Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
Polecenie 1

Na podstawie fragmentów zacytowanych w prezentacji scharakteryzuj humor obecny w Moralności pani Dulskiej.

R1Q653ByRyZOI
(Uzupełnij).
ep2019.contentplus.io:RL8RoWc3Ana7w
ep2019.contentplus.io:R1RhcAXtiCOHc
RREArEAJkjVXw
Przedstawienie Moralność pani Dulskiej w Teatrze Nowym w Warszawie (1950)
Źródło: ze zbiorów NAC, tylko do użytku edukacyjnego.
1
Gabriela Zapolska Moralność pani Dulskiej

DULSKA
Jak palisz? jak palisz? skaranie Boże z tym tłumokiem. Do krów, do krów, nie do pańskich pieców. Czego niszczysz tyle smolaków! Czekaj. Ustąp się, ty do niczego – ja ci pokażę.

Przykuca sama i pali w piecu

Ruszaj zbudzić panienki, a jak nie zechcą wstać, to pościągaj kołdry.

Hanka idzie do pokoju dziewcząt, Dulska pali w piecu i dmucha, jaskrawy płomień oświetla jej twarz tłustą i nalaną – wraca

Cóż panny? wstają?

HANKA
Pościągałam kołdry. Panna Hesia kopnęła mnie w brzucho.

DULSKA
Wielka afera – zgoi się do wesela.

Chwila milczenia

HANKA
Proszę wielmożnej pani…

DULSKA
Widzisz, jak się w piecu pali?

HANKA
Proszę wielmożnej pani…

DULSKA
Ja o wszystkim myśleć muszę. Niedługo przez was to zejdę do grobu.

2 Źródło: Gabriela Zapolska, Moralność pani Dulskiej, oprac. T. Weiss, Wrocław 1986, s. 4–5.
ep2019.contentplus.io:RFSgRgnGZktUl
RB4TrrX9lZzE5
Przedstawienie Moralność pani Dulskiej w Teatrze Nowym w Warszawie (1950)
Źródło: ze zbiorów NAC, tylko do użytku edukacyjnego.
1
Gabriela Zapolska Moralność pani Dulskiej

HESIA

cicho

No, to się nie będę pytać, ale ja widziałam wczoraj, jak on ją tu a tu szczypał.

MELA
A mówisz, że się w niej kocha.

HESIA
No… no właśnie.

MELA
Przecież gdyby się w niej kochał, toby ją nie szczypał.

HESIA
Wiesz co? ciebie pod klosz… no! no!

MELA 
Za co, Hesiu, pod klosz?

HESIA Za twoją głupotę!

Chwila. Nagle

Ach! chciałabym wiedzieć, gdzie ten Zbyszko tak nocami chodzi?

MELA

naiwnie

Może do parku na spacer – teraz tak ładnie…

HESIA
Głupia jesteś…

3 Źródło: Gabriela Zapolska, Moralność pani Dulskiej, oprac. T. Weiss, Wrocław 1986, s. 13–14.
ep2019.contentplus.io:R1Uh5ZHjXR438
RgGRit9lXUlGm
Przedstawienie Moralność pani Dulskiej w Teatrze Nowym w Warszawie (1950)
Źródło: ze zbiorów NAC, tylko do użytku edukacyjnego.
1
Gabriela Zapolska Moralność pani Dulskiej

ZBYSZKO
Cóż ci za mucha na nos siadła!

Hanka milczy

Chodź tu! pokaż mordeczkę! czegoś zła?...

Hanka milczy, tylko coraz energiczniej sprząta – widać w niej walkę wewnętrzną

Taka jesteś brzydka, jak się nadmiesz.

HANKA

nagle

Pewnie… te panny, co pan od nich wraca, to ładniejsze.

ZBYSZKO
A! tędy cię wiedli! O to ci chodzi.

HANKA
Mnie o nic nie chodzi – tylko nie chcę, żeby mnie pan sekował.

ZBYSZKO
Jak będziesz dla mnie lepsza, to będę w domu siedział.

HANKA
Ja ta nie potrzebuje. Może sa pan iść do tych pannów.

ZBYSZKO
Albo to prawda! Aż się za mną trzęsiesz.

HANKA
Niech pan idzie, bo jeszcze starsza pani wejdzie.

ZBYSZKO
Ale, o… Pocałuj pana w rękę za to, żeś go rozgniewała.

HANKA

śmiejąc się

Figa!

Uderza go po łapie

4 Źródło: Gabriela Zapolska, Moralność pani Dulskiej, oprac. T. Weiss, Wrocław 1986, s. 28–29.
ep2019.contentplus.io:R1d8HJibO1pkT
R1MKM40bYHbaj
Przedstawienie Moralność pani Dulskiej w Teatrze Nowym w Warszawie (1950)
Źródło: ze zbiorów NAC, tylko do użytku edukacyjnego.
1
Gabriela Zapolska Moralność pani Dulskiej

JULIASIEWICZOWA

grając z nim jedną ręką

Czy ty się uczyłeś grać?

ZBYSZKO
Ja? nie znam ani jednej nuty. To tak we mnie coś gra… We mnie tłucze się także coś… ale to się wszystko z czasem zatłucze… e! co tam...

Obejmuje ją

Wiesz co… jesteś wcale… wcale...

JULIASIEWIECZOWA

śmiejąc się

Dajże mnie spokój!

ZBYSZKO
Pasaże, moja droga… pasaże…

Hanka przechodzi przez pokój i rzuca ponure spojrzenie na nich oboje – wchodzi do kuchni

5 Źródło: Gabriela Zapolska, Moralność pani Dulskiej, oprac. T. Weiss, Wrocław 1986, s. 53–54.
ep2019.contentplus.io:R1zhIjE0TP9EW
R3XySrg3PUKIH
Przedstawienie Moralność pani Dulskiej w Teatrze Nowym w Warszawie (1950)
Źródło: ze zbiorów NAC, tylko do użytku edukacyjnego.
1
Gabriela Zapolska Moralność pani Dulskiej

ZBYSZKO
Wy jesteście krewna Hanki?

TADRACHOWA
Matka chrzestna.

ZBYSZKO
A, to się doskonale składa. Muszę was zawiadomić, że ja się z Hanką żenię.

TADRACHOWA
Wielmożny pan ze mnie głupią robi!

ZBYSZKO
Żenię się.

Patrzy na Dulską

Żenię się, i to bardzo prędko. Chodziłem się dowiedzieć, jakie formalności. Gdzie Hanka chrzczona? Trzeba prędko jej metrykę. Rozumiecie? Zresztą przyjdźcie jutro, to się wszystko ułoży.

Wychodzi do siebie TADRACHOWA 
W imię Ojca i Syna… chyba wielmożny młody gospodarz jest pomylony albo bardzo na honorze delikatny.

JULIASIEWICZOWA
Jak wy to rozumiecie?

TADRACHOWA
Ano… proszę wielmożnych pań… to ja ślepa nie jestem. Ja przecie wiedziałam, co i jak jest. Dość było popatrzeć, jak to Hanka przymizerniała. A beczy po kątach – a do mnie wpadała… Ja jej zawsze mówiłam: „Nie becz – pan jest godny, z rodziców świętych, pan cię zabezpieczy”. Ale żeby się aż żenił…

DULSKA
A cóż wy myślicie, że ja pozwolę na to małżeństwo!

TADRACHOWA
A, broń mnie Boże! [...].

6 Źródło: Gabriela Zapolska, Moralność pani Dulskiej, oprac. T. Weiss, Wrocław 1986, s. 129–130.
ep2019.contentplus.io:R1Vz7JXuBAYKr
RvJLNt4xEiUF3
Przedstawienie Moralność pani Dulskiej w Teatrze Nowym w Warszawie (1950)
Źródło: ze zbiorów NAC, tylko do użytku edukacyjnego.
1
Gabriela Zapolska Moralność pani Dulskiej

TADRACHOWA

ogląda się

Chodź tu!... chodź!

HANKA
Jak się macie.

TADRACHOWA
A to ci dopiero! a to ci dopiero!

HANKA
Wiecie? no!

TADRACHOWA
A jakże… chciał się żenić.

HANKA
A!...

TADRACHOWA
A teraz nie chce.

HANKA
A niech go pokręci z jego żenieniem. Co mi tam po takim ożenku. Ja do tego, czy co? Poniewierajom mną już od wczoraj. Myśleli, że wielki cymes.

TADRACHOWA
Zawszeć to – honorowo.

HANKA
E!...

TADRACHOWA
I byłabyś panią – kamieniczną.

7 Źródło: Gabriela Zapolska, Moralność pani Dulskiej, oprac. T. Weiss, Wrocław 1986, s. 145–146.

muzyka: Max H., Cartoon hotel, licencja: Artlist.io

Polecenie 2

Przyjrzyj się archiwalnym fotografiom z przedstawienia Moralności pani Dulskiej z 1950 roku i oceń, czy kreacje aktorów (widoczna gestykulacja, mimika, kostiumy, usytuowanie w określonej scenografii) odpowiadają charakterom osób dramatu. Zanotuj swoje spostrzeżenia.

Na podstawie fragmentów utworu Moralność pani Dulskiej opisz charakter Dulskiej.

R1Q653ByRyZOI
(Uzupełnij).