Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Wzór funkcji kwadratowej

Postać ogólna wzoru funkcji kwadratowej

Postać

fx=ax2+bx+c

gdzie a,b,c, a0 oraz x nazywamy postacią ogólną wzoru funkcji kwadratowej.

Wzór funkcji kwadratowej może też być zapisany za pomocą wzoru w postaci kanonicznej.

Parabolę, będącą wykresem funkcji kwadratowej g określonej wzorem gx=ax-p2+q , otrzymujemy przez przekształcenie paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej określonej wzorem fx=ax2, gdzie a0, poprzez:

  • przesunięcie wykresu o p jednostek w lewo (p<0) lub p jednostek w prawo (p>0) wzdłuż osi X oraz o q jednostek w górę (q>0) lub q jednostek w dół (q<0) wzdłuż osi Y,

  • przesunięcie wykresu o wektor u=p,q.

Przykład 1

Parabolę, będącą wykresem funkcji kwadratowej f, określonej wzorem fx=13x2 przesunięto o 2 jednostki w prawo wzdłuż osi X oraz o 3 jednostki w dół wzdłuż osi Y i otrzymano parabolę, będącą wykresem funkcji g. Podamy wzór tej funkcji.

Rozwiązanie:

Z treści zadania wynika, że a=13, p=2, q=-3, zatem:

gx=13x-22-3.

Postać kanoniczna wzoru funkcji kwadratowej

Wprowadźmy definicję wyróżnika trójmianu kwadratowego.

wyróżnik trójmianu kwadratowego
Definicja: wyróżnik trójmianu kwadratowego

Dany jest trójmian kwadratowy postaci ax2+bx+c, gdzie a,b,c. Wyróżnikiem trójmianu kwadratowego nazywamy wyrażenie b2-4·a·c i zapisujemy jako:

=b2-4ac

Na podstawie przesunięcia paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej określonej wzorem f(x)=ax2, gdzie a0 wzdłuż osi układu współrzędnych, możemy zdefiniować postać kanoniczną wzoru funkcji kwadratowej.

o postaci kanonicznej wzoru funkcji kwadratowej
Twierdzenie: o postaci kanonicznej wzoru funkcji kwadratowej

Wzór funkcji kwadratowej zapisany w postaci ogólnej f(x)=ax2+bx+c, gdzie a,b,c oraz a0 można zapisać za pomocą wzoru

fx=ax-p2+q

gdzie:

p=-b2a,

q=-4a,

=b2-4ac.

Dowód:

f(x)=ax2+bx+c=a·x2+bax+c=a·x2+2·b2ax+c=

=a·x+b2a2-b24a2+c=a·x+b2a2-b24a+c=

=a·x+b2a2-b2-4ac4a

Otrzymujemy wzór f(x)=a·x-p2+q, gdzie:

p=-b2a,

q=-4a

Liczby pq są kolejnymi współrzędnymi wierzchołka paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej.

Zauważmy, że jeżeli w postaci ogólnej wzoru funkcji kwadratowej fx=ax2+bx+c wartość współczynnika b=0, to funkcja opisana wzorem fx=ax2+c jest zapisana za pomocą wzoru zarówno w postaci ogólnej, jak i kanonicznej.

Przykłady wzorów funkcji kwadratowej, zapisanych w postaci zarazem ogólnej i kanonicznej to:

fx=x2-3,

gx=-3x2+5,

hx=5x2-1.

Zauważmy, że jeżeli postać ogólną wzoru funkcji kwadratowejwzór funkcji kwadratowej w postaci ogólnejpostać ogólną wzoru funkcji kwadratowej możemy przedstawić w postaci kwadratu sumy lub różnicy wyrażeń, to taka postać jest także postacią kanoniczną wzoru funkcji kwadratowej. Na przykład:

fx=4x2-4x+1=2x-12=4x-122,

gx=-x2+10x-25=-x2-10x+25=-x-52,

hx=x2-12x+36=x-62.

Przykład 2

Zapiszemy wzór funkcji kwadratowej fx=x2+6x w postaci kanonicznej.

Rozwiązanie:

Zauważmy, że jeżeli wykorzystamy wzór skróconego mnożenia na kwadrat sumy, to wzór funkcji f możemy zapisać w ten sposób:

fx=x2+6x=x2+6x+9-9=x+32-9.

Przykład 3

Wyznaczymy postać kanoniczną wzoru funkcji kwadratowejwzór funkcji kwadratowej w postaci kanonicznejpostać kanoniczną wzoru funkcji kwadratowej, jeżeli:

a) fx=-4x2-83x-49,

b) gx=2x2-82x+162.

Rozwiązanie:

Wykorzystując wzory skróconego mnożenia na kwadrat sumy oraz kwadrat różnicy, mamy:

a) fx=-4x2-83x-49=-4x2+23x+19=-4x+132,

b) gx=2x2-82x+162=2x2-8x+16=2x-42.

Postać kanoniczną wzoru funkcji kwadratowej możemy znajdować za pomocą podanych wcześniej wzorów.

Przykład 4

Zapiszemy wzór funkcji kwadratowej fx=2x2-x-1 w postaci kanonicznej.

Rozwiązanie:

Wypisujemy wartości współczynników: a=2, b=-1, c=-1, a następnie obliczamy:

p=12·2=14,

=-12-4·2·-1=1+8=9,

q=-94·2=-98.

Obliczone wartości podstawiamy do wzoru na postać kanoniczną funkcji:

fx=2x-142-98.

Przykład 5

Wykres funkcji  kwadratowej  f określonej wzorem f(x)=-3x2 przesunięto o wektor AB , gdzie A=-2,4B=1,5. Otrzymano w ten sposób wykres pewnej funkcji kwadratowej g , której postać kanoniczną wyznaczymy.

Rozwiązanie:

Wprowadźmy następujące oznaczenie:

g(x)=a(x-p)2+q - wzór funkcji g w postaci kanonicznej  (wykresem tej funkcji jest parabola uzyskana w wyniku przesunięcia wykresu funkcji f  jest  o wektor AB).

Wówczas AB=p,q oraz a=-3.

Wyznaczymy współrzędne wektora AB.

Zatem:

AB=1-(-2),5-4=3,1

Wobec tego funkcja g jest określona wzorem g(x)=-3(x-3)2+1.

Przykład 6

Wyznaczymy  współrzędne wektora, o jaki należy przesunąć parabolę, będącą wykresem funkcji kwadratowej f określonej wzorem f(x)=x2 tak, aby otrzymać parabolę, do której należą punkty o współrzędnych -3,0 oraz 0,3.

Rozwiązanie:

Wprowadźmy następujące oznaczenia:

p,q - współrzędne  wektora, o jaki należy przesunąć wykres funkcji f

gx=x-p2+q - wzór funkcji powstałej po przesunięciu paraboli, będącej wykresem funkcji f o wektor o współrzędnych  p,q

Ponieważ punkty o współrzędnych -3,0 oraz 0,3 należą do paraboli, będącej wykresem funkcji g, zatem do wyznaczenia wartości pq rozwiązujemy układ równań:

0=(-3-p)2+q3=(0-p)2+q

(-3-p)2+q=(0-p)2+q-3

(-3-p)2=p2-3

9+6p+p2=p2-3

9+6p=-3

p=-2

Wobec tego q=-(-3+2)2=-1.

Szukany wektor ma współrzędne -2,-1.

Słownik

wzór funkcji kwadratowej w postaci ogólnej
wzór funkcji kwadratowej w postaci ogólnej
fx=ax2+bx+c

gdzie:

a,b,c oraz a0

wzór funkcji kwadratowej w postaci kanonicznej
wzór funkcji kwadratowej w postaci kanonicznej
fx=ax-p2+q

gdzie:

p=-b2a,

q=-4a,

=b2-4ac