Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

W tym materiale pokażemy kilka zastosowań logarytmów w obliczeniach z fizyki. Przekształcając podane wzory, wykorzystamy własności logarytmów. Dla przypomnienia podamy najpierw definicję logarytmu.

logarytm
Definicja: logarytm

Logarytmem liczby dodatniej b przy podstawie a dodatniej i różnej od jedności, nazywamy wykładnik potęgi, do której należy podnieść a, aby otrzymać b.

Wahadło

Wahadło matematyczne to ciało zawieszone w jednorodnym polu grawitacyjnym w taki sposób, że może wykonywać drgania wokół poziomej osi, nieprzechodzącej przez środek ciężkości zawieszonego ciała.

Dla małych drgań wahadła okres drgań nie zależy od amplitudy a jedynie od długości wahadła i przyspieszenia grawitacyjnego.

RlTUxD7XnN69C
T=2πlg,

gdzie:
T – okres drgań
l – długość wahadła
g – przyspieszenie ziemskie

Zauważmy, że podany wzór obowiązuje nie tylko w odniesieniu do drgań wahadła na Ziemi, ale też na innych planetach. Na Księżycu dane wahadło miałoby 6 razy dłuższy okres drgań, gdyż przyspieszenie grawitacyjne jest tam około sześciokrotnie mniejsze niż na Ziemi.

Przykład 1

Obliczymy, jaką długość powinno mieć wahadło, aby jego okres drgań w Warszawie wynosił 1 s. Przyjmijmy, że przyspieszenie ziemskie w Warszawie jest równe 981,2 cms2.

Rozwiązanie

Wyznaczymy l ze wzoru

T=2πlg,

gdzie T=1 s, g=981,2 cms2.

Zapisujemy wzór w postaci dogodniejszej dla obliczeń i podstawiamy do wzoru dane.

2πlg=T

2πl981,2=1

Logarytmujemy obie strony równania i przekształcamy.

log2πl981,2=log1

log2π+logl981,2=0

log2π+0,5logllog981,2=0

0,5logl=0,5log981,2log2π

Odczytujemy z tablic logarytmicznych przybliżone wartości odpowiednich logarytmówlogarytmlogarytmów.

log981,22,9918

log2πlog6,280,7980

Stąd:

0,5logl0,5·2,99180,7980

0,5logl1,4959-0,7980=0,6979

logl1,3958.

Ponownie sięgamy do tablic logarytmicznych.

l24,88cm

Rozwiąż powyższy przykład bez użycia logarytmówlogarytmlogarytmów. Porównaj otrzymane wyniki.

Absolutna wielkość gwiazdowa

Absolutna wielkość gwiazdowa to obserwowana wielkość gwiazdowa (wyrażona w magnitudo), jaką miałby obiekt oglądany z pewnej odległości przy braku pochłaniania światła w przestrzeni międzygwiezdnej.

W przypadku, gdy obiekt znajduje się poza Układem Słonecznym, za odległość odniesienia przyjęto 10 parseków.
Parsek to jednostka odległości używana w astronomii.
1 parsek to około 3,26 roku świetlnego.
1 parsek to około 3,1·1016 m.

Absolutna wielkość gwiazdowa jest miarą jasności ciał niebieskich. Obserwowana wielkość gwiazdowa to jasność obserwowana gwiazdy w skali wielkości gwiazdowych.

Zależność między wielkością obserwowaną a absolutną wyraża się wzorem

M=m5logr1,

gdzie:
M – wielkość absolutna obiektu, określona jako wielkość obserwowana z odległości 10 parseków,
m – wielkość obserwowana,
r – odległość między obserwatorem a obiektem, wyrażona w parsekach.

Przykład 2

Obliczymy jasność absolutną obiektu znajdującego się w odległości 652 lat świetlnych, którego jasność obserwowana równa jest 0,11.

Rozwiązanie

Ponieważ 1 parsek to 3,26 roku świetlnego, zatem 652 lata świetlne to 200 parseków.

Zatem:
m=0,11
r=200 parseków

Podstawiamy te dane do wzoru na wielkość absolutną.

M=0,115log2001

M=0,115log2+21

M0,1150,3010+1=6,395

Jasność absolutna obiektu jest równa około 6,395.

Rząd wielkości

Rząd wielkości to przybliżone oszacowanie wartości danej liczby, określające w przyjętej skali przedział, w którym ta wielkość się znajduje. Znajomość rzędu wielkości pozwala na przykład ocenić rozmiar wpływu tej wielkości na wyniki obliczeń.

Rząd wielkości wyrażony jest przez całkowitą potęgę liczby 10 najbliższą wartości szacowanej liczby.

Na przykład:

  • liczba 1,21 jest rzędu jedności, czyli 100,

  • liczba 8·108 jest rzędu 109,

  • liczba 7,9·1011 jest rzędu 10-10.

W matematyce do określania rzędu wielkości używa się też logarytmówlogarytmlogarytmów. Rząd wielkości to najbliższa całkowita wartość logarytmulogarytmlogarytmu dziesiętnego danej liczby.

Przykład 3

Człowiek waży 70 kg a świerszcz 0,007 g. Obliczymy, o ile rzędów wielkości masa człowieka jest większa od masy świerszcza.

Rozwiązanie

0,007 g=7·106 kg

log70log7·106=log707·106=log107=7

Masa człowieka jest o siedem rzędów wielkości większa od masy świerszcza.

Poziom natężenia dźwięku

Miarą siły dźwięku jest natężenie dźwięku. Jednostką natężenia dźwięku jest Wm2. W zakresie słyszalności człowieka dla dźwięku o częstotliwości 1000 Hz natężenie dźwięku przyjmuje wartość od 1012 Wm2 do 102 Wm2. Pierwsza wartość odpowiada progowi słyszalności, druga granicy bólu. Posługiwanie się natężeniem dźwięku nie jest wygodne, bowiem stosunek największej wartości natężenia do najmniejszej wyraża się bardzo dużą liczbą 1014. Dlatego wprowadzono pojęcie poziomu natężenia dźwięku, który określa względną wartość natężenia wzorem

L=10logII0,

gdzie:
L – poziom natężenia dźwięku,
I – natężenie dźwięku,
I0 – natężenie dźwięku odniesienia wynoszące 1012 Wm2.

Jednostką poziomu natężenia dźwięku jest decybel (dB).

Poziom natężenia dźwięku

Wartość w dB

Opis

10

szelest liści przy łagodnym wietrze

20

szept

60

rozmowa

70

samochód

90

ruch uliczny

130

start samolotu

Przykład 4

Natężenie muzyki na dyskotece jest 100000 razy większe niż natężenie rozmowy. Obliczymy w decybelach poziom natężenia dźwięku na dyskotece.

Rozwiązanie

Z tabelki zamieszczonej powyżej odczytujemy, że poziom natężenia rozmowy jest równy 60 dB.

Wyznaczymy natężenie dźwięku odpowiadające rozmowie.

60=10logI1012=10logI10log1012/:10

6=logI+12

logI=6

I=106 Wm2

Natężenie muzyki (oznaczamy I1) jest 100000 razy większe niż natężenie rozmowy, zatem

I1=100000·I=105·106=101

Zatem poziom natężenia muzyki na dyskotece:

10logI1IO=10log1011012=10·11=110

Odpowiedź: poziom natężenia dźwięków na dyskotece jest równy 110 dB.

Skala Richtera

Skala Richtera jest skalą logarytmiczną określającą wielkość trzęsienia Ziemi na podstawie amplitudy drgań wstrząsów sejsmicznych. Skala ta określa energię wytworzoną w czasie wstrząsu. Każdy kolejny stopień oznacza dziesięciokrotnie większą poziomą amplitudę drgań oraz około 32-krotnie większą energię.

Skala Richtera

Skutki

2,0-3,4

Wstrząsy odczuwalne przez niewielką grupę ludzi

2,0-3,4

Wstrząsy odczuwalne przez wszystkich, powodujące niewielkie zniszczenia

6,2-6,9

Duże wstrząsy, powodujące znaczne zniszczenia

7,0-7,3

Poważne zniszczenia

7,4-8,0

Ogromne zniszczenia

8,1-8,9

Ogromne zniszczenia, katastrofalne skutki dla wielu miast

Siła trzęsień Ziemi określana w skali Richtera opisana jest wzorem

R=logAA0,

gdzie:
A – amplituda trzęsienia Ziemi wyrażona w cm,
A0 – amplituda wzorcowa równa 104 cm.

Przykład 5

Obliczymy amplitudę trzęsienia Ziemi o sile 6 w skali Richtera.

Rozwiązanie

6=logA104

6=logAlog104

logA=64=2

logA=2

A = 10 2 = 100       A=100

Amplituda tego trzęsienia Ziemi wynosiła 100 cm.

Słownik

logarytm
logarytm

logarytmem liczby dodatniej b przy podstawie a dodatniej i różnej od jedności, nazywamy wykładnik potęgi, do której należy podnieść a, aby otrzymać b