Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Przypomnijmy twierdzenie o dzieleniu wielomianów z resztądzielenie wielomianów z resztądzieleniu wielomianów z resztą. W niektórych podręcznikach nosi ono nazwę twierdzenia o rozkładzie wielomianu.

Dzielenie wielomianów z resztą
Twierdzenie: Dzielenie wielomianów z resztą

Dla każdego wielomianu Wx i niezerowego wielomianu Px istnieją wielomiany QxRx takie, że Wx=Px·Qx+Rx, przy czym wielomian Rx nazywany resztą z dzielenia jest stopnia mniejszego niż stopień wielomianu Px lub jest wielomianem zerowym.

Bezpośrednio z tego wynika kolejne bardzo często stosowane w rozwiązaniach niektórych zadań twierdzenie o reszcietwierdzenie o reszcietwierdzenie o reszcie.

o reszcie
Twierdzenie: o reszcie

Reszta z dzielenia wielomianu Wx przez dwumian postaci x-a wynosi Wa (czyli jest stałą równą wartości wielomianu Wx dla argumentu a).

Twierdzenie o reszcie bardzo łatwo udowodnić korzystając z twierdzenia o dzieleniu wielomianów z resztą. Wiadomo, że reszta z dzielenia Wx przez wielomian pierwszego stopnia jest stałą, oznaczmy ją jako R.
Zgodnie z twierdzeniem o dzieleniu z resztą możemy zapisać, że

Wx=x-a·Qx+R,

czyli

Wa=a-a·Qa+R=R,

a to właśnie chcieliśmy wykazać.

Przykład 1

Wyznaczymy resztę z dzielenia wielomianu Wx=x4-3x3+4x2-17x+15.

Możemy wykonać pisemne dzielenie wielomianów, ale dużo prościej będzie skorzystać z twierdzenia o reszcie. Szukana reszta wynosi:

W3=34-3·33+4·32-17·3+15=0,

czyli wielomian Wx jest podzielny przez dwumian x-3.

Przykład 2

Ustalmy, jaka jest reszta z dzielenia wielomianu Wx=3x7-5x4+4x3+9x-11 przez dwumian x+1.

Korzystając z twierdzenia o reszcie wiemy, że reszta ta wynosi W-1=-32.

Wielomian definiujemy jako sumę jednomianów. Ale w wielu sytuacjach wygodniejsze jest przedstawienie wielomianu w postaci iloczynu - czyli rozłożenie wielomianu na czynniki.

Wielomian rozkładalny
Definicja: Wielomian rozkładalny

Wielomian rozkładalnywielomian rozkładalnyWielomian rozkładalny to wielomian stopnia dodatniego, który można przedstawić w postaci iloczynu co najmniej dwóch wielomianów stopnia dodatniego. Wielomian, który nie spełnia tych warunków, to wielomian nierozkładalny.

Z tej definicji wynika, że nierozkładalne są na pewno wszystkie wielomiany stopnia pierwszego oraz nierozkładalne wielomiany stopnia drugiego (czyli takie, dla których wyróżnik Δ przyjmuje wartości ujemne).
Okazuje się, że są to jedyne wielomiany nierozkładalnewielomian nierozkładalnywielomiany nierozkładalne.

Twierdzenie o rozkładzie wielomianu na czynniki
Twierdzenie: Twierdzenie o rozkładzie wielomianu na czynniki
  • Jedyne wielomiany nierozkładalne stopnia dodatniego o współczynnikach rzeczywistych to wszystkie wielomiany pierwszego stopnia oraz wielomiany drugiego stopnia z ujemnym wyróżnikiem Δ.

  • Każdy wielomian stopnia większego od 2 można zapisać w postaci iloczynu wielomianów nierozkładalnych i niezerowej stałej.

  • Zapis w postaci iloczynu jest jednoznaczny z dokładnością do przemnożenia czynników przez stałą niezerową.

Wyjaśnijmy, jak rozumieć zapis o jednoznaczności rozkładu.

Przykład 3

Rozważmy wielomian Wx=2x3+12x2+22x+12.

Można go rozłożyć do postaci iloczynu wielomianów nierozkładalnych.

  • Wx=2x+2x+3x+1

  • Wx=2x+4x+3x+1

  • Wx=x+2x+32x+2

  • Wx=3x+613x+12x+2

Odpowiednie wielomiany pierwszego stopnia w każdym z tych czterech przykładowych zapisów można uzyskać stosując tylko mnożenie przez stałą. Na przykład czynnik 2x+2 w trzecim podpunkcie to 2x+1 z pierwszego podpunktu, a 13x+1 można uzyskać jako 13x+3.

Przykład 4

Wielomian

Wx=3x4+5x3+7x2+3x-2

można rozłożyć do postaci

Wx=3x-1x+1x2+x+2

i czynnik x2+x+2 jest już nierozkładalny, Δ=-7.

Na koniec odnotujmy zastosowanie twierdzenia o reszcie.

Przykład 5

Rozważmy wielomian Wx=x4+2x3+ax2+bx+1. Wyznaczymy współczynniki ab wiedząc, że reszta z dzielenia wielomianu W przez dwumian x-1 wynosi 7 a reszta z dzielenia wielomianu W przez dwumian x+1 wynosi 1.

Z Twierdzenia o reszcie wiemy, że W1=7 oraz W-1=1. Budujemy więc układ równań

14+2·13+a·12+b·1+1=7-14+2·-13+a·-12+b·-1+1=1,

który po uproszczeniu przyjmuje postać:

a+b+4=7a-b=1.

Dodając równania stronami otrzymujemy, że 2a=4, więc a=2. Wstawiając uzyskaną wielkość do drugiego równania mamy, że 2-b=1, więc b=1.

Słownik

dzielenie wielomianów z resztą
dzielenie wielomianów z resztą

dla każdego wielomianu Wx i niezerowego wielomianu Px istnieją wielomiany QxRx takie, że Wx=Px·Qx+Rx, przy czym wielomian Rx nazywany resztą z dzielenia jest stopnia mniejszego niż stopień wielomianu Px lub jest wielomianem zerowym

twierdzenie o reszcie
twierdzenie o reszcie

reszta z dzielenia wielomianu Wx przez dwumian postaci x-a wynosi Wa (czyli jest stałą równą wartości wielomianu Wx dla argumentu a)

wielomian rozkładalny
wielomian rozkładalny

wielomian stopnia dodatniego, który można przedstawić w postaci iloczynu co najmniej dwóch wielomianów stopnia dodatniego

wielomian nierozkładalny
wielomian nierozkładalny

jednomian stopnia zero lub wielomian stopnia dodatniego, którego nie można przedstawić w postaci iloczynu co najmniej dwóch wielomianów stopnia dodatniego