Projektowanie automatu biletowego w programie Scratch

Blok Stempluj znajduje się w kategorii Pisak. Jeżeli kategoria Pisak nie pokazuje Ci się domyślnie po lewej stronie aplikacji Scratch, musisz dodać ją, wchodząc w opcję Dodaj rozszerzenie. Przycisk znajduje się w lewym dolnym rogu programu Scratch.

R8GQJBtgHFRai

Ilustracja ukazuje zrzut ekranu przedstawiający umiejscowienie opcji odpowiedzialnej za dodawanie rozszerzenia do programu Scratch. Przycisk znajduje się w górnym rzędzie, pośrodku.

Użycie bloku Stempluj powoduje odbicie podobizny duszka na scenie. Utworzony w ten sposób obraz nie może być w żaden sposób kontrolowany innymi skryptami. Odbity zostanie aktualnie wybrany kostium duszka. Stempel nie rysuje po duszkach, które aktualnie znajdują się na scenie.

R6eAuT8R0zjmp

Ilustracja ukazuje zrzut ekranu przedstawiający blok: stempluj. Na początku widoczny jest rysunek długopisu. Za rysunkiem znajduje się napis: stempluj.

Do usunięcia wszystkich stemplowanych obrazów wykorzystaj blok Wyczyść wszystko.

R1amiyLFVErAe

Ilustracja ukazuje zrzut ekranu przedstawiający blok: wyczyść wszystko. Na początku widoczny jest rysunek długopisu. Za rysunkiem znajduje się napis: wyczyść wszystko.

Poniżej znajduje się przykładowy skrypt z wykorzystaniem bloku Stempluj. Duszek przesuwa się o 100 kroków, następnie wykorzystywany jest blok Stempluj, który tworzy graficzną kopię aktualnego kostiumu duszka. Te dwie czynności powtarzane są trzy razy.

R1KYuT9TsYcDI

Ilustracja ukazuje zrzut ekranu przedstawiający przykładowy skrypt wykorzystujący blok: stempluj. Po lewej stronie grafiki znajduje się skrypt. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy kliknięto. Za napisem widoczna jest zielona flaga. Na drugim bloku widoczny jest napis: powtórz trzy razy. Liczbę powtórzeń można wpisać w białym polu. W tym bloku znajdują się dwa podbloki: przesuń o sto kroków, gdzie liczbę kroków można wpisać w białym polu, oraz stempluj, pokazany jako rysunek długopisu, za którym znajduje się napis: stempluj. Na trzecim bloku widać napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Po prawej stronie grafiki ukazano trzy duszki koty, umieszczone jeden za drugim.

Nadawanie i odbieranie komunikatów umożliwia porozumiewanie się pomiędzy duszkami, a także sceną. W ten sposób jeden duszek może uruchomić skrypty innych duszków lub sceny. Trzy klocki związane z nadawaniem i odbieraniem komunikatów znajdują się w grupie Zdarzenia. Nowy komunikat można zdefiniować i nadać przy pomocy jednego z dwóch bloczków:

R1KhnmEvYpM10

Ilustracja przedstawia blok: Nadaj komunikat z kategorii Zdarzenia. Zawiera on napis: nadaj komunikat: wiadomość jeden. Napis: wiadomość jeden znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

RxPHtwjBwBckY

Ilustracja przedstawia blok: Nadaj komunikat i czekaj z kategorii Zdarzenia. Zawiera on napis: nadaj komunikat: wiadomość jeden i czekaj. Napis: wiadomość jeden znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Nazwę nadawanego komunikatu można wybrać z listy rozwijalnej lub zdefiniować nowy komunikat przy pomocy opcji nowy komunikat…, dostępnej po rozwinięciu listy.

R1cgsXstZ2MbV

Ilustracja przedstawia blok: Nadaj komunikat z kategorii Zdarzenia. Zawiera on napis: nadaj komunikat: wiadomość dwa. Napis: wiadomość dwa znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Po kliknięciu rozwijanego pola wyświetlają się napisy: wiadomość jeden i wiadomość dwa, jedną z tych opcji można wybrać.

Wyświetlone będzie wówczas okno dialogowe, w którym należy podać nazwę nowego komunikatu.

Po nadaniu komunikatu (wykonaniu bloczka nadaj lub nadaj i czekaj) uruchamiane są automatycznie skrypty zaczynające się od bloczka Kiedy otrzymam z taką samą nazwą komunikatu.

RtUjVm25RA6n6

Ilustracja przedstawia blok: Kiedy otrzymam z kategorii Zdarzenia. Zawiera on napis: kiedy otrzymam: wiadomość jeden. Napis: wiadomość jeden znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Działanie skryptu, który nadał komunikat, jest kontynuowane równolegle (klocek nadaj) lub wstrzymane do czasu zakończenia działania wszystkich skryptów odbierających ten komunikat (nadaj i czekaj).
Przykład:

R1pypL5ERHeS5

Ilustracja ukazuje dwa przykładowe skrypty zawierające bloki: Nadaj komunikat oraz Kiedy otrzymam. Skrypt pierwszy. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy kliknięto. Po napisie znajduje się zielona flaga. Na drugim bloku znajduje się napis: powiedz: idę łapać myszy. Napis: idę łapać myszy można wpisać w białe pole. Na trzecim bloku widoczny jest napis: nadaj komunikat: idę łapać myszy. Napis: idę łapać myszy znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Na czwartym bloku znajduje się napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Skrypt drugi. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy otrzymam: idę łapać myszy. Napis: idę łapać myszy znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Na drugim bloku znajduje się napis: powiedz: a ja ucieknę. Napis: a ja ucieknę można wpisać w białe pole. Na trzecim bloku znajduje się napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

R183iRHgQB9lE

Ilustracja przedstawia efekt działania przykładowego skryptu. Po lewej stronie znajduje się duszek kot. Odchodzi od niego dymek dialogowy z napisem: idę łapać myszy. Po prawej stronie umieszczono szarą mysz. Odchodzi od niej dymek dialogowy z napisem: a ja ucieknę.

Często zachodzi potrzeba przechowania większej ilości danych. Niewygodne staje się wówczas pamiętanie ich na pojedynczych zmiennych, szczególnie gdy pełnią podobny charakter. Lepiej pamiętać je pod jedną nazwą. Dostęp do pojedynczej danej (elementu) możliwy jest wtedy za pośrednictwem indeksu (numeru elementu). W Scratchu służą do tego listy.
Przykład:
Rzucamy wielokrotnie sześcienną kostką do gry. Chcemy policzyć, ile razy wypadły poszczególne liczby oczek. Można utworzyć sześć zmiennych odpowiednio do przechowywania liczby wystąpień jednego oczka, dwóch oczek itd. Lepiej jednak utworzyć sześcioelementową listę. Liczba oczek będzie w takim przypadku indeksem. Symbolicznie indeks będziemy podawać w nawiasach kwadratowych:
Wyniki[liczba oczek] – ile razy wypadła liczba oczek, gdzie liczba oczek może przyjmować wartości od 1 do 6.
Listę, podobnie jak pojedynczą zmienną, można utworzyć w kategorii Dane. Należy kliknąć przycisk Stwórz listę, w polu edycyjnym wpisać nazwę nowo tworzonej listy (można także wybrać, czy będzie dostępna dla wszystkich duszków, czy tylko jednego) i zatwierdzić przyciskiem OK.

R1JGjqTza7RNe

Ilustracja przedstawia sposób tworzenia listy. Najpierw należy wybrać opcję Stwórz listę z kategorii Zmienne. Następnie pojawia się okienko Nowa lista. Należy tutaj uzupełnić nową nazwę listy, wybrać jedną z opcji: dla wszystkich duszków albo tylko dla tego duszka, a na końcu potwierdzić przyciskiem OK.

Po utworzeniu listy w kategorii Dane są do dyspozycji klocki umożliwiające operacje na liście.

RFhBirjikjUMr

Ilustracja przedstawia blok: dodaj do listy. Znajduje się na nim napis: dodaj obiekt do wyniki. Napis: obiekt można wpisać w białym polu. Napis: wyniki znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Dodanie nowego elementu na końcu listy.

R15USYS48OLjT

Ilustracja przedstawia blok: usuń z listy. Znajduje się na nim napis: usuń jeden z wyniki. Liczbę jeden można wpisać w białym polu. Napis: wyniki znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Usunięcie elementu o określonym indeksie (numerze elementu) lub wszystkich elementów (jeśli z pierwszej listy rozwijalnej zostanie wybrana opcja wszystko).

RZ9VGZGHvbXhL

Ilustracja przedstawia blok: wstaw na pozycji z listy. Znajduje się na nim napis: wstaw obiekt na pierwszej pozycji z wyniki. Napisy: obiekt oraz jeden można wpisać w białym polu. Napis: wyniki znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Wstawienie nowego elementu na pozycji o podanym indeksie.

RJDuFqKiU3xJW

Ilustracja przedstawia blok: zamień z listy na. Znajduje się na nim napis: zamień jeden z wyniki na obiekt. Napisy: jeden oraz obiekt można wpisać w białym polu. Napis: wyniki znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Zmiana wartości elementu na pozycji o podanym indeksie.

R1NjfourZ4MZ2

Ilustracja przedstawia blok: element z listy. Znajduje się na nim napis: element jeden z wyniki. Liczbę jeden można wpisać w białym polu. Napis: wyniki znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Wartość elementu na pozycji o podanym indeksie.

RtROUVeSEbkvW

Ilustracja przedstawia blok: długość. Znajduje się na nim napis: długość wyniki. Napis: wyniki znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Wartością jest liczba elementów listy.

R1GCr2mpHvsYD

Ilustracja przedstawia blok: zawiera. Znajduje się na nim napis: wyniki zawiera obiekt znak zapytania. Napis: wyniki znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Napis: obiekt można wpisać w białym polu.

Sprawdzenie, czy na liście znajduje się określony element.

Przykład:

REpL1hEYVzjri

Ilustracja przedstawia przykładowy skrypt wykorzystujący listy i niektóre jej funkcjonalności. Na pierwszym bloku znajdują się: napis: kiedy kliknięto oraz zielona flaga. Na drugim bloku znajduje się napis: usuń wszystko z wyniki. Napis: wyniki znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Na trzecim bloku ukazano napis: powtórz sześć razy. Cyfrę sześć wpisano w białym polu. W tym bloku znajduje się podblok z napisem: dodaj zero do wyniki. Cyfrę zero wpisano w białym polu. Napis: wyniki znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Na czwartym bloku znajduje się napis: powtórz sto razy. Liczbę sto wpisano w białym polu. W tym bloku znajdują się dwa podbloki. Podblok pierwszy zawiera napis: ustaw liczba oczek na losuj liczbę od jednego do sześciu. Napis: liczba oczek znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Cyfry jeden i sześć zostały wpisane w białym polu. Podblok drugi zawiera napis: zamień liczba oczek z wyniki na element liczba oczek z wyniki plus jeden. Napisy: wyniki znajdują się w rozwijalnych polach wyboru. Cyfra jeden została wpisana w białym polu. Na piątym bloku znajduje się napis: powiedz: rzuciłem setny raz kostką do gry, wyniki obok. Napis: rzuciłem setny raz kostką do gry, wyniki obok znajduje się w białym polu. Na szóstym bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

R15m5o3gh3dQZ

Ilustracja przedstawia scenę z przykładową symulacją skryptu wykorzystującego listę. Po lewej stronie znajduje się tabela o nagłówku wyniki. Wiersze są koloru pomarańczowego. Wiersz pierwszy. Trzynaście. Wiersz drugi. Czternaście. Wiersz trzeci. Czternaście. Wiersz czwarty. Dwadzieścia cztery. Wiersz piąty. Osiemnaście. Wiersz szósty. Siedemnaście. Pod rekordami znajduje się napis: plus długość sześć równa się. Po lewej stronie ilustracji umieszczono duszka kota. Odchodzi od niego dymek dialogowy z napisem: rzuciłem setny raz kostką do gry, wyniki obok.

Lista może być widoczna na scenie lub ukryta. Widoczność można zmieniać edycyjnie, włączając/wyłączając znacznik przy liście,

R15IpiyUHwqqt

Ilustracja przedstawia umiejscowienie opcji do zmiany widoczności listy na scenie. Na górnym pasku znajdują się opcje do wyboru: skrypt, kostiumy, dźwięki. Na pasku po lewej stronie znajdują się następujące kategorie bloków: ruch, wygląd, dźwięk, zdarzenia, kontrola, czujniki, wyrażenia i zmienne. Wybrano opcję zmienne. Pośrodku ekranu uwidoczniono bloki z następującymi napisami. Stwórz listę. Blok pierwszy, który zaznaczono ptaszkiem. Wyniki. Blok drugi. Dodaj obiekt do wyniki. Blok trzeci. Usuń jeden z wyniki. Blok czwarty. Usuń wszystko z wyniki. Blok piąty. Wstaw obiekt na jeden pozycji z wyniki. Blok szósty. Zamień jeden z wyniki na obiekt. Blok siódmy. Element jeden z wyniki.

lub programowo, przy pomocy klocków:

RP0vIi5qRM7Ok

Ilustracja przedstawia bloki: pokaż listę i ukryj listę. Blok pierwszy. Znajduje się na nim napis: pokaż listę wyniki. Napis: wyniki znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Blok drugi. Znajduje się na nim napis: ukryj listę wyniki. Napis: wyniki znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Pojęcia bit i bajt mają istotne znaczenie w dziedzinie informatyki. Bit może przyjąć jedno z dwóch możliwych stanów, które oznacza się jako 0 i 1. Bajt natomiast składa się z 8 bitów. W komputerze liczby są przechowywane przy użyciu bajtów pamięci. Warto zaznaczyć, że liczby w informatyce są zawsze ograniczone, ponieważ są reprezentowane w określonym zakresie. Na przykład liczby całkowite mogą być dokładnie przechowywane, podczas gdy większość liczb rzeczywistych jest przechowywana w przybliżeniu, nawet te niewymierne. Ponadto istnieje ograniczenie dotyczące liczby stanów, które można zapisać na określonej liczbie bitów.

Liczby całkowite bez znaku
Liczby całkowite bez znaku są pamiętane w układzie przy podstawie 2 (dwójkowym, binarnym). Jeśli do pamiętania liczby przeznaczy się n bitów, to można zapamiętać na nich 2Indeks górny nⁿ stanów, czyli reprezentować liczby od 0 do 2Indeks górny nⁿ-1. Na przykład na jednym bajcie można zapamiętać liczby z zakresu od 0 do 255.

RnsVoYB0ARK9v

Ilustracja przedstawia tabelę z liczbami w systemie dziesiętnym i odpowiadającymi im wartościami w systemie binarnym. Składa się ona z dwóch kolumn. Pierwsza kolumna zawiera liczby dziesiętne, druga zaś odpowiadające im liczby binarne. Zero w systemie dziesiętnym to osiem zer w systemie binarnym. Jeden w systemie dziesiętnym to siedem zer i jeden w systemie binarnym. Dwa w systemie dziesiętnym to sześć zer, jeden i zero w systemie binarnym. Trzy w systemie dziesiętnym to sześć zer i dwie jedynki w systemie binarnym. Cztery w systemie dziesiętnym to pięć zer, jeden i dwa zera w systemie binarnym. Dwieście pięćdziesiąt cztery w systemie dziesiętnym to siedem jedynek i zero w systemie binarnym. Dwieście pięćdziesiąt pięć w systemie dziesiętnym to osiem jedynek w systemie binarnym.

Liczby całkowite ze znakiem
Jeden bit przeznacza się na pamiętanie znaku liczby. A więc np. na jednym bajcie można zapamiętać liczby z zakresu od -128 do 127. Liczby pamiętane są w specjalnym kodzie (kodzie uzupełnień do 2), tak, aby przy operacjach arytmetycznych znak stanowił integralną część liczby i nie musiał być interpretowany oddzielnie.

R1MK2mMKR80ks

Ilustracja przedstawia tabelę z liczbami w systemie dziesiętnym i odpowiadającymi im wartościami w systemie U dwa. Składa się ona z dwóch kolumn. Pierwsza kolumna zawiera liczby dziesiętne, druga zaś odpowiadające im liczby w kodzie U dwa. Minus sto dwadzieścia osiem w systemie dziesiętnym to jeden i siedem zer w kodzie U dwa. Minus sto dwadzieścia siedem w systemie dziesiętnym to jeden, sześć zer i jeden w kodzie U dwa. Minus sto dwadzieścia sześć w systemie dziesiętnym to jeden, pięć zer, jeden i zero w kodzie U dwa. Minus dwa w systemie dziesiętnym to siedem jedynek i zero w kodzie U dwa. Minus jeden w systemie dziesiętnym to osiem jedynek w kodzie U dwa. Zero w systemie dziesiętnym to osiem zer w kodzie U dwa. Jeden w systemie dziesiętnym to siedem zer i jeden w kodzie U dwa. Dwa w systemie dziesiętnym to sześć zer, jeden i zero w kodzie U dwa. Sto dwadzieścia siedem w systemie dziesiętnym to zero i siedem jedynek w kodzie U dwa.

Liczby rzeczywiste
Liczby rzeczywiste najczęściej reprezentowane są w pamięci komputera w zapisie zmiennoprzecinkowym w tzw. notacji naukowej. W układzie dziesiętnym zapis liczby w notacji naukowej jest następujący:
x = znak * mantysa * 10Indeks górny cecha^cecha
znak – znak liczby.
mantysa – liczba ułamkowa w zakresie [1, 10).
cecha – wykładnik potęgi, liczba całkowita.
Przykłady:
Liczba 234,567 zapisana w notacji naukowej to 2,34567 * 10Indeks górny 2²
Liczba -0,234567 zapisana w notacji naukowej to -2,34567 * 10Indeks górny -1^-1
W układzie binarnym zapis w notacji naukowej jest następujący:
x = znak * mantysa * 2Indeks górny cecha^cecha
znak – znak liczby.
mantysa – liczba ułamkowa w zakresie [1, 2). Część całkowita jest zawsze równa 1, można ją pominąć. Mantysę można więc pamiętać jako liczbę całkowitą.
cecha – wykładnik potęgi, liczba całkowita.
Często liczba, która wydaje się nam, że powinna być pamiętana dokładnie, jest pamiętana w przybliżeniu (na przykład dziesiętna liczba 0.1). Dzieje się tak, ponieważ liczba mająca skończone rozwinięcie w układzie dziesiętnym może mieć nieskończone rozwinięcie w układzie binarnym.
Spróbuj wykonać poniższy skrypt:

R1C80umkQIcSg

Ilustracja przedstawia przykładowy nieskończony skrypt obrazujący problem przybliżania wartości zmiennych. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy kliknięto. Obok widoczna jest zielona chorągiewka. Na drugim bloku znajduje się napis: ustaw X na zero. Napis: X znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Cyfra zero została wpisana w białym polu. Na trzecim bloku znajduje się napis: powtarzaj aż X równa się jeden. Cyfra jeden została wpisana w białym polu. W tym bloku znajduje się podblok z napisem: zmień X o jedną dziesiątą. Napis: X znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Liczba jedna dziesiąta została wpisana w białym polu. Na czwartym bloku znajduje się napis: powiedz X jest już równe jeden. Napis X jest już równe jeden został wpisany w białym polu. Na piątym bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Zapewne się zdziwisz, że skrypt działa w nieskończoność (pętli się). Zmienna x nigdy nie osiąga dokładnie wartości 1.
W takich sytuacjach często prowadzimy obliczenia do osiągnięcia wartości przybliżonej z określoną dokładnością, np. w tym przypadku z dokładnością do 0.01. Warunek pętli może być następujący:

RWEXe2BZleuSx

Ilustracja przedstawia warunek sprawdzający, czy wartość bezwzględna ze zmiennej X minus jeden jest mniejsza od jednej setnej. Blok ten składa się z napisu: wartość bezwzględna z X minus jeden jest mniejsza od jednej setnej. Napis: wartość bezwzględna znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Liczby jeden oraz jedna setna zostały wpisane w białym polu.

Często bardziej złożony problem warto podzielić na podproblemy i zapisać je w postaci oddzielnych bloków. W celu utworzenia nowego bloku należy przejść do kategorii Więcej bloków. Następnie kliknąć przycisk Stwórz blok, w polu edycyjnym wpisać jego nazwę i zatwierdzić przyciskiem OK. W obszarze skryptów pojawi się nowy klocek, pod który można podczepić instrukcje‑klocki realizujące rozwiązywany podproblem.
Przykład 1.
Duszek ma narysować kilka obróconych kwadratów. Wygodnie będzie zdefiniować własny blok rysujący pojedynczy kwadrat.

Rm0qfokMllefm

Ilustracja przedstawia tworzenie bloku kwadrat i wykorzystanie go w przykładowym skrypcie. Ukazano dwa skrypty oraz grafikę przedstawiającą koło złożone z wielu kwadratów. Skrypt pierwszy. Na pierwszym bloku znajduje się napis: definiuj kwadrat. Na drugim bloku znajduje się napis: powtórz cztery razy. Cyfra cztery została wpisana w białym polu. W obrębie tego bloku umieszczono dwa podbloki. Podblok pierwszy zawiera napis: przesuń o sto kroków. Liczba sto została wpisana w białym polu. Podblok drugi składa się z napisów: obróć strzałka zgodna z ruchem wskazówek zegara o dziewięćdziesiąt stopni. Liczba dziewięćdziesiąt została wpisana w białym polu. Na trzecim bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Skrypt drugi. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy kliknięto. Obok umieszczono zieloną chorągiewkę. Na drugim bloku znajdują się: długopis oraz napis: wyczyść wszystko. Na trzecim bloku znajdują się: długopis oraz napis: przyłóż pisak. Na czwartym bloku znajduje się napis: zapytaj, ile kwadratów mam narysować, i czekaj. Napis: ile kwadratów mam narysować został wpisany w białym polu. Na piątym bloku znajduje się napis: powtórz odpowiedź razy. W obrębie tego bloku umieszczono dwa podbloki. Podblok pierwszy zawiera napis: kwadrat. Podblok drugi składa się z napisów: obróć strzałka zgodna z ruchem wskazówek zegara o trzysta sześćdziesiąt podzielone na odpowiedź stopni. Liczba trzysta sześćdziesiąt została wpisana w białym polu. Na szóstym bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Na poniższym filmie możesz obejrzeć, jak utworzyć i wykorzystać własny blok.

R19fZKLFbXL76

Film przedstawia tworzenie nowego bloku.

Film przedstawia tworzenie nowego bloku.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/R19fZKLFbXL76

Film przedstawia tworzenie nowego bloku.

Własne bloki mogą mieć też parametry, analogicznie jak w przypadku wielu standardowych klocków (np. w klocku przesuń podajesz, o ile kroków duszek ma się przemieścić).
Przykład 2.
Duszek ma rysować mniejsze i większe kwadraty. Parametrem dla bloku rysującego kwadrat będzie więc długość boku. Jeśli blok jest już zdefiniowany, wystarczy kliknąć go prawym przyciskiem myszy i wybrać z menu kontekstowego Edytuj, a następnie rozwinąć listę opcji. Jeśli dopiero tworzymy nowy blok, po podaniu jego nazwy należy od razu rozwinąć listę opcji. W kolejny krokach trzeba:

• wybrać parametr liczbowy,

• wpisać nazwę parametru,

• zatwierdzić przyciskiem OK.

Żeby wykorzystać parametr, należy przeciągnąć go z klocka rozpoczynającego definicję nowego bloku do instrukcji, w której chcemy go użyć.

R1Dq8tSs3YYiR

Ilustracja przedstawia tworzenie bloku kwadrat wraz z parametrem wejściowym i wykorzystanie go w przykładowym skrypcie. Ukazano dwa skrypty oraz grafikę przedstawiającą duży kwadrat złożony z wielu kwadratów o różnej wielkości. Skrypt pierwszy. Na pierwszym bloku znajduje się napis: definiuj kwadrat bok. Na drugim bloku znajduje się napis: powtórz cztery razy. Cyfra cztery została wpisana w białym polu. W obrębie tego bloku umieszczono dwa podbloki. Podblok pierwszy zawiera napis: przesuń o bok kroków. Podblok drugi składa się z napisów: obróć strzałka zgodna z ruchem wskazówek zegara o dziewięćdziesiąt stopni. Liczba dziewięćdziesiąt została wpisana w białym polu. Na trzecim bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Skrypt drugi. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy kliknięto. Obok umieszczono zieloną chorągiewkę. Na drugim bloku znajdują się: długopis oraz napis: wyczyść wszystko. Na trzecim bloku znajdują się: długopis oraz napis: przyłóż pisak. Na czwartym bloku znajduje się napis: ustaw bok na dwieście. Napis: bok znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Liczba dwieście została wpisana w białym polu. Na piątym bloku znajduje się napis: powtarzaj, aż bok jest mniejszy od dwudziestu. Liczba dwadzieścia została wpisana w białym polu. W obrębie tego bloku umieszczono dwa podbloki. Podblok pierwszy zawiera napis: kwadrat bok. Podblok drugi składa się z napisu: zmień bok o minus dwadzieścia. Napis: bok znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Liczba minus dwadzieścia została wpisana w białym polu. Na szóstym bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Na poniższym filmie możesz obejrzeć, jak utworzyć i wykorzystać własny blok z parametrem.

RS0lFzyVjb7J3

Film przedstawia tworzenie nowego bloku z parametrem.

Film przedstawia tworzenie nowego bloku z parametrem.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/RS0lFzyVjb7J3

Film przedstawia tworzenie nowego bloku z parametrem.

RiSjzbeAAYZGn

Ilustracja przedstawia blok połącz i z kategorii wyrażenia. Zawiera on napis: połącz jabłko i banan. Wyrazy: jabłko i banan zostały wpisane w białych polach.

Wynikiem działania klocka jest połączenie dwóch napisów w jeden. Wykorzystywany często do połączenia napisu wprowadzonego z klawiatury z wartością zwracaną przez inny klocek.
Przykład:

R83nrbZfsRKE7

Ilustracja przedstawia przykładowy skrypt wykorzystujący blok połącz i. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy kliknięto. Obok umieszczono zieloną chorągiewkę. Na drugim bloku umieszczono napis: zapytaj, jak masz na imię, i czekaj. Napis: jak masz na imię został wpisany w białym polu. Na trzecim bloku znajduje się napis: powiedz połącz dzień dobry i odpowiedź. Napis: dzień dobry został wpisany w białym polu. Na czwartym bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Obok skryptu znajduje się duszek przedstawiający kota. Odchodzi od niego dymek dialogowy z napisem: dzień dobry, Ala.

Metoda zachłanna polega na dokonywaniu najlepszego w danym momencie wyboru. Nie dokonuje oceny, jak wybór wpłynie na kolejne kroki, kontynuuje rozwiązywanie problemu zgodnie z podjętą decyzją w danym kroku. Metoda zachłanna nie zawsze prowadzi do znalezienia rozwiązania najlepszego (optymalnego). Dla wielu problemów może prowadzić do rozwiązania przybliżonego.
Systemy monetarne większości państw tak są konstruowane (tak dobierane są wartości nominałów), aby metoda zachłanna umożliwiała wydanie reszty jak najmniejszą liczbą monet. Można podać przykład, kiedy metoda zachłanna nie znajdzie minimalnej liczby monet. Załóżmy, że monetę 2 zł zastępujemy monetą 4 zł. Chcemy wydać 8 zł. Metoda zachłanna wyznaczy jedną monetę 5 zł i trzy monety 1 zł, czyli razem cztery monety. A kwotę 8 zł można przedstawić za pomocą dwóch monet 4 zł.

R17nIlfcC4T8A

Ilustracja przedstawia bloki podłoga z oraz sufit z z kategorii wyrażenia. Blok pierwszy składa się z napisu podłoga z. Napis: podłoga znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Po literze Z występuje puste białe pole do wpisania. Blok drugi składa się z napisu sufit z. Napis: sufit znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Po literze Z występuje puste białe pole do wpisania.

Funkcja podłoga zaokrągla liczbę rzeczywistą „w dół”, a funkcja sufit – „w górę”. Wartością funkcji podłoga jest największa liczba całkowita mniejsza lub równa od parametru, a wartością funkcji sufit – najmniejsza liczba całkowita większa od parametru. Funkcję należy wybrać z listy rozwijalnej.

RiR4rmVDnQB2T

Ilustracja przedstawia blok podłoga z z rozwiniętą listą rozwijaną, z której można wybrać inne opcje. Blok ten składa się z napisu: podłoga z. Napis: podłoga znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Rozwijalne pole wyboru zawiera następujące opcje: wartość bezwzględna, podłoga, sufit, pierwiastek kwadratowy, sinus, cosinus, tangens, arcus sinus, arcus cosinus, arcus tangens. Po literze Z występuje puste białe pole do wpisania.

Przykłady:

RlbTfhyPaZkev

Ilustracja przedstawia przykładowy skrypt z wykorzystaniem bloku podłoga z. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy kliknięto. Obok umieszczono zieloną chorągiewkę. Na drugim bloku widoczny jest napis: powiedz podłoga z dwóch i ośmiu dziesiątych. Napis: podłoga znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Liczba dwa i osiem dziesiątych została wpisana w białym polu. Na trzecim bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Obok skryptu widoczny jest duszek kota. Odchodzi od niego dymek dialogowy z napisem: dwa.

RlWC6NgW9IKuv

Ilustracja przedstawia przykładowy skrypt z wykorzystaniem bloku podłoga z. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy kliknięto. Obok umieszczono zieloną chorągiewkę. Na drugim bloku widoczny jest napis: powiedz podłoga z minus dwóch i ośmiu dziesiątych. Napis: podłoga znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Liczba minus dwa i osiem dziesiątych została wpisana w białym polu. Na trzecim bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Obok skryptu widoczny jest duszek kota. Odchodzi od niego dymek dialogowy z napisem: minus trzy.

R1Kad6333ZqSS

Ilustracja przedstawia przykładowy skrypt z wykorzystaniem bloku sufit z. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy kliknięto. Obok umieszczono zieloną chorągiewkę. Na drugim bloku widoczny jest napis: powiedz sufit z dwóch i dwóch dziesiątych. Napis: sufit znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Liczba dwa i dwie dziesiąte została wpisana w białym polu. Na trzecim bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Obok skryptu widoczny jest duszek kota. Odchodzi od niego dymek dialogowy z napisem: trzy.

RTRpv6btGAQTt

Ilustracja przedstawia przykładowy skrypt z wykorzystaniem bloku sufit z. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy kliknięto. Obok umieszczono zieloną chorągiewkę. Na drugim bloku widoczny jest napis: powiedz sufit z minus dwóch i dwóch dziesiątych. Napis: sufit znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Liczba minus dwa i dwie dziesiąte została wpisana w białym polu. Na trzecim bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Obok skryptu widoczny jest duszek kota. Odchodzi od niego dymek dialogowy z napisem: minus dwa.

R1SAFDbqA52eM

Ilustracja przedstawia blok zaokrąglij z kategorii wyrażenia. Blok ten składa się z napisu: zaokrąglij. Po napisie: zaokrąglij występuje puste białe pole do wpisania.

Wartością jest zaokrąglony argument do najbliższej liczby całkowitej – zgodnie z regułami zaokrąglania, tzn. końcówka 0.5 i więcej jest zaokrąglana w górę, w przeciwnym przypadku – w dół.

Przykład:

ROWhTjsDQDLat

Ilustracja przedstawia przykładowy skrypt z wykorzystaniem bloku zaokrąglij oraz jego działanie. Skrypt prezentuje się następująco. Na pierwszym bloku znajduje się napis: kiedy kliknięto. Obok umieszczono zieloną chorągiewkę. Na drugim bloku widoczny jest napis: zapytaj: podaj liczbę rzeczywistą, a ja ją zaokrąglę i czekaj. Napis: podaj liczbę rzeczywistą, a ja ją zaokrąglę został wpisany w białym polu. Na trzecim bloku widoczny jest napis: powiedz zaokrąglij odpowiedź. Na czwartym bloku widoczny jest napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Nad skryptem widoczny jest duszek kota. Odchodzi od niego dymek dialogowy z napisem: podaj liczbę rzeczywistą, a ja ją zaokrąglę. Poniżej znajduje się pole, w którym wpisano jeden i siedemdziesiąt pięć setnych, a następnie zatwierdzono. Obok skryptu widoczny jest duszek kota. Odchodzi od niego dymek dialogowy z cyfrą dwa.

W kategorii Kontrola znajdują się trzy klocki związane z tworzeniem i obsługą kopii (klonów) duszków podczas działania programu. Klocki te nie są dostępne dla sceny. Kliknięcie zielonej flagi lub przycisku stop (także wykonanie klocka zatrzymaj wszystko) automatycznie usuwa wszystkie kopie (klony).

R18PFm19cqiot

Ilustracja przedstawia blok utwórz klona z z kategorii kontrola. Blok ten składa się z napisu: utwórz klona z siebie. Napis: siebie znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

Klocek umożliwia duszkowi utworzenie swojej kopii lub kopii dowolnego innego duszka wybranego z listy rozwijalnej (na liście znajdują się nazwy wszystkich duszków z obszaru zarządzania duszkami). Nowo utworzony duszek posiada wszystkie cechy i funkcjonalności swojego wzorca. Po utworzeniu rozpoczyna się automatycznie wykonywanie skryptu rozpoczynającego się od klocka:

RheEgK0KkwABY

Ilustracja przedstawia blok: gdy zaczynam jako klon z kategorii kontrola. Blok ten składa się z napisu: gdy zaczynam jako klon.

Można także programowo usuwać utworzonego duszka – klona. Jeśli w skryptach zostanie użyty klocek

RaplSKKSILCmn

Ilustracja przedstawia blok: usuń tego klona z kategorii Kontrola. Blok ten składa się z napisu: usuń tego klona.

duszek – klon zostanie usunięty. Zwróć uwagę, że pod ten klocek nie można podczepić żadnego innego. Jeśli duszek zostanie usunięty, to nie może już wykonywać innych czynności.

Przykład:
Na niebie (niebieskim tle sceny) co 1 sekundę pojawia się w losowym miejscu gwiazdka. Kliknięcie gwiazdki powoduje jej usunięcie.

RToaDGshBR9mT

Ilustracja przedstawia przykładowe skrypty wykorzystujące bloki związane z klonowaniem duszka. Skrypt pierwszy. Na bloku pierwszym znajduje się napis: kiedy kliknięto. Obok widoczna jest zielona chorągiewka. Na bloku drugim znajduje się napis: ukryj. Na bloku trzecim znajduje się napis: zawsze. W obrębie tego bloku umieszczono dwa podbloki. Podblok pierwszy zawiera napis: czekaj jeden sekund. Cyfra jeden została wpisana w białym polu. Podblok drugi składa się z napisu: utwórz klona z siebie. Napis: siebie znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Skrypt drugi. Na bloku pierwszym znajduje się napis: kiedy ten duszek kliknięty. Na bloku drugim znajduje się napis: usuń tego klona. Skrypt trzeci. Na bloku pierwszym znajduje się napis: gdy zaczynam jako klon. Na bloku drugim znajduje się napis: idź do X, losuj liczbę od minus dwieście do dwieście, Y, losuj liczbę od minus dwieście do dwieście. Liczby minus dwieście i dwieście zostały wpisane w białych polach. Na bloku trzecim znajduje się napis: pokaż. Na bloku czwartym widoczny jest napis: zagraj dźwięk pop. Napis: pop znajduje się w rozwijalnym polu wyboru. Na bloku piątym znajduje się napis: zatrzymaj ten skrypt. Napis: ten skrypt znajduje się w rozwijalnym polu wyboru.

R1PkUKbixBgbF

Ilustracja ukazuje zrzut ekranu przedstawiający scenę w trakcie uruchomienia skryptu. Scena jest koloru niebieskiego i zawiera wiele żółtych gwiazd ułożonych w losowych miejscach.