1. Reakcja metali aktywnych z wodą Zgodnie z tą metodą można otrzymać wodorotlenki metali należących do pierwszej i drugiej grupy układu okresowego (z wyjątkiem wodorotlenku berylu). W przypadku potasu, rubidu i cezu, powyższa reakcja przebiega wybuchowo. Co ważne, litowce reagują gwałtowniej niż berylowce, a magnez, należący do drugiej grupy, reaguje w widoczny sposób dopiero w podwyższonej temperaturze. Metale innych grup układu okresowego nie reagują z wodą, stąd też ich wodorotlenki otrzymuje się innymi metodami. metal + woda$\to$ wodorotlenek + wodór $\uparrow$ np.: $2 \mathrm{K}+2 {\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\to 2 \mathrm{KOH}+{\mathrm{H}}_2\uparrow$, 2. Reakcja niektórych tlenków metali z wodą Tlenki metali aktywnych pierwszej i drugiej grupy układu okresowego, z uwagi na obecność jonu O^2- w strukturze tlenku, mogą tworzyć z wodą wodorotlenki. Tlenki te nazywamy zasadotwórczymi bowiem reagują z wodą z wytworzeniem zasada, zgodnie z przedstawioną metodą: tlenek metalu + woda $\to$ wodorotlenek np.: ${\mathrm{Na}}_2\mathrm{O}+{\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\to 2 \mathrm{NaOH}$, 3. Reakcja niektórych zasadowych wodorków metali z wodą Wodorotlenki można również otrzymywać w reakcji wodorków zasadowych z wodą. W zetknięciu z nią, wodorki reagują gwałtownie z wydzieleniem wodoru. Zgodnie z przedstawionym poniżej schematem, reagują wodorki metali pierwszej i drugiej grupy układu okresowego (z wyjątkiem wodorku berylu). wodorek metalu + woda $\to$ wodorotlenek + wodór$\uparrow$ np.: $\mathrm{NaH}+{\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\to \mathrm{NaOH}+{\mathrm{H}}_2\uparrow$, 4. Reakcja nadtlenku metalu z wodą Niektóre nadtlenki metali, jak np. nadltenek sodu, reagują gwałtownie z wodą. Produktami tej reakcji, oprócz wodorotlenku, jest nadtlenek wodoru. nadtlenek metalu + woda $\to$ wodorotlenek + nadtlenek wodoru np.: ${\mathrm{Na}}_2{\mathrm{O}}_2+2 {\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\to 2 \mathrm{NaOH}+{\mathrm{H}}_2{\mathrm{O}}_2$, 5.  Elektroliza  wodnych roztworów soli Jednym z zastosowań elektrolizy jest otrzymywanie związków chemicznych. Przykładem może być otrzymywanie wodorotlenku sodu $\mathrm{NaOH}$ tzw. metodą przeponową, która polega na elektrolizie solanki, czyli stężonego roztworu chlorku sodu ($\mathrm{NaCl}$). W metodzie tej stosuje się porowatą przegrodę zwaną przeponą, która zapobiega mieszaniu się dwóch reagentów - chloru wytwarzanego na anodzie oraz wodoru i ługu sodowego na katodzie. Bez tej przegrody mogłoby dojść do reakcji chloru z wodorem, grożąc eksplozją. Obecność przepony umożliwia także dyfundowanie jonów. Proces elektrolizy trwa do momentu, gdy chlorek sodu $\mathrm{NaCl}$ ulegnie rozkładowi. Następnie zagęszcza się roztwór końcowy, odparowując go. W tej metodzie można uzyskać z roztworu duże ilości $\mathrm{NaCl}$ zanim wydzieli się $\mathrm{NaOH}$, jednak nie można uzyskać wodorotlenku sodu $\mathrm{NaOH}$ w czystej postaci.