Mikołaj Sęp Szarzyński Pieśń II. O rządzie Bożym na świecie

Wiekuista mądrości, Boże niezmierzony,
który wszytko poruszasz, nie będąc wzruszony,
wściągasz prawem aniołówwściągasz prawem aniołówwściągasz prawem aniołów wojska niezliczone,
tak że muszą z Twą wolą chcenia mieć złączonechcenia mieć złączonechcenia mieć złączone.

Opaczystym obłokomopaczystym obłokomOpaczystym obłokom poczyniłeś tory,
w których błądzić nie mogą, zgodne wiodąc sporyzgodne wiodąc sporyzgodne wiodąc spory;
pokazuje nam gwiazdy Tytanowe kołoTytanowe kołoTytanowe koło,
w pewny czas rogi bierze Cyntyjarogi bierze Cyntyjarogi bierze Cyntyja na czoło.

Spólnie się żywić muszą żywioły podniebneSpólnie się żywić muszą żywioły podniebneSpólnie się żywić muszą żywioły podniebne –
nie dziw, żeś dał naturze prawo tak chwalebne,
że nie władnienie władnienie władnie odstąpić od Twej wiecznej woli,
gdyż Ty w prawie dobroci trwasz i dobrej woli.

Proch podnóżka TwojegoProch podnóżka TwojegoProch podnóżka Twojego, czemu wolność mamy
Twych ustaw ustępowaćustaw ustępowaćustaw ustępować, w których żywot znamy,
do tego przystępując, co śmiertelnie szkodzi?
Dałeś rozum – przeczprzeczprzecz u nas FortunaFortunaFortuna się rodzi?

Porzuć straszne pioruny, zatrać i przygody,
któremi nam znać dawasz, że chcesz z nami zgody,
a utwierdź wolność chceniuutwierdź wolność chceniuutwierdź wolność chceniu, której nie zna użyć:
wolim w świętej ojczyźnie tobie wiecznie służyć.

3 Źródło: Mikołaj Sęp Szarzyński, Pieśń II. O rządzie Bożym na świecie, [w:] Antologia polskiej poezji metafizycznej epoki baroku. Od Mikołaja Sępa Szarzyńskiego do Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, oprac. K. Mrowcewicz, Warszawa 1993, s. 54.