna

R198G4FGq3YOb

Jeremy Bentham

RU2szftyoQDnt1
Prezentacja.
R1QzYgk8Spbno1
Mapa myśli. Lista elementów:
  • Nazwa kategorii: Kryteria Bentchama
    • Elementy należące do kategorii Kryteria Bentchama
    • Nazwa kategorii: intensywność
    • Nazwa kategorii: długotrwałość
    • Nazwa kategorii: pewność
    • Nazwa kategorii: głębokość
    • Nazwa kategorii: płodność tj., że po jakiejś przyjemności będą następowały następne podobnego rodzaju
    • Nazwa kategorii: czystość tj., że po jakiejś przyjemności nie będą następowały jej przeciwieństwa
    • Nazwa kategorii: rozciągłość
    • Koniec elementów należących do kategorii Kryteria Bentchama

Kryterium „rozciągłość” dotyczy liczby osób, na które działa dana przyjemność; to kryterium wyraźnie odróżnia utylitarystyczną wersję hedonizmu od indywidualistycznej, zapoczątkowanej w starożytności. W filozofii Benthama społeczeństwo było zbiorem jednostek i przy obliczaniu ogólnego rozmiaru szczęścia należało zsumować szczęście poszczególnych jednostek. W tym rachunku słynna stała się reguła Benthama mówiąca, iż każdy liczy się za jednego i nikt za więcej. Doktryna ta była oparta na egalitaryzmie i często wykorzystywana jest w uzasadnieniach teorii demokracji.

R2MQlrmrNDhmp

John Stuart Mill

R1JWFftThUzFz1
Prezentacja.

Kim są sędziowie kompetentni według Johna Stuarta Milla?

R1crHrSSroYv8
(Uzupełnij).

Nawiązania

Filozofowie XX w. znacznie zmodyfikowali postulaty utylitaryzmu w jego współczesnej wersji. Obecnie przyjmuje się, że utylitaryzm może występować w dwóch formach:

Utylitaryzm czynów (act‑utilitarianism)

Nazywany inaczej utylitaryzmem prostym. W tej dziedzinie przedmiotem moralnej refleksji są czyny i ich skutki. Kiedy mamy do wyboru jakieś dwa możliwe w danej sytuacji działania, powinniśmy się zastanowić, jakie będą ich konsekwencje i wybrać to, które w tej sytuacji jest jedynie słuszne, tzn. to działanie, które przysporzy więcej dobra niż jakiekolwiek inne. Utylitaryzm prosty daje nam jedną tylko wskazówkę słusznych wyborów: zasadę użyteczności. Przyjmuje się, że Bentham i Mill byli przedstawicielami utylitaryzmu czynów, choć Ewa Klimowicz twierdzi, że u J.S. Milla znajdują się elementy utylitaryzmu reguł. Utylitaryzm czynów jest krytykowany za to, że dopuszcza, iż na jego gruncie każdy może stać się moralnym prawodawcą dla siebie (poprzez każdorazowe odwoływanie się do zasady użyteczności), a to może prowadzić do dowolności w podejmowaniu decyzji.

Utylitaryzm reguł (rule‑utilitarianism)

zwany też utylitaryzmem zasad. Jest to współczesna wersja utylitaryzmu; jej przedstawiciele twierdzą, iż do zasady użyteczności można się odwoływać z poziomu reguł, a nie z poziomu czynów. Zgodnie z tą teorią, należy w danej sytuacji wybierać między dwoma czynami zawsze w oparciu o normy moralne, a nie na podstawie antycypacji wartości ich skutków. Reguły natomiast ustanawia się zgodnie z zasadą naczelną. Ostateczną instancją odwoławczą jest tu jednak nadal zasada użyteczności. Utylitaryzm reguł jest swego rodzaju propozycją teorii metaetycznej, dość popularną, zwłaszcza w kręgu anglo‑amerykańskiej myśli filozoficznej. Wśród współczesnych filozofów i myślicieli trudno byłoby znaleźć przedstawiciela prostego utylitaryzmu czynów. Natomiast bardzo popularne są różne wersje utylitaryzmu reguł, w tym na przykład konsekwencjalizm. Jest to pogląd etyczny głoszący, iż moralna ocena czynu jest uzależniona od skutków, jakie on przynosi. Zwłaszcza na gruncie myśli politycznej, społecznej i etycznej można spotkać wielu myślicieli o takim nastawieniu. Należą do nich m.in. R.M. Hare (1919‑2002), filozof i etyk brytyjski, twórca preskryptynizmupreskryptynizmpreskryptynizmu, a także Peter Singer (ur. 1946) filozof i etyk zajmujący się bioetykąbioetykabioetyką oraz działaniem na rzecz ochrony praw zwierząt. Argumenty utylitarystyczne często używane są na gruncie bioetyki – np. w dyskusji o eutanazji podnoszony jest argument tzw. jakości życia.

Oponenci

R1RkZ9MWI1mCb1
Prezentacja.

Co w utylitaryzmie krytykują kantyści, a co myśliciele chrześcijańscy?

RyGbC1wPsyXLQ
Kantyści: (Uzupełnij). Myśliciele chrześcijańscy: (Uzupełnij).
Głośność lektora
Głośność muzyki
Polecenie 1

Jakie są główne różnice między utylitaryzmem czynów a utylitaryzmem reguł? Zapisz w formie notatki.

R16cB3yae76Yl
(Uzupełnij).

Słownik

bioetyka
bioetyka

dział etyki zajmujący się aspektami ingerencji człowieka w procesy biologiczne (np. eutanazja, kontrola urodzeń, inżynieria genetyczna)

egalitaryzm
egalitaryzm

pogląd głoszący, iż wszyscy ludzie są równymi sobie jednostkami.

encyklopedyści
encyklopedyści

grupa filozofów i wolnomyślicieli we Francji XVIII w. (m.in. D. Diderot, d’Alembert); propagowali ideały i poglądy Oświecenia, zaangażowani w tworzenie monumentalnej Encyklopedii, która miała zawierać całą dostępną wiedzę

hedonizm
hedonizm

pogląd filozoficzny głoszący, iż przyjemność (z gr. hedoné) jest wartością samą w sobie

preskryptynizm
preskryptynizm

pogląd etyczny, którego twórcą jest R.M. Hare- głosi on, iż sądy powinnościowe są zarazem nakazami, które różnią się od zwykłych rozkazów tym, że są uogólniane; w tym sensie preskryptywne są przepisy prawa