Przeczytaj
Prace legislacyjne w senacie – ustawa zwykła
UstawaUstawa zwykła uchwalona przez sejm przekazywana jest do senatu. Tryb postępowania z ustawą w senacie określony jest w Konstytucji RP i Regulaminie Senatu RP. Po otrzymaniu ustawy od marszałka sejmu, marszałek senatu kieruje ją do właściwej komisji senackiej (lub kilku takich komisji, jeśli ustawa dotyczy różnych obszarów). Komisja ma 18 dni na przeanalizowanie ustawy, opracowanie swojego stanowiska i przedstawienie go pozostałym senatorom na forum senatu w formie sprawozdania. W przypadku ustaw pilnych lub wykonujących prawo Unii Europejskiej marszałek może wyznaczyć inny termin zakończenia prac komisji.
Następnie senatorowie obradują nad ustawą, odbywa się debata i głosowanie, wskutek którego senat podejmuje uchwałę:
o odrzuceniu ustawy w całości,
o wniesieniu poprawek,
o przyjęciu ustawy bez zmian.
Jeśli senat nie podejmie żadnej uchwały w sprawie ustawy w ciągu 30 dni (20 dni w przypadku ustawy budżetowej lub 14 w odniesieniu do ustaw w trybie pilnym), ustawę uznaje się za przyjętą w brzmieniu przyjętym przez sejm. W przypadku przyjęcia ustawy bez zmian kierowana jest ona za pośrednictwem marszałka sejmu do Prezydenta RP do podpisu.
Jeśli senat odrzucił ustawę w całości lub zdecydował o wniesieniu poprawek, ustawa trafia z powrotem do sejmu do ponownego rozpatrzenia ze stosowną informacją na temat uchwały podjętej przez senat. Odrzucenie ustawy przez senat albo poprawkę zaproponowaną przez senat uważa się za przyjęte, jeżeli sejm nie odrzuci ich bezwzględną większością głosówbezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. W przypadku braku bezwzględnej większości w sejmie ustawa upada i nie stanie się obowiązującym prawem. Jeśli posłom uda się bezwzględną większością głosów odrzucić senacki sprzeciw lub poprawki, ustawa kierowana jest do Prezydenta RP do podpisu.
Nieco odmienną procedurę przewidziano dla uchwalania ustawy budżetowej oraz ustawy o zmianie konstytucji – zagadnieniom tym poświęcono osobne materiały.
Słownik
minimalna liczba członków zgromadzenia, niezbędna do prowadzenia obrad lub podjęcia wiążących decyzji
porozumienie partii politycznych i organizacji związkowych zawierane w celu współdziałania lub współtworzenia list wyborczych
akt normatywny o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, powszechnie obowiązującym, uchwalany przez najwyższe organy państwowe, wyposażone we władzę ustawodawczą (sejm i senat)
wybory parlamentarne w Polsce w 1989 r. przeprowadzone, zgodnie z ustaleniami Okrągłego Stołu, z założeniem, że 65% miejsc w sejmie zagwarantowanych jest dla dotychczasowej ekipy rządzącej, 35% zaś do wolnych wyborów; wybory do senatu były całkowicie wolne