Styczna do krzywej w danym punkcie jest to prosta, która w małym otoczeniu tego punktu ma przebieg podobny do przebiegu krzywej oraz ma w tym otoczeniu dokładnie jeden punkt wspólny z krzywą.
Taka definicja pozwala w miarę łatwo narysować styczną do danego wykresu funkcji w konkretnym punkcie, ale trudno z niej wyprowadzić wzór takiej prostej.
RfmZYBZYj45Wg
Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus dwóch do dwóch oraz pionową osią Y od minus jeden do trzech. Na płaszczyźnie narysowano parabolę o wierzchołku w początku układu współrzędnych oraz o ramionach skierowanych do góry. Dodatkowo na płaszczyźnie narysowano ukośną prostą przebiegającą między innymi przez punkty oraz . Prosta jest styczna do paraboli.
Wykres funkcji oraz stycznej w punkcie
Jeżeli funkcja jest różniczkowalna, to pomoże nam pochodna.
Z definicji geometrycznej pochodna funkcji w punkcie jest równa tangensowi kąta nachylenia prostej stycznej do wykresu funkcji w tym punkcie albo równoważnie jest równa współczynnikowi kierunkowemu prostej stycznej w tym punkcie.
Jeżeli mamy zatem daną funkcję różniczkowalną i punkt , należący do jej wykresu – to znaczy, że – oraz oznaczymy prostą styczną do wykresu tej funkcji w punkcie jako , to z powyższej definicji wiemy, że .
Musimy jeszcze wyznaczyć wartość parametru . Wiemy, że nasza prosta musi przechodzić przez punkt styczności , czyli spełnione jest równanie . Stąd widzimy, że .
Wstawiając tę postać do wzoru prostej, otrzymujemy i ostatecznie wyznaczamy wzór na prostą styczną w postaci
.
Przykłady stycznych do wykresu funkcji
Rozpatrzmy kilka prostych przypadków.
Przykład 1
Wyznaczymy wzór stycznej z rysunku, czyli stycznej do wykresu funkcjistyczna do krzywejstycznej do wykresu funkcji w punkcie .
RXKaQT4O4Kmwh
Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus dwóch do dwóch oraz pionową osią Y od minus jeden do trzech. Na płaszczyźnie narysowano parabolę o wierzchołku w początku układu współrzędnych oraz o ramionach skierowanych do góry. Dodatkowo na płaszczyźnie narysowano ukośną prostą przebiegającą między innymi przez punkty oraz . Prosta jest styczna do paraboli.
Rozwiązanie
Wzór ogólny pochodnej funkcji ma postać , więc współczynnik kierunkowy prostej stycznej będzie równy . Wzór prostej stycznej jest postaci , czyli w tym wypadku będzie to albo po uproszczeniu .
Przykład 2
Wyznaczymy wzór stycznej do wykresu funkcji w punkcie .
Rozwiązanie
Wzór ogólny pochodnej funkcji ma postać , więc współczynnik kierunkowy prostej stycznej będzie równy . Wzór ogólny prostej stycznej jest postaci , czyli w tym wypadku będzie to albo po uproszczeniu .
Rv1NOEZ2xqnsC
Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus pięciu do pięciu oraz pionową osią Y od minus jeden do sześciu. Na płaszczyźnie narysowano parabolę o wierzchołku w początku układu współrzędnych oraz o ramionach skierowanych do góry. Dodatkowo na płaszczyźnie narysowano ukośną prostą przebiegającą między innymi przez punkty oraz . Prosta jest styczna do paraboli w drugim z wymienionych punktów.
Wykres funkcji oraz stycznej w punkcie .
Przykład 3
Znajdziemy styczną do wykresu funkcji tak, by jej współczynnik kierunkowy był równy .
Rozwiązanie
Możemy to zadanie rozwiązać graficznie, na przykład za pomocą apletu.
R1GxhTcEMb5SA
Aplet przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus pięciu do pięciu oraz pionową osią Y od minus jeden do sześciu. Na płaszczyźnie narysowano parabolę o wierzchołku w początku układu współrzędnych oraz o ramionach skierowanych do góry. Dodatkowo na płaszczyźnie narysowano ukośną prostą. Możemy wybrać różne wartości dla x indeks dolny zero. Gdy wybierzemy x indeks dolny zero równa się minus trzy, otrzymamy żądaną funkcję. Funkcja, która spełnia wymogi zadania określona jest wzorem: , zatem po uproszeniu otrzymujemy .
Aplet przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus pięciu do pięciu oraz pionową osią Y od minus jeden do sześciu. Na płaszczyźnie narysowano parabolę o wierzchołku w początku układu współrzędnych oraz o ramionach skierowanych do góry. Dodatkowo na płaszczyźnie narysowano ukośną prostą. Możemy wybrać różne wartości dla x indeks dolny zero. Gdy wybierzemy x indeks dolny zero równa się minus trzy, otrzymamy żądaną funkcję. Funkcja, która spełnia wymogi zadania określona jest wzorem: , zatem po uproszeniu otrzymujemy .
Współczynnik kierunkowy stycznej w punkcie jest równy , musimy zatem znaleźć taką wartość , żeby . Pochodna funkcji jest postaci , czyli otrzymujemy równość , której rozwiązaniem jest , stąd: .
Styczna w punkcie jest postaci , po uproszczeniu .
Nie każda styczna do wykresu funkcji jest dana wzorem , szczególnie w przypadku funkcji ciągłych nieróżniczkowalnych w pojedynczym punkcie może mieć inną postać.
Przykład 4
Rozważmy funkcję . Jej pochodna jest równa i nie jest zdefiniowana dla . Zauważmy jednak, że blisko zera pochodne istnieją i dążą do nieskończoności, gdy się do zera zbliżamy, czyli w punktach blisko zera styczne istnieją i mają z jednej strony zera coraz mniejsze, z drugiej – coraz większe współczynniki kierunkowe, zatem są coraz bardziej pionowo nachylone. Pozwala nam to zgadnąć, że styczna do wykresu tej funkcji w punkcie jest prostą pionową, o wzorze .
R1Ir33Qd3PHAd
Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus czterech do czterech oraz z pionową osią Y od minus jeden do trzech. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji f będący krzywą biegnącą łukowato w drugiej ćwiartce od minus nieskończoności do początku układu współrzędnych. Stąd biegnie w pierwszej ćwiartce łukowato w górę do plus nieskończoności. Wykres jest symetryczny względem osi Y. Dodatkowo narysowano pionową prostą określoną równaniem x równa się zero.
Wykres funkcji nieróżniczkowalnej w punkcie z pionową styczną.
Przykład 5
Na koniec rozpatrzmy problem ruchu kuli, rzuconej przez kulomiota. Przed wyrzuceniem zawodnik obraca się z kulą przy szyi dookoła własnej osi, i kula zatacza okrąg. W momencie wypuszczenia kula będzie leciała w kierunku wskazanym przez prostą styczną do toru okręgu. Dla uproszczenia rozważań weźmiemy pod uwagę tylko górną połówkę okręgu, o promieniu równym , daną przez funkcję . Jej pochodna jest równa . Wybierzmy punkt styczności , przy czym pamiętajmy, że leży on na naszym okręgu, czyli wiemy, że . Wstawiając do wzoru na pochodną funkcji otrzymujemy postać współczynnika kierunkowego stycznej, . Wstawiając wszystkie dane do wzoru ogólnego na prostą styczną , otrzymujemy
,
czyli
,
i dalej
,
więc ostatecznie
albo .
Działanie naszego wzoru możemy obejrzeć w aplecie poniżej.
RwYPB0cm0fzMH
W aplecie przedstawiono układ współrzędnych z poziomą osią od minus dwóch do dwóch oraz z pionową osią od minus jeden do pięciu. Na płaszczyźnie narysowano górną połowę okręgu jednostkowego określoną wzorem . Poza tym na płaszczyźnie narysowano ukośną prostą, której położenie można zmieniać. Prosta jest styczna do półokręgu i zmiana jej położenia wpływa na wzór, który ją określa. Możemy wybrać wartość x indeks dolny 0 z zakresu od minus 0,95 do 0,95 co pięć setnych. Podajmy trzy przykłady. Przykład pierwszy. Dla wartość współczynnika kierunkowego prostej wynosi . Przykład drugi. Dla wartość współczynnika kierunkowego prostej wynosi . Przykład trzeci. Dla wartość współczynnika kierunkowego prostej wynosi .
W aplecie przedstawiono układ współrzędnych z poziomą osią od minus dwóch do dwóch oraz z pionową osią od minus jeden do pięciu. Na płaszczyźnie narysowano górną połowę okręgu jednostkowego określoną wzorem . Poza tym na płaszczyźnie narysowano ukośną prostą, której położenie można zmieniać. Prosta jest styczna do półokręgu i zmiana jej położenia wpływa na wzór, który ją określa. Możemy wybrać wartość x indeks dolny 0 z zakresu od minus 0,95 do 0,95 co pięć setnych. Podajmy trzy przykłady. Przykład pierwszy. Dla wartość współczynnika kierunkowego prostej wynosi . Przykład drugi. Dla wartość współczynnika kierunkowego prostej wynosi . Przykład trzeci. Dla wartość współczynnika kierunkowego prostej wynosi .