O reżyserze

R1EHKfrCXxkwM1

Krzysztof Czeczot urodził się w 1979 roku w Bytowie. Jest aktorem, dramaturgiem, reżyserem teatralnym i telewizyjnym, a także producentem. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi, w której jest dzisiaj wykładowcą. Swą karierę rozpoczynał jako aktor na deskach Teatru Współczesnego w Szczecinie. Później grał w Teatrze Rozmaitości w Warszawie. Jego inscenizacyjny debiut w Teatrze Telewizji to Miss Hiv Macieja Kowalewskiego. Światło w nocy jest drugą sztuką, którą przeniósł na mały ekran. Pisze także książki, które stają się audiobookami, i słuchowiska radiowe. Największą popularność przyniosła mu jednak rola Zenka Martyniuka w filmie Zenek z 2020 roku. Wcześniej dał się poznać szerszej publiczności jako aktor w filmach: Dziewczyny ze Lwowa (2015), Drogówka (2012), Dom zły (2009), Głośniej od bomb (2001).

Główne postacie

Wprowadzenie do interpretacji spektaklu pt. Światło w nocy

Światło w nocy jest sceniczną dysputą filozoficzną pomiędzy filozofem (Ludwigiem Wittgensteinem), przyszłym dyktatorem (Adolfem) oraz poborowym (Szwejkiem). Wykorzystanie znanych z kultury i sztuki postaci miało na celu uwypuklenie pewnych cech osobowościowych i światopoglądowych bohaterów. Szwejk pomaga zrozumieć przeciętnemu odbiorcy zawiłe tezy Wittgensteina, a jednocześnie dość prymitywne poglądy Adolfa deprecjonuje, doprowadzając je do absurdu. Choć głównymi przedstawicielami przeciwstawnych światopoglądów są filozof i dyktator, to poborowy jest postacią kluczową, swoistym łącznikiem pomiędzy tym, co idealistycznoidealizmidealistyczno-filozoficzne, a tym, co płytkie i autorytarne.

Rjv36XUKhRxOY

Zdjęcie przedstawia trzech mężczyzn, którzy rozmawiają ze sobą.

W sztuce zachowane zostały trzy klasyczne jedności: miejsca, czasu i akcji. Dramat opiera się przede wszystkim na dialogach. To z nich wyłania się obraz światopoglądowy poszczególnych bohaterów. Wypowiedzi Wittgensteina nawiązują do jego najpopularniejszych myśli spisanych w różnych dziełach w formie zawiłych tez filozoficznych. Filozofia Wittgensteina do najprostszych nie należy, a zrozumienie wypowiadanych kwestii dotyczących języka, śmierci, obrazu świata, a przede wszystkim różnych granic w pojmowaniu i postrzeganiu wymaga pewnej kulturowej biegłości. Jednakże skonfrontowanie wypowiedzi filozofa z uzupełnieniami Szwejka i prostymi, może nawet prostackimi poglądami Adolfa czyni obraz komicznym, jeżeli w ogóle kategoria komizmukomizmkomizmu jest tu możliwa. Wszak utwór ten ukazuje proces formowania się potwora‑dyktatora — Adolfa Hitlera.

Słownik