Przeczytaj
Punktom osi liczbowej odpowiada nieskończenie wiele liczb naturalnych:
jak i liczb całkowitych ujemnych:
Liczbę będziemy uważać za liczbę naturalną. Jest to jednak tylko kwestia umowy - w niektórych książkach można się spotkać z niezaliczaniem zera do liczb naturalnych.
Każdy odcinek prostej można dzielić na dowolnie małe części. Przykładowo, gdy podzielimy odcinek o końcach w punktach i na sześć równych części, to punkty podziału wypadną w liczbach:
Z kolei dzieląc ten sam odcinek na piętnaście równych części, wyróżnimy na osi jeszcze dłuższą serię liczb.
Ułamki o tych samych mianownikach łatwo się porównuje, np. , . Obie te nierówności możemy zapisać w formie tzw. nierówności podwójnej: . Taki zapis wyraźnie pokazuje, że leży na osi liczbowej pomiędzy liczbami oraz .
Widać teraz, że każdy odcinek o końcach będących liczbami całkowitymi można dzielić na dowolną liczbę równych części. A zatem liczb, które pojawią się wówczas jako punkty podziału, jest nieskończenie wiele. Każdą z nich zawsze można zapisać w postaci ułamka zwykłego gdzie oraz są liczbami całkowitymi. Zbiór wszystkich ułamków zwykłych nazywamy także zbiorem liczb wymiernych.
Ułamek, który jest mniejszy od i większy od , nazywamy ułamkiem właściwym. Ułamek, który nie jest właściwy, czyli ułamek niewłaściwy, można zapisać albo jako liczbę całkowitą, albo w postaci sumy liczby całkowitej i ułamka właściwego.
Liczba jest liczbą wymierną, jeśli można ją przedstawić w postaci: , czyli w postaci ułamka zwykłego, gdzie liczby oraz są liczbami całkowitymi, przy czym jest różne od zera.
Liczba jest liczbą wymiernąliczbą wymierną.
Liczba jest liczbą wymierną, bowiem można ją zapisać w postaci ułamka zwykłego: .
Każda liczba całkowita jest liczbą wymierną, bo można ją zapisać w postaci ułamka zwykłego: .
Na osi liczbowej, oprócz liczb wymiernych, jest jeszcze nieskończenie wiele liczb niewymiernych, czyli takich, których nie można przedstawić w postaci ułamka zwykłego.
Przykładem liczby niewymiernej jest . O liczbach niewymiernych można powiedzieć, że są położone na osi liczbowej w punktach, w które nigdy nie trafimy, dzieląc odcinek o całkowitych końcach na równych części.
Wiesz już, jak należy wykonywać działania na liczbach wymiernych, rozszerzać i skracać ułamki, dodawać je, odejmować, mnożyć i dzielić. Nie ma zatem potrzeby, aby teraz uczyć się tego od nowa. Przypomnimy jedynie techniki, których w tych operacjach używamy.
Ustalimy, która z liczb: oraz jest większa. Na początek zauważamy, że oba ułamki można skrócić:
, .
Teraz wystarczy ułamki oraz sprowadzić do wspólnego mianownika. Najmniejszym z nich jest liczba . Ułamek możemy teraz rozszerzyć następująco:
.
Widać już, że , gdyż .
Zarówno liczby wymierne, jak i niewymierne są elementami zbioru liczb rzeczywistych. Zbiór ten można określić następująco: liczby rzeczywiste dodatnie to wszystkie możliwe długości odcinka, zaś liczby rzeczywiste ujemne to wszystkie liczby przeciwne do liczb rzeczywistych dodatnich. Zbiór liczb rzeczywistych to zbiór utworzony przez połączenie zbioru liczb rzeczywistych dodatnich i zbioru liczb rzeczywistych ujemnych.
Obliczymy wartość wyrażenia .
Najpierw zapisujemy liczby mieszane w postaci ułamków zwykłych: .
Dodajemy teraz ułamki w nawiasie, sprowadzając je do wspólnego mianownika, co prowadzi do następującego wyniku: .
W ostatnim przekształceniu skorzystaliśmy z tego, że dzielenie przez dany ułamek oznacza mnożenie przez jego odwrotność.
Słownik
liczba jest liczbą wymierną, jeśli można ją przedstawić w postaci: , czyli w postaci ułamka zwykłego, gdzie liczby oraz są liczbami całkowitymi, przy czym jest różne od zera