Montaż sieci trakcyjnej
Montaż i eksploatacja sieci zasilających oraz trakcji elektrycznej — Technik elektroenergetyk transportu szynowego
Proces technologiczny wykonania sieci trakcyjnej jezdnej
ATLAS INTERAKTYWNY
Spis treści
Technik elektroenergetyk transportu szynowegoTechnik elektroenergetyk transportu szynowego
Sieć trakcyjnaSieć trakcyjna
Przewód jezdnyPrzewód jezdny
Linia nośnaLinia nośna
Projektowanie sieci trakcyjnejProjektowanie sieci trakcyjnej
Zabudowa konstrukcji wsporczychZabudowa konstrukcji wsporczych
Uzbrajanie konstrukcji wsporczychUzbrajanie konstrukcji wsporczych
Wywieszanie sieci jezdnejWywieszanie sieci jezdnej
Regulacja i pomiary sieci jezdnejRegulacja i pomiary sieci jezdnej
Przedstawienie dokumentacji związanej z wykonywaniem czynności zawodowychPrzedstawienie dokumentacji związanej z wykonywaniem czynności zawodowych
Prezentacja obsługi i zastosowania sprzętu wykorzystywanego do realizacji zadań zawodowychPrezentacja obsługi i zastosowania sprzętu wykorzystywanego do realizacji zadań zawodowych
Miernik MI 3252 MicroOhm 100AMiernik MI 3252 MicroOhm 100A
Tester Komór PróżniowychTester Komór Próżniowych
Akustyczno optyczne wskaźniki napięcia AOWN‑5/3Akustyczno optyczne wskaźniki napięcia AOWN‑5/3
Akustyczno‑optyczny uzgadniacz faz AOUF‑1/2Akustyczno‑optyczny uzgadniacz faz AOUF‑1/2
Wagon pomiarowo diagnostycznyWagon pomiarowo diagnostyczny
Zabezpieczenie przed porażeniemZabezpieczenie przed porażeniem
TECHNIK ELEKTROENERGETYK TRANSPORTU SZYNOWEGO
TECHNIK ELEKTROENERGETYK TRANSPORTU SZYNOWEGO to Absolwent technikum w zawodzie technik elektroenergetyk transportu szynowego po zdaniu egzaminu zawodowego w zakresie kwalifikacji TKO.05.Montaż i eksploatacja sieci zasilających oraz trakcji elektrycznej oraz TKO.06. Montaż i eksploatacja środków transportu szynowego otrzymuje dyplom zawodowy w zawodzie technik elektroenergetyk transportu szynowego.
Technik elektroenergetyk transportu szynowego może znaleźć zatrudnienie jako:
elektromonter instalacji elektrycznych,
elektromonter napowietrznych linii niskich i średnich napięć,
elektromonter napowietrznych linii wysokich i najwyższych napięć,
elektromonter pogotowia elektroenergetycznego,
elektromonter sieci trakcyjnej,
rewident taboru,
monter w zakładach naprawczych taboru szynowego,
maszynista pojazdów szynowych (po zrealizowaniu fakultetu – dodatkowej kwalifikacji),
maszyniści kolejowi i metra (po zrealizowaniu fakultetu – dodatkowej kwalifikacji),
pozostali maszyniści kolejowi i metra (po zrealizowaniu fakultetu – dodatkowej kwalifikacji),
prowadzący maszyny do kolejowych robót budowlanych,
elektromonter maszyn elektrycznych,
elektromonter taboru szynowego.
Kursy jak powinien przejść TECHNIK ELEKTROENERGETYK TRANSPORTU SZYNOWEGO to:
Świadectwa kwalifikacyjnego do wykonywania pracy na stanowisku Eksploatacji w zakresie obsługi, konserwacji, remontów, montażu w Grupie 1: Urządzenia instalacje i sieci elektroenergetyczne wytwarzające, przetwarzające, przesyłające i zużywające energię elektryczną wydawany przez komisję URE,
licencji maszynisty dokument wydawany przez Prezesa UTK potwierdzający spełnianie przez daną osobę wymogów formalnych oraz zdrowotnych.
obsługi komputera,
kursu metod kształcenia dorosłych w formach pozaszkolnych,
kursu językowego.
Warunki podjęcia pracy w zawodzie:
Warunkiem podjęcia pracy w zawodzie technika elektroenergetyka transportu szynowego jest zdobycie wykształcenia średniego w tym kierunku. Jest to zawód dwukwalifikacyjny, z kwalifikacją:
EE.25. Montaż i eksploatacja sieci zasilających oraz trakcji elektrycznej.
EE.26. Montaż i eksploatacja środków transportu szynowego.
Egzaminy potwierdzające kwalifikacje zawodowe organizowane są przez Okręgową Komisję Egzaminacyjną –OKE http://www.oke.lodz.pl/.
Kształcenie w zawodzie technik elektroenergetyk transportu szynowego jest realizowane w 5‑letnim technikum. Przewidziana jest także możliwość kształcenia na kwalifikacyjnych kursach zawodowych w zakresie dwóch ww. kwalifikacji.
Główne zadania TECHNIK ELEKTROENERGETYK TRANSPORTU SZYNOWEGO to:
sporządzanie dokumentację techniczną, schematy ideowe i montażowe obwodów elektrycznych, oraz dokumentację eksploatacyjną sieci zasilającej i trakcyjnej.
dobrać zabezpieczenia i elementy ochrony przeciwporażeniowej stosowane w sieciach zasilających i trakcyjnych,
wykonywać pomiary wielkości elektrycznych i interpretować wyniki pomiarów w celu nadzorowania poprawność działania urządzeń i sieci zasilających oraz trakcji elektrycznej,
organizować stanowisko pracy i wykonywać zadania zawodowe z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska oraz wymagań ergonomii,
wykonywać prace instalacyjno‑montażowe elementów sieci zasilających urządzenia trakcyjne i trakcji elektrycznej,
planować i wykonywać przeglądy, konserwacje i naprawę sieci zasilającej i trakcji elektrycznej,
udzielać pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy oraz w stanach zagrożenia zdrowia i życia oraz zdarzeniach kolejowych,
stosować przepisy prawa dotyczące transportu kolejowego, prowadzenia działalności gospodarczej, prawa pracy oraz ochrony danych osobowych
planować realizację działań zawodowych we współpracy w grupie i przy uwzględnieniu skutków podejmowanych decyzji.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Sieć trakcyjna
Element infrastruktury liniowej. W jej skład wchodzą: sieć jezdna i sieć powrotna, na które składają się zespół przewodów i szyn kolejowych, wraz z konstrukcjami wsporczymi i osprzętem. Poprzez sieć trakcyjną odbywa się zasilanie pojazdów trakcyjnych z napędem elektrycznym – elektrycznych zespołów trakcyjnych i lokomotyw elektrycznych.
W Polsce stosowany jest system 3 kV prądu stałego, przyjęty w latach międzywojennych. W tym systemie prąd przemienny z sieci przesyłowej (zasilanie z sieci 110 kV lub 30/15 kV AC) w podstacji przetwarzany jest na prąd stały. Zasilanie sieci z podstacji odbywa się poprzez zasilacze – podłączone do sieci jezdnej (górnej) stanowiącej biegun dodatni. Szyny stanowią biegun ujemny.
Sieć jezdna oraz szyny są traktowane jako zestyk stały. Zestykiem ruchomym są ślizg odbieraka prądu oraz koła elektrycznych pojazdów trakcyjnych, za pośrednictwem których pojazdy pobierają energię z sieci.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Przewód jezdny
Ze względu na zastosowany system zasilania – 3 kV prądu stałego, a tym samym płynącymi prądami o dużych wartościach, do produkcji przewodów stosuje się miedź oraz jej stopy z niewielkimi domieszkami srebra. Inną cechą charakterystyczną jest duży przerój przewodów – w Polsce stosuje się liny o przekroju 95 mmIndeks górny 22, 120 mmIndeks górny 22 oraz coraz częściej 150 mmIndeks górny 22. Przewody jezdne mają przekrój 100 mmIndeks górny 22 lub w nowych typach sieci nawet 150 mmIndeks górny 22. Sumaryczne przekroje sieci wynoszą od 195 mmIndeks górny 22 dla sieci C95‑C, stosowanej nad torami bocznymi poprzez 320 mmIndeks górny 22 dla sieci torów głównych dodatkowych i zasadniczych oraz szlakowych do nawet 450 mmIndeks górny 22 stosowanych na liniach o dużym obciążeniu ruchem pociągów – magistralach, z wysokimi dopuszczalnymi prędkościami jazdy.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Linia nośna
Lina nośna podwieszana jest do ukośnika. Druty jezdne podwieszane są do liny nośnej za pośrednictwem linek wieszakowych (tzw. wieszaków).
Ciężar sieci jezdnej spoczywa na ukośniku wysięgnika. Wysięg pomocniczy poprzez ramiona odciągowe jedynie utrzymuje odsuw drutów jezdnych wynikający z zygzakowania sieci oraz stabilizuje sieć jezdną ograniczając skutki wywiewania wiatrowego. Zygzakowanie stosowane jest w celu równomiernego ścierania nakładu ślizgu odbieraka prądu. Gdyby drut przebiegał prosto, to przy wymaganej sile docisku pantografu, mieszczącej się w wymaganych w Polsce granicach od 90 do 120 N, mogłoby nastąpić jego punktowe zużycie, a w efekcie uszkodzenie uniemożliwiające dalszą jazdę pojazdu.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Projektowanie sieci trakcyjnej
Zanim przystąpimy do budowy sieci trakcyjnej, należy stworzyć stosowny projekt. Jest on obszernym dokumentem, polegającym na wyborze i dopasowaniu typów sieci jezdnej, rozmieszczenia słupów, materiałów i rozwiązań technicznych do warunków miejscowych oraz w zgodności z wymaganiami zamawiającego oraz wynikającymi z prac przedprojektowych.
Dokumentacja, jak również materiały i urządzenia podlegają wielu wymogom krajowym i międzynarodowym. Na poziomie europejskim, ze względu na interoperacyjność kontynentalnego systemu kolejowego, obowiązują Techniczne Specyfikacje Interoperacyjności. Na poziomie krajowym projekt i budowa sieci trakcyjnej podlegają ustawie „Prawo budowlane”, rozporządzeniom, w tym dedykowanym budowlom kolejowym i instrukcjom zarządcy infrastruktury.
Na sieci krajowego zarządcy sieci kolejowych – PKP PLK S.A. obowiązują „Wytyczne projektowania i warunki odbioru sieci trakcyjnej z uwzględnieniem standardów i wymogów dla linii interoperacyjnych” Iet‑107.
Projektowanie sieci trakcyjnej rozpoczyna się od opracowania koncepcji projektowej, która polega na uzgodnieniu zakresu i założeń konstrukcyjnych z inwestorem – zarządcą infrastruktury kolejowej. Są to wstępne założenia, pozwalające na podjęcie kolejnych kroków.
Następnie opracowywany jest projekt budowlany będący podstawą projektu inwestycji budowlanej służy do uzyskania pozwolenia na budowę. Uzyskanie tego pozwolenia pozwala na przystąpienie do prac.
Projekt budowlany musi zawierać opis techniczny urządzeń sieci trakcyjnej, ich stan istniejący w przypadku przebudowy, typ projektowanej sieci jezdnej, konstrukcje wsporcze z rodzajem dobranych fundamentów, zestawienie konstrukcji wsporczych, fundamentów i głowic fundamentowych z uwzględnieniem montażu i demontażu, rozwiązania i osprzęt sieci trakcyjnej, plan sytuacyjny w czytelnej skali, schemat sekcjonowania sieci trakcyjnej, jeżeli w zakres wchodzą posterunki ruchu, jak stacje lub posterunki odgałęźne albo inne punkty sekcjonowania, np. zasilanie z podstacji, kabina sekcyjna itp., system ochrony przeciwporażeniowej, system ochrony od prądów błądzących i oddziaływania na środowisko, zestawienie podstawowych zespołów i materiałów do montażu.
Projekt wykonawczy stanowi uzupełnienie i uszczegółowienie projektu budowlanego w zakresie i stopniu niezbędnym do sporządzenia przedmiaru robót, kosztorysu inwestorskiego, przygotowania oferty przez wykonawcę i jest podstawą wykonania robót przez wykonawcę.
Projekt wykonawczy składa się z części rysunkowej i opisowej, w tym w szczególności z planów sytuacyjnych i tablic montażowych, niezbędnych przy wykonywaniu prac budowlanych. W dokumentacji wykonawczej należy podać: opis techniczny, schemat sekcjonowania sieci trakcyjnej, jeżeli w zakresie występują posterunki ruchu lub punkty zasilania w rejonie podstacji trakcyjnych, typ projektowanej sieci trakcyjnej, plan sytuacyjny w czytelnej skali, system ochrony od porażeń, profilowanie sieci trakcyjnej o ile występuje taka konieczność, jak np. przy wiaduktach drogowych czy wiatach peronowych, dobór typu i określenie obciążeń fundamentów palowych, współrzędne fundamentów, wykaz konstrukcji wsporczych, fundamentów i głowic fundamentowych, zestawienie konstrukcji wsporczych fundamentów i głowic fundamentowych, karty montażowe wyposażeń, rysunki nietypowych rozwiązań jeśli takie występują, wykaz demontowanego osprzętu i wyposażenia sieci jezdnej, rozwiązania usunięcia kolizji.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Zabudowa konstrukcji wsporczych
Zabudowa konstrukcji w rozpoczyna się od zabudowy fundamentów palowych. Proces budowlany rozpoczyna się od wytyczenia obiektu budowlanego w terenie. Geodeta na podstawie projektu wykonawczego, zawierającego współrzędne konstrukcji wytycza w terenie docelowe miejsce zabudowy fundamentu palowego. Wytyczenie odbywa się na domierzeniu domiaru do istniejącego poziomu główki szyny. Po wytyczeniu fundamentów palowych konstrukcji wsporczych i odciągów, wykonawca przystępuje do przekopów kontrolnych oraz rozwożenia fundamentów palowych w wyznaczone miejsca. Kolejnym etapem jest przystąpienie do zabudowy fundamentów palowych przy pomocy palownicy kolejowej bądź dwudrogowej. Praca palownicy polega na osadzaniu fundamentu w docelowym miejscu poprzez uderzanie ciężkim kafarem w fundament, przez co jest on osadzany w gruncie. Palowanie konstrukcji wsporczych sieci trakcyjnej jest coraz powszechniej stosowane w kraju. Dzięki tej technologii prace budowlane znacząco przyspieszyły. Wbicie pala trwa do 30 minut, w zależności od jego długości, jak i rodzaju gruntu, w którym pal jest osadzany.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Uzbrajanie konstrukcji wsporczych
Montażu osprzętu – kompletnych wysięgników, kotwień, odgromników czy odłączników dokonuje się z dedykowanych tym celom pojazdom kolejowym lub dwudrogowym, czyli takim, którymi można poruszać się po drogach kołowych jak i po torach kolejowych.
Zgodnie z kartami montażowymi, słupy uzbraja się w uchwyty i zawiasy wysięgników obrotowych oraz w same wysięgniki, składające się z ukośnika, odciągu ukośnika, wysięgu pomocniczego, ramion odciągowych. Wysięgniki odizolowane są od słupa poprzez izolatory – odciągu oraz ukośnika. Należy zwrócić szczególną uwagę na wysokość mocowania uchwytów podwieszeń, by sieć jezdna była wywieszona na właściwym poziomie.
Słupy kotwowe wyposażane są w uchwyty kotwienia sieci lub liny kotwienia środkowego oraz odciągi. Zastosowane rozwiązanie wynika wprost z karty montażowej i może to być kotwienie stałe poprzez zamocowanie izolatora i śruby rzymskiej poprzez uchwyt do słupa, kotwienie kompensujące – ciężarowe lub bezciężarowe.
Dodatkowo montowane są inne urządzenia, jak odgromniki, odłączniki lub rozłączniki w miejscach (lokatach słupów) wynikających z rysunków projektowych.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Wywieszanie sieci jezdnej
Po uzbrojeniu konstrukcji wsporczych danego odcinka naprężenia w niezbędny osprzęt – podwieszenia, kotwienia, przystępuje się do wywieszenia przewodów sieci trakcyjnej. Montaż sieci rozpoczynamy od wyciągania liny nośniej. W następnej kolejności wyciągane są przewody jezdne. Maksymalne długość odcinka naprężenia wynosi nie więcej, niż 1400 metrów. Często, szczególnie w rejonie stacji i posterunków odgałęźnych stosuje się odcinki krótsze, np. wstawki rozjazdowe lub w wyniku sekcjonowania poprzez izolowane przęsło naprężenia. Długości i nazwy odcinków naprężenia wskazane są w projekcie wykonawczym.
Przewody wyciągane są pod nominalnym naciągiem – odpowiednim dla danego typu sieci – przy użyciu specjalistycznego sprzętu – pociągu sieciowego oraz platformy do wyciągania.
Kolejnym etapem budowy sieci jest wywieszanie linek uelastyczniających, jeżeli taki typ sieci został zastosowany i wieszakowych oraz uchwytów odległościowych w przypadku sieci dwudrutowych.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Regulacja i pomiary sieci jezdnej
Wywieszenie przewodów sieci jezdnej nie finalizuje jeszcze prac. W kolejnym, końcowym etapie, konieczne jest sprawdzenie sieci i, jeżeli zachodzi taka potrzeba, dostosowanie do wymaganych parametrów.
Po wywieszeniu przewodów, montażu linek uelastyczniających, wieszaków oraz uchwytów, a także uzbrojeniu sieci w osprzęt, np. w izolatory sekcyjne dokonuje się pomiarów – wysokości i odsuwów, które muszą być zgodne z obowiązującymi przepisami i wymaganiami technicznymi. Pomiarów dokonuje się pantografem pomiarowym z pojazdu sieciowego. W przypadku odchyleń od wymogów, dokonuje się niezbędnych korekt i regulacji, np. wieszaków, mocowań, urządzeń naprężających.
Regulacja sieci trakcyjnej polega na ustawieniu odpowiedniej wysokości drutu jezdnego oraz odsuwu do założeń projektowych.
W zależności od typu sieci i długości, przelotów, wcześniej przygotowane wieszaki rozmieszcza się na przelotach wg tabeli rozstawu wieszaków, które łączą przewód jezdny z liną nośną.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Przedstawienie dokumentacji związanej z wykonywaniem czynności zawodowych
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Prezentacja obsługi i zastosowania sprzętu wykorzystywanego do realizacji zadań zawodowych
Miernik MI 3252 MicroOhm 100A
MI 3252 MicroOhm 100A jest przenośnym mikroomomierz służącym do bardzo dokładnego pomiaru małych wartości rezystancji i przejścia styków wyłączników, przełączników czy połączeń szyn zasilających, pozwalając na wybór prądu pomiarowego w zakresie od 100mA do 100A. Dzięki eliminacji rezystancji przewodów pomiarowych, przez zastosowanie czteroprzewodowej metody pomiaru Kelvina gwarantuje wysoką dokładność rzędu 0,25%. Urządzenie może być zasilane za pomocą wewnętrznych akumulatorków lub z sieci. Oprogramowanie PC HVLink Pro wchodzące w skład wyposażenia standardowego miernika, pozwala na imoprt i eksport danych zapisanych w pamięci miernika, a także analizę i wydruk wyników pomiarowych.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Tester Komór Próżniowych
Tester Komór Próżniowych typ TKP‑1 jest mikroprocesorowym, przenośnym urządzeniem do sprawdzania komór próżniowych wyłączników.
Badanie oparte jest na analizie wartości upływu prądu w trakcie generowania napięcia DC.
TKP‑1 umożliwia wygenerowanie napięcia w zakresie od 10kV do 80kV z krokiem co 1kV z detekcją przekroczenia prądu obciążenia, który jest nastawialny w zakresie od 100muA do 500muA. W trakcie badania na wyświetlaczu pokazywane są na bieżąco rzeczywiste wartości napięcia, prądu oraz czas trwania testu. Urządzenie wyposażone jest w diodową sygnalizację optyczną wyniku badania komory. Kolor czerwony oznacza zakwalifikowanie komory jako wadliwej, kolor zielony oznacza dopuszczalny wynik testu. Po przeprowadzonym teście jest możliwość zapisania wyników do pamięci oraz wydrukowania raportu z przeprowadzonego testu na drukarce termicznej. Ze względów bezpieczeństwa urządzenie zostało wyposażone w przycisk awaryjnego wyłączenia.
Akustyczno optyczne wskaźniki napięcia AOWN‑5/3
Akustyczno optyczne wskaźniki napięcia AOWN‑5/3 służą do akustycznej i optycznej sygnalizacji obecności napięcia w sieciach średniego napięcia od 6kV do 17,5kV 50Hz.
Wskaźniki napięcia AOWN‑5/3 współpracują z uniwersalnym drążkiem izolacyjnym UDI‑20‑B.
Wskaźniki napięcia AOWN‑5 posiada cylindryczną obudowę 2, z tego powodu odporna jest na zmostkowanie. Obudowa wykonana z tworzywa sztucznego w kolorze szarym. Kolor naklejki wskaźnika uzależniony jest od wartości napięcia znamionowego na jakie został zbudowany.
Wskaźnik napięcia AOWN‑5 skonstruowano zgodnie wymaganiami normy PN‑EN 61243‑1:2007 dlatego odporny jest na upadek z wysokości. Konstrukcja wskaźnika zapewnia stopień ochrony przed wodą IP x4 – bryzgoszczelność.
Z jednej strony wskaźnik napięcia AOWN zakończono kołkiem stykowym a z drugiej strony uchwytem do mocowania w głowicy uniwersalnego drążka izolacyjnego UDI‑B. Na życzenie klienta uchwyt może być wykonany ze złączem w wersji „euro” (końcówka rowkowana).
Wskaźnik AOWN‑5 wykonany jest w grupie I rodzaju sygnalizacji, to znaczy że posiada dwa różniące się sygnały : akustyczny oraz *optyczny * dodatkowo posiada samokontrolę (test).
Wskaźnik napięcia można używać w warunkach wnętrzowych jak i w napowietrznych w zakresie temperatur od –25 do +70 stopni Celsjusza i wilgotności względnej od 20 do 96 %.
Źródłem zasilania wskaźnika napięcia AOWN‑5 jest bateria alkaliczna 9V, a jej wymiana jest łatwa i prosta.
Wskaźnik posiada mikroprocesorowy układ elektroniczny, z tego powodu gwarantuje to dużą stabilność ustawionego napięcia sygnalizacji. Urządzenie nie ma możliwości regulacji czułości przez osoby postronne oraz posiada znaczną niewrażliwość na obniżenie napięcia źródła zasilania.
Przypadkowe włączenie wskaźnika np. podczas transportu nie spowoduje rozładowania baterii, gdyż wskaźnik po upływie ok. 2 minut samoczynnie się wyłączy.
Wreszcie w czasie samokontroli sprawności oraz w czasie wskazywania obecności napięcia wskaźnik AOWN‑5 emituje bardzo dobrze słyszalne i widzialne sygnały akustyczne i optyczne
Akustyczno‑optyczny uzgadniacz faz AOUF‑1/2
Akustyczno‑optyczny uzgadniacz faz AOUF‑1/2 służy do uzgadniania kolejności faz oraz wskazywania kierunku ich wirowania w sieciach i urządzeniach prądu przemiennego 50 Hz o napięciu znamionowym od 3 kV do 36 kV.
Współpracuje on z uniwersalnym drążkiem izolacyjnym UDI‑B o odpowiednim napięciu znamionowym.
Uzgadniacz posiada cylindryczną obudowę, odporną na zmostkowanie, wykonaną z tworzywa sztucznego. Jest on odporny na upadek i uderzenia zgodnie z wymaganiami normy PN‑EN 61481:2004+A/C, a jego konstrukcja zapewnia bryzgoszczelność.
Z jednej strony uzgadniacz zakończony jest kołkiem stykowym o długości określonej przez normę PN‑EN 61481:2004+A/C, a z drugiej strony uchwytem do mocowania w głowicy uniwersalnego drążka izolacyjnego UDI‑B. Na życzenie użytkownika uzgadniacz może być wyposażony w złącze „Euro”.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Wagon pomiarowo diagnostyczny
Wagon pomiarowo‑diagnostyczny posiada np. pantograf pomiarowy, pomost stały, okna wziernikowe na dachu. Jest napędzany osobną lokomotywą.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony
Zabezpieczenie przed porażeniem
Ochrona przeciwporażeniowa w postaci rękawic i butów wykonanych ze specjalnego bardzo wysoko dielektrycznego materiału zapewnia izolację od wysokich napięć występujących podczas prac konserwacyjnych.
Powrót na górę stronyPowrót na górę strony