Omówimy zależność jaka występuje pomiędzy wzorem funkcji kwadratowej w postaci ogólnejwzór funkcji kwadratowej w postaci ogólnejwzorem funkcji kwadratowej w postaci ogólnej, a wzorem funkcji w postaci kanonicznejwzór funkcji kwadratowej w postaci kanonicznejwzorem funkcji w postaci kanonicznej. Wykorzystamy tę zależność do rozwiązywania problemów matematycznych.

związek pomiędzy wzorem funkcji kwadratowej w postaci ogólnej, a wzorem w postaci kanonicznej
Twierdzenie: związek pomiędzy wzorem funkcji kwadratowej w postaci ogólnej, a wzorem w postaci kanonicznej

Wzór każdej funkcji kwadratowej można zapisać w postaci ogólnej fx=a·x2+b·x+c lub w postaci kanonicznej fx=a·x-p2+q,

gdzie p=-b2·a, q=-4·a oraz =b2-4·a·c.

Dowód

1) Przekształcimy postać ogólną wzoru funkcji kwadratowej na postać kanoniczną.

W tym celu wykorzystamy wzór skróconego mnożenia.

fx=a·x2+b·x+c=a·x2+bax+c.

Zatem:

fx=a·x+b2a2-b24a2+c=a·x+b2a2-b24a+c.

Po przekształceniu otrzymujemy, że:

fx=a·x+b2·a2-b2-4·a·c4·a=a·x+b2·a2+-4·a.

2) Przekształcimy postać kanoniczną wzoru funkcji kwadratowej na postać ogólną.

Jeżeli wykorzystamy wzór skróconego mnożenia na kwadrat sumy, to:

fx=a·x-p2+q=a·x2-2·p·x+p2+q=

=a·x2-2·a·p·x+a·p2+q.

Jeżeli zachodzi równość a·x2-2·a·p·x+a·p2+q=a·x2+b·x+c, to:

b=-2·a·p oraz c=a·p2+q.

Wobec tego:

p=-b2·a, oraz

c=a·-b2·a2+q.

Stosując oznaczenie =b2-4·a·c otrzymujemy:

q=4ac-b24a=-b2-4ac4a=-4a.

Zauważmy, że wzór funkcji kwadratowej zapisany w postaci kanonicznej możemy zapisać w postaci ogólnej i na odwrót.

Ważne!

Wierzchołek paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej, mający współrzędne p,q należy do wykresu funkcji kwadratowej określonej wzorem fx=ax2+bx+c, zatem zachodzi zależność:

q=fp.

Przykład 1

Przedstawimy wzory funkcji kwadratowych f w postaci ogólnej:

a) fx=-13x+22-1

b) fx=2x+122-3

Rozwiązanie:

Korzystając ze wzorów skróconego mnożenia, mamy:

a) fx=-13x+22-1=-13x2+4x+4-1=-13x2-43x-73

b) fx=2x+122-3=2x2+x+14-3=2x2+2x-212

Przykład 2

Wiadomo, że wierzchołkiem wykresu funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=x2+bx+c jest punkt o współrzędnych -5,2. Wyznaczymy wzór tej funkcji w postaci ogólnej.

Rozwiązanie:

Jeżeli punkt o współrzędnych -5,2 jest wierzchołkiem wykresu funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=x2+bx+c, to jej postać kanoniczną możemy zapisać jako fx=x+52+2.

Korzystając ze wzoru skróconego mnożenia na kwadrat sumy otrzymujemy, że:

fx=x+52+2=x2+10x+25+2=x2+10x+27.

Postać ogólna wyraża się wzorem fx=x2+10x+27.

Do wyznaczenia wzoru funkcji kwadratowej w postaci kanonicznej posłużymy się różnymi jej własnościami, m.in. przedziałami monotoniczności, równaniem osi symetrii jej wykresu, zbiorem wartości.

Przykład 3

Zapiszemy w postaci kanonicznej wzór funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=ax2+3x-4, jeżeli wiadomo, że osią symetrii paraboli, która jest wykresem tej funkcji jest prosta o równaniu x=-32.

Rozwiązanie:

Jeżeli prosta o równaniu x=-32 jest osią symetrii wykresu funkcji f, to p=-32.

Korzystając ze wzoru p=-b2a, chcąc wyznaczyć wartość a, rozwiązujemy równanie:

-32=-32·a, zatem a=1.

Zapisujemy wzór funkcji kwadratowej f w postaci ogólnej: fx=x2+3x-4.

Zatem:

q=f-32=-322+3·-32-4=94-92-4=-254.

Postacią kanoniczną wzoru tej funkcji jest fx=x+322-254.

Przykład 4

Wyznaczymy wzór funkcji kwadratowej f w postaci kanonicznej, jeżeli fx=4x2+bx+1 oraz maksymalny przedział, w którym funkcja jest malejąca to -,2.

Rozwiązanie:

Jeżeli funkcja f jest malejąca w przedziale -,2, to p=2.

Korzystając ze wzoru p=-b2a, otrzymujemy równanie:

2=-b2·4, zatem b=-16.

Wzór funkcji f zapisujemy w postaci ogólnej:

fx=4x2-16x+1.

Obliczamy:

q=f2=4·22-16·2+1=-15.

Zapisujemy postać kanoniczną wzoru funkcji f:

fx=4x-22-15.

Przykład 5

Zapiszemy wzór funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=-2x2+bx-1 w postaci kanonicznej, jeżeli zbiorem wartości tej funkcji jest przedział -,4.

Rozwiązanie:

Jeżeli zbiorem wartości tej funkcji jest przedział -,4 to   q = 4.

Zatem korzystając ze wzoru q=-4a=-b2-4ac4a otrzymujemy równanie na współczynnik b:

4=-b2-4·-2·-14·-2.

Zatem b=210 lub b=-210.

Dla b=210 wartość p=-2102·-2=102 oraz fx=-2x-1022+4.

Dla b=-210 wartość p=2102·-2=-102 oraz fx=-2x+1022+4.

Przykład 6

Dana jest funkcja kwadratowa f określona wzorem w postaci ogólnej: fx=ax2+bx+c oraz wzorem w postaci kanonicznej: fx=ax-p2+q, gdzie a, b, c oraz a0 Wykażemy, że p 2 = c q a .

Rozwiązanie:

Korzystając ze wzoru skróconego mnożenia na kwadrat sumy, przekształcamy wzór funkcji kwadratowej f w postaci kanonicznej:

fx=a·x-p2+q=a·x2-2px+p2+q=

=ax2-2apx+ap2+q

Wobec tego porównujemy wzory funkcji kwadratowej f zapisane w postaci kanonicznej oraz w postaci ogólnej:

ax2-2apx+ap2+q=ax2+bx+c

Z powyższej równości wynika, że:

ap2+q=c

Zatem

ap2=c-q

p2=c-qa

     

Słownik

wzór funkcji kwadratowej w postaci ogólnej
wzór funkcji kwadratowej w postaci ogólnej

fx=ax2+bx+c, gdzie a, b, c, a0 oraz x

wzór funkcji kwadratowej w postaci kanonicznej
wzór funkcji kwadratowej w postaci kanonicznej

fx=a·x-p2+q, gdzie p=-b2·a, q=-4·a oraz =b2-4·a·c