Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Nauka w interpretacjach pozytywistycznych ujmowana jest jako budowana na założeniach epistemologii empirystycznej, zgodnie z którymi to, co jest możliwe do poznania, musi wystąpić w postaci stwierdzalnego doświadczalnie faktu. Nie oznacza to oczywiście eliminacji z poznania wiedzy apriorycznej (logicznej oraz matematycznej), ale ma ona charakter analitycznyzdanie analitycznecharakter analityczny i służy, ogólnie biorąc, jedynie formalnemu opracowaniu danych doświadczenia. Dla szkoły neopozytywistycznejneopozytywizmneopozytywistycznej zdania sprawozdające doświadczenie (empiryczne) są zdaniami asercyjnymi, czyli takimi, o których można orzec, że są prawdziwe lub fałszywe, i tylko takim zdaniom przysługuje poznawcza sensowność.  Aby jednak stwierdzić prawdziwość bądź fałszywość zdania, należy dysponować wiarygodną metodą. Dla neopozytywistów była nią analiza logiczna, która rozsądza, czy zdanie orzeka coś o aktualnych postrzeżeniach lub innych doświadczeniach, a zatem daje się na ich podstawie zweryfikować, albo pociąga w koniunkcji z innymi, już weryfikowanymi zdaniami, pewne zdania dotyczące przyszłych postrzeżeńIndeks górny 111 Indeks górny koniec. Neopozytywiści uporządkowali więc problem wiedzy, kwalifikując do jej prawomocnego obszaru zdania weryfikowalne, zaś obszar ten utożsamili z nauką.

R1e8M0hYkVxmB
Moritz Schlick, jeden z twórców neopozytywizmu. Zdjęcie wykonane przez Theodora Bauera w 1930 roku.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Zapytajmy teraz, jaki charakter mają w tym kontekście zdania, które zawierają ocenę czegoś bądź coś normują. Z punktu widzenia sporów o filozofię pytanie to dotyczy przede wszystkim zdań z tradycyjnych działów filozofii – etyki i estetyki. Czy zdania te można zweryfikować przy pomocy powyższego kryterium wprowadzonego przez neopozytywistów?

Rozpatrzmy przykład zdania: 

Przykład 1

Każdy człowiek powinien mieć równe prawo do jak najszerszego, całościowego systemu równych i podstawowych wartości.

Czy zdanie to orzeka o jakichś spostrzeżeniach? Nie. Czy z tego zdania można wyprowadzić inne zdanie, które dotyczyłoby spostrzeżeń przyszłych? Również nie. Jeżeli się z tym zgodzić, to sądy tego rodzaju należy zaliczyć do nieweryfikowalnych, czyli nieposiadających sensu poznawczego.

Rozpatrzmy inne zdanie:

Przykład 2

Między dowolną parą ciał posiadających masy pojawia się siła przyciągająca, która działa na linii łączącej ich środki mas.

Zdanie to należy uznać za weryfikowalne, ponieważ orzeka o czymś, co jest dane spostrzeżeniowo, a także jest zdaniem, z którego możemy wyprowadzić zdania dotyczące spostrzeżeń przyszłych. Jest oczywiście nieistotne, czy zdanie to jest aktualnie zweryfikowane, a więc czy możemy teraz orzec jednoznacznie o jego prawdziwości lub fałszywości. Ważne jest, że należy do zdań, które mogą być zweryfikowane, choć niekoniecznie w aktualnym momencie.

Z punktu widzenia neopozytywistów zdania sprawozdające doświadczenie nie zawierają żadnych ocen moralnych lub estetycznych – nie mówią o pięknie, dobru, szlachetności, brzydocie czy złu. Tym samym z doświadczenia nie możemy prawomocnie wyprowadzić sądów nakazujących nam, że coś w sensie moralnym powinniśmy czynić lub czegoś nie powinniśmy, coś powinno nam się podobać lub nie. Sądów oceniających nie można traktować jako asercyjnych. Czy w takim razie etyka i estetyka są w zupełności wyłączone z refleksji naukowej? Taki wniosek byłby przedwczesny.

RVt4qRTye5mFq
Zdanie jest wyrażeniem językowym, zaś język – oprócz swej podstawowej funkcji: poznawczej, którą realizujemy w zdaniach asercyjnych – ma także inną funkcję: ekspresywną, czyli wyrażającą uczucia (emocje). Wyrażenie emocji może być oczywiście przedmiotem wiedzy naukowej, gdy jest traktowane nie jako podające obowiązujący nakaz lub daną normę, tylko gdy jest traktowane jako możliwy do zbadania fakt.
Źródło: Pixabay, domena publiczna.

Akty wartościowania ujęte jako fakty stanowią możliwy przedmiot badania naukowego. 

Rudolf Carnap Filozofia i składnia logiczna

Historycy, psychologowie i socjologowie mogą analizować je i wyjaśniać przyczynowo, a takie historyczne czy psychologiczne zdania dotyczące aktów wartościowania i wypowiedzi wartościujących stanowią całkowicie sensowne zdania naukowe.

2 Źródło: Rudolf Carnap, Filozofia i składnia logiczna, tłum. A. Zabłudowski, dostępny w internecie: http://sady.up.krakow.pl/filnauk.carnap.filskllog.htm.

Na przykład zdanie: Piękno tego dzieła zachwyciło wielu ludzi tak bardzo, że oniemieli z zachwytu sprawozdaje pewien fakt, który może być badany na gruncie psychologii bądź socjologii empirycznej. Z takiego badania nie wyniknie jednak akceptacja ani odrzucenie estetycznej oceny dzieła zawartej w tym zdaniu. Zdanie: Kłamstwo nie prowadzi do niczego dobrego jest ekspresją pozbawioną sensu poznawczego, jednak gdy oceniamy coś ze względu na stwierdzalną doświadczalnie skuteczność w osiągnięciu założonego celu, np. stwierdzamy: Ten rozmiar wiertła jest dobry, ponieważ wykonamy nim odpowiedni otwór albo Mówienie dzieciom, że są niedobrymi ludźmi, nie prowadzi do poprawy ich zachowania, mamy do czynienia z ocenami sensownymi, bo weryfikowalnymi.

1

Słownik

neopozytywizm
neopozytywizm

(logiczny empiryzm, filozofia Koła Wiedeńskiego) – szkoła filozoficzna w pierwszej połowie XX wieku, założona przez Moritza Schlicka. Główni przedstawiciele to: Rudolf Carnap, Otto Neurath, Hans Reichenbach. Powstała pod wpływem poglądów Ludwiga Wittgensteina, kontynuowała założenia nurtu empirystycznego (David Hume, John S. Mill) oraz pozytywizmu (Auguste Comte, Ernst Mach)

zdanie analityczne
zdanie analityczne

zdanie aprioryczne, niezależne od doświadczenia i zawsze prawdziwe, w którym  treść orzecznika zawiera się w podmiocie, np. Trójkąt ma trzy kąty