Przeczytaj
Funkcję wymiernąFunkcję wymierną postaci , gdzie i nazywamy funkcją homograficzną.
Dziedziną funkcji homograficznej jest zbiór .
Wzór funkcji można przekształcić do postaci - jest to postać kanoniczna funkcji homograficznej.
Niektóre własności funkcji łatwiej wyznacza się z postaci kanonicznej funkcji, a niektóre łatwiej ze wzoru funkcji zapisanej jako iloraz dwóch wielomianów.
Analogicznie - na podstawie znanych własności funkcji, możemy wyznaczyć wzór funkcji w postaci kanonicznej lub funkcji zapisanej w postaci ilorazu dwóch wielomianów.
Wyznaczymy wartość parametru we wzorze funkcji wiedząc, że miejscem zerowym funkcji jest liczba .
Rozwiązanie
Liczba jest miejscem zerowym funkcji, jeśli .
Zatem:
Wyznaczymy wartości parametrów i we wzorze funkcji homograficznej wiedząc, że miejscem zerowym funkcji jest liczba oraz funkcja jest malejąca w każdym z przedziałów: ; .
Rozwiązanie
Liczba jest miejscem zerowym funkcji, jeśli .
Zatem:
Ze względu na mianownik musimy założyć, że .
Patrząc na licznik otrzymujemy, że .
Aby wyznaczyć parametr należy wykorzystać informację dotyczącą monotoniczności. Funkcja jest malejąca w każdym z przedziałów ; , czyli funkcja nie jest określona dla . Oznacza to, że jest miejscem zerowym mianownika ułamka opisującego funkcję .
Odpowiedź:
;
Wyznaczymy współczynniki , oraz funkcji homograficznej na podstawie jej wykresu:

Rozwiązanie
Najpierw przekształcimy wzór funkcji do postaci kanonicznej:
Wynika z tego, że wykres funkcji powstał w wyniku przesunięcia równoległego wykresu funkcji o wektor .
Z wykresu odczytujemy wektor przesunięcia
czyli ,
Wzór funkcji ma postać dla .
Następnie z rysunku odczytujemy punkt należący do wykresu funkcji: . Podstawiamy wspórzędne punktu do wzoru funkcji:
zatem
Odpowiedź:
, ,
Wyznaczymy współczynniki , oraz funkcji homograficznej wiedząc, że asymptotamiasymptotami wykresu są proste o równaniach: , oraz wykres funkcji przechodzi przez punkt .
Rozwiązanie
Najpierw przekształcimy wzór funkcji do postaci kanonicznej:
Wynika z tego, że wykres funkcji powstał w wyniku przesunięcia równoległego wykresu funkcji o wektor .
Na podstawie równań asymptot wyznaczamy wektor przesunięcia
czyli ,
Wzór funkcji ma postać: dla .
Następnie podstawiamy wspólrzędne punktu do wzoru funkcji:
zatem
Odpowiedź:
, ,
Wyznaczymy współczynniki oraz funkcji homograficznej wiedząc, że środkiem symetriiśrodkiem symetrii wykresu funkcji jest punkt .
Rozwiązanie
Najpierw przekształcimy wzór funkcji do postaci kanonicznej:
Wynika z tego, że wykres funkcji powstał w wyniku przesunięcia równoległego wykresu funkcji o wektor .
Jeśli środkiem symetrii wykresu funkcji jest punkt , to w tym punkcie przecinają się asymptoty wykresu funkcji.
Zatem równania asymptot to: , .
Na podstawie rówanań asymptot wyznaczamy wektor przesunięcia
czyli , .
Rozwiążemy graficznie równanie , gdzie .
Rozwiązanie
Narysujemy wykresy funkcji i i odczytamy punkty przecięcia tych wykresów.

Rozwiązaniem równania są liczby i .
Sprawdzimy, który z punktów , i należy do wykresu funkcji
Rozwiązanie
A) Ponieważ , więc punkt nie należy do wykresu funkcji .
B) Punkt nie należy do wykresu funkcji , gdyż nie należy do dziedziny funkcji .
C) Ponieważ , więc punkt należy do wykresu funkcji .
Rozwiążemy graficznie nierówność , gdzie .
Rozwiązanie
Narysujemy wykresy funkcji i i odczytamy zbiór rozwiązań.
Aby narysować wykres funkcji przekształcimy wzór funkcji z postaci ogólnej do postaci kanonicznej:

Rozwiązaniem nierówności jest zbiór
Słownik
prosta jest asymptotą danej krzywej, jeśli dla punktu oddalającego się nieograniczenie wzdłuż krzywej odległość tego punktu od prostej dąży do zera; asymptota funkcji to asymptota krzywej stanowiącej wykres funkcji
funkcja, która jest ilorazem dwóch wielomianów
jest to punkt względem którego figura jest do siebie środkowosymetryczna; figura taka, gdy zostanie obrócona o 180 stopni wokół swojego środka symetrii, nałoży się na siebie