Przeczytaj
Temat: Co według poetów starożytności i renesansu ma w życiu wartość? Odpowiedz na pytanie, interpretując podane teksty.
OdaOda Horacego O co poeta prosi Apollina pochodzi z pierwszego zbioru Pieśni twórcy, została napisana w 28 r. p.n.e. przy okazji poświęcenia nowej świątyni Apolla na Palatynie. Ma charakter prywatnej modlitwy, reprezentuje typ liryki inwokacyjnej.
O co poeta prosi ApollinaRGOTeB5ZrmDJj1 O co poeta prosi Apollina
gdy młode wino rozlewa z patery?
O co się modli w ten dzień dedykacjidzień dedykacji?
O nie o zbiory na żyznej Sardynii
ani o stada mnożące się w żarach
Kalabrii ani nie prosi o złoto
czy kość indyjską czy grunty zwilżane
po cichu nurtem spokojnym Lirysu
Łozy kaleńskieŁozy kaleńskie niech nożem okrzesa
kto panem winnic i w kubku ze złota
bogaty kupiec niechaj pije wino
dobrze płacone syryjskim towaremsyryjskim towarem
on z łaski nieba Atlantyckie wody
bezkarnie wita trzy razy do rokutrzy razy do roku
albo i cztery mnie do życia starczą
oliwki lekkie ślazy i cykoria
Synu Latony pozwól mi się cieszyć
tym co jest moje zdrowiem i nietkniętą
władzą umysłu pozwól niech się za mną
nie wlecze starość brzydka i bez lutnilutni
Utwór Jana Kochanowskiego Na dom w Czarnolesie pochodzący z FraszekFraszek. Ksiąg trzecich wydanych w 1584 roku odnosi się do biografii poety. Przeniósł się on bowiem do Czarnolasu dziesięć lat wcześniej, w dojrzałym wieku około 44 lat. Renesansowy wiersz jest formą modlitwy, rozmowy z Bogiem; podmiot liryczny zwraca się do niego, prosząc o to, by było mu dane dobre życie w nowym miejscu.
Na dom w CzarnolesiePanie, to moja praca, a zdarzenie Twoje;
Raczyż błogosławieństwo dać do końca swoje!
Inszy niechaj pałace marmórowe mają
I szczerym złotogłowem ściany obijają,
Ja, Panie, niechaj mieszkam w tym gniaździe ojczystym,
A Ty mię zdrowiem opatrz i sumnieniem czystym,
Pożywieniem ućciwym, ludzką życzliwością,
Obyczajmi znośnymi, nieprzykrą starością.
Słownik
(wł. frasca – gałązka, drobiazg, bagatela, błahostka) krótki, zwięzły utwór wierszowany o różnorodnej tematyce z wyraźnie zaznaczoną pointą, żartobliwa odmiana epigramatu, nazwę z języka włoskiego wprowadził do literatury Jan Kochanowski
(łac. oda z gr. ōidḗ) gatunek poetycki wywodzący się z liryki starożytnej Grecji, pierwotnie oznaczała utwór liryczny przeznaczony do śpiewu solowego lub chóralnego, związek słowa i muzyki narzucał budowę stroficzną i rytm, istotnym wyznacznikiem tego gatunku jest podniosły nastrój. Oda to utwór najczęściej pochwalny, skierowany do konkretnego adresata, wyraża treści pochwalne lub perswazyjne, opiewa jakieś ważne wydarzenia lub czyny bohatera