Przeczytaj
Przyczyny konfliktów zbrojnych
Konflikty zbrojneKonflikty zbrojne towarzyszą człowiekowi od początku historii. Również dzisiaj, kiedy zawodzą inne środki rozwiązania sytuacji kryzysowych i napięć, państwa sięgają po siłowe rozwiązania.
Wyróżnić można dwa zasadnicze rodzaje konfliktów:
wojna - czyli stan pomiędzy państwami po zerwaniu przez nie stosunków pokojowych. Wojna musi zostać wypowiedziana przez co najmniej jedno państwo i jest stanem, który formalnie może zaistnieć tylko pomiędzy państwami.
Konflikt zbrojny - pojęcie szersze od pojęcia wojny. Wykorzystuje się w nim siły zbrojne, ale status prawny i międzynarodowy takiego konfliktu może być zróżnicowany. Aby można było mówić o konflikcie zbrojnym musi on trwać przez pewien czas, formacje biorące w nim udział mają charakter oddziałów wojskowych, a aktywność bojowa nie może być sporadyczna.
Więcej na ten temat przeczytasz w materiale Źródła konfliktów zbrojnychŹródła konfliktów zbrojnych.
Przyczyny konfliktów zbrojnych podzielić można na trzy główne obszary:
społeczno‑polityczny,
ekonomiczny,
ideologiczny.
Powyższy podział wskazuje na czynniki, które można wyróżnić jako źródła konfliktów. Najczęściej jednak czynniki te występują łącznie w różnych konfiguracjach i ciężko jest czasem jednoznacznie określić najważniejsze źródło danego konfliktu.
Skutki konfliktów zbrojnych
Jednym z najbardziej dotkliwych skutków konfliktów zbrojnych jest śmierć nie tylko żołnierzy, ale przede wszystkim ludności cywilnej. Tylko w latach 2004–2007 bezpośrednio w wyniku działań wojennych śmierć poniosło średnio ok. 52 tys. osób (głównie ludności cywilnej), a kolejne 200 tys. traciło życie w wyniku pośrednich skutków walk (chorób, głodu itp.).
Jednak skutki konfliktów zbrojnych są zdecydowanie szersze i odnoszą się niemal do każdej sfery funkcjonowania państw objętych konfliktem.
Więcej na ten temat przeczytasz w materiale „Skutki konfliktów zbrojnych”„Skutki konfliktów zbrojnych”.
Charakterystyka konfliktów w historii najnowszej
Mimo istnienia ONZ, NATO oraz licznych organizacji działających na rzecz pokoju, w wielu miejscach świata nadal występują konflikty zbrojne, wojny oraz akty terroryzmu. Przyczyny konfliktów w XXI wieku nie odbiegają znacząco od ogólnych źródeł konfliktów zbrojnych opisanych wyżej.
Są to najczęściej spory terytorialne pomiędzy państwami, napięcia społeczne płynące z niezadowolenia z rządów, z nierówności społecznych czy z różnic na tle kulturowym, religijnym lub etnicznym (np. konflikt w Jugosławii czy Rwandzie). Częstą przyczyną konfliktów jest też dostęp do złóż naturalnych - np. ropy naftowej, gdzie kraje walczą o dominację (np. wojna w Zatoce Perskiej). Przy obecnych zmianach klimatycznych walka o złoża naturalne - nie tylko te energetyczne - może stać się jednym z głównych powodów konfliktów (np. deficyt wody).
Ze względu na liczne negatywne dla życia społecznego konsekwencje konfliktów zbrojnych, relacje międzynarodowe są regulowane umowami i porozumieniami, które mają na celu pokojowe rozwiązywanie sporów i konfliktów. Przykładem są regulacje dotyczące sporów międzynarodowychsporów międzynarodowych, które zawarte są w Karcie Narodów Zjednoczonych (KNZ) oraz Konwencji haskiej z 1899 i 1907 r. KNZ formułuje obowiązek pokojowego rozwiązywania sporów i wymienia sposoby takich rozwiązań. Przewiduje metody sądowe i pozasądowe. Przykładem są m.in.: negocjacje, mediacje czy instrumenty sądowe stosowane przez np. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości.
Więcej na temat pokojowych sposobów rozwiązywania konfliktów przeczytasz w materiale „Jak zapobiegać konfliktom i rozwiązywać je we współczesnym świecie”„Jak zapobiegać konfliktom i rozwiązywać je we współczesnym świecie”.
Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) szacuje, że pod koniec 2019 roku liczba osób wysiedlonych ze swoich domów w wyniku przemocy zbrojnej, łamania praw człowieka, prześladowań czy poważnego zakłócenia porządku publicznego wyniosła 79,5 miliona. To o ok. 30 mln więcej niż 10 lat wcześniej. W tej grupie znalazło się 26 mln uchodźców. Warto zauważyć, że 40% przesiedlonych stanowiły osoby poniżej 18 roku życia. - Niestety takie migracje mogą również być przyczyną konfliktów na terenach, które są celem migrantów.
Terroryzm w XXI wieku
TerroryzmTerroryzm jest jednym z największych zagrożeń współczesnego świata. W odróżnieniu od wojenwojen i innych konfliktów zbrojnych, ataki terrorystyczne zwykle mają charakter incydentalny, ale przez to są trudniejsze do przewidzenia oraz trudniej im zapobiec. Konsekwencją ataków terrorystycznych jest zwykle duża liczba ofiar wśród ludności cywilnej. Długofalowym skutkiem terroryzmu jest ciągły i utrwalający się strach przed kolejnymi atakami oraz ograniczanie swobód i wolności obywateli, aby zwiększyć poziom bezpieczeństwa. Narastają też wrogie nastroje wobec grup odpowiedzialnych za ataki terrorystyczne, jak np. wzrost nastrojów antymuzułmańskich po atakach na WTC czy Charlie Hebdo.
Unia Europejska stworzyła definicję prawną przestępstw terrorystycznych w decyzji ramowej Rady 2002/475/WSiSW. Według tej definicji akty terrorystyczne popełniane są w celu:
poważnego zastraszania ludności,
bezprawnego zmuszenia rządu lub organizacji międzynarodowej do podjęcia lub zaniechania określonego działania,
poważnej destabilizacji lub zniszczenia podstawowych politycznych, konstytucyjnych, gospodarczych lub społecznych struktur kraju lub organizacji międzynarodowej.
Największą intensywnością ataków terrorystycznych charakteryzuje się działalność Państwa IslamskiegoPaństwa Islamskiego, które przeprowadziło prawie pół tysiąca zamachów w 31 krajach.
Wszystkie akty terrorystyczne zebrane są i opisane w Global Terrorism Database, [online], dostępny w internecie: https://www.start.umd.edu/gtd/. Według tych danych w 2019 roku dokonano 8,5 tysiąca ataków, z czego 1,8 tys. miało miejsce w Afganistanie. Co prawda, od 2014 roku mamy do czynienia ze spadkiem ilości ataków terrorystycznych - szczególnie w państwach Europy Zachodniej i w Iraku. Jednak z drugiej strony poziom terroryzmu wzrósł w krajach Afryki Subsaharyjskiej, np. w Kamerunie, Czadzie czy Nigrze.
Przyczyny terroryzmu są zróżnicowane w zależności od celów grup terrorystycznych, wyznawanej przez nie ideologii oraz kontekstu politycznego. Można określić kilka głównych przyczyn rozwoju terroryzmu:
przyczyny społeczno‑ekonomiczne - do tej grupy przyczyn należą: kryzys ekonomiczny, wzrost bezrobocia, nierówności społeczno‑ekonomiczne itd.;
przyczyny historyczno‑polityczne - związane są głównie z dziedzictwem kolonializmu oraz z systemową opresją instytucji państwa względem danych grup społecznych (np. etnicznych czy wyznaniowych);
przyczyny przemocowe (“socjologiczne”) - występują, kiedy aparat państwowy jako metodę rządzenia wybiera terror i zastraszanie obywateli;
przyczyny psychologiczne - to mocno zindywidualizowana grupa przyczyn, do których zaliczamy choroby psychiczne, traumy, zespół stresu pourazowego, poczucie skrzywdzenia i idąca za nim chęć zemsty itp.
Rodzaje terroryzmu wg klasyfikacji Unii Europejskiej
Przykłady aktów terrorystycznych z początku XXI wieku
W pierwszych dwóch dekadach XXI miało miejsce wiele ataków terrorystycznych na całym świecie. Poniżej znajduje się zestawienia przykładów najnowszego terroryzmu.
Słownik
pojęcie szersze niż wojna, walka stron o różnym statusie prawnomiędzynarodowym, przebiegająca z użyciem sił zbrojnych
ugrupowanie terrorystyczne, którego celem jest ustanowienie hierokracji opartej na zasadach szariatu (prawa koranicznego) na wszystkich terytoriach zamieszkanych bądź rządzonych przez muzułmanów
ograniczenia nakładane przez inne państwa na gospodarkę jednego lub kilku krajów; obejmują najczęściej: cła (opłaty za przewóz dóbr), embarga (zakaz przewozu dóbr), kontyngenty wywozowe albo wwozowe (zakaz przewozu dóbr), ograniczenia monetarne (zakaz przewozu waluty, blokowanie kont bankowych)
niezgoda co do prawa lub faktu, sprzeczność stanowisk prawnych lub interesów między dwoma państwami
różnie umotywowane, najczęściej ideologicznie, planowane i zorganizowane działania przestępcze pojedynczych osób lub grup, w celu wymuszenia od władz państwowych i społeczeństwa określonych zachowań i świadczeń, często naruszające dobra osób postronnych; działania te są realizowane z całą bezwzględnością, za pomocą różnych środków (nacisk psychiczny, przemoc fizyczna, użycie broni i ładunków wybuchowych), w warunkach specjalnie nadanego im rozgłosu i celowo wytworzonego w społeczeństwie lęku
zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami lub grupami społecznymi, religijnymi itp., prowadzona dla osiągnięcia zamierzonych celów (np. zagarnięcia obcego terytorium lub obrony własnego)
Źródło: SJP.pl