Przeczytaj
Przypomnijmy najważniejsze twierdzenie i algorytm rozwiązywania nierówności wymiernych.
,
,
,
.
Zatem zapisujemy nierówność wymierną w postaci równoważnej nierówności iloczynowej.
Algorytm rozwiązywania nierówności wymiernych
sposób:
Wyznaczamy dziedzinę nierówności wymiernejdziedzinę nierówności wymiernej.
Sprowadzamy nierówność do postaci ogólnej – przenosimy wszystkie wyrażenia na jedną stronę nierówności.
Wykonujemy wskazane działania.
Nierówność wymierną rozwiązujemy doprowadzając ją do równoważnej postaci wielomianowej przy wyznaczonej dziedzinie nierówności wymiernejdziedzinie nierówności wymiernej (zastępujemy iloraz iloczynem z uwzględnieniem założeń).
Wyznaczamy pierwiastki wielomianupierwiastki wielomianu oraz szkicujemy wykres.
Z wykresu odczytujemy zbiór rozwiązań danej nierówności.
Wyznaczamy rozwiązanie nierówności wymiernej uwzględniając dziedzinę.
sposób:
Wyznaczamy dziedzinę nierówności wymiernejdziedzinę nierówności wymiernej.
Mnożymy obustronnie nierówność przez kwadrat mianownika lub przez inne wyrażenia, których znak jest jednoznacznie określony.
Wykonujemy wskazane działania.
Wyznaczamy pierwiastki wielomianupierwiastki wielomianu oraz szkicujemy wykres.
Z wykresu odczytujemy zbiór rozwiązań danej nierówności.
Wyznaczamy rozwiązanie nierówności wymiernej uwzględniając dziedzinę.
Zwróćmy uwagę na to, że przy rozwiązywaniu nierówności wymiernej drugiem sposobem, nie możemy mnożyć obustronnie nierówności przez mianownik wyrażenia wymiernego, jeśli nie wiemy jaki on ma znak, czy ujemny, czy dodatni. Jeśli znak mianownika byłby ujemny, to po pomnożeniu nierówności przez ten mianownik, musielibyśmy zmienić znak nierówności na przeciwny.
Wyznaczmy zbiór rozwiązań nierówności
Rozwiązanie:
Podajemy konieczne założenie: .
Wyłączmy wspólny czynnik przed nawias
,
,
,
,
, .
Zatem .
Zapiszmy nierówność w postaci korzystając z postaci iloczynowej mianownika.
W ułamku algebraicznym wyłączmy z licznika przed nawias
.
Po skróceniu wyrażenia otrzymujemy
.
Pomnóżmy obie strony nierówności przez
.
Dla każdej liczby , .
Zwrot nierówności nie ulega zmianie, ponieważ mnożymy nierówność przez wyrażenie o dodatnim znaku, czyli nierówność ma postać
,
,
,
,
,
.
Wielomian ma dwa pierwiastki jednokrotne: oraz .
Uwzględniając dziedzinę nierówności wymiernej szkicujemy wykres.
Zbiorem rozwiązań nierówności jest zbiór .
Odpowiedź: Zbiorem rozwiązań nierówności jest zbiór .
Dane są funkcje , określone wzorem , . Dla jakich argumentów funkcja przyjmuje wartości większe niż funkcja ?
Rozwiązanie:
Rozwiążmy nierówność .
Podajmy konieczne założenia: oraz .
Rozpatrując pierwsze założenie zauważmy wzór skróconego mnożenia:
,
.
Wówczas
,
,
.
Z drugiego założenia wynika, że , czyli ponownie otrzymujemy .
Zatem .
W liczniku wyłączmy wspólny czynnik przed nawias
,
,
,
,
.
Sprowadzamy ułamki algebraiczne do wspólnego mianownika
,
,
.
Korzystamy z twierdzenia
i zapisujemy nierówność w postaci równoważnej nierówności iloczynowej
.
Jedynym dwukrotnym pierwiastkiem wielomianu jest liczba .
Uwzględniając dziedzinę nierówności wymiernej szkicujemy wykres.
Rozwiązaniem nierówności jest zbiór ..
Odpowiedź: Funkcja przyjmuje wartości większe niż funkcja dla .
Inaczej: dla .
Rozwiążemy nierówność:
.
Rozwiązanie:
Podajemy założenia: ,
,
,
, , .
Zatem .
Przedstawmy licznik i mianownik w postaci iloczynowej wyłączając wspólny czynnik przed nawias i stosując wzór skróconego mnożenia
,
,
.
Podstawiamy zmienną , gdzie , .
Nierówność ma postać
,
Funkcja ma dwa miejsca zerowe: oraz .
Rozwiązaniem nierówności jest .
Wracamy do podstawienia , gdzie , .
Skoro to
.
Rozwiązaniem nierówności są wszystkie liczby rzeczywiste należące do dziedziny, czyli .
Rozwiązanie nierówności przedstawmy poniżej
,
,
,
,
.
Funkcja ma dwa miejsca zerowe: oraz ,
Uwzględniając dziedzinę szkicujemy wykres.
Rozwiązaniem nierówności jest zbiór .
Funkcja ma dwa miejsca zerowe: oraz .
Uwzględniając dziedzinę rozwiązaniem nierówności jest zbiór .
Obliczmy część wspólną rozwiązań
.
Odpowiedź: Rozwiązaniem nierówności jest zbiór .
Słownik
dziedziną nierówności wymiernej są wszystkie liczby rzeczywiste za wyjątkiem pierwiastków wielomianu znajdującego się w mianowniku danego wyrażenia
pierwiastkiem wielomianu nazywamy liczbę rzeczywistą , dla której