Według teorii kwasów i zasad Brønsteda-Lowry’ego], kwasem nazywamy cząsteczkę lub jon, które są donorem jonu wodoru, a zasadą te, które są jego akceptoremakceptorakceptorem. Donorem jonu wodoru jest więc każda substancja, która może dysocjować i przekazać go do zasady, posiadającej wolną parę elektronową.

Sole pochodzące od mocnej zasady oraz słabego kwasu, np. ${\text{Na}}_2{\text{CO}}_3$, ${\text{K}}_3{\text{PO}}_4$, ${\text{(CH}}_3{\text{COO)}}_2\text{Ca}$, ${\text{Na}}_2\text{S}$ w roztworach wodnych wykazują odczyn zasadowy. Dzieje się tak, ponieważ aniony pochodzące od słabego kwasu ulegają hydrolizie anionowej, czyli reakcji z wodą z utworzeniem jonów ${\text{OH}}^{-}$. Woda, oddając jon wodoru, staje się anionem wodorotlenkowym, odpowiedzialnym za odczyn zasadowy roztworu soli.

Na przykład w reakcji hydrolizy anionów węglanowych, woda, jako kwas 1, oddaje jon wodoru, stając się jonem ${\text{OH}}^{-}$, czyli zasadą 1. Jednocześnie anion węglanowy, jako zasada 1, przyjmuje jon wodoru od cząsteczki wody i staje się anionem wodorowęglanowym – kwasem 2.

Możemy zatem wyróżnić dwie sprzężone pary kwas‑zasada:

W analogiczny sposób przebiegają inne reakcje hydrolizy soli, pochodzących od słabych kwasów i mocnych zasad, np.:

W reakcjach wodorków metali z wodą, to woda pełni rolę kwasu, ponieważ przekazuje jon ${\text{H}}^{+}$, a ten z kolei łączy się z jonem ${\text{H}}^{-}$, pełniącym rolę zasady. Powstają wówczas dwuatomowe cząsteczki wodoru oraz aniony wodorotlenkowe, zgodnie ze schematem:

W reakcjach nadtlenków z wodą, to właśnie woda pełni rolę kwasu, będąc dawcą jonu wodoru. Z kolei jego biorcą jest anion nadtlenkowy ${\text{O}}_2^{2-}$. Powstaje wówczas anion wodorotlenkowy i nadtlenek wodoru, jak to pokazano na poniższym schemacie:

W przypadku reakcji tlenków z wodą, tu także woda pełni rolę kwasu, będąc dawcą jonu wodoru. Biorcą tego jonu jest anion tlenkowy ${\mathrm{O}}^{2-}$. Powstają wówczas dwa aniony wodorotlenkowe, co zostało przedstawione na poniższym schemacie: