Cechy kultur kolektywistycznych

Cechy kultur indywidualistycznych

Kolektywizm a indywidualizm

Kultury kolektywistyczne przedkładają potrzeby i cele grupy jako całości nad potrzeby i cele poszczególnych jednostek. W takich kulturachkulturakulturach relacje z innymi członkami grupy i więzi międzyludzkie odgrywają główną rolę w kształtowaniu tożsamości jednostki. Kolektywizm charakterystyczny jest dla państw azjatyckich, latynoamerykańskich i afrykańskich.

Z kolektywistycznego punktu widzenia ludzi uważa się za „dobrych”, jeśli są hojni, pomocni, można na nich polegać i są wrażliwi na potrzeby innych, zdolni do poświęceń. W kulturach indywidualistycznych „wartościowy” człowiek to taki, który jest silny, daje sobie ze wszystkim radę sam, jest asertywny, niezależny.

W odróżnieniu od kultur indywidualistycznych w kulturach kolektywistycznych podkreśla się znaczenie społeczności, wspólnoty, mniejsze znaczenie przywiązując do praw i trosk poszczególnych osób. Jedność ważniejsza jest od indywidualnej tożsamości, bezinteresowność od niezależności.

Podczas gdy w kulturach kolektywistycznych ludzie w trudnych dla siebie chwilach zwracają się o pomoc do rodziny i przyjaciół, w kulturach indywidualistycznych jednostka najczęściej musi radzić sobie ze wszystkim sama. Oczekuje się, że powinna samodzielnie rozwiązywać swoje problemy i osiągać cele, nie spodziewając się wsparcia swojego otoczenia, a w przypadku porażek sama podnosić się z upadku.

Te cechy powszechne są wśród osób wywodzących się z kręgu kultur kolektywistycznych i mogą wpływać na wiele aspektów funkcjonowania społeczeństwa – to jak ludzie robią zakupy, uczą się, prowadzą interesy. Na przykład pracownicy żyjący w kulturze kolektywistycznej mogą dążyć do poświęcenia własnego szczęścia dla większego dobra grupy. Z kolei osoby z kultur indywidualistycznych mogą czuć, że ich dobrobyt i cele mają większą wagę.

Wychowanie i funkcjonowanie w kulturze indywidualistycznej lub kolektywistycznej ma ogromny wpływ na zachowania jednostki – jej postrzeganie samego siebie, związki czy poziom konformizmukonformizmkonformizmu.

Osoby wywodzące się z kultur indywidualistycznych będą najprawdopodobniej opisywać siebie, odwołując się do własnych cech osobowości (np. „jestem mądry, zabawny, wysportowany i przyjazny”), podczas gdy osoby wywodzące się z kultur kolektywistycznych najpewniej opisywać się będą w kontekście więzi społecznych, jakie tworzą, i ról społecznych, jakie odgrywają (np. „jestem dobrym synem, muzułmaninem, lojalnym przyjacielem”).

Kultury kolektywistyczne cechują się mniejszą tzw. mobilnością relacyjną niż kultury indywidualistyczne. Oznacza to, że w społeczeństwach kolektywistycznych ludzie tworzą trwalsze i bardziej stabilne związki. Związki te najczęściej powstają na podstawie pokrewieństwa i bliskości geograficznej, nie zaś wskutek samodzielnego wyboru. Budowanie związków z osobami spoza najbliższych kręgów jest w kulturach kolektywistycznych trudne choćby dlatego, że niełatwo spotkać takie nowe osoby. Obcy w społeczeństwach kolektywistycznych najczęściej pozostają obcymi. Harmonijne funkcjonowanie w określonych związkach interpersonalnych jest niezwykle ważne dla osób wywodzących się z kultur kolektywistycznych – związki te są z założenia długotrwałe, więc motywacja do dbania o jakość takich relacji jest silniejsza. Paradoksalnie może to też jednak oznaczać, że ludzie w społeczeństwach indywidualistycznych muszą dokładać większych starań o jakość relacji, jakie nawiązują, ich trwanie uzależnione jest bowiem od tej jakości.

Słownik