Mechanizm reakcji addycji elektrofilowej cząsteczki $\mathrm{HCl}$ do etenu.

R1EwdDcK3ihSW

Równanie reakcji: jedna cząsteczka etenu dodać jedna cząsteczka chlorowodoru strzałka w prawo jedna cząsteczka chloroetanu.

(łac. additio „dodawanie”) proces przyłączania do atomów węgla, połączonych wiązaniem podwójnym lub potrójnym, cząsteczek homo- lub heteroatomowych, w wyniku czego zmniejsza się krotność wiązania w cząsteczce organicznego substratu

zjawisko nierównomiernego rozkładu cząstkowego ładunku elektrycznego w cząsteczce na atomach połączonych wiązaniem chemicznym

elektrofil, cząsteczka lub grupa, w której występuje niedomiar elektronów i w odpowiednich warunkach jest w stanie je przyjąć, czyli być ich akceptorem

nukleofil, cząsteczka lub grupa, w której występuje nadmiar elektronów i w odpowiednich warunkach może być ich donorem

(łac. carbo „węgiel”, gr. katiṓn „idący w dół”) jon karboniowy, kation org., w którym dodatni ładunek, wywołany deficytem elektronów, jest zlokalizowany na atomie węgla

węglowodory o cząsteczkach, w których występują oprócz wiązań pojedynczych wiązania wielokrotne

(łac. carota „marchew”) węglowodory nienasycone o wzorze sumarycznym ${\text{C}}_{40}{\text{H}}_{56}$, żółtoczerwone barwniki roślinne

węglowodory alifatyczne, zazwyczaj nienasycone węglowodory alicykliczne, których podstawowym elementem budowy jest izopren, ${\text{C}}_5{\text{H}}_8$, opisywane wzorem ogólnym ${\text{(C}}_5{\text{H}}_8{\text{)}}_n$, gdzie n > 2

R1Hbh50XKJodh

Na ilustracji jest wzór uproszczony: łańcuch zbudowany jest z dwóch wiązań podwójnych leżących na lewym i prawym końcu łańcucha. Pomiędzy nimi jest wiązanie pojedyncze, które po lewej stronie u góry łączy się z kolejnym wiązaniem podwójnym.