Przykład 1

Dla każdej liczby rzeczywistej dodatniej a, b zachodzi nierówność ab+ba2.

Rozwiązanie:

Sprowadźmy ułamki algebraiczne do wspólnego mianownika a2+b2ab2.

Pomnóżmy obie strony nierówności przez a·b:

a2+b2ab2 |·a·b, gdzie a·b>0.

Zauważmy , że iloczyn liczb dodatnich a, b jest liczbą dodatnią, czyli zwrot nierówności nie zmieni się

a2-2ab+b20,

a-b20.

Nierówność jest prawdziwa, bo kwadrat dowolnej liczby rzeczywistej jest nieujemny więc i nierówność ab+b a2 jest prawdziwa.

Przykład 2

Wykaż, że jeśli x>0, to 10x2+x+10x21.

Rozwiązanie:

Dowód nie wprost:

Załóżmy, że 10x2+x+10x<21 dla x>0.

Pomnóżmy obie strony nierówności przez x.

Znak nierówności nie ulegnie zmianie, ponieważ x>0.

Zatem 10x2+x+10<21x,

10x2-20x+10<0,

x-12<0.

Nierówność x-12<0 jest sprzeczna, bo kwadrat dowolnej liczby rzeczywistej jest nieujemny.

Skoro nierówność 10x2+x+10x<21 dla x>0 okazała się fałszywa, to nierówność 10x2+x+10x21 jest prawdziwa dla x>0.

Algorytmy rozwiązywania nierówności wymiernych z wielomianem stopnia drugiego w liczniku

I sposób:

  1. Wyznaczamy dziedzinę nierówności wymiernejdziedzina nierówności wymiernejdziedzinę nierówności wymiernej.

  2. Sprowadzamy nierówność do postaci ogólnej - przenosimy wszystkie wyrażenia na jedną stronę nierówności.

  3. Wykonujemy wskazane działania.

  4. Nierówność wymierną rozwiązujemy doprowadzając ją do równoważnej postaci wielomianowej przy wyznaczonej dziedzinie nierówności wymiernejdziedzina nierówności wymiernejdziedzinie nierówności wymiernej (zastępujemy iloraz iloczynem z uwzględnieniem założeń).

  5. Wyznaczamy pierwiastki wielomianupierwiastek wielomianupierwiastki wielomianu oraz szkicujemy wykres.

  6. Z wykresu odczytujemy zbiór rozwiązań danej nierówności.

  7. Wyznaczamy rozwiązanie nierówności wymiernej uwzględniając dziedzinę.

II sposób:

  1. Wyznaczamy dziedzinę nierówności wymiernejdziedzina nierówności wymiernejdziedzinę nierówności wymiernej.

  2. Mnożymy obustronnie nierówność przez kwadrat mianownika lub przez inne wyrażenia, których znak jest jednoznacznie określony.

  3. Wykonujemy wskazane działania.

  4. Wyznaczamy pierwiastki wielomianu oraz szkicujemy wykres

  5. Z wykresu odczytujemy zbiór rozwiązań danej nierówności.

  6. Wyznaczamy rozwiązanie nierówności wymiernej uwzględniając dziedzinę.

W podanych poniżej przykładach będziemy korzystać z poniższego twierdzenia.

o równoważności nierówności
Twierdzenie: o równoważności nierówności
  • W1xW2x>0 W1x·W2x>0  W2x0,

  • W1xW2x<0 W1x·W2x<0  W2x0,

  • W1xW2x0 W1x·W2x0  W2x0,

  • W1xW2x0 W1x·W2x0  W2x0.

Zatem przy rozwiązywaniu nierówności wymiernych często skorzystamy z twierdzenia, że iloraz i iloczyn tych samych wyrażeń mają ten sam znak.

Ważne!

Rozwiązując nierówność wymierną, pamiętajmy o wyznaczeniu dziedziny nierówności wymiernejdziedzina nierówności wymiernejdziedziny nierówności wymiernej.

Przykład 3

Rozwiążemy nierówność x2-10x+25x4-9x20.

Rozwiązanie:

Podajmy konieczne założenie: x4-9x20,

x2x2-90

x20, x2-90

x20, x29

x0, x-3, x3

Dziedziną nierówności wymierej jest D=-3;0;3.

Dla nierówności x2-10x+25x4-9x20

przedstawmy licznik i mianownik w postaci iloczynowej.

x-52x2x-3x+30

Skorzystajmy z poniższej równoważności:

W1xW2x0 W1x·W2x0  W2x0,

czyli zapiszmy nierówność w postaci równoważnej nierówności iloczynowej

x2x-52x-3x+30x-3, x0, x3.

Wielomian Wx=x2x-52x-3x+3 ma dwa pierwiastkipierwiastek wielomianupierwiastki dwukrotne: 0; 5 oraz dwa pierwiastkipierwiastek wielomianupierwiastki jednokrotne: -3; 3.

R1Q5qKroPwhHG

Odpowiedź: Rozwiązaniem nierówności jest zbiór -3;00;35.

Dla zainteresowanych

Nierównośc wielomianową x2x-52x-3x+30, gdzie x-3, x0, x3 możemy rozwiązać za pomocą tzw. „siatki znaków”.

RcveaOylfrc7U

Zatem rozwiązaniem nierówności jest zbiór -3;00;35.

Przykład 4

Wyznaczmy zbiór rozwiążań nierówności 7x2-16x-15-x2+4x-3>1.

Rozwiązanie:

Podajmy konieczne założenie: -x2+4x-30

-x-1x-30

x1, x3

D=1;3.

Dla nierówności

7x2-16x-15-x2+4x-3>1.

przedstawmy licznik i miamnownik ułamka algebraicznegoułamek algebraicznyułamka algebraicznego w postaci iloczynowej

7x+57x-3-x-1x-3>1.

Po skróceniu wyrażenie x-3 nierównośc ma postać

7x+57-x-1>1,

7x+57-x-1>1 |·-1.

Rozwiążmy nierówność mnożąc obie strony nierówności przez x-12>0:

7x+57x-1<-1 |·x-12,

7x+57x-1<-x-12,

7x+57x-1+x-12<0.

Wyłaczmy czynnik x-1 przed nawias

x-17x+57+x-1<0,

x-17x+5+x-1<0,

x-18x+4<0.

Uwzględniając dziedzinę nierówności wymiernej D=1;3, sporządźmy szkic wykresu funkcji wielomianowej Rx=8x-1x+12, gdzie pierwiastkami jednokrotnymi są liczby:-12, 1.

Rg3lsmcdCmA3T

Odpowiedź: Zbiorem rozwiązań nierówności 7x2-16x-15-x2+4x-3>1 jest przedział -12;1.

Ważne!

Zwróćmy uwagę na to , że przy rozwiązywaniu nierówności wymiernej drugim sposobem, nie możemy mnożyć obustronnie nierówności przez mianownik wyrażenia wymiernego, jeśli nie wiemy jaki on ma znak, czy ujemny, czy dodatni. Jeśli znak mianownika byłby ujemny, to po pomnożeniu nierówności przez ten mianownik, musielibyśmy zmienić zwrot nierówności.

Przykład 5

Rozwiążemy nierówność -3x2+5xx3x2+10x-5.

Rozwiązanie:

Podajmy założenie: x0, czyli D=0.

Przedstawmy licznik i mianownik ułamka algebraicznego w postaci iloczynowej

-3xx-53x3x2+10x-5.

Skróćmy ułamek algebraiczny, otrzymując nierówność wielomianową  -3x+53x2+10x-5,

Pomnóżmy nierówność obustronnie przez -1:

-3x2-13x+100 |·-1,

3x2+13x-100,

3x-23x+50.

Uwzględniając dziedzinę nierówności wymiernej D=0 sporządźmy szkic wykresu funkcji Sx=3x-23x+5, gdzie pierwiastkami jednokrotnymi są liczby: -5; 23.

RdlSlZl6iDPyi

Odpowiedź: Rozwiązaniem nierówności jest zbiór -5;00;23.

Słownik

dziedzina nierówności wymiernej
dziedzina nierówności wymiernej

dziedziną nierówności wymiernej są wszystkie liczby rzeczywiste za wyjątkiem pierwiastków wielomianu W2x znajdującego się w mianowniku danego wyrażenia W1xW2x

D= x: W2x=0.

ułamek algebraiczny
ułamek algebraiczny

ułamkiem algebraicznym jednej zmiennej rzeczywistej x nazywamy wyrażenie W1xW2x, którego licznikiem jest wielomian W1x, a mianownikiem jest wielomian W2xW2x0

pierwiastek wielomianu
pierwiastek wielomianu

Pierwiastkiem wielomianu Wx nazywamy liczbę rzeczywistą a, dla której Wa=0