Przeczytaj
Konwergencja
Konwergencja, czyli ewolucja zbieżna, prowadzi do powstania podobieństw między organizmami niespokrewnionymi ze sobą. Pojawienie się podobieństw następuje pod wpływem tych samych lub bardzo zbliżonych warunków środowiska, do których organizmy się przystosowują. Podobieństwa tego rodzaju nazywa się analogią. Analogia może dotyczyć całego organizmu lub tylko jego części, np. narządu. Narządy, które nie mają wspólnego pochodzenia, ale wykazują podobieństwo morfologiczne wynikające z pełnienia tej samej funkcji, nazywa się narządami analogicznymi.
Konwergencja cech w świecie roślin
Listek mszaka i liść rośliny naczyniowejrośliny naczyniowej to przykład konwergencji cech, ponieważ wykazują podobieństwo morfologicznemorfologiczne – są spłaszczone, zielone i zazwyczaj osadzone na pionowo wzniesionej łodyżce lub łodydze. Pełnią również taką samą funkcję – przeprowadzają fotosyntezęfotosyntezę. Jednak listek mszaka i liść rośliny nasiennej wykazują odmienne pochodzenie i wyraźne różnice w budowie anatomicznej.
Kolejny przykład konwergencji cech stanowią osnówkaosnówka rośliny nagonasiennejnagonasiennej i owocniaowocnia rośliny okrytonasiennejokrytonasiennej, ponieważ wykazują pewne podobieństwo morfologiczne – są barwne, mięsiste i soczyste. Pełnią również taką samą funkcję – otaczają nasiona i przyciągają zwierzęta, które zwabione atrakcyjną barwą i odżywczymi właściwościami, chętnie zjadają osnówkę i owocnię wraz ze znajdującymi się wewnątrz nasionami. Osnówka i owocnia zostają strawione w przewodzie pokarmowym zwierząt, a nasiona otoczone łupiną nasienną zostają usunięte do środowiska zewnętrznego wraz z odchodami. Zatem zwierzęta rozsiewają nasiona na drodze endozoochoriiendozoochorii. Jednak osnówka i owocnia wykazują odmienne pochodzenie.
Konwergencja cech w świecie zwierząt
Przykład konwergencji cech u zwierząt stanowią skrzydło owada i skrzydło ptaka. Narządy te cechuje pewne podobieństwo morfologiczne – są spłaszczone i dość duże, tworzą powierzchnię nośną. Pełnią również taką samą funkcję – służą do latania. Jednak skrzydło owada i skrzydło ptaka mają odmienne pochodzenie.
Innym przykładem konwergencji cech w świecie zwierząt są odnóże grzebne owada i kończyna grzebna kreta. Narządy te wykazują pewne podobieństwo morfologiczne – są spłaszczone i łopatowate, zakończone ostrymi pazurami. Pełnią również taką samą funkcję – służą do kopania podziemnych korytarzy. Jednak odnóże grzebne i kończyna grzebna mają różne pochodzenie.
Dywergencja
Dywergencja, czyli ewolucja rozbieżna, prowadzi do powstania różnic między organizmami spokrewnionymi ze sobą. Pojawienie się różnic następuje pod wpływem odmiennych warunków środowiska, do których te organizmy się przystosowały. Jednak pomimo różnic pewne podobieństwa zachowują się, co jest wynikiem wspólnego pochodzenia ewolucyjnego. Podobieństwa tego rodzaju nazywa się homologią. Homologia może dotyczyć całego organizmu lub tylko jego części, np. narządu. Narządy, które nie wykazują podobieństwa morfologicznego i pełnią różne funkcje, ale mają wspólne pochodzenie, nazywa się narządami homologicznymi.
Dywergencja w świecie roślin
Liść pułapkowy rośliny owadożernej i cierń kserofitakserofita to przykład dywergencji cech u roślin, ponieważ wykazują wspólne pochodzenie – powstały w wyniku przekształceń liści, których głównymi funkcjami są: przeprowadzanie fotosyntezy, transpiracjitranspiracji i wymiany gazowej. Jednak liść pułapkowy i cierń wykazują odmienną budowę morfologiczną i pełnią różne funkcje.
Za przykład dywergencji cech u roślin mogą posłużyć korzenie: korzeń spichrzowy rośliny dwuletniej i korzenie asymilacyjne storczyków. Organy te wykazują wspólne pochodzenie – powstały w wyniku przekształceń korzeni, których głównymi funkcjami są: pobieranie wody i soli mineralnych oraz przytwierdzenie rośliny do podłoża. Jednak korzeń spichrzowy i korzeń asymilacyjny wykazują odmienną budowę i pełnią różne funkcje.
Dywergencja w świecie zwierząt
Łuski gadów i pióra ptaków to z kolei przykład dywergencji cech u zwierząt, ponieważ mają wspólne pochodzenie – są wytworami komórek naskórka pokrywającego ciało. Jednak łuska i pióro wykazują odmienną budowę i pełnią różne funkcje.
Innym przykładem dywergencji cech w świecie zwierząt są płetwa delfina i kończyna górna szympansa, ponieważ wykazują wspólne pochodzenie – są przekształconymi kończynami przednimi. Układ kości ramieniowej, kości przedramienia, kości nadgarstka, śródręcza i placów jest podobny. Jednak płetwa i kończyna chwytna wykazują odmienną budowę i pełnią różne funkcje.
Słownik
(gr. endo – zewnętrzny, zoo – zwierzę, chorein – poruszać się) rozprzestrzenianie się owoców i nasion przy udziale zwierząt, które zjadają owoce i trawią tylko ich mięsistą część; niestrawione nasiona usuwane są wraz z odchodami do środowiska zewnętrznego
(gr. fos – światło; synthesis – łączenie); proces metaboliczny zachodzący u organizmów samożywnych, polegający na wytwarzaniu złożonych związków organicznych z prostych związków nieorganicznych przy udziale energii świetlnej i w obecności barwników fotosyntetycznych
(gr. xeros – suchy, phyton – roślina); rośliny sucholubne, przystosowane fizjologicznie i anatomicznie do życia w środowisku ubogim w wodę
(gr. morphe – kształt, logos – nauka) dział biologii zajmujący się budową zewnętrzną organizmów
(Gymnospermae; z gr. gymnos – nagi, sperma – nasienie); grupa roślin nasiennych tworzących nieosłonięte zalążki i nasiona, leżące bezpośrednio na łuskach nasiennych
(Angiospermae; z gr. angion – pojemnik; sperma – nasienie); grupa roślin nasiennych tworzących osłonięte zalążki i nasiona; zalążki okryte są ścianą zalążni, która po zapłodnieniu przekształca się w owocnię okrywającą nasiona
(łac. arillus) twór będący mięsistą osłonką otaczającą nasiona całkowicie lub częściowo; jej funkcją jest tworzenie mięsistej, jaskrawej tkanki przywabiającej zwierzęta w celu rozsiewania nasion
najczęściej trójwarstwowa ściana owocu, chroniąca nasiona i uczestnicząca w ich rozsiewaniu
grupa obejmująca rośliny, które w pokoleniu bezpłciowym (sporoficie) wykształciły tkankę przewodzącą wodę i sole mineralne; należą do nich paprotniki, rośliny nagonasienne (nagozalążkowe) i rośliny okrytonasienne (okrytozalążkowe)
(łac. transpiro – pocę się, oddycham) parowanie wody z nadziemnych części roślin; głównym organem transpiracji są liście, z których para wodna uchodzi przez szparki (transpiracja szparkowa) lub przez skórkę i kutykulę (transpiracja kutykularna)