Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Powstanie Pangei

Pangea to kontynent, który istniał na kuli ziemskiej na przełomie karbonu i permu około 300–180 milionów lat temu. Wówczas wszystkie współczesne kontynenty stanowiły jedną całość, dlatego Pangea nazywana jest superkontynentemsuperkontynentsuperkontynentem. Powstała pod koniec paleozoiku wskutek zderzenia się ze sobą Gondwany, Euroameryki oraz kontynentów syberyjskiego i kazachskiego, co wynikało z ruchów płyt litosfery, zgodnie z teorią tektoniki płyt. Kontynent ten otoczony był wszechoceanemwszechoceanwszechoceanem Panthalassa oraz Oceanem Tetydy – w miejscu przyłączenia się Syberii z Kazachstanem. Towarzyszyło temu intensywne wypiętrzanie się gór zwane orogeneząorogenezaorogenezą waryscyjską (hercyńską), podczas której zostały wypiętrzone między innymi góry: Ural, Masyw Centralny, Rodopy i Sudety.

R1BzbXCGzh6ZZ
Rozkład obecnych państw przedstawiony w granicach Pangei
Źródło: M. Pietrobon, licencja: CC BY 3.0, dostępny w internecie: commons.wikimedia.org.

Nowo uformowany kontynent – Pangea – obejmował swym zasięgiem oba bieguny Ziemi, czego konsekwencją było duże zróżnicowanie klimatyczne. Pangea była podzielona na północną Laurazję oraz południową Gondwanę, które odpowiednio do półkuli zawierały w sobie dzisiejsze kontynenty znajdujące się na północy i południu. Oba kontynenty oddzielone były od siebie Oceanem Tetydy, który stanowił odgałęzienie wszechoceanu Panthalassa.

Rozmieszczenie jednego wielkiego kontynentu na Ziemi przynosiło konsekwencje w postaci wydłużonych prądów morskich oraz występowania wielu cyklonów zwanych hiperkanami. Początkowo na świeżo ukształtowanej Pangei panował klimat dość łagodny. W karbonie północna część kontynentu znajdowała się w klimacie wilgotnym i gorącym, co sprzyjało sedymentacji szczątków roślinnych w obrębie ówczesnych lasów, które znajdowały się na terenie Ameryki Północnej, Europy i Azji, czego skutkiem było powstanie pokładów węgla kamiennego. Południowa część kontynentu znajdowała się wówczas w obrębie lodowców Gondwany. W permie klimat zaczął się zmieniać. Proces pustynnienia objął lasy, a następnie większość obszarów kontynentu, co przyczyniło się do przystosowania się zwierząt do warunków lądowych. W tym czasie dominowały owodniowceowodniowceowodniowce. Pustynnienie permskie przyczyniło się do zmniejszenia się ilości tlenu na Ziemi oraz powstawania wysadów solnych. Z kolei na półkuli południowej w tym czasie nastąpiło wielkie zlodowacenie. W jurze nastąpił rozpad Pangei w wyniku procesu spreadingu. Wynikiem tego było powstanie nowych oceanów oraz wielkich skał wulkanicznych na Dekanie i we wschodniej Afryce. Do ostatecznego rozpadu Pangei doszło w kredzie. 
Indeks dolny Źródło: Encyklopedia PWN Indeks dolny koniec

Ciekawostka

Czy wiesz, że w myśl cyklu superkontynentalnego – koncepcji, której twórcą był John T. Wilson – każdy superkontynent rozpada się po około 100 mln lat od jego utworzenia, a po tym procesie jego części (kontynenty) dryfują i oddalają się od siebie przez kolejne 200 mln lat po to, aby finalnie się połączyć?

Rozpad

Rozpad superkontynentu został zapoczątkowany w triasietriastriasie w wyniku procesów spreadinguspreadingspreadingu. Wówczas Pangea została podzielona na dwie części: Laurazję i Gondwanę, pomiędzy nimi znajdował się Ocean Atlantycki. Ostatecznie superkontynent rozpadł się, początkując formowanie się siedmiu kontynentów w okresie kredy. Dowodem tych procesów są trapy, czyli obszerne pokrywy skał wulkanicznych znajdujące się na obszarze wyżyny Dekan oraz we wschodniej Afryce.
Indeks dolny Źródło: Encyklopedia PWN Indeks dolny koniec

Rv6nsYwGbZ2wU
Kierunek rozpadu Pangei
Źródło: licencja: CC BY-SA 3.0, dostępny w internecie: commons.wikimedia.org.

Słownik

jura
jura

drugi okres ery mezozoicznej

orogeneza
orogeneza

długotrwały proces wypiętrzania i fałdowania warstw skalnych prowadzący do powstania łańcuchów górskich

spreading
spreading

proces rozrastania się dna oceanicznego

superkontynent
superkontynent

wielka masa lądu, w skład której wchodził więcej niż jeden współczesny kontynent (płyta kontynentalna)

trias
trias

najstarszy okres ery mezozoicznej, trwający od ok. 250 do ok. 203 mln lat temu

wszechocean
wszechocean

ogólne określenie całości wód morskich na powierzchni Ziemi, tj. oceanów i wchodzących w ich skład mórz; główna część hydrosfery

owodniowce
owodniowce

kręgowce przechodzące rozwój zarodkowy w błonach płodowych, w jajach złożonych na lądzie lub rozwijających się w organizmie matki; do owodniowców należą: gady, ptaki i ssaki
Indeks dolny Źródło: Encyklopedia PWN Indeks dolny koniec