Przeczytaj
W dowolnej scenie 3D znajdują się rozmaite obiekty. Tworzy się je, korzystając z technik modelowania. Domyślny wygląd obiektów jest zawsze taki sam: wydaje się, że zostały wykonane z szarobiałej kredy.
Materiały w programie Blender określają wygląd modelu. Dzięki nim wiemy, że jakiś przedmiot wygląda jak drewno lub metal. Oglądając ilustracje zamieszczone niżej, zauważysz, że ten sam kształt może wydawać się za każdym razem czymś innym. Zależy to właśnie od materiału.
Materiał można traktować jako „pojemnik”, w którym ukryte są różne cechy opisujące powierzchnię lub objętość obiektu. Mogą to być własności takie jak kolor, faktura powierzchni (np. jej gładkość lub szorstkość) albo przezroczystość. Istnieje wiele parametrów, które w bardzo szczegółowy sposób określają, czym jest powierzchnia. Ich odpowiednie ustawienie jest kluczem do uzyskania fotorealistycznych renderów.
W grafice 3D wszystkie cechy powierzchni (a przede wszystkim jej wygląd) są definiowane z wykorzystaniem specjalnych funkcji, nazywanych funkcjami cieniującymi (z ang. shadersshaders). Funkcjonuje też spolszczona wersja tego pojęcia („szadery”). Proces tworzenia materiałów określa się terminem „cieniowanie” (z ang. shading).
Obejrzyj rendery tego samego obiektu wykonane z użyciem różnych materiałów.
Zastanów się, co tak naprawdę odróżnia powierzchnię pokazanych obiektów. Przecież wszystkie one mają ten sam kształt! Ich modele 3D są identyczne. Jakie własności powierzchni poszczególnych obiektów możesz wymienić?
Przypomnij sobie różne przedmioty należące do otaczającego cię świata i zastanów się, czym różnią się od siebie ich powierzchnie. Wyobraź sobie wygląd tych samych obiektów, gdy są mokre – na przykład tuż po wyjęciu ich z wody. A jak wyglądałyby, gdyby zanurzyć je na chwilę w oleju lub w smole?
Pomyśl także, jakie cechy pozwalają odróżnić od siebie odmienne rodzaje powierzchni.
Słownik
funkcja używana w procesie renderowania; określa ona, w jaki sposób światło reaguje na obecność obiektu w scenie 3D