Przypomnijmy na początek wzory skróconego mnożenia, które mogą być przydatne przy rozkładaniu wielomianów na czynniki.

Wszystkie wzory zapiszemy tak, że po lewej stronie będzie suma (różnica), a po prawej iloczyn (potęga).

  • a2+2ab+b2=a+b2

  • a2-2ab+b2=a-b2

  • a2-b2=a+ba-b

  • a2+b2+c2+2ab+2bc+2ca=a+b+c2

  • a3+3a2b+3ab2+b3=a+b3

  • a3-3a2b+3ab2-b3=a-b3

  • a3+b3=a+ba2-ab+b2

  • a3-b3=a-ba2+ab+b2

  • an-bn=a-ban-1+an-2b+an-3b2++abn-2+bn-1

  • dla n nieparzystych
    an+bn=a+ban-1-an-2b+an-3b2--abn-2+bn-1

Jeżeli znasz symbol Newtona lub trójkąt Pascala, możesz też uogólnić wzór na kwadrat lub sześcian sumy do postaci zwanej dwumianem Newtona:

  • n0an+n1an-1b+n2an-2b2++nn-1abn-1+nnbn=a+bn

Przykład 1

Pokażmy po jednym przykładzie zastosowań do rozkładania wielomianu na czynniki dla każdego z powyższych wzorów:

  • x2+2x+1=x+12

  • x2-6x+9=x-32

  • x2-15=x-15x+15

  • x4+2x3+3x2+2x+1=
    =x4+x2+1+2x3+2x2+2x=
    =x2+x+12

  • x3+3x2+3x+1=x+13

  • x3-6x2+12x-8=x-23

  • x3+2=x+23x2-23x+43

  • 8x3-27=2x-34x2+6x+9

  • x26-1=x-1x25+x24+x23++x+1

  • x25+1=x+1x24-x23+x22--x+1

W dwóch ostatnich przypadkach jeden z uzyskanych czynników jest wielomianem stopnia większego niż 2, czyli nie jest wielomianem nierozkładalnym.

  • x4+4x3+6x2+4x+1=x+14

Przykład 2

Sprowadź do postaci iloczynowej wielomian Wx=x6-64.

  • Wx=x6-26.

  • Możemy teraz użyć wzoru skróconego mnożenia na różnicę sześcianów lub na różnicę kwadratów. Warto zawsze wybrać optymalną w danej sytuacji metodę.
    Zaprezentujemy tu obie metody.

R17wGKcCrRkqc
Tytuł nagłówka Treść, Tytuł nagłówka opis WCAG
  • Obie metody prowadzą oczywiście do tego samego rozwiązania
    Wx=x+2x-2x2-2x+4x2+2x+4.
    Warto zawsze wybrać tę, która jest dla nas prostsza i szybsza (wydaje się, że w powyższym przykładzie rozumowanie było trochę łatwiejsze przy użyciu na początek wzoru na różnicę kwadratów).

Przykład 3

Sprowadź do postaci iloczynowej wielomian
Wx=27x5-54x4+36x3-8x2.

  • Wyłączmy wspólny czynnik przed nawias:
    Wx=x227x3-54x2+36x-8.

  • Zauważmy, że w nawiasie możemy użyć wzoru skróconego mnożenia na sześcian różnicy:
    Wx=x23x-23.

Przykład 4

Sprowadź do postaci iloczynu wielomian
Wx=x4-x2+2x+2.

  • Pogrupujmy odpowiednio wyrazy wielomianu dążąc do użycia wzorów skróconego mnożenia:
    Wx=x4-2x2+1+x2+2x+1
    Wx=x2-12+x+12
    Wx=x-12x+12+x+12

  • Wyłączmy wspólny czynnik przed nawias:
    Wx=x+12x-12+1
    Wx=x+12x2-2x+2
    (uzyskane czynniki są nierozkładalne)

Przypomnijmy, że zgodnie z zasadniczym twierdzeniem teorii wielomianówzasadnicze twierdzenie teorii wielomianówzasadniczym twierdzeniem teorii wielomianów każdy wielomian stopnia większego od 2 można zapisać w postaci iloczynu wielomianów pierwszego stopnia i nierozkładalnych wielomianów drugiego stopnia. W ostatnim przykładzie pokażemy rozkłady kilku wielomianów stopnia 4, które nie mają pierwiastków rzeczywistych, czyli na mocy twierdzenia Bézoutatwierdzenie Bézoutatwierdzenia Bézouta w ich rozkładzie nie występują wielomiany pierwszego stopnia.

Przykład 5

Zapisz podany wielomian w postaci iloczynu wielomianów nierozkładalnych zmiennej rzeczywistej:

RoV3VlC7ZTkyr
F(x)=x4+x2+1
  • F(x)=x4+2x2+1-x2
  • F(x)=x2+12-x2
  • Skorzystajmy ze wzoru na różnicę kwadratów:
    F(x)=x2+1-xx2+1+x
  • Uzyskane wielomiany drugiego stopnia są nierozkładalne. Po uporządkowaniu możemy zapisać
    F(x)=x2-x+1x2+x+1
, G(x)=x4+1
  • Dążymy do zastosowania wzoru skróconego mnożenia na różnicę kwadratów
    G(x)=x4+2x2+1-2x2
  • G(x)=x2+12-2x2
  • Po zastosowaniu wzoru skróconego mnożenia i uporządkowaniu otrzymujemy iloczyn dwóch wielomianów nierozkładalnych drugiego stopnia:
    G(x)=x-2x+1x+2x+1
, H(x)=x4-x2+1
  • Postąpimy podobnie jak poprzednio:
    H(x)=x4+2x2+1-3x2
  • H(x)=x2+12-3x2
  • H(x)=x2-3x+1x2+3x+1

Słownik

twierdzenie Bézouta
twierdzenie Bézouta

liczba a jest pierwiastkiem wielomianu Wx wtedy i tylko wtedy, gdy wielomian Wx dzieli się przez dwumian x-a bez reszty

zasadnicze twierdzenie teorii wielomianów
zasadnicze twierdzenie teorii wielomianów
  • jedyne wielomiany nierozkładalne stopnia dodatniego o współczynnikach rzeczywistych to wszystkie wielomiany pierwszego stopnia oraz wielomiany drugiego stopnia z ujemnym wyróżnikiem Δ

  • każdy wielomian stopnia większego od 2 można zapisać w postaci iloczynu wielomianów nierozkładalnych i niezerowej stałej

  • zapis w postaci iloczynu jest jednoznaczny z dokładnością do przemnożenia czynników przez stałą niezerową