Dzieląc liczbę 24 przez liczbę 27 możemy zapisać kolejno
2427=2424+3=2424·23,
co po uproszczeniu licznika i mianownika przez 24 pozwala zapisać wynik w postaci 123.

Z drugiej strony, stosując wzór na dzielenie potęgpotęga liczby rzeczywistej o wykładniku naturalnympotęg o tych samych podstawach moglibyśmy zapisać
2427=24-7=2-3.

W ten sposób otrzymaliśmy więc równość
2-3=123.

Ten wstępny przykład jest ilustracją umowy, którą przyjmujemy określając potęgę niezerowej liczby rzeczywistej o wykładniku ujemnym.

potęga o wykładniku ujemnym
Definicja: potęga o wykładniku ujemnym

Niech n będzie liczbą naturalną dodatnią. Potęgą liczby rzeczywistej a0 o wykładniku -n nazywamy liczbę:

a-n=1an.
Ważne!

Zachodzi równość:

1an=1nan=1an,

więc liczbę a-n można również zdefiniować za pomocą równości:

a-n=1an.

Zatem dla dowolnych i różnych od zera liczb a oraz b prawdziwa jest równość:

ab-n=1abn=1anbn=bnan=ban.

Zauważmy, że dla liczby a0 i dowolnej dodatniej liczby całkowitej n zachodzi równość:

an·a-n=anan=1.

Jednocześnie

an·a-n=an-n=a0,

co tłumaczy, dlaczego przyjmujemy a0=1 dla a0.

Przykład 1

Bezpośrednio z definicji potęgi o wykładniku ujemnym oraz na podstawie podanych wyżej własności wynikają następujące równości:

  • 10-4=1104=0,0001

  • 2-3=123=18

  • -13-3=-33=-33=-27

  • -25-2=-522=522=254

  • -0,625-100·-21425-50=-58-100·-6425-50=
    =-85100·-256450=85250·256450=6425·256450=150=1.

Jak widzimy z powyższych przykładów, działania na potęgach o wykładniku całkowitym dają się sprowadzić do operowania potęgami o wykładnikach naturalnych.
Tym sposobem można sprawdzić, że dla potęg o wykładnikach całkowitych prawdziwe są poniższe tożsamości.

bg‑gray1
Ważne!

Dla dowolnych i różnych od zera liczb rzeczywistych ab oraz dowolnych liczb całkowitych mn prawdziwe są wzory:

an·am=an+m,
anm=anm,
anam=an-m,
an·bn=a·bn,
an:bn=anbn=abn.

Posługując się potęgami o wykładniku ujemnym, możemy w wygodny sposób zapisywać bardzo małe liczby.

Przykład 2

Zapiszemy podane wielkości z użyciem o potęg podstawie 10, pamiętając o zależnościach między jednostkami długości:

  1. 1 milimetr zapiszemy w decymetrach,

  2. 10 centymetrów zapiszemy w kilometrach,

  3. 10 mikrometrów zapiszemy w metrach,

  4. 1 nanometr zapiszemy w milimetrach.

Ponieważ:

  • 1 km=103 m, tzn. 1 kilometr to 103 metrów,

  • 1 m=109 nm, tzn. 1 metr to 109 nanometrów,

  • 1 m=106 μm, tzn. 1 metr to 106 mikrometrów,

  • 1 m=103 mm, tzn. 1 metr to 103 milimetrów,

  • 1 m=102 cm, tzn. 1 metr to 102 centymetrów,

  • 1 m=101 dm, tzn. 1 metr to 101 decymetrów,

więc:

  1. 1 mm=10-2 dm,

  2. 10 cm=10-4 km,

  3. 10 μm=10-5 m,

  4. 1 nm=10-6 mm.

Już wiesz

Jeśli liczba x jest zapisana w postaci:

x=m·10k,

gdzie m jest liczbą spełniającą nierówność 1m<10, natomiast k jest liczbą całkowitą, to mówimy, że liczba x jest zapisana w notacji wykładniczej. Mówimy też wtedy, że liczba x jest rzędu 10k.

Przykład 3

Ułamek 0,00000000000046 zapisujemy w notacji wykładniczejnotacja wykładniczanotacji wykładniczej:

0,00000000000046=4,6·0,0000000000001=4,6·10-13.

A zatem rozważany ułamek jest rzędu 10-13.

Przykład 4
RSN1NxmJH488m

Średnica protonu mierzona w metrach wynosi około 1,6·10-15.

Skoro potęgi o ujemnym wykładniku całkowitym są wygodną formą zapisu bardzo małych liczb, więc również opisując świat w mikroskali korzystamy z notacji wykładniczej.

Przykład 5

Atom ma rozmiary rzędu 10-10 m, zaś jądro atomowe jest od niego 100000=105 razy mniejsze. A zatem jądro atomowe ma rozmiary około:

10-10105=11010·1105=11015=10-15 m.

Przykład 6

Obliczymy, ile razy większa jest rozwielitka o długości 3·10-3 m od bakterii wielkości 2·10-6 m.

Mamy:

3·10-32·10-6=32·106103=1500.

A zatem rozwielitka jest większa od bakterii 1500 razy.

Przykład 7

Magda tworzy model Układu Słonecznego, z modelem Ziemi wielkości grejpfruta o średnicy 15 cm.
Jak duża powinna być w modelu Magdy kulka przedstawiająca Księżyc?

Zauważmy, że ponieważ w zaproponowanym przez Magdę modelu Układu Słonecznego Ziemia ma średnicę 0,15 m, a w rzeczywistości jej średnica jest równa około 1,3·107 m, więc Magda wykonuje model Układu Słonecznego w skali s=0,151,3·1070,000000011538461541,15·10-8.

Posługując się zapisaną w notacji wykładniczej skalą s obliczymy drugim sposobem, że w modelu Magdy:

  • średnica Księżyca powinna być równa (w metrach) w przybliżeniu
    1,15·10-8·3,5·106=1,15·3,5·10-8+6=
    =4,025·10-2=0,04025,
    czyli około 4 cm,

  • odległość Księżyca od Ziemi powinna być równa w przybliżeniu 1,15·10-8·3,8·108=1,15·3,8·10-8+8=4,37,
    czyli około 4,5 m.

Korzystając ze spostrzeżeń poczynionych powyżej obliczymy ponadto:

  • jaką wielkość powinna mieć kula przedstawiająca Słońce w modelu Magdy,

  • w jakiej odległości od grejpfruta przedstawiającego Ziemię powinna się ona znajdować.

Ponieważ Słońce ma średnicę około 1,4·109 m i znajduje się 150 milionów km od Ziemi, więc w modelu Magdy:

  • kula przedstawiająca Słońce powinna mieć wielkość 1,15·10-8·1,4·10916,10 m

  • i powinna się ona znajdować w odległości od modelu Ziemi o 1,15·10-8·150·1091730 m, czyli w odległości prawie dwóch kilometrów!

Na zakończenie pokażemy kilka przykładów ilustrujących poznane już wcześniej prawa działań na potęgach, tym razem stosowane z użyciem potęg o wykładniku ujemnym.

Przykład 8

Wykażemy, że 25% liczby 8-7 to 2-23.

Obliczamy:
25%·8-7=14·23-7=2-2122=2-21-2=2-23. Koniec dowodu

Przykład 9

Iloraz 27-4+81-3+9-65922+18·920-10·921 zapiszemy w postaci potęgi o podstawie 3.

Przekształcamy, korzystając z własności działań na potęgach:

27-4+81-3+9-65922+18·920-10·921=33-4+34-3+32-65920·92+18-10·91=
=33·-4+34·-3+32·-65920·81+18-90=3-12+3-12+3-125920·9=
=3·3-125920+1=31+-125921=3-1153221=3-11·532·21=3-55342=
=3-55-42=3-97.

Przykład 10

Rozpatrzmy liczbę n=32-4. Obliczymy ile składników równych n musi mieć suma, która jest równa 4-5.

Przyjmijmy, że 4-5 jest sumą k liczb równych n, to znaczy że zachodzi równość
k·n=4-5.
Wtedy:
k·32-4=4-5,
skąd
k=4-532-4=22-525-4=2-102-20=2-10--20=2-10+20=210=1024.

Zatem rozpatrywana suma musi mieć 210=1024 składniki równe n.

Słownik

potęga liczby rzeczywistej o wykładniku naturalnym
potęga liczby rzeczywistej o wykładniku naturalnym

potęgą liczby rzeczywistej a o wykładniku naturalnym n2 nazywamy liczbę an=a·a·...·an czynników.
Liczbę a nazywamy podstawą potęgi. Ponadto przyjmujemy, że dla każdej liczby rzeczywistej a1=a oraz dla a0 , a0=1

notacja wykładnicza
notacja wykładnicza

jeśli liczba x jest zapisana w postaci x=m·10k, gdzie m jest liczbą spełniającą nierówność 1m<10, natomiast k jest liczbą całkowitą, to mówimy, że liczba x jest zapisana w notacji wykładniczej.
Mówimy też wtedy, że liczba x jest rzędu 10k