Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
bg‑yellow

Tłuszcze

Pod względem chemicznym są to estryestryestry wyższych kwasów karboksylowych (tzw. kwasów tłuszczowych) oraz alkoholu polihydroksylowegoalkohol polihydroksylowyalkoholu polihydroksylowego – glicerolu. Poniżej przedstawiono wzór glicerolu (nazwa systematyczna propano-1,2,3-triolu), trzy ogólne wzory kwasów tłuszczowych (gdzie R oznacza resztę kwasu tłuszczowego) oraz powstający w wyniku ich połączenia wzór ogólny tłuszczów, w którym na czerwono zaznaczone zostało wiązanie estrowe.

Jeśli cząsteczka glicerolu (propano-1,2,3-triolu) posiada trzy grupy hydroksylowe, które mogą tworzyć trzy wiązania estrowe z trzema grupami karboksylowymi pochodzącymi od kwasów tłuszczowych, to w cząsteczce tłuszczu można wyróżnić część pochodzącą od alkoholu oraz część pochodzącą od kwasów.

R1BY7EFFykqMF
Na niebiesko zaznaczono część tłuszczu pochodzącą od alkoholu, a na zielono część tłuszczu pochodzącą od kwasu karboksylowego.
Źródło: GroMar sp.z.o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Tłuszcze w języku powszechnym nazywamy glicerydami, ale ich poprawna nazwa to triacylowe pochodne gliceryny, ponieważ posiadają trzy ugrupowania acylowe, które można przedstawić wzorem ogólnym:

RkKgYDMz0CX9i
Ugrupowanie acylowe
Źródło: GroMar sp.z.o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑yellow

Glicerol

Alkohol zawierający trzy grupy hydroksylowe. Jego nazwa systematyczna to
propano-1,2,3-triol. Powszechnie znany jest również pod nazwą gliceryna. Poniżej przedstawiono wzór kreskowy i przestrzenny glicerolu, w którym szare kulki to atomy węgla, białe – wodoru, a czerwone – tlenu.

R1Sn932YylilA
Wzór przestrzenny i kreskowy glicerolu
Źródło: GroMar sp.z.o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑yellow

Kwasy karboksylowe wchodzące w skład tłuszczów

Kwasy tłuszczowe, poza nielicznymi wyjątkami, są związkami o prostych i długich łańcuchach węglowych,  zawierających parzystą liczbę atomów węgla. Najliczniej występującymi wyższymi kwasami karboksylowymi w tłuszczach są:

  • kwasy tłuszczowe o charakterze nasyconym (pomiędzy atomami węgla występują jedynie wiązania pojedyncze) i stałym stanie skupienia;

Nazwa zwyczajowa

kwas palmitynowy

kwas stearynowy

Nazwa systematyczna

kwas heksadekanowy

kwas oktadekanowy

Wzór sumaryczny

C15H31COOH

C17H35COOH

Wzór półstrukturalny

CH3CH214COOH

CH3CH216COOH

  • kwasy tłuszczowe o charakterze nienasyconym (pomiędzy atomami węgla występują wiązania wielokrotne), w których cząsteczkach wokół wiązania podwójnego występuje konfiguracja Z. Są to kwasy o ciekłym stanie skupienia.

Nazwa zwyczajowa

kwas oleinowy

kwas linolowy

kwas linolenowy

Nazwa systematyczna

kwas (9Z)–oktadec–9–enowy

kwas (9Z,12Z)–oktadec–9,12–dienowy

kwas (9Z,12Z,
15Z)–oktadec–9,12,15–trienowy

Wzór sumaryczny

C17H33COOH

C17H31COOH

C17H29COOH

bg‑yellow

Wzory półstrukturalne wybranych kwasów tłuszczowych

Rx9nsPVtX2Hu3
Kwas oleinowy: ma zygzakowaty łańcuch główny, naprzemiennie połączone są ze sobą grupy ce ha dwa i ce ha. Jako pierwsza po lewej stronie jest grupa ce ha trzy. Przedostatnia grupa to ce ha dwa siedem razy wzięta. Wzór kończy grupa ce o o ha. Kwas oleinowy: ma zygzakowaty łańcuch główny, naprzemiennie połączone są ze sobą grupy ce ha dwa i ce ha. Jako pierwsza po lewej stronie jest grupa ce ha trzy. Przedostatnia grupa to ce ha dwa siedem razy wzięta. Wzór kończy grupa ce o o ha. Kwas linolowy: łańcuch główny jest zygzakowaty. Zaczyna się od grupy ce ha trzy, następnie jest grupa ce ha dwa cztery razy wzięta, potem ce ha, ce ha, ce ha dwa, ce ha, ce ha, ce ha dwa siedem razy wzięta. Łańcuch kończy grupa ce o o ha. Pomiędzy grupami ce ha - ce ha jest wiązanie podwójne. Kwas linolenowy: ma zygzakowaty łańcuch główny, naprzemiennie połączone są ze sobą grupy ce ha dwa i ce ha. Jako pierwsza po lewej stronie jest grupa ce ha trzy. Przedostatnia grupa to ce ha dwa siedem razy wzięta. Wzór kończy grupa ce o o ha. Kwas oleinowy: ma zygzakowaty łańcuch główny. Od lewej strony: grupa ce ha trzy, ce ha dwa siedem razy wzięta, ce ha, ce ha, ce ha dwa siedem razy wzięta. Wzór kończy grupa ce o o ha. Pomiędzy grupami ce ha - ce ha jest wiązanie podwójne.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑yellow

Stan skupienia tłuszczów

Typowymi przedstawicielami tłuszczów zwierzęcych są tripalmitynian glicerolu oraz tristearynian glicerolu. Są to tłuszcze stałe, ponieważ ich cząsteczki zbudowane są z nasyconych kwasów tłuszczowych o stałym stanie skupienia. Natomiast trioleinian glicerolu oraz trilinolenian glicerolu to główni przedstawiciele tłuszczów roślinnych o ciekłym stanie skupienia. Bardzo często mamy również do czynienia z tłuszczami mieszanymi. Zawierają one reszty kwasowe różnych kwasów tłuszczowych, takich jak np. 1-oleilo-3-palmitylo-2-stearynian glicerolu. Ich cząsteczki można przedstawić na wiele sposobów, m.in. rysując wzory uproszczone, półstrukturalne czy kreskowe.

1
1

Słownik

estry
estry

związki chemiczne, które powstają podczas oddziaływania alkoholu na kwas w procesie reakcji zwanej estryfikacją

alkohol polihydroksylowy
alkohol polihydroksylowy

alkohole posiadające w swojej cząsteczce więcej niż jedną grupę hydroksylową

grupa acylowa
grupa acylowa

grupa funkcyjna, powstająca przez oderwanie się przynajmniej jednej grupy hydroksylowej, zazwyczaj od kwasu karboksylowego

R1B0ttmIzBrNv
Grupa acylowa
Źródło: GroMar sp.z.o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
karbonylowy atom tlenu
karbonylowy atom tlenu

atom tlenu w grupie karbonylowej, czyli grupie funkcyjnej, składającej się z atomu węgla połączonego wiązaniem podwójnym z atomem tlenu

Bibliografia

Danikiewicz W., Część III. Chemia organiczna, Warszawa 2009.

Dudek–Różycki K., Płotek M., Wichur T., Węglowodory. Repetytorium i zadania, Kraków 2020.

Dudek–Różycki K., Płotek M., Wichur T., Związki organiczne zawierające azot oraz wielofunkcyjne pochodne węglowodorów. Repetytorium i zadania, Kraków 2021.

Dudek–Różycki K., Płotek M., Wichur T., Kompendium terminologii oraz nazewnictwa związków organicznych. Poradnik dla nauczycieli i uczniów, Kraków 2020.

Kaznowski K., CHEMIA Vademecum maturalne, Warszawa 2016.

McMurry J., Chemia organiczna, Warszawa 2000.

McMurry J., Chemia organiczna, Warszawa 2016.

Morrison R. T., Boyd R. N., Chemia organiczna, Warszawa 1985.