W kolejnych przykładach pokażemy zastosowania różnych metod wyszukiwania pierwiastków rzeczywistych wielomianu.

Przykład 1

Wyznacz pierwiastki wielomianupierwiastek wielomianupierwiastki wielomianu Wx=57x+32.

Rozwiązanie

Jest to wielomian pierwszego stopnia, więc dla wyznaczenia jego pierwiastka (jako wielomian pierwszego stopnia ma jeden pierwiastek) wystarczy rozwiązać proste równanie liniowe
57x+32=0.

Pierwiastkiem wielomianu jest rozwiązanie tego równania, czyli liczba
x1=-3257=-31435.

Przykład 2

Wyznacz pierwiastki wielomianu Wx=7x2-62x+2.

Rozwiązanie

Jest to wielomian drugiego stopnia, czyli dla wyznaczenia jego pierwiastków wystarczy rozwiązać równanie kwadratowe
7x2-62x+2=0.

Obliczamy wyróżnik
Δ=72-56=16.

Δ>0, wielomian ma więc dwa różne pierwiastki
x1=32-27, x2=32+27.

Przykład 3

Wyznacz pierwiastki wielomianu Wx=8x3-36x2+54x-27.

Rozwiązanie

Jest to wielomian trzeciego stopnia. Jako wielomian stopnia nieparzystego musi mieć co najmniej jeden pierwiastek rzeczywisty. Liczba wszystkich pierwiastków rzeczywistychliczba pierwiastków wielomianuLiczba wszystkich pierwiastków rzeczywistych z uwzględnieniem ich krotności nie może przekroczyć 3.

Analizując kolejne wyrazy wielomianu, można zauważyć wzór skróconego mnożenia na sześcian różnicy
Wx=2x-33.

Wystarczy zatem rozwiązać równanie
2x-33=0.

Wielomian ma pierwiastek potrójny
x1=x2=x3=32.

Przykład 4

Wyznacz pierwiastki wielomianu Wx=x3+5x2+2x+52.

Rozwiązanie

Jest to wielomian trzeciego stopnia. Jako wielomian stopnia nieparzystego musi mieć co najmniej jeden pierwiastek rzeczywisty. Liczba wszystkich pierwiastków rzeczywistych z uwzględnieniem ich krotności nie może przekroczyć 3.

Szukamy rozwiązań równania
x3+5x2+2x+52=0.

Zauważmy, że składniki wielomianu można pogrupować
x2x+5+2x+5=0
x+5x2+2=0.

Jedynym rozwiązaniem rzeczywistym tego równania jest -5. Czynnik x2+2 jest (w liczbach rzeczywistych) nierozkładalny.

Wielomian ma jeden pierwiastek rzeczywisty x1=-5.

Przykład 5

Wyznacz pierwiastki wielomianu Wx=6x3+11x2-31x+14.

Rozwiązanie

Jest to wielomian trzeciego stopnia. Jako wielomian stopnia nieparzystego musi mieć co najmniej jeden pierwiastek rzeczywisty. Liczba wszystkich pierwiastków rzeczywistych z uwzględnieniem ich krotności nie może przekroczyć 3.

Sprawdźmy, czy wielomian Wx ma jakiś pierwiastek całkowity. Zgodnie z twierdzeniem o pierwiastkach całkowitych wystarczy przeanalizować całkowite dzielniki wyrazu wolnego 14.

Łatwo zauważymy, że
W1=6+11-31+14=0.

Zgodnie z twierdzeniem Bézoutatwierdzenie Bézoutatwierdzeniem Bézouta wielomian jest podzielny przez x-1. Po wykonaniu dzielenia (np. za pomocą schematu Hornera) możemy zapisać równanie z użyciem postaci iloczynowej
x-16x2+17x-14=0.

Za pomocą wyróżnika Δ szukamy miejsc zerowych trójmianu kwadratowego
6x2+17x-14.

Po obliczeniach uzyskujemy liczby -7223.

Zatem wielomian Wx ma trzy pierwiastki rzeczywiste
x1=1, x2=-72, x3=23.

Przykład 6

Wyznacz pierwiastki wielomianu Wx=4x4-4x3-7x2+8x-2.

Rozwiązanie

Jest to wielomian czwartego stopnia, może mieć więc co najwyżej cztery pierwiastki rzeczywiste, z uwzględnieniem ich krotności.

Analizując dzielniki wyrazu wolnego (czyli liczby ±1, ±2) możemy zauważyć, że wielomian nie ma pierwiastków całkowitych.

Korzystając z twierdzenia o pierwiastkach wymiernych, możemy szukać pierwiastków wielomianu wśród liczb ±12, ±14.

W12=4·116-4·18-7·14+8·12-2=0, czyli wielomian Wx jest podzielny przez x-12. Możemy to dzielenie wykonać dowolną metodą.

Szukamy więc rozwiązań równania
x-124x3-2x2-8x+4=0.

Wielomian w nawiasie możemy sprowadzić do postaci iloczynowej za pomocą grupowania
x-122x22x-1-42x-1=0
x-122x-12x2-4=0
4x-122x2-2=0.

Po użyciu wzoru skróconego mnożenia na różnicę kwadratów mamy zapis
4x-122x-2x+2=0.

Wielomian ma zatem pierwiastek podwójny x1=x2=12 oraz dwa pierwiastki jednokrotne x3=2, x4=-2.

Przykład 7

Wyznacz pierwiastki wielomianu Wx=x4-2x3+3x2-2x+2.

Rozwiązanie

Jest to wielomian czwartego stopnia, może mieć więc co najwyżej cztery pierwiastki rzeczywiste, z uwzględnieniem ich krotności.

Korzystając z twierdzenia o pierwiastkach wymiernychtwierdzenie o pierwiastkach wymiernych wielomianu o współczynnikach całkowitychtwierdzenia o pierwiastkach wymiernych, możemy zauważyć, że jeśli wielomian ma pierwiastek wymierny, to musi to być całkowity dzielnik liczby 2.

Po sprawdzeniu wartości wielomianu dla liczb ±1, ±2 wiemy, że wielomian Wx nie ma żadnych pierwiastków wymiernych.

Szukamy rozwiązań równania
x4-2x3+3x2-2x+2=0.

Wiemy z twierdzenia o postaci iloczynowej wielomianu, że wielomian ten musi się dać zapisać w postaci iloczynu czynników stopnia co najwyżej drugiego.

Spróbujmy pogrupować wyrazy wielomianu
x4-2x3+2x2+x2-2x+2=0
x2x2-2x+2+x2-2x+2=0
x2-2x+2x2+1=0.

Zauważmy, że oba uzyskane wielomiany drugiego stopnia nie mają pierwiastków rzeczywistych, zatem wielomian Wx nie ma pierwiastków rzeczywistych.

Tych kilka przykładów pokazuje parę metod, które możemy zastosować szukając pierwiastków wielomianu. Nie ma natomiast ogólnej metody pozwalającej wyznaczyć wszystkie pierwiastki każdego wielomianu. Czasem będzie to zadanie bardzo proste, czasem nieco skomplikowane, a w wielu przypadkach niewykonalne. Ta ostatnia sytuacja nie będzie jednak dotyczyć zadań szkolnych czy maturalnych - tam wielomiany są tak dobrane, by - jeśli autor zadania polecił wyznaczyć pierwiastki wielomianu - dało się to wykonać w jakiś sposób.

Słownik

liczba pierwiastków wielomianu
liczba pierwiastków wielomianu
  • wielomian stopnia n ma co najwyżej n pierwiastków rzeczywistych z uwzględnieniem ich krotności (pierwiastki wielokrotne liczymy tyle razy, ile wynosi ich krotność)

  • wielomian stopnia nieparzystego ma co najmniej jeden pierwiastek rzeczywisty

pierwiastek wielomianu
pierwiastek wielomianu

dla wielomianu Wx jednej zmiennej x to liczba x0 taka, że Wx0=0

twierdzenie Bézouta
twierdzenie Bézouta

liczba a jest pierwiastkiem wielomianu Wx wtedy i tylko wtedy, gdy wielomian Wx dzieli się przez dwumian x-a bez reszty.

twierdzenie o pierwiastkach wymiernych wielomianu o współczynnikach całkowitych
twierdzenie o pierwiastkach wymiernych wielomianu o współczynnikach całkowitych

dany jest wielomian Wx=anxn+an-1xn-1++a1x+a0, w którym wszystkie współczynniki an, an-1, , a1a0 są liczbami całkowitymi, przy czym an0a00.
Jeżeli liczba wymierna pq zapisana w postaci ułamka nieskracalnego, w którym liczby pq są całkowite jest pierwiastkiem wielomianu Wx, to p jest dzielnikiem (dodatnim lub ujemnym) wyrazu wolnego a0, zaś q jest dzielnikiem współczynnika an przy najwyższej potędze zmiennej