Przeczytaj
W poniższych przykładach będziemy korzystali z zależności opisującej liczbę elementów sumy pewnych zbiorów. Podchodząc do tego zadania w ogólnym przypadku będziemy zakładali, że zbiory składające się na taką sumę nie muszą być rozłączne.
Przypomnijmy na początku twierdzenie o liczbie elementów sumy dwóch zbiorów.
Dla dowolnych dwóch zbiorów skończonych oraz prawdziwa jest równość:
a) Rozpatrzmy zbiór mający milion elementów, którymi są dodatnie liczby całkowite od do .
Obliczymy, ile spośród elementów tego zbioru to liczby, które dadzą się zapisać w postaci kwadratu liczby naturalnej lub w postaci sześcianu liczby naturalnej.
Rozwiązanie
Oznaczmy:
przez – zbiór tych elementów , które dadzą się zapisać w postaci kwadratu liczby naturalnej,
przez – zbiór tych elementów , które dadzą się zapisać w postaci sześcianu liczby naturalnej.
Zauważmy, że:
liczba należy do zbioru wtedy i tylko wtedy, gdy spełnia warunek . Stąd , , , , a więc ;
liczba należy do zbioru wtedy i tylko wtedy, gdy spełnia warunek . Stąd , , , , , a więc ;
liczba należy do zbioru wtedy i tylko wtedy, gdy jest szóstą potęgą liczby naturalnej, czyli gdy spełnia warunek . Stąd , , , , , a więc .
Korzystając z twierdzenia o liczbie elementów sumy dwóch zbiorów otrzymujemy zatem
.
Ogółem jest więc elementów zbioru , które dadzą się zapisać w postaci kwadratu liczby naturalnej lub w postaci sześcianu liczby naturalnej.
b) Rzucamy cztery razy symetryczną sześcienną kostką do gry. Obliczymy ile jest takich wyników tego doświadczenia, że największą wyrzuconą liczbą oczek jest i najmniejszą jest .
Rozwiązanie
Rozpatrzmy wszystkie wyniki czterokrotnego rzutu kostką sześcienną, w których ani razu nie wypadła liczba oczek równa . Wtedy każdy wynik tego doświadczenia można zapisać jako –elementowy ciąg , gdzie , , , . Zatem wszystkich takich wyników jest tyle, ile jest –elementowych wariacji z powtórzeniamiwariacji z powtórzeniami zbioru –elementowego, czyli .
Mamy obliczyć, ile jest ciągów , w których największy element to i najmniejszy element to , co oznacza, że w takim ciągu każdy spośród elementów ze zbioru ma wystąpić co najmniej raz.
Obliczymy, ile wśród rozpatrywanych ciągów jest takich, które nie spełniają tego warunku.
Oznaczmy w tym celu:
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba (wtedy największa wyrzucona liczba oczek jest mniejsza od ),
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba (wtedy najmniejsza wyrzucona liczba oczek jest większa od ).
Wynika stąd, że:
(tyle jest ciągów, w których zapisie mogą wystąpić jedynie liczby , , , ),
(tyle jest ciągów, w których zapisie mogą wystąpić jedynie liczby , , , )
(tyle jest ciągów, w których zapisie mogą wystąpić jedynie liczby , , ).
Zatem takich wśród rozpatrywanych ciągów, w których nie występuje liczba lub nie występuje liczba jest tyle, ile jest elementów zbioru .
Korzystając ze wzoru na liczbę elementów sumy dwóch zbiorów otrzymujemy zatem, że
.
Oznacza to, że ciągów , w których największy element to i najmniejszy element to jest
.
Wobec tego są wyniki –krotnego rzutu kostką, w których największą liczbą wyrzuconych oczek jest i najmniejszą liczbą wyrzuconych oczek jest .
Uwaga. Wszystkie wyniki –krotnego rzutu kostką, które spełniają warunki zadania można podzielić na sześć rozłącznych przypadków:
dokładnie raz wypadły oczka i dokładnie raz wypadło oczek, a w pozostałych dwóch rzutach wypadały liczby oczek równe , lub ,
dokładnie dwa razy wypadły oczka i dokładnie raz wypadło oczek, a w pozostałym rzucie wypadała liczba oczek równa , lub ,
dokładnie dwa razy wypadło oczek i dokładnie raz wypadły oczka, a w pozostałym rzucie wypadała liczba oczek równa , lub ,
dokładnie dwa razy wypadły oczka i dokładnie dwa razy wypadło oczek,
dokładnie trzy razy wypadło oczek i dokładnie raz wypadły oczka,
dokładnie trzy razy wypadły oczka i dokładnie raz wypadło oczek.
W każdym z przypadków liczbę możliwości obliczamy stosując regułę mnożeniaregułę mnożenia, a następnie – stosując regułę dodawaniaregułę dodawania – obliczamy liczbę wszystkich możliwości. Otrzymujemy tym sposobem, że jest ich
.
W kolejnym przykładzie skorzystamy z poznanego twierdzenia o liczbie elementów sumy trzech zbiorów.
Dla dowolnych trzech zbiorów skończonych , oraz prawdziwa jest równość:
Rozpatrujemy wszystkie pięciocyfrowe liczby naturalne, w których zapisie dziesiętnym występują jedynie cyfry , , , , , , .
Obliczymy, ile jest wśród nich takich liczb, które mają cyfrę parzystą na pierwszym lub na drugim, lub na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego.
Rozwiązanie
Oznaczmy:
przez – zbiór tych liczb, w których cyfra parzysta występuje na pierwszym miejscu zapisu dziesiętnego,
przez – zbiór tych liczb, w których cyfra parzysta występuje na drugim miejscu zapisu dziesiętnego,
przez – zbiór tych liczb, w których cyfra parzysta występuje na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego.
Wtedy:
(tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na pierwszym miejscu zapisu dziesiętnego),
(tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na drugim miejscu zapisu dziesiętnego),
(tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego),
(tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na pierwszym i na drugim miejscu zapisu dziesiętnego),
(tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na pierwszym i na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego),
(tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na drugim i na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego),
(tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na pierwszym i na drugim, i na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego).
Korzystając ze wzoru na liczbę elementów sumy trzech zbiorów otrzymujemy zatem, że
.
Jest zatem szukanych liczb.
Uwaga 1. Zbiór wszystkich liczb –cyfrowych, które spełniają warunki zadania można podzielić na trzy rozłączne podzbiory:
tych liczb, w których na dokładnie jednym z początkowych trzech miejsc zapisano cyfrę parzystą (jest ich ogółem ),
tych liczb, w których na dokładnie dwóch spośród początkowych trzech miejsc zapisano cyfrę parzystą (jest ich ogółem ),
tych liczb, w których na każdym z trzech początkowych miejsc zapisano cyfrę parzystą (jest ich ogółem ).
Korzystając z reguły dodawaniareguły dodawania obliczamy liczbę wszystkich możliwości: .
Uwaga 2. Można też od razu zauważyć, że jeśli rozpatrywana liczba pięciocyfrowa nie spełnia warunków zadania, to na każdym z początkowych trzech miejsc zapisu dziesiętnego ma cyfrę nieparzystą. Oznacza to, że wszystkich takich liczb jest .
Ponieważ wszystkich pięciocyfrowych liczb naturalnych, w których zapisie dziesiętnym występują jedynie cyfry , , , , , , jest , więc liczb spełniających warunki zadania jest .
W pudełku znajdują się trzy kule ponumerowane od do . Losujemy z tego pudełka pięć razy po jednej kuli, przy czym za każdym razem wrzucamy wylosowaną kulę z powrotem do pudełka.
Obliczymy, ile jest wszystkich wyników takiego losowania, w których każdą z możliwych do wylosowania kul wylosowano co najmniej raz.
Rozwiązanie
Zauważmy, że każdy wynik losowania opisanego w treści zadania można zapisać jako –elementowy ciąg , gdzie , , , , .
Zatem wszystkich możliwych wyników tego doświadczenia jest .
Mamy obliczyć, ile jest ciągów , w których każdy spośród elementów zbioru wystąpił co najmniej raz.
Obliczymy, ile jest takich wyników losowania, które nie spełniają tego warunku. W tym celu oznaczmy:
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba ,
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba ,
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba .
Wynika stąd, że:
(tyle jest ciągów, w których zapisie mogą wystąpić dokładnie dwa spośród trzech dopuszczalnych numerów: albo tylko lub , albo tylko lub , albo tylko lub ),
(tyle jest ciągów, w których zapisie może wystąpić tylko jedna z dopuszczalnych liczb: albo tylko , albo tylko , albo tylko ),
(nie ma takiego ciągu, w którym nie wystąpi ani , ani , ani ).
Wyników losowania, w których nie występuje liczba lub nie występuje liczba , lub nie występuje liczba jest tyle, ile jest elementów zbioru .
Korzystając z zasady włączeń i wyłączeń otrzymujemy zatem, że
.
Oznacza to, że ciągów , w których każda z liczb , , wystąpiła co najmniej raz jest
.
Zatem jest wyników losowania opisanego warunkami zadania.
Wykażemy teraz, że istnieje zależność opisująca liczbę elementów sumy dowolnych czterech zbiorów skończonych.
Dla dowolnych czterech zbiorów skończonych , , oraz prawdziwa jest równość:
Dla dowodu wystarczy pokazać, że dowolny element sumy został po prawej stronie policzony dokładnie raz.
Rozpatrzmy więc cztery rozłączne przypadki.
Weźmy pod uwagę taki element , który należy do dokładnie jednego ze zbiorów , , lub .
Wtedy:
do wartości sumy wnosi on dokładnie ,
nic nie wnosi do wartości sumy ,
nic nie wnosi do wartości sumy ,
nic nie wnosi do wartości wyrażenia .
Zatem taki element został policzony dokładnie raz.
Weźmy pod uwagę taki element , który należy do dokładnie dwóch zbiorów spośród , , , .
Wtedy:
do wartości sumy wnosi on ,
do wartości sumy wnosi on ,
nic nie wnosi do wartości sumy ,
nic nie wnosi do wartości wyrażenia .
Zatem taki element do wyrażenia po prawej stronie wnosi wartość , czyli został policzony dokładnie raz.
Weźmy pod uwagę taki element , który należy do dokładnie trzech zbiorów spośród , , , .
Wtedy:
do wartości sumy wnosi on ,
do wartości sumy wnosi on ,
do wartości sumy wnosi on ,
nic nie wnosi do wartości wyrażenia .
Zatem taki element do wyrażenia po prawej stronie wnosi wartość , czyli został policzony dokładnie raz.
Weźmy pod uwagę taki element , który należy do każdego z czterech zbiorów spośród , , , .
Wtedy:
do wartości sumy wnosi on ,
do wartości sumy wnosi on ,
do wartości sumy wnosi on ,
do wartości wyrażenia element wnosi .
Zatem taki element do wyrażenia po prawej stronie wnosi wartość , czyli również został policzony dokładnie raz.
W ten sposób dowód został zakończony.
a) Rozpatrzmy wszystkie czterocyfrowe liczby naturalne. Obliczymy, ile jest wśród nich takich liczb, które nie dzielą się ani przez , ani przez , ani przez , ani przez .
Rozwiązanie
Zaczynamy od ustalenia, że czterocyfrowych liczb naturalnych jest .
Następnie obliczymy, ile jest takich liczb czterocyfrowych, które nie spełniają zadanego warunku.
W tym celu oznaczmy:
przez – zbiór czterocyfrowych liczb naturalnych podzielnych przez ,
przez – zbiór czterocyfrowych liczb naturalnych podzielnych przez ,
przez – zbiór czterocyfrowych liczb naturalnych podzielnych przez ,
przez – zbiór czterocyfrowych liczb naturalnych podzielnych przez .
Korzystając z reguły równolicznościreguły równoliczności obliczamy, że:
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
.
Czterocyfrowych liczb naturalnych, które dzielą się przez lub przez lub przez lub przez jest tyle, ile jest elementów zbioru .
Korzystając ze wzoru na sumę czterech zbiorów skończonych otrzymujemy zatem, że
.
Oznacza to, że czterocyfrowych liczb naturalnych, które nie dzielą się ani przez , ani przez , ani przez , ani przez jest .
Uwaga. Rozpatrując wszystkie reszty z dzielenia przez liczbę (jest to najmniejsza wspólna wielokrotność liczb , , oraz ), stwierdzimy, że wśród nich jest dokładnie reszt względnie pierwszych z każdą z liczb , , oraz . Stąd na podstawie reguły równoliczności wnioskujemy, że czterocyfrowych liczb naturalnych, które nie dzielą się ani przez , ani przez , ani przez , ani przez jest .
b) Rozpatrzmy wszystkie permutacjepermutacje sześcioelementowego zbioru . Obliczymy, ile spośród tych permutacji spełnia następujący warunek: wśród dowolnych trzech kolejnych wyrazów permutacji nie ma takiej trójki, która jest zapisana w porządku rosnącym.
Rozwiązanie
Każdą permutacjępermutację sześcioelementowego zbioru można zapisać w postaci .
Wszystkich takich permutacjiWszystkich takich permutacji jest .
Mamy obliczyć, ile spośród tych permutacjipermutacji spełnia następujący warunek: wśród dowolnych trzech kolejnych wyrazów permutacjipermutacji nie ma takiej trójki, która jest zapisana w porządku rosnącym.
Najpierw obliczymy, ile jest takich ciągów, które nie spełniają tego warunku.
W tym celu oznaczmy:
przez – zbiór tych permutacjipermutacji, w których pierwsze trzy wyrazy są zapisane w porządku rosnącym,
przez – zbiór tych permutacjipermutacji, w których wyrazy drugi, trzeci i czwarty są zapisane w porządku rosnącym,
przez – zbiór tych permutacjipermutacji, w których wyrazy trzeci, czwarty i piąty są zapisane w porządku rosnącym,
przez – zbiór tych permutacjipermutacji, w których wyrazy czwarty, piąty i szósty są zapisane w porządku rosnącym.
Zauważmy, że:
ponieważ trzy liczby ze zbioru możemy wybrać na sposobów, następnie zapisać je w permutacjipermutacji w porządku rosnącym na ustalonych trzech miejscach można tylko na jeden sposób, a uzupełnić pozostałe trzy miejsca w ciągu można na sposobów, więc ;
ponieważ trzy liczby ze zbioru możemy wybrać na sposobów, zapisać je w permutacjipermutacji w porządku rosnącym na ustalonych trzech miejscach można tylko na jeden sposób, a liczby na pozostałych trzech miejscach można ustawić w porządku rosnącym również na jeden sposób, więc ;
ponieważ cztery liczby ze zbioru możemy wybrać na sposobów, zapisać je w permutacjipermutacji na ustalonych czterech miejscach w porządku rosnącym można tylko na jeden sposób, a uzupełnić pozostałe dwa miejsca w ciągu można na sposoby, więc ;
ponieważ pięć liczb ze zbioru możemy wybrać na sposobów, zapisać je w permutacjipermutacji na ustalonych pięciu miejscach w porządku rosnącym można tylko na jeden sposób, a również na jeden sposób można uzupełnić pozostałe jedno miejsce w ciągu, więc ;
ponieważ wszystkie liczby ze zbioru możemy zapisać w permutacjipermutacji w porządku rosnącym na jeden sposób, więc .
Ponieważ wszystkich ciągów, w których co najmniej jedna trójka kolejnych wyrazów jest zapisana w porządku rosnącym jest tyle, ile jest elementów zbioru , więc korzystając ze wzoru na sumę czterech zbiorów skończonych otrzymujemy, że
Zatem takich permutacjipermutacji danego zbioru, że wśród ich dowolnych trzech kolejnych wyrazów nie ma trójki zapisanej w porządku rosnącym jest .
Podamy teraz wzór, który pozwala obliczać liczbę elementów sumy zbiorów skończonych , , , .
(w rozwiązaniach powyższych przykładów wzór ten wystąpił w szczególnych przypadkach, gdy , , ).
Dla dowolnych zbiorów skończonych , , , prawdziwa jest równość
W powyższym wzorze zapisujemy:
z plusem – liczby elementów każdego z pojedynczo rozpatrywanych zbiorów,
z minusem – liczby elementów każdego z możliwych iloczynów par rozpatrywanych zbiorów,
z plusem – liczby elementów każdego z możliwych iloczynów trójek rozpatrywanych zbiorów,
itd. aż do iloczynu wszystkich zbiorów, przy czym dla kolejnej grupy znak plus stawiamy wyłącznie wtedy, gdy zapisujemy iloczyny nieparzystej liczby rozpatrywanych zbiorów, a znak minus – wyłącznie wtedy, gdy zapisujemy iloczyny parzystej liczby rozpatrywanych zbiorów.
Dla dowodu wystarczy pokazać, że dowolny element sumy został po prawej stronie policzony dokładnie raz.
Weźmy taki element sumy rozpatrywanych zbiorów, który należy do dokładnie spośród nich ().
Pokażemy, że niezależnie od wartości taki element został po prawej stronie wzoru policzony dokładnie raz.
Zauważmy, że:
element ten nie występuje w żadnym z iloczynów rozpatrywanych zbiorów, w którym zapisano więcej niż z nich,
dla ustalonego , gdzie , do wartości sumy, w której zapisane są wszystkie możliwe iloczyny spośród rozpatrywanych zbiorów wyróżniony element wnosi .
W szczególności ten element:
do wartości sumy (w której występują liczby elementów każdego z pojedynczo rozpatrywanych zbiorów) wnosi ,
do wartości sumy (w której występują liczby elementów każdego z możliwych iloczynów par rozpatrywanych zbiorów) wnosi ,
do wartości sumy (w której występują liczby elementów każdego z możliwych iloczynów trójek rozpatrywanych zbiorów) wnosi dokładnie ,
do wartości sumy (w której występują liczby elementów każdego z możliwych iloczynów spośród wszystkich rozpatrywanych zbiorów) wnosi .
Zatem liczba po prawej stronie wzoru jest równa
.
To spostrzeżenie kończy dowód.
a) Rozpatrzmy losowe rozmieszczenie kul (ponumerowanych od do ) w różnych pudełkach (ponumerowanych od do ).
Na ile różnych sposobów można kule rozmieścić tak, aby w każdym pudełku znalazła się przynajmniej jedna z nich?
Rozwiązanie
Zauważmy, że każdy wynik losowania opisanego w treści zadania można zapisać jako –elementowy ciąg , przy czym przez , gdzie , , , , , , , oznaczyliśmy numer pudełka do którego wpadła kula o numerze .
Stąd , a więc wszystkich możliwych rozmieszczeń różnych kul w różnych pudełkach jest .
Mamy obliczyć, ile jest takich ciągów , w których każdy spośród elementów ze zbioru wystąpi co najmniej raz.
Obliczymy, ile jest takich wyników losowania, które nie spełniają tego warunku. W tym celu oznaczmy:
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba ,
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba ,
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba ,
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba ,
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba .
Wobec tego wszystkich ciągów, w których nie występuje co najmniej jedna z liczb , , , , jest tyle, ile jest elementów zbioru .
Ponieważ:
(zbiór jest, oczywiście, pusty),
więc korzystając z zasady włączeń i wyłączeń otrzymujemy, że
Oznacza to, że takich ciągów , w których każdy spośród elementów ze zbioru wystąpi co najmniej raz jest
.
Zatem jest rozmieszczeń różnych kul w różnych pudełkach tak, aby w każdym pudełku znalazła się przynajmniej jedna kula.
b) Obliczymy, ile jest –cyfrowych liczb naturalnych, w których zapisie dziesiętnym występuje dokładnie różnych cyfr.
Rozwiązanie
I sposób.
Oznaczmy przez pierwszą (od lewej) cyfrę zapisu dziesiętnego siedmiocyfrowej liczby naturalnej, a jej kolejne cyfry przez – odpowiednio - .
Wtedy kolejne (od lewej) cyfry liczby spełniającej warunki zadania tworzą ciąg .
Cyfrę możemy wybrać dowolnie ze zbioru , czyli na sposobów.
Pozą nią na pozostałych 6 miejscach mamy zapisać inne cyfry - oznaczmy je przez .
Ponieważ wybierając je dopuszczamy wykorzystanie cyfry , więc te cyfry różne od możemy wybrać na sposobów.
Wszystkich możliwości zapisania tak wybranych cyfr na miejscach jest tyle, ile jest sześcioelementowych wariacji z powtórzeniamiwariacji z powtórzeniami ze zbioru , czyli .
Zauważmy, że do rozwiązania zadania wystarczy jeszcze obliczyć, ile jest ciągów , w których każdy spośród elementów ze zbioru wystąpi co najmniej raz.
Obliczymy, ile jest wszystkich ciągów , które nie spełniają tego warunku.
W tym celu oznaczmy:
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje cyfra ,
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje cyfra ,
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje cyfra ,
przez – zbiór tych ciągów, w których nie występuje cyfra .
Wobec tego wszystkich ciągów, w których nie występuje co najmniej jedna z cyfr , , , jest tyle, ile jest elementów zbioru .
Ponieważ:
,
,
,
,
więc korzystając z zasady włączeń i wyłączeń otrzymujemy, że
.
Oznacza to, że takich ciągów , w których każdy spośród elementów ze zbioru wystąpi co najmniej raz jest
.
Ostatecznie stwierdzamy, że wszystkich siedmiocyfrowych liczb naturalnych, w których zapisie dziesiętnym występuje dokładnie różnych cyfr jest
.
II sposób.
Podobnie jak w sposobie I, oznaczmy przez pierwszą (od lewej) cyfrę zapisu dziesiętnego siedmiocyfrowej liczby naturalnej. Cyfrę możemy wybrać dowolnie ze zbioru , czyli na sposobów.
Cyfry na pozostałych miejscach możemy zapisać na jeden z czterech rozłącznych sposobów:
(1) na z tych miejsc zapisujemy cyfrę , następnie wybieramy cyfry z dostępnych i rozmieszczamy je na pozostałych miejscach;
ogółem jest w tym przypadku możliwości,
(2) na jednym z tych miejsc zapisujemy cyfrę , następnie wybieramy z dostępnych jedną cyfrę i zapisujemy ją na spośród pozostałych miejsc, na koniec wybieramy cyfry z pozostałych i rozmieszczamy je na miejscach;
ogółem jest w tym przypadku ,
(3) wybieramy jedną cyfrę z dostępnych i zapisujemy ją na spośród rozpatrywanych miejsc, następnie wybieramy cyfry z pozostałych i rozmieszczamy je na pozostałych miejscach;
ogółem jest w tym przypadku możliwości,
(4) wybieramy z dostępnych dwie cyfry i dla każdej z nich znajdujemy miejsca spośród miejsc, następnie wybieramy cyfry z pozostałych i rozmieszczamy je na miejscach;
ogółem jest w tym przypadku możliwości.
Wobec tego, korzystając z reguły mnożeniareguły mnożenia oraz z reguły dodawaniareguły dodawania otrzymujemy, że wszystkich liczb spełniających warunki zadania jest .
Obliczymy, ile jest dodatnich liczb całkowitych względnie pierwszych z liczbą , które nie są większe od .
Rozwiązanie
Oznaczmy przez zbiór wszystkich dodatnich liczb całkowitych, które nie są większe od : .
Zapiszmy teraz liczbę w postaci rozkładu na czynniki pierwsze:
.
Zatem liczba całkowita jest względnie pierwsza z liczbą wtedy i tylko wtedy, gdy nie dzieli się przez żadną z liczb: , , , .
Obliczymy, ile jest takich liczb w zbiorze , które nie są względnie pierwsze z liczbą .
Zauważmy, że każda taka liczba dzieli się przez co najmniej jedną z liczb ze zbioru .
Przyjmujemy oznaczenia:
– podzbiór zbioru , w którym znajdują się wszystkie liczby podzielne przez ,
– podzbiór zbioru , w którym znajdują się wszystkie liczby podzielne przez ,
– podzbiór zbioru , w którym znajdują się wszystkie liczby podzielne przez ,
– podzbiór zbioru , w którym znajdują się wszystkie liczby podzielne przez .
Korzystając z reguły równolicznościreguły równoliczności obliczamy:
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
.
Wobec tego korzystając z zasady włączeń i wyłączeń otrzymujemy, że
.
Zatem dodatnich liczb całkowitych względnie pierwszych z liczbą , które nie są większe od jest .
Warto sprawdzić, że odpowiedź do zadania można również zapisać w postaci
,
Uwaga. Rozpatrzmy dodatnią liczbę całkowitą , w której rozkładzie na czynniki pierwsze występują (z niezerowym wykładnikiem) wyłącznie parami różne liczby pierwsze , , , .
Oznaczamy wtedy przez funkcję (nazywaną funkcją Eulera lub tocjentem), która rozpatrywanej liczbie całkowitej przypisuje liczbę liczb względnie pierwszych z , które nie są większe od .
Wtedy
.
Dowód z wykorzystaniem zasady włączeń i wyłączeń przebiega podobnie, jak w rozwiązaniu powyższego przykładu.
Rozpatrzmy losowe rozmieszczenie kul (ponumerowanych od do ) w różnych pudełkach (również ponumerowanych od do ).
Obliczymy, na ile różnych sposobów można dane kule rozmieścić w tych pudełkach tak, aby w każdym pudełku znalazła się dokładnie jedna kula, której numer jest różny od numeru pudełka.
Rozwiązanie
Zauważmy, że każdy wynik rozmieszczenia parami różnych kul w parami różnych pudełkach można zapisać jako –elementową permutacjępermutację zbioru , gdzie przez , dla , , , , , , oznaczyliśmy numer pudełka do którego wpadła kula o numerze .
Wobec tego wszystkich możliwych rozmieszczeń parami różnych kul w parami różnych pudełkach jest .
Mamy obliczyć, ile jest permutacjipermutacji , w których dla , , , , , , .
Obliczymy, ile jest takich permutacjipermutacji, które nie spełniają tego warunku.
W tym celu oznaczmy:
przez – zbiór tych permutacjipermutacji, w których (wtedy kula z numerem wpadła do pudełka numer ),
przez – zbiór tych permutacjipermutacji, w których (wtedy kula z numerem wpadła do pudełka numer ),
przez – zbiór tych permutacjipermutacji, w których (wtedy kula z numerem wpadła do pudełka numer ),
przez – zbiór tych permutacjipermutacji, w których (wtedy kula z numerem wpadła do pudełka numer ),
przez – zbiór tych permutacjipermutacji, w których (wtedy kula z numerem wpadła do pudełka numer ),
przez – zbiór tych permutacjipermutacji, w których (wtedy kula z numerem wpadła do pudełka numer ),
przez – zbiór tych permutacjipermutacji, w których (wtedy kula z numerem wpadła do pudełka numer ).
Zatem wszystkich permutacjipermutacji opisujących sytuację, gdy co najmniej jedna z kul wpadła do pudełka o tym samym numerze jest tyle, ile jest elementów zbioru .
Ponieważ:
więc korzystając z zasady włączeń i wyłączeń otrzymujemy stąd, że
.
Oznacza to, że wszystkich sposobów rozmieszczenia danych kul w pudełkach tak, aby w każdym pudełku znalazła się dokładnie jedna kula, która ma numer różny od numeru pudełka jest .
Otrzymany wynik można również zapisać w postaci
.
Uwaga. PermutacjaPermutacja zbioru , której wyrazy spełniają warunek dla , , , nazywana jest nieporządkiem.
Liczbę nieporządków danego zbioru –elementowego oznacza się przez lub za pomocą symbolu , nazywanego podsilnią (lub dolną silnią).
Wówczas
Dowód z wykorzystaniem zasady włączeń i wyłączeń przebiega podobnie, jak w rozwiązaniu powyższego przykładu.
Słownik
każdy ciąg utworzony ze wszystkich elementów zbioru –elementowego
liczba wszystkich permutacji zbioru -elementowego jest równa
jeżeli zbiory są parami rozłączne, to liczba elementów zbioru jest równa sumie liczb elementów każdego ze zbiorów :
dwa zbiory i są równoliczne (mają tyle samo elementów) jeżeli ich elementy można przyporządkować wzajemnie jednoznacznie, to znaczy: każdemu elementowi zbioru przyporządkujemy dokładnie jeden element zbioru oraz każdemu elementowi zbioru przyporządkujemy dokładnie jeden element zbioru
liczba wszystkich możliwych wyników doświadczenia polegającego na wykonaniu po kolei czynności, z których pierwsza może zakończyć się na jeden z sposobów, druga – na jeden z sposobów, trzecia – na jeden z sposobów i tak dalej do –tej czynności, która może zakończyć się na jeden z sposobów, jest równa
–wyrazowy ciąg o elementach wybieranych dowolnie (czyli z powtórzeniami) ze zbioru –elementowego
liczba wszystkich -elementowych wariacji z powtórzeniami zbioru
-elementowego jest równa