Fragmenty wiersza, które odnoszą się do elementów obrazu:

Środki poetyckie wykorzystane w wierszu Herberta do opisu obrazu

Metafory – spełniają najważniejszą funkcję w wierszu, są najczęściej używanym środkiem poetyckim, silnie oddziałują na wyobraźnię czytelników, w interesujący sposób opisują elementy obrazu (np. perspektywę wypukła jakby z soczewek zbudowana na tle wklęsłego krajobrazu, między czarnymi jej plecami jest wielka próżnia piany światła), zaskakują i prowokują do własnych przemyśleń (np. oczy jej marzą nieskończoność, ale w spojrzeniach śpią ślimaki); są środkiem poetyckim, za pomocą którego poeta stara się oddać tajemnicę obrazu.

Porównania – jest ich znacznie mniej niż metafor, są oryginalne, wykorzystane do opisu perspektywy i techniki sfumato.

Epitety – liczne, często złożone, opisujące i charakteryzujące bohaterkę portretu, w tym ostatnim przypadku są nacechowane emocjonalnie i wyrażają odczucia podmiotu lirycznego wobec obrazu.

Przerzutnia – podkreśla wybrane słowo („oczy”), zwracając uwagę na ważny fragment płótna. 

Wiersz Mona Liza nie jest wyłącznie opisem obrazu. Obok fragmentów opisowych znajdują się tu bowiem przemyślenia dotyczące podmiotu lirycznego, jego przeżyć, wpływu historii na życie człowieka, a także przemijania. Obraz stanowi dla poety punkt wyjścia, prowokuje go do własnych przemyśleń. Powodami jego napisania były (zapewne): fascynacja Herberta sztuką (czego dowodów dostarcza cała jego twórczość) oraz chęć oddania osobistych wrażeń, jakie zrodziły się w czasie oglądania renesansowego arcydzieła. To również próba spojrzenia na obraz z perspektywy czterech wieków, które dzielą polskiego poetę i włoskiego malarza.

Wiersz Herberta jest interesującą wizją malarskiego arcydzieła. Nie można go nazwać ekfraząekfrazaekfrazą, ponieważ znacznie wykracza poza opis. W pełni zachowuje swoją autonomię artystyczną. Autor wprowadza własne, niezależne od potocznych sądów przemyślenia na temat obrazu, które prowadzą go także do głębszych rozważań na temat przemijania i śmierci. Interpretacja tekstu bez znajomości obrazu jest możliwa, jednak będzie ona niepełna i ograniczona, zuboży odbiór wiersza, pozbawiając czytelników np. przyjemności odbierania obrazów poetyckich (głównie metafor) w zestawieniu z obrazem Leonarda da Vinci.