Wzór funkcji kwadratowej f możemy zapisać  w postaci:

  • ogólnej: fx=ax2+bx+c, x oraz a0,

  • kanonicznej fx=ax-p2+q, gdzie p=-b2a, q=-4a, Δ=b2-4ac oraz a0.

Oprócz postaci ogólnej i kanonicznej, występuje również postać iloczynowapostać iloczynowa wzoru funkcji kwadratowejpostać iloczynowa wzoru funkcji kwadratowej.

Niektóre wzory funkcji kwadratowejfunkcja kwadratowafunkcji kwadratowej możemy zapisać w postaci iloczynowej poprzez wykorzystanie wzorów skróconego mnożenia, czy wyłączania wspólnego czynnika przed nawias.

Przykład 1

Zapiszemy w postaci iloczynowej wzór funkcji kwadratowej f:

  1. fx=x2-25

    Rozwiązanie:

    Korzystając ze wzoru skróconego mnożenia na różnicę kwadratów, wzór funkcji f przedstawiamy w postaci iloczynowej:

    fx=x-5x+5

  2. fx=2x2-10x

    Rozwiązanie:

    Po wyłączeniu wspólnego czynnika przed nawias otrzymujemy wzór funkcji f w postaci iloczynowej:

    fx=2xx-5

  3. fx=x2-12x+36

    Rozwiązanie:

    Korzystając ze wzoru skróconego mnożenia na kwadrat różnicy, wzór funkcji f przedstawiamy w postaci iloczynowej:

    fx=x-62

Występowanie postaci iloczynowej wzoru funkcji kwadratowej zależy od wartości wyróżnika odpowiedniego trójmianu kwadratowego.

Dla >0 mamy:

Jeżeli >0, to funkcja kwadratowa ma dwa miejsca zerowe: x1=-b-2a oraz x2=-b+2a.

Wtedy wzór funkcji kwadratowej f zapisujemy w postaci iloczynowejpostać iloczynowa wzoru funkcji kwadratowejpostaci iloczynowej: fx=ax-x1x-x2.

Dla =0 mamy:

Jeżeli =0, to funkcja kwadratowa ma jedno miejsce zerowe: x0=-ba.

Wtedy wzór funkcji kwadratowej f zapisujemy w postaci iloczynowejpostać iloczynowa wzoru funkcji kwadratowejpostaci iloczynowejfx=ax-x02.

Dla <0 mamy:

Jeżeli <0, to funkcja kwadratowa f nie ma miejsc zerowych.

Jeżeli funkcja kwadratowa nie ma miejsc zerowych, wówczas postać iloczynowapostać iloczynowa wzoru funkcji kwadratowejpostać iloczynowa wzoru funkcji kwadratowej nie istnieje.

Wyznaczanie miejsc zerowych funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=ax2+bx+c sprowadza się do rozwiązania równania ax2+bx+c=0, czyli do wyznaczenia pierwiastków odpowiedniego równania kwadratowego.

Przedstawienie wzoru funkcji kwadratowej w postaci iloczynowej jest równoznaczne z zapisaniem wzoru tej funkcji w postaci iloczynu czynników liniowych.

W celu zamiany wzoru funkcji kwadratowej z postaci ogólnej na postać iloczynową, użyjemy podanych wcześniej zależności.

Przykład 2

Zapiszemy wzór funkcji f w postaci iloczynowej, jeżeli fx=2x2-7x+3.

Rozwiązanie:

Współczynniki we wzorze funkcji f wynoszą odpowiednio: a=2, b=-7, c=3.

Obliczamy wyróżnik:

=-72-4·2·3=25.

Ponieważ >0, to funkcja f ma dwa miejsca zerowe.

Zatem: =5 oraz x1=7-52·2=12x2=7+52·2=124=3.

Postać iloczynowa wzoru funkcji f wynosi fx=2x-12x-3.

Z postaci iloczynowej funkcji kwadratowej możemy odczytać jej miejsce zerowe, bez wykonywania obliczeń.

Przykład 3

Bez obliczania wartości wyróżnika, podamy jego znak, jeżeli funkcja kwadratowa f jest określona wzorem fx=-3x+8x-2.

Rozwiązanie:

Zauważmy, że wzór funkcji f jest zapisany w postaci iloczynowej fx=ax-x1x-x2, zatem miejscami zerowymi funkcji f są liczby x1=-8 oraz  x2=2.

Ponieważ funkcja f ma dwa miejsca zerowe, zatem >0.

Postać iloczynową funkcji kwadratowej możemy w łatwy sposób zamienić na postać ogólną.

Przykład 4

Zapiszemy wzór funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=-3x-2x+1 w postaci ogólnej.

Rozwiązanie:

Zauważmy, że wystarczy wykonać mnożenie jednomianów, a następnie uporządkować je tak, aby otrzymać postać ogólną wzoru funkcji kwadratowej.

Otrzymujemy, że: fx=-3x2+x-2x-2=-3x2-x-2=-3x2+3x+6 .

Wzór na postać iloczynową funkcji kwadratowej możemy wykorzystać do znajdowania brakujących współczynników we wzorze tej funkcji, mając dane np. miejsca zerowe tej funkcji.

Przykład 5

Zapiszemy wzór funkcji kwadratowej f w postaci iloczynowej wiedząc, że jej miejscami zerowymi są liczby 3-2, jeżeli do paraboli, będącej wykresem funkcji f należy punkt o współrzędnych P=-3,2.

Rozwiązanie:

Ponieważ funkcja f ma dwa miejsca zerowe, więc wykorzystamy jej wzór w postaci iloczynowej fx=ax-x1x-x2.

Po podstawieniu do wzoru funkcji  x1=3 oraz x2=-2 mamy: fx=ax-3x+2. Ponieważ punkt  P  należy do wykresu funkcji, zatem do wyznaczania wartości współczynnika a rozwiązujemy równanie:

2=a-3-3-3+2

a=13.

Postać iloczynowa funkcji f wyraża się wzorem: fx=13x-3x+2.

Przykład 6

Wyznaczymy wartości współczynników bc we wzorze funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=2x2+bx+c, jeżeli miejscami zerowymi funkcji f są liczby x1=-3 oraz x2=2.

Rozwiązanie:

W tym celu wykorzystamy wzór funkcji kwadratowej w postaci iloczynowej fx=ax-x1x-x2.

Wtedy fx=2x+3x-2, co po przekształceniu sprowadza się do postaci:

fx=2x2+2x-12, zatem b=2c=-12.

Dla zainteresowanych

Przeanalizuj symulację i sprawdź swoją wiedzę w zakresie wyznaczania postaci iloczynowej funkcji kwadratowej, mając daną jej postać ogólną.

RzBmlGxKZnRMN
RviMVSbgY4UWj
Ćwiczenie 1
Daną mamy funkcję: fx=7x2+28x28. Wyznacznik tej funkcji kwadratowej to: =b24ac=1. -28, 2. x-22, 3. 2, 4. 282, 5. 282×-7, 6. -7, 7. 0, 8. -7 -4×1. -28, 2. x-22, 3. 2, 4. 282, 5. 282×-7, 6. -7, 7. 0, 8. -7 ×1. -28, 2. x-22, 3. 2, 4. 282, 5. 282×-7, 6. -7, 7. 0, 8. -7 =1. -28, 2. x-22, 3. 2, 4. 282, 5. 282×-7, 6. -7, 7. 0, 8. -7. Zatem miejsce zerowe tej funkcji to: x0=b2a=1. -28, 2. x-22, 3. 2, 4. 282, 5. 282×-7, 6. -7, 7. 0, 8. -7 =1. -28, 2. x-22, 3. 2, 4. 282, 5. 282×-7, 6. -7, 7. 0, 8. -7. Ostatecznie postać iloczynowa funkcji wygląda następująco: f(x)=axx02=1. -28, 2. x-22, 3. 2, 4. 282, 5. 282×-7, 6. -7, 7. 0, 8. -71. -28, 2. x-22, 3. 2, 4. 282, 5. 282×-7, 6. -7, 7. 0, 8. -7

Słownik

postać iloczynowa wzoru funkcji kwadratowej
postać iloczynowa wzoru funkcji kwadratowej

fx=ax-x1x-x2, gdy >0, x1=-b-2ax2=-b+2a

fx=ax-x02, gdy =0, x0=-b2a

brak postaci iloczynowej, gdy <0

funkcja kwadratowa
funkcja kwadratowa

funkcja określona na zbiorze wzorem fx=ax2+bx+c, gdzie a, b, c oraz a0