W poniższych przykładach będziemy korzystali z zależności opisującej liczbę elementów sumy pewnych zbiorów. Podchodząc do tego zadania w ogólnym przypadku będziemy zakładali, że zbiory składające się na taką sumę nie muszą być rozłączne.

Przypomnijmy na początku twierdzenie o liczbie elementów sumy dwóch zbiorów.

o liczbie elementów sumy dwóch zbiorów skończonych
Twierdzenie: o liczbie elementów sumy dwóch zbiorów skończonych

Dla dowolnych dwóch zbiorów skończonych A oraz B prawdziwa jest równość:

AB=A+B-AB
Przykład 1

a) Rozpatrzmy zbiór A mający milion elementów, którymi są dodatnie liczby całkowite od 1 do 1000000.
Obliczymy, ile spośród elementów tego zbioru to liczby, które dadzą się zapisać w postaci kwadratu liczby naturalnej lub w postaci sześcianu liczby naturalnej.

Rozwiązanie

Oznaczmy:

  • przez A2 – zbiór tych elementów A, które dadzą się zapisać w postaci kwadratu liczby naturalnej,

  • przez A3 – zbiór tych elementów A, które dadzą się zapisać w postaci sześcianu liczby naturalnej.

Zauważmy, że:

  • liczba n należy do zbioru A2 wtedy i tylko wtedy, gdy spełnia warunek 1=12n=k21000000=10002. Stąd k=1, 2, 3, ..., 1000 a więc A1=1000;

  • liczba m należy do zbioru A3 wtedy i tylko wtedy, gdy spełnia warunek 1=13m=l31000000=1003. Stąd l=1, 2, 3, ..., 100, a więc A2=100;

  • liczba p należy do zbioru A2A3 wtedy i tylko wtedy, gdy jest szóstą potęgą liczby naturalnej, czyli gdy spełnia warunek 1=16p=q61000000=106. Stąd q=1, 2, 3, ..., 10, a więc A2A3=10.

Korzystając z twierdzenia o liczbie elementów sumy dwóch zbiorów otrzymujemy zatem
A2A3=A2+A3-A2A3=1000+100-10=1090.
Ogółem jest więc 1090 elementów zbioru A, które dadzą się zapisać w postaci kwadratu liczby naturalnej lub w postaci sześcianu liczby naturalnej.

b) Rzucamy cztery razy symetryczną sześcienną kostką do gry. Obliczymy ile jest takich wyników tego doświadczenia, że największą wyrzuconą liczbą oczek jest 6 i najmniejszą jest 2.

Rozwiązanie

Rozpatrzmy wszystkie wyniki czterokrotnego rzutu kostką sześcienną, w których ani razu nie wypadła liczba oczek równa 1. Wtedy każdy wynik tego doświadczenia można zapisać jako 4–elementowy ciąg w1,w2,w3,w4, gdzie w1, w2, w3, w42,3,4,5,6. Zatem wszystkich takich wyników jest tyle, ile jest 4–elementowych wariacji z powtórzeniamiwariacja z powtórzeniamiwariacji z powtórzeniami zbioru 5–elementowego, czyli 54.

Mamy obliczyć, ile jest ciągów w1,w2,w3,w4, w których największy element to 6 i najmniejszy element to 2, co oznacza, że w takim ciągu każdy spośród elementów ze zbioru 2,6 ma wystąpić co najmniej raz.

Obliczymy, ile wśród rozpatrywanych ciągów jest takich, które nie spełniają tego warunku.
Oznaczmy w tym celu:

  • przez A – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba 6 (wtedy największa wyrzucona liczba oczek jest mniejsza od 6),

  • przez B – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba 2 (wtedy najmniejsza wyrzucona liczba oczek jest większa od 2).

Wynika stąd, że:

  • A=44 (tyle jest ciągów, w których zapisie mogą wystąpić jedynie liczby 2, 3, 4, 5),

  • B=44 (tyle jest ciągów, w których zapisie mogą wystąpić jedynie liczby 3, 4, 5, 6)

  • AB=34 (tyle jest ciągów, w których zapisie mogą wystąpić jedynie liczby 3, 4, 5).

Zatem takich wśród rozpatrywanych ciągów, w których nie występuje liczba 6 lub nie występuje liczba 2 jest tyle, ile jest elementów zbioru AB.
Korzystając ze wzoru na liczbę elementów sumy dwóch zbiorów otrzymujemy zatem, że
AB=A+B-AB=44+44-34.
Oznacza to, że ciągów w1,w2,w3,w4, w których największy element to 6 i najmniejszy element to 2 jest
54-44+44-34=625-256+256-81=194.
Wobec tego są 194 wyniki 4–krotnego rzutu kostką, w których największą liczbą wyrzuconych oczek jest 6 i najmniejszą liczbą wyrzuconych oczek jest 2.

Uwaga. Wszystkie wyniki 4–krotnego rzutu kostką, które spełniają warunki zadania można podzielić na sześć rozłącznych przypadków:

  1. dokładnie raz wypadły 2 oczka i dokładnie raz wypadło 6 oczek, a w pozostałych dwóch rzutach wypadały liczby oczek równe 3, 4 lub 5,

  1. dokładnie dwa razy wypadły 2 oczka i dokładnie raz wypadło 6 oczek, a w pozostałym rzucie wypadała liczba oczek równa 3, 4 lub 5,

  1. dokładnie dwa razy wypadło 6 oczek i dokładnie raz wypadły 2 oczka, a w pozostałym rzucie wypadała liczba oczek równa 3, 4 lub 5,

  1. dokładnie dwa razy wypadły 2 oczka i dokładnie dwa razy wypadło 6 oczek,

  1. dokładnie trzy razy wypadło 6 oczek i dokładnie raz wypadły 2 oczka,

  1. dokładnie trzy razy wypadły 2 oczka i dokładnie raz wypadło 6 oczek.

W każdym z przypadków liczbę możliwości obliczamy stosując regułę mnożeniareguła mnożeniaregułę mnożenia, a następnie – stosując regułę dodawaniareguła dodawaniaregułę dodawania – obliczamy liczbę wszystkich możliwości. Otrzymujemy tym sposobem, że jest ich
41·31·32+2·42·21·3+42+2·43=194.

W kolejnym przykładzie skorzystamy z poznanego twierdzenia o liczbie elementów sumy trzech zbiorów.

o liczbie elementów sumy trzech zbiorów skończonych
Twierdzenie: o liczbie elementów sumy trzech zbiorów skończonych

Dla dowolnych trzech zbiorów skończonych A, B oraz C prawdziwa jest równość:

ABC=
=A+B+C-AB+BC+AC+ACB
Przykład 2

Rozpatrujemy wszystkie pięciocyfrowe liczby naturalne, w których zapisie dziesiętnym występują jedynie cyfry 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7.
Obliczymy, ile jest wśród nich takich liczb, które mają cyfrę parzystą na pierwszym lub na drugim, lub na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego.

Rozwiązanie

Oznaczmy:

  • przez A1 – zbiór tych liczb, w których cyfra parzysta występuje na pierwszym miejscu zapisu dziesiętnego,

  • przez A2 – zbiór tych liczb, w których cyfra parzysta występuje na drugim miejscu zapisu dziesiętnego,

  • przez A3 – zbiór tych liczb, w których cyfra parzysta występuje na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego.

Wtedy:
A1=3·74 (tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na pierwszym miejscu zapisu dziesiętnego),
A2=3·74 (tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na drugim miejscu zapisu dziesiętnego),
A3=3·74 (tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego),
A1A2=32·73 (tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na pierwszym i na drugim miejscu zapisu dziesiętnego),
A1A3=32·73 (tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na pierwszym i na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego),
A2A3=32·73 (tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na drugim i na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego),
A1A2A3=33·72 (tyle jest liczb, w których cyfra parzysta występuje na pierwszym i na drugim, i na trzecim miejscu zapisu dziesiętnego).

Korzystając ze wzoru na liczbę elementów sumy trzech zbiorów otrzymujemy zatem, że
A1A2A3=

=A1+A2+A3-A1A2+A1A3+A2A3+

+A1A2A3=3·31·743·32·73+33·72=

=216099261+1323=13671.

Jest zatem 13671 szukanych liczb.

Uwaga 1. Zbiór wszystkich liczb 5–cyfrowych, które spełniają warunki zadania można podzielić na trzy rozłączne podzbiory:

  • tych liczb, w których na dokładnie jednym z początkowych trzech miejsc zapisano cyfrę parzystą (jest ich ogółem 31·3·42·72),

  • tych liczb, w których na dokładnie dwóch spośród początkowych trzech miejsc zapisano cyfrę parzystą (jest ich ogółem 32·32·4·72),

  • tych liczb, w których na każdym z trzech początkowych miejsc zapisano cyfrę parzystą (jest ich ogółem 33·33·72).

Korzystając z reguły dodawaniareguła dodawaniareguły dodawania obliczamy liczbę wszystkich możliwości: 31·31·42·72+32·32·41·72+33·33·72=13671.

Uwaga 2. Można też od razu zauważyć, że jeśli rozpatrywana liczba pięciocyfrowa nie spełnia warunków zadania, to na każdym z początkowych trzech miejsc zapisu dziesiętnego ma cyfrę nieparzystą. Oznacza to, że wszystkich takich liczb jest 43·72.
Ponieważ wszystkich pięciocyfrowych liczb naturalnych, w których zapisie dziesiętnym występują jedynie cyfry 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 jest 75, więc liczb spełniających warunki zadania jest 75-43·72=72·73-43=13671.

Przykład 3

W pudełku znajdują się trzy kule ponumerowane od 1 do 3. Losujemy z tego pudełka pięć razy po jednej kuli, przy czym za każdym razem wrzucamy wylosowaną kulę z powrotem do pudełka.
Obliczymy, ile jest wszystkich wyników takiego losowania, w których każdą z możliwych do wylosowania kul wylosowano co najmniej raz.

Rozwiązanie

Zauważmy, że każdy wynik losowania opisanego w treści zadania można zapisać jako 5–elementowy ciąg w1,w2,w3,w4,w5, gdzie w1, w2, w3, w4, w51,2,3.
Zatem wszystkich możliwych wyników tego doświadczenia jest 35.

Mamy obliczyć, ile jest ciągów w1,w2,w3,w4,w5, w których każdy spośród elementów zbioru 1,2,3 wystąpił co najmniej raz.

Obliczymy, ile jest takich wyników losowania, które nie spełniają tego warunku. W tym celu oznaczmy:

  • przez A1 – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba 1,

  • przez A2 – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba 2,

  • przez A3 – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba 3.

Wynika stąd, że:
A1=A2=A3=25 (tyle jest ciągów, w których zapisie mogą wystąpić dokładnie dwa spośród trzech dopuszczalnych numerów: albo tylko 2 lub 3, albo tylko 1 lub 3, albo tylko 1 lub 2),
A1A2=A1A3=A2A3=15 (tyle jest ciągów, w których zapisie może wystąpić tylko jedna z dopuszczalnych liczb: albo tylko 1, albo tylko 2, albo tylko 3),
A1A2A3=0
(nie ma takiego ciągu, w którym nie wystąpi ani 1, ani 2, ani 3).

Wyników losowania, w których nie występuje liczba 1 lub nie występuje liczba 2, lub nie występuje liczba 3 jest tyle, ile jest elementów zbioru A1A2A3.
Korzystając z zasady włączeń i wyłączeń otrzymujemy zatem, że
A1A2A3=

=A1+A2+A3-A1A2+A1A3+A2A3+

+A1A2A3=3·253·15+0=93.

Oznacza to, że ciągów w1,w2,w3,w4,w5, w których każda z liczb 1, 2, 3 wystąpiła co najmniej raz jest
35-3·253·15+0=243-93=150.
Zatem jest 150 wyników losowania opisanego warunkami zadania.

Wykażemy teraz, że istnieje zależność opisująca liczbę elementów sumy dowolnych czterech zbiorów skończonych.

o liczbie elementów sumy czterech zbiorów skończonych
Twierdzenie: o liczbie elementów sumy czterech zbiorów skończonych

Dla dowolnych czterech zbiorów skończonych A, B, C oraz D prawdziwa jest równość:

ABCD=A+B+C+D+
-AB+AC+AD+BC+BD+CD+
+ABC+ABD+ACD+BCD+
-ABCD
Dowód

Dla dowodu wystarczy pokazać, że dowolny element sumy ABCD został po prawej stronie policzony dokładnie raz.
Rozpatrzmy więc cztery rozłączne przypadki.

1 Weźmy pod uwagę taki element x, który należy do dokładnie jednego ze zbiorów A, B, C lub D.
Wtedy:

  • do wartości sumy A+B+C+D wnosi on dokładnie 1,

  • nic nie wnosi do wartości sumy AB+AC+AD+BC+BD+CD,

  • nic nie wnosi do wartości sumy ABC+ABD+ACD+BCD,

  • nic nie wnosi do wartości wyrażenia ABCD.

Zatem taki element x został policzony dokładnie raz.

2 Weźmy pod uwagę taki element y, który należy do dokładnie dwóch zbiorów spośród A, B, C, D.
Wtedy:

  • do wartości sumy A+B+C+D wnosi on 2,

  • do wartości sumy AB+AC+AD+BC+BD+CD wnosi on 1,

  • nic nie wnosi do wartości sumy ABC+ABD+ACD+BCD,

  • nic nie wnosi do wartości wyrażenia ABCD.

Zatem taki element do wyrażenia po prawej stronie wnosi wartość 2-1=1, czyli y został policzony dokładnie raz.

3 Weźmy pod uwagę taki element z, który należy do dokładnie trzech zbiorów spośród A, B, C, D.
Wtedy:

  • do wartości sumy A+B+C+D wnosi on 3,

  • do wartości sumy AB+AC+AD+BC+BD+CD wnosi on 3,

  • do wartości sumy ABC+ABD+ACD+BCD wnosi on 1,

  • nic nie wnosi do wartości wyrażenia ABCD.

Zatem taki element do wyrażenia po prawej stronie wnosi wartość 3-3+1=1, czyli z został policzony dokładnie raz.

4 Weźmy pod uwagę taki element t, który należy do każdego z czterech zbiorów spośród A, B, C, D.
Wtedy:

  • do wartości sumy A+B+C+D wnosi on 4,

  • do wartości sumy AB+AC+AD+BC+BD+CD wnosi on 6,

  • do wartości sumy ABC+ABD+ACD+BCD wnosi on 4,

  • do wartości wyrażenia ABCD element t wnosi 1.

Zatem taki element do wyrażenia po prawej stronie wnosi wartość 4-6+4-1=1, czyli t również został policzony dokładnie raz.

W ten sposób dowód został zakończony.

Przykład 4

a) Rozpatrzmy wszystkie czterocyfrowe liczby naturalne. Obliczymy, ile jest wśród nich takich liczb, które nie dzielą się ani przez 2, ani przez 3, ani przez 4, ani przez 5.

Rozwiązanie

Zaczynamy od ustalenia, że czterocyfrowych liczb naturalnych jest 9000.
Następnie obliczymy, ile jest takich liczb czterocyfrowych, które nie spełniają zadanego warunku.
W tym celu oznaczmy:

  • przez A – zbiór czterocyfrowych liczb naturalnych podzielnych przez 2,

  • przez B – zbiór czterocyfrowych liczb naturalnych podzielnych przez 3,

  • przez C – zbiór czterocyfrowych liczb naturalnych podzielnych przez 4,

  • przez D – zbiór czterocyfrowych liczb naturalnych podzielnych przez 5.

Korzystając z reguły równolicznościreguła równolicznościreguły równoliczności obliczamy, że:
A=12·9000=4500,
B=13·9000=3000,
C=14·9000=2250,
D=15·9000=1800,
AB=16·9000=1500,
AC=C=2250,
AD=110·9000=900,
BC=112·9000=750,
BD=115·9000=600,
CD=120·9000=450,
ABC=BC=750,
ABD=130·9000=300,
ACD=CD=450,
BCD=160·9000=150,
ABCD=BCD=150.

Czterocyfrowych liczb naturalnych, które dzielą się przez 2 lub przez 3 lub przez 4 lub przez 5 jest tyle, ile jest elementów zbioru ABCD.
Korzystając ze wzoru na sumę czterech zbiorów skończonych otrzymujemy zatem, że
ABCD=A+B+C+D+

-AB+AC+AD+BC+BD+CD+

+ABC+ABD+ACD+BCD+

-ABCD=4500+3000+2250+1800+

- 1500+2250+900+750+600+450+

+750+300+450+150-150=6600.

Oznacza to, że czterocyfrowych liczb naturalnych, które nie dzielą się ani przez 2, ani przez 3, ani przez 4, ani przez 5 jest 90006600=2400.

Uwaga. Rozpatrując wszystkie reszty z dzielenia przez liczbę 60 (jest to najmniejsza wspólna wielokrotność liczb 2, 3, 4 oraz 5), stwierdzimy, że wśród nich jest dokładnie 16 reszt względnie pierwszych z każdą z liczb 2, 3, 4 oraz 5. Stąd na podstawie reguły równoliczności wnioskujemy, że czterocyfrowych liczb naturalnych, które nie dzielą się ani przez 2, ani przez 3, ani przez 4, ani przez 5 jest 1660·9000=2400.

b) Rozpatrzmy wszystkie permutacjepermutacja zbioru n–elementowegopermutacje sześcioelementowego zbioru 1,2,3,4,5,6. Obliczymy, ile spośród tych permutacji spełnia następujący warunek: wśród dowolnych trzech kolejnych wyrazów permutacji nie ma takiej trójki, która jest zapisana w porządku rosnącym.

Rozwiązanie

Każdą permutacjępermutacja zbioru n–elementowegopermutację sześcioelementowego zbioru 1,2,3,4,5,6 można zapisać w postaci x1,x2,x3,x4,x5,x6.
Wszystkich takich permutacjiliczba wszystkich permutacji zbioru n-elementowegoWszystkich takich permutacji jest 6!=720.
Mamy obliczyć, ile spośród tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji spełnia następujący warunek: wśród dowolnych trzech kolejnych wyrazów permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji nie ma takiej trójki, która jest zapisana w porządku rosnącym.

Najpierw obliczymy, ile jest takich ciągów, które nie spełniają tego warunku.
W tym celu oznaczmy:

  • przez A – zbiór tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, w których pierwsze trzy wyrazy są zapisane w porządku rosnącym,

  • przez B – zbiór tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, w których wyrazy drugi, trzeci i czwarty są zapisane w porządku rosnącym,

  • przez C – zbiór tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, w których wyrazy trzeci, czwarty i piąty są zapisane w porządku rosnącym,

  • przez D – zbiór tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, w których wyrazy czwarty, piąty i szósty są zapisane w porządku rosnącym.

Zauważmy, że:

  • ponieważ trzy liczby ze zbioru 1,2,3,4,5,6 możemy wybrać na 63=20 sposobów, następnie zapisać je w permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji w porządku rosnącym na ustalonych trzech miejscach można tylko na jeden sposób, a uzupełnić pozostałe trzy miejsca w ciągu można na 3!=6 sposobów, więc A=B=C=D=63·3!=20·6=120;

  • ponieważ trzy liczby ze zbioru 1,2,3,4,5,6 możemy wybrać na 63=20 sposobów, zapisać je w permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji w porządku rosnącym na ustalonych trzech miejscach można tylko na jeden sposób, a liczby na pozostałych trzech miejscach można ustawić w porządku rosnącym również na jeden sposób, więc AD=63=20;

  • ponieważ cztery liczby ze zbioru 1,2,3,4,5,6 możemy wybrać na 64=15 sposobów, zapisać je w permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji na ustalonych czterech miejscach w porządku rosnącym można tylko na jeden sposób, a uzupełnić pozostałe dwa miejsca w ciągu można na 2!=2 sposoby, więc AB=BC=CD=64·2!=15·2=30;

  • ponieważ pięć liczb ze zbioru 1,2,3,4,5,6 możemy wybrać na 65=6 sposobów, zapisać je w permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji na ustalonych pięciu miejscach w porządku rosnącym można tylko na jeden sposób, a również na jeden sposób można uzupełnić pozostałe jedno miejsce w ciągu, więc AC=BD=ABC=BCD=65=6;

  • ponieważ wszystkie liczby ze zbioru 1,2,3,4,5,6 możemy zapisać w permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji w porządku rosnącym na jeden sposób, więc ABD=ACD=ABCD=1.

Ponieważ wszystkich ciągów, w których co najmniej jedna trójka kolejnych wyrazów jest zapisana w porządku rosnącym jest tyle, ile jest elementów zbioru ABCD, więc korzystając ze wzoru na sumę czterech zbiorów skończonych otrzymujemy, że
ABCD=A+B+C+D+

-AB+AC+AD+BC+BD+CD+

+ABC+ABD+ACD+BCD+

-ABCD=4·1203·30+20+2·6+2·6+2·11=371

Zatem takich permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji danego zbioru, że wśród ich dowolnych trzech kolejnych wyrazów nie ma trójki zapisanej w porządku rosnącym jest 720371=349.

Podamy teraz wzór, który pozwala obliczać liczbę elementów sumy n zbiorów skończonych A1, A2, ..., An.
(w rozwiązaniach powyższych przykładów wzór ten wystąpił w szczególnych przypadkach, gdy n=2, 3, 4).

Zasada włączeń i wyłączeń
Twierdzenie: Zasada włączeń i wyłączeń

Dla dowolnych zbiorów skończonych A1, A2, ..., An prawdziwa jest równość

A1A2An=A1+A2+...+An+
-A1A2+A1A3+...+A1An+...+An-1An+
-A1A2A3+A1A2A4+...+An-2An-1An+
+...+-1n-1·A1A2...An
Dowód

W powyższym wzorze zapisujemy:

  • z plusem – liczby elementów każdego z pojedynczo rozpatrywanych zbiorów,

  • z minusem – liczby elementów każdego z możliwych iloczynów par rozpatrywanych zbiorów,

  • z plusem – liczby elementów każdego z możliwych iloczynów trójek rozpatrywanych zbiorów,

  • itd. aż do iloczynu wszystkich zbiorów, przy czym dla kolejnej grupy znak plus stawiamy wyłącznie wtedy, gdy zapisujemy iloczyny nieparzystej liczby rozpatrywanych zbiorów, a znak minus – wyłącznie wtedy, gdy zapisujemy iloczyny parzystej liczby rozpatrywanych zbiorów.

Dla dowodu wystarczy pokazać, że dowolny element sumy A1A2...An został po prawej stronie policzony dokładnie raz.

Weźmy taki element sumy rozpatrywanych zbiorów, który należy do dokładnie k spośród nich (1kn).
Pokażemy, że niezależnie od wartości k taki element został po prawej stronie wzoru policzony dokładnie raz.

Zauważmy, że:
1 element ten nie występuje w żadnym z iloczynów rozpatrywanych zbiorów, w którym zapisano więcej niż k z nich,
2 dla ustalonego i, gdzie 1ik, do wartości sumy, w której zapisane są wszystkie możliwe iloczyny i spośród rozpatrywanych zbiorów wyróżniony element wnosi ki.

W szczególności ten element:

  • do wartości sumy A1+A2++An (w której występują liczby elementów każdego z pojedynczo rozpatrywanych zbiorów) wnosi k1,

  • do wartości sumy A1A2+A1A3+...+A1An+...+An-1An (w której występują liczby elementów każdego z możliwych iloczynów par rozpatrywanych zbiorów) wnosi k2,

  • do wartości sumy A1A2A3+A1A2A4++An-2An-1An (w której występują liczby elementów każdego z możliwych iloczynów trójek rozpatrywanych zbiorów) wnosi dokładnie k3,

  • ...

  • do wartości sumy A1A2...Ak+...+An-k+1An-k+2...An (w której występują liczby elementów każdego z możliwych iloczynów k spośród wszystkich rozpatrywanych zbiorów) wnosi kk=1.

Zatem liczba po prawej stronie wzoru jest równa
k1-k2+k3-...+-1k-1·kk=
=1+-1+k1-k2+k3-...+-1k-1·kk=
=1-1-k1+k2-k3+...+-1k·kk=
=1-1+-1k=1-0=1.

To spostrzeżenie kończy dowód.

Przykład 5

a) Rozpatrzmy losowe rozmieszczenie 7 kul (ponumerowanych od 1 do 7) w 5 różnych pudełkach (ponumerowanych od 1 do 5).
Na ile różnych sposobów można kule rozmieścić tak, aby w każdym pudełku znalazła się przynajmniej jedna z nich?

Rozwiązanie

Zauważmy, że każdy wynik losowania opisanego w treści zadania można zapisać jako 7–elementowy ciąg k1,k2,k3,k4,k5,k6,k7, przy czym przez ki, gdzie i=1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, oznaczyliśmy numer pudełka do którego wpadła kula o numerze i.
Stąd ki1,2,3,4,5, a więc wszystkich możliwych rozmieszczeń 7 różnych kul w 5 różnych pudełkach jest 57.

Mamy obliczyć, ile jest takich ciągów k1,k2,k3,k4,k5,k6,k7, w których każdy spośród elementów ze zbioru 1,2,3,4,5 wystąpi co najmniej raz.

Obliczymy, ile jest takich wyników losowania, które nie spełniają tego warunku. W tym celu oznaczmy:

  • przez A1 – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba 1,

  • przez A2 – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba 2,

  • przez A3 – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba 3,

  • przez A4 – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba 4,

  • przez A5 – zbiór tych ciągów, w których nie występuje liczba 5.

Wobec tego wszystkich ciągów, w których nie występuje co najmniej jedna z liczb 1, 2, 3, 4, 5 jest tyle, ile jest elementów zbioru A1A2A3A4A5.

Ponieważ:

  • A1=A2=A3=A4=A5=47

  • A1A2+A1A3+A1A4+A1A5+...+A4A5=37

  • A1A2A3+A1A2A4+...+A3A4A5=27

  • A1A2A3A4+A1A2A3A5+...+A2A3A4A5=17

  • A1A2A3A4A5=0
    (zbiór A1A2A3A4A5 jest, oczywiście, pusty),

więc korzystając z zasady włączeń i wyłączeń otrzymujemy, że
A1A2A3A4A5=A1+A2+A3+A4+A5+

-A1A2+A1A3+...+A4A5+

+A1A2A3+A1A2A4+...+A3A4A5+

-A1A2A3A4+A1A2A3A5+...+A2A3A4A5+

+A1A2A3A4A5=51·47-52·37+53·27-54·17+

+55·0=81920-21870+1280-5+0=61325

Oznacza to, że takich ciągów k1,k2,k3,k4,k5,k6,k7, w których każdy spośród elementów ze zbioru 1,2,3,4,5 wystąpi co najmniej raz jest
57-61325=78125-61325=16800.

Zatem jest 16800 rozmieszczeń 7 różnych kul w 5 różnych pudełkach tak, aby w każdym pudełku znalazła się przynajmniej jedna kula.

b) Obliczymy, ile jest 7–cyfrowych liczb naturalnych, w  których zapisie dziesiętnym występuje dokładnie 5 różnych cyfr.

Rozwiązanie

I sposób.
Oznaczmy przez x pierwszą (od lewej) cyfrę zapisu dziesiętnego siedmiocyfrowej liczby naturalnej, a jej kolejne cyfry przez – odpowiednio - c2,c3,c4,c5,c6,c7.
Wtedy kolejne (od lewej) cyfry liczby spełniającej warunki zadania tworzą ciąg x,c2,c3,c4,c5,c6,c7.
Cyfrę x możemy wybrać dowolnie ze zbioru 1,2,3,4,5,6,7,8,9, czyli na 9 sposobów.
Pozą nią na pozostałych 6 miejscach mamy zapisać 4 inne cyfry - oznaczmy je przez y,z,t,v.
Ponieważ wybierając je dopuszczamy wykorzystanie cyfry 0, więc te 4 cyfry różne od x możemy wybrać na 94=9·8·7·64·3·2=126 sposobów.

Wszystkich możliwości zapisania tak wybranych 5 cyfr na miejscach c2,c3,c4,c5,c6,c7 jest tyle, ile jest sześcioelementowych wariacji z powtórzeniamiliczba wszystkich k–elementowych wariacji z powtórzeniami zbioru n-elementowegowariacji z powtórzeniami ze zbioru x,y,z,t,v, czyli 56.

Zauważmy, że do rozwiązania zadania wystarczy jeszcze obliczyć, ile jest ciągów c2,c3,c4,c5,c6,c7, w których każdy spośród elementów ze zbioru y,z,t,v wystąpi co najmniej raz.

Obliczymy, ile jest wszystkich ciągów c2,c3,c4,c5,c6,c7, które nie spełniają tego warunku.

W tym celu oznaczmy:

  • przez Y – zbiór tych ciągów, w których nie występuje cyfra y,

  • przez Z – zbiór tych ciągów, w których nie występuje cyfra z,

  • przez T – zbiór tych ciągów, w których nie występuje cyfra t,

  • przez V – zbiór tych ciągów, w których nie występuje cyfra v.

Wobec tego wszystkich ciągów, w których nie występuje co najmniej jedna z cyfr y, z, t, v jest tyle, ile jest elementów zbioru YZTV.

Ponieważ:
Y=Z=T=V=46,
YZ=YT=YV=ZT=ZV=TV=36,
YZT=YZV=YTV=ZTV=26,
YZTV=16,
więc korzystając z zasady włączeń i wyłączeń otrzymujemy, że
YZTV=
+Y+Z+T+V+
( | Y Z | + | Y T | + | Y V | + | Z T | + | Z V | + | T V | ) +
+YZT+YZV+YTV+ZTV+
-YZTV=
=+41·46-42·36+43·26-44·16=
=16384-4374+256-1=12265.

Oznacza to, że takich ciągów c2,c3,c4,c5,c6,c7, w których każdy spośród elementów ze zbioru y,z,t,v wystąpi co najmniej raz jest
56-41·46-42·36+43·26-44·16=
15625-12265=3360.

Ostatecznie stwierdzamy, że wszystkich siedmiocyfrowych liczb naturalnych, w których zapisie dziesiętnym występuje dokładnie 5 różnych cyfr jest
9·94·56-41·46-42·36+43·26-44·16=
=9·126·3360=3810240.

II sposób.
Podobnie jak w sposobie I, oznaczmy przez x pierwszą (od lewej) cyfrę zapisu dziesiętnego siedmiocyfrowej liczby naturalnej. Cyfrę x możemy wybrać dowolnie ze zbioru 1,2,3,4,5,6,7,8,9, czyli na 9 sposobów.

Cyfry na pozostałych 9 miejscach możemy zapisać na jeden z czterech rozłącznych sposobów:
(1) na 2 z tych 6 miejsc zapisujemy cyfrę x, następnie wybieramy 4 cyfry z dostępnych 9 i rozmieszczamy je na pozostałych 4 miejscach;
ogółem jest w tym przypadku 62·94·4!=15·126·24=45360 możliwości,
(2) na jednym z tych 6 miejsc zapisujemy cyfrę x, następnie wybieramy z 9 dostępnych jedną cyfrę i zapisujemy ją na 2 spośród pozostałych 5 miejsc, na koniec wybieramy 3 cyfry z 8 pozostałych i rozmieszczamy je na 3 miejscach;
ogółem jest w tym przypadku 61·91·52·83·3!=6·9·10·56·6=181440,
(3) wybieramy jedną cyfrę z 9 dostępnych i zapisujemy ją na 3 spośród rozpatrywanych 6 miejsc, następnie wybieramy 3 cyfry z 8 pozostałych i rozmieszczamy je na pozostałych 3 miejscach;
ogółem jest w tym przypadku 91·63·83·3!=9·20·56·6=60480 możliwości,

(4) wybieramy z 9 dostępnych dwie cyfry i dla każdej z nich znajdujemy 2 miejsca spośród 6 miejsc, następnie wybieramy 2 cyfry z 7 pozostałych i rozmieszczamy je na 2 miejscach;
ogółem jest w tym przypadku 92·62·42·72·2!=36·15·6·21·2=136080 możliwości.

Wobec tego, korzystając z reguły mnożeniareguła mnożeniareguły mnożenia oraz z reguły dodawaniareguła dodawaniareguły dodawania otrzymujemy, że wszystkich liczb spełniających warunki zadania jest 9·45360+181440+60480+136080 = 3810240.

Przykład 6

Obliczymy, ile jest dodatnich liczb całkowitych względnie pierwszych z liczbą 5544, które nie są większe od 5544.

Rozwiązanie

Oznaczmy przez A zbiór wszystkich dodatnich liczb całkowitych, które nie są większe od 5544: A=1,2,3,...,5544.

Zapiszmy teraz liczbę 5544 w postaci rozkładu na czynniki pierwsze:
5544=23·32·7·11.
Zatem liczba całkowita dA jest względnie pierwsza z liczbą 5544 wtedy i tylko wtedy, gdy d nie dzieli się przez żadną z liczb: 2, 3, 7, 11.

Obliczymy, ile jest takich liczb w zbiorze A, które nie są względnie pierwsze z liczbą 5544
Zauważmy, że każda taka liczba dzieli się przez co najmniej jedną z liczb ze zbioru 2,3,7,11.
Przyjmujemy oznaczenia:

  • A2 – podzbiór zbioru A, w którym znajdują się wszystkie liczby podzielne przez 2,

  • A3 – podzbiór zbioru A, w którym znajdują się wszystkie liczby podzielne przez 3,

  • A7 – podzbiór zbioru A, w którym znajdują się wszystkie liczby podzielne przez 7,

  • A11 – podzbiór zbioru A, w którym znajdują się wszystkie liczby podzielne przez 11.

Korzystając z reguły równolicznościreguła równolicznościreguły równoliczności obliczamy:
A2=12·5544=2772,
A3=13·5544=1848,
A7=17·5544=792,
A11=111·5544=504,
A2A3=12·3·5544=924,
A2A7=12·7·5544=396,
A2A11=12·11·5544=252,
A3A7=13·7·5544=264,
A3A11=13·11·5544=168,
A7A11=17·11·5544=72,
A2A3A7=12·3·7·5544=132,
A2A3A11=12·3·11·5544=84,
A2A7A11=12·7·11·5544=36,
A3A7A11=13·7·11·5544=24,
A2A3A7A11=12·3·7·11·5544=12.

Wobec tego korzystając z zasady włączeń i wyłączeń otrzymujemy, że
A2A3A7A11=A2+A3+A7+A11+

-(A2A3+A2A7+A2A11+A3A7+A3A11+

+A7A11)+(A2A3A7+A2A3A11+A2A7A11+

+A3A7A11)-A2A3A7A11=

=2772+1848+792+504924+396+252+264+168+72+

+132+84+36+2412=59162076+27612=4104.

Zatem dodatnich liczb całkowitych względnie pierwszych z liczbą 5544, które nie są większe od 5544 jest 5544-4104=1440.

Warto sprawdzić, że odpowiedź do zadania można również zapisać w postaci
5544·1-12·1-13·1-17·1-111,

Uwaga. Rozpatrzmy dodatnią liczbę całkowitą n, w której rozkładzie na czynniki pierwsze występują (z niezerowym wykładnikiem) wyłącznie parami różne liczby pierwsze p1, p2, ..., pk
Oznaczamy wtedy przez φn funkcję (nazywaną funkcją Eulera lub tocjentem), która rozpatrywanej liczbie całkowitej n przypisuje liczbę liczb względnie pierwszych z n, które nie są większe od n.
Wtedy
φn=n·1-1p1·1-1p2·...·1-1pk.
Dowód z wykorzystaniem zasady włączeń i wyłączeń przebiega podobnie, jak w rozwiązaniu powyższego przykładu.

Przykład 7

Rozpatrzmy losowe rozmieszczenie 7 kul (ponumerowanych od 1 do 7) w 7 różnych pudełkach (również ponumerowanych od 1 do 7).
Obliczymy, na ile różnych sposobów można dane kule rozmieścić w tych pudełkach tak, aby w każdym pudełku znalazła się dokładnie jedna kula, której numer jest różny od numeru pudełka.

Rozwiązanie

Zauważmy, że każdy wynik rozmieszczenia 7 parami różnych kul w 7 parami różnych pudełkach można zapisać jako 7–elementową permutacjępermutacja zbioru n–elementowegopermutację k1,k2,k3,k4,k5,k6,k7 zbioru 1,2,3,4,5,6,7, gdzie przez ki, dla i=1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 oznaczyliśmy numer pudełka do którego wpadła kula o numerze i.
Wobec tego wszystkich możliwych rozmieszczeń 7 parami różnych kul w 7 parami różnych pudełkach jest 7!=5040.

Mamy obliczyć, ile jest permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji k1,k2,k3,k4,k5,k6,k7, w których kii dla i=1, 2, 3, 4, 5, 6, 7.

Obliczymy, ile jest takich permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, które nie spełniają tego warunku.
W tym celu oznaczmy:

  • przez A1 – zbiór tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, w których k1=1 (wtedy kula z numerem 1 wpadła do pudełka numer 1),

  • przez A2 – zbiór tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, w których k2=2 (wtedy kula z numerem 2 wpadła do pudełka numer 2),

  • przez A3 – zbiór tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, w których k3=3 (wtedy kula z numerem 3 wpadła do pudełka numer 3),

  • przez A4 – zbiór tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, w których k4=4 (wtedy kula z numerem 4 wpadła do pudełka numer 4),

  • przez A5 – zbiór tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, w których k5=5 (wtedy kula z numerem 5 wpadła do pudełka numer 5),

  • przez A6 – zbiór tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, w których k6=6 (wtedy kula z numerem 6 wpadła do pudełka numer 6),

  • przez A7 – zbiór tych permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji, w których k7=7 (wtedy kula z numerem 7 wpadła do pudełka numer 7).

Zatem wszystkich permutacjipermutacja zbioru n–elementowegopermutacji opisujących sytuację, gdy co najmniej jedna z kul wpadła do pudełka o tym samym numerze jest tyle, ile jest elementów zbioru A1A2A3A4A5A6A7.

Ponieważ:
A1=A2=A3=A4=A5=A6=A7=6!
A1A2=A1A3=...=A6A7=5!
A1A2A3=A1A3A4=...=A5A6A7=4!
A1A2A3A4=...=A4A5A6A7=3!
A1A2A3A4A5=...=A3A4A5A6A7=2!
A1A2A3A4A5A6=...=A2A3A4A5A6A7=1!
A1A2A3A4A5A6A7=1

więc korzystając z zasady włączeń i wyłączeń otrzymujemy stąd, że
A1A2A3A4A5A6A7=
=A1+A2+A3+A4+A5+A6+A7+
-A1A2+A1A3+...+A6A7+
+A1A2A3+A1A2A4+...+A5A6A7+
-A1A2A3A4+...+A4A5A6A7+
+A1A2A3A4A5+...+A3A4A5A6A7+
-A1A2A3A4A5A6+...+A2A3A4A5A6A7+
+A1A2A3A4A5A6A7=
=71·6!72·5!+73·4!-74·3!+75·2!-76·1!+77·1=
=7!7!2!+7!3!-7!4!+7!5!-7!6!+7!7!=
=50402520+840210+427+1= 3186.

Oznacza to, że wszystkich sposobów rozmieszczenia danych kul w pudełkach tak, aby w każdym pudełku znalazła się dokładnie jedna kula, która ma numer różny od numeru pudełka jest 50403186=1854.

Otrzymany wynik można również zapisać w postaci
1854=50403186=7!7!7!2!+7!3!-7!4!+7!5!-7!6!+7!7!=
=7!2!-7!3!+7!4!-7!5!+7!6!-7!7!=7!·12!+13!-14!+15!-16!+17!.

Uwaga. Permutacjapermutacja zbioru n–elementowegoPermutacja k1,k2,...,kn zbioru 1,2,...,n, której wyrazy spełniają warunek kii dla i=1, 2, ..., n nazywana jest nieporządkiem.

Liczbę nieporządków danego zbioru n–elementowego oznacza się przez Dn lub za pomocą symbolu !n, nazywanego podsilnią (lub dolną silnią).
Wówczas
Dn=!n=n!·12!+13!-14!+...+1n!

Dowód z wykorzystaniem zasady włączeń i wyłączeń przebiega podobnie, jak w rozwiązaniu powyższego przykładu.

Słownik

permutacja zbioru n–elementowego
permutacja zbioru n–elementowego

każdy ciąg utworzony ze wszystkich elementów zbioru n–elementowego

liczba wszystkich permutacji zbioru n-elementowego
liczba wszystkich permutacji zbioru n-elementowego

liczba wszystkich permutacji zbioru n-elementowego jest równa Pn=n!

reguła dodawania
reguła dodawania

jeżeli zbiory A1,A2,,An są parami rozłączne, to liczba elementów zbioru A1A2An jest równa sumie liczb elementów każdego ze zbiorów A1,A2,,An: A1A2An=A1+A2++An

reguła równoliczności
reguła równoliczności

dwa zbiory AB są równoliczne (mają tyle samo elementów) jeżeli ich elementy można przyporządkować wzajemnie jednoznacznie, to znaczy: każdemu elementowi zbioru A przyporządkujemy dokładnie jeden element zbioru B oraz każdemu elementowi zbioru B przyporządkujemy dokładnie jeden element zbioru A

reguła mnożenia
reguła mnożenia

liczba wszystkich możliwych wyników doświadczenia polegającego na wykonaniu po kolei n czynności, z których pierwsza może zakończyć się na jeden z k1 sposobów, druga – na jeden z k2 sposobów, trzecia – na jeden z k3 sposobów i tak dalej do n–tej czynności, która może zakończyć się na jeden z kn sposobów, jest równa k1·k2·...·kn

wariacja z powtórzeniami
wariacja z powtórzeniami

k–wyrazowy ciąg o elementach wybieranych dowolnie (czyli z powtórzeniami) ze zbioru n–elementowego

liczba wszystkich k–elementowych wariacji z powtórzeniami zbioru n-elementowego
liczba wszystkich k–elementowych wariacji z powtórzeniami zbioru n-elementowego

liczba wszystkich k-elementowych wariacji z powtórzeniami zbioru
n-elementowego jest równa nk