Do wyznaczania ilorazu różnicowego funkcji na podstawie jej wykresu wykorzystamy jego interpretację geometryczną.
Interpretacja geometryczna ilorazu różnicowego funkcji
Załóżmy, że do prostej, która jest sieczną do wykresu funkcji , należą punkty o współrzędnych oraz , gdzie nazywamy przyrostem argumentu oraz .
Wówczas prosta przecina wykres funkcji w dwóch punktach, jak na poniższym rysunku.
R158jGEtty90r
Ilustracja przedstawia pierwszą ćwiartkę układu współrzędnych. Na płaszczyźnie narysowano dwa obiekty. Pierwszy w nich to parabola o ramionach skierowanych do góry i o wierzchołku w pierwszej ćwiartce układu. Parabolę tę przecina w dwóch punktach ukośna prosta nachylona do poziomej osi X pod ostrym kątem alfa. Prosta ta opisana jest wzorem . Pierwszy punkt przecięcia ma współrzędne , które zrzutowano na obie osie. Punkt drugi przecięcia ma współrzędne . Punkt ten również zrzutowano na obie osie. Dodatkowo z pierwszego punktu wykreślono w prawo odcinek o długości h, jest to różnica między pierwszymi współrzędnymi obu punktów. Z drugiego punktu poprowadzono w dół pionowy odcinek o długości . Dorysowane odcinki tworzą trójkąt prostokątny wraz z odcinkiem znajdującym się na prostej pomiędzy punktami przecięcia z parabolą. Zaznaczono dwa kąty wewnętrzne w tym trójkącie: kąt alfa między poziomym odcinkiem a odcinkiem na prostek oraz kąt prosty między poziomym i pionowym odcinkiem.
Korzystając z trójkąta prostokątnego oraz definicji funkcji trygonometrycznej tangens, mamy zależność:
.
Powyższe wyrażenie jest nazywane ilorazem różnicowym funkcji.
Wobec tego, aby wyznaczyć iloraz różnicowy funkcjiiloraz różnicowy funkcjiiloraz różnicowy funkcji, gdy dany jest wykres tej funkcjiwykres funkcjiwykres tej funkcji, musimy znać:
współrzędne punktów przecięcia siecznej z wykresem funkcji lub
współrzędne punktu, przez który ma być poprowadzona sieczna oraz wartość przyrostu dla podanego argumentu.
Przykład 1
Korzystając z wykresu funkcji określonej wzorem , wyznaczymy iloraz różnicowy tej funkcji w punkcie i przyroście .
RsiXxEIMBmGZk
Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus pięciu do pięciu oraz z pionową osią Y od minus trzech do czterech. Na płaszczyźnie narysowano parabolę z ramionami skierowanymi w górę oraz z wierzchołkiem w wyróżnionym punkcie .
Rozwiązanie
Zauważmy, że dla możemy wyznaczyć trójkąt prostokątny, jak na poniższym rysunku.
Rk7UkH0xJjAA7
Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus pięciu do pięciu oraz z pionową osią Y od minus trzech do czterech. Na płaszczyźnie narysowano parabolę z ramionami skierowanymi w górę oraz z wierzchołkiem w wyróżnionym punkcie . Na paraboli wybrano punkt, którego pierwsza współrzędna jest o 1 większa, niż pierwsza współrzędna wierzchołka. Jest to punkt o współrzędnych . Na płaszczyźnie rozrysowano trójkąt prostokątny. Przeciwprostokątna trójkąta to odcinek między wierzchołkiem a drugim punktem na paraboli. Pozioma przyprostokątna to odcinek o końcach oraz . Pionowa przyprostokątna to odcinek o końcach oraz . W trójkącie oznaczono dwa kąty wewnętrzne. Kąt alfa znajdujący się przy wierzchołku paraboli oraz kąt prosty między przyprostokątnymi.
Z rysunku odczytujemy, że , zatem iloraz różnicowy funkcji jest równy .
Przykład 2
Wyznaczymy iloraz różnicowy funkcji , której wykres przedstawiono na poniższym rysunku, jeżeli sieczna do wykresu funkcji przechodzi przez punkty i .
R1CPJQtiB1y0S
Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus sześciu do czterech oraz z pionową osią Y od minus trzech do sześciu. Na płaszczyźnie narysowano falistą krzywą przechodzącą przez trzecią, drugą i pierwszą ćwiartkę układu oraz przez dwa wyróżnione punkty oraz .
Rozwiązanie
Z rysunku odczytujemy współrzędne zaznaczonych punktów: , .
Zatem:
,
,
,
,
.
Wobec tego iloraz różnicowy funkcji, której wykres przedstawiono na rysunku, jest równy:
.
Przykład 3
Obliczymy wartości ilorazów różnicowych funkcji w punkcie i z poniższego wykresu, gdy przyrost argumentu jest równy .
Rg37kKGQuIZrx
Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus pięciu do pięciu oraz z pionową osią od minus czterech do czterech. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji składający się z dwóch poziomych półprostych oraz ukośnego odcinka je łączącego. Pierwsza półprosta biegnie na poziomie minus trzy od minus nieskończoności do minus jeden. Z punktu biegnie ukośny odcinek do punktu . Z tego punktu biegnie druga półprosta na poziomie trzy od jeden do plus nieskończoności. Na wykresie zaznaczono zamalowanymi kropkami dwa punkty: oraz .
Rozwiązanie
Z rysunku odczytujemy, że oraz .
Gdy oraz mamy:
,
,
,
.
Wobec tego iloraz różnicowy funkcji w punkcie wynosi:
.
Gdy oraz mamy:
,
,
,
.
Wobec tego iloraz różnicowy funkcji w punkcie wynosi:
.
Przykład 4
Wyznaczymy wartość przyrostu argumentu funkcji z rysunku, gdy oraz iloraz różnicowy funkcji w punkcie jest równy .
RTUPPljRM8V4P
Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus pięciu do pięciu oraz z pionową osią od minus czterech do czterech. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji składający się z dwóch poziomych półprostych oraz ukośnego odcinka je łączącego. Pierwsza półprosta biegnie na poziomie minus trzy od minus nieskończoności do minus trzech. Z punktu biegnie ukośny odcinek do punktu . Z tego punktu biegnie druga półprosta na poziomie trzy od jeden do plus nieskończoności. Na wykresie zaznaczono zamalowaną kropką punkt .
Rozwiązanie
Z rysunku odczytujemy, że: , .
Zauważmy, że jeżeli , to .
Zatem korzystając ze wzoru na iloraz różnicowy funkcji , rozwiązujemy równanie:
, czyli .
Przykład 5
Wykażemy, że jeśli funkcja jest stała, to wartość ilorazu różnicowego tej funkcji w dowolnym punkcie wynosi .
Rozwiązanie
Jeżeli funkcja jest stała, to można ją opisać za pomocą wzoru , gdzie .
Wtedy dla dowolnego zachodzi własność , gdy .
Korzystając ze wzoru na iloraz różnicowy funkcji, otrzymujemy:
.
Słownik
iloraz różnicowy funkcji
iloraz różnicowy funkcji
stosunek przyrostu wartości funkcji do przyrostu argumentu
wykres funkcji
wykres funkcji
zbiór wszystkich punktów płaszczyzny o współrzędnych , gdzie należy do dziedziny funkcji, natomiast jest wartością funkcji dla argumentu