Przeczytaj
Warto przeczytać
Ze zjawiskiem samoindukcji mamy do czynienia wtedy, gdy w obwodzie zmienia się natężenie prądu. Wyobraź sobie najprostszy obwód elektryczny zawierający ogniwo i opornik. Zamykamy obwód i zaczyna płynąć prąd. Ale prąd jest źródłem pola magnetycznego, zmieniającego się tak, jak natężenie prądu. Ono rośnie od zera, a to oznacza, że indukcja magnetycznaindukcja magnetyczna pola magnetycznego pochodzącego od tego prądu też rośnie od zera do jakiejś wartości. Rys. 1a i 1b przedstawiają schematycznie opisaną sytuację.
Rys. 1a | Rys. 1b |
Wraz z pojawieniem się pola magnetycznego, pojawił się strumień indukcji magnetycznejstrumień indukcji magnetycznej, przenikający powierzchnię rozpiętą na obwodzie; na rysunku zaznaczoną szarym kolorem. Przedtem strumień wynosił zero. Mamy więc do czynienia ze zmianą strumienia pola magnetycznego, a to skutkuje pojawieniem się siły elektromotorycznej (SEM) indukcji. Ta specjalna SEM indukcjiSEM indukcji, wytworzona w obwodzie elektrycznym na skutek zmiany natężenia prądu w tymże obwodzie zwana jest SEM samoindukcji i symbolicznie zapisywana jako .
Zobaczmy, od czego zależy jej wartość. Wyjdźmy od prawa Faradaya:
(Co można zapisać krócej jako . Zapis: oznacza pochodną funkcji po czasie, co rozumiemy właśnie jako , gdy . Sensem fizycznym pochodnej strumienia po czasie jest szybkość zmiany strumienia.)
W przypadku samoindukcji zmiana strumienia spowodowana jest zmianą wartości indukcji , bo zmienia się ona wprost proporcjonalnie do natężenia prądu, co można zapisać:
gdzie jest stałą opisującą geometrię konkretnego obwodu. Strumień indukcji zapiszemy jako , gdyż wektor indukcji jest tak samo skierowany jak wektor powierzchni . Po podstawieniu wartości otrzymujemy:
Zauważ, że wielkość będąca iloczynem S⋅A charakteryzuje obwód – jego wielkość, kształt, liczbę zawieranych w nim zwojów. Ten iloczyn nazywa się indukcyjnością obwodu, oznacza symbolem i nadaje mu jednostkę. Tak więc strumień możemy zapisać jako:
Zatem szybkość zmiany strumienia z minusem, która jest wartością SEM samoindukcji, jest wyrażona następująco:
Jednostką indukcyjności obwodu jest henr (H). Indukcyjność obwodu wynosi 1 henr, jeśli w obwodzie powstaje SEM samoindukcji równa 1 woltowi, przy szybkości zmiany natężenia prądu 1 amper na sekundę. Indukcyjność silnie zależy od liczby zwojów występujących w obwodzie. Istnieje specjalny element w elektrotechnice zwany cewką indukcyjną, który charakteryzuje się znacznie większą indukcyjnością niż rozważany przez nas obwód.
Cewki indukcyjne osiowe (dławiki) | Cewka toroidalna (dławik przeciwzakłóceniowy) |
Cewka indukcyjna z rdzeniem | Cewki płaskie stosowane w ładowarkach indukcyjnych |
Tabelka powyżej przedstawia zdjęcia różnych typów cewek indukcyjnych stosowanych w technice.
Wróćmy do sytuacji opisanej na początku: włączamy obwód, który charakteryzuje się dużą indukcyjnością (zawiera cewkę). Na Rys. 2. widzimy obwód już zamknięty, z symbolicznie zaznaczoną cewką.
Opiszemy tu jakościowo, co dzieje się w obwodzie, jak działa SEM samoindukcji. Prąd rośnie, wobec tego – zgodnie z regułą Lenzaregułą Lenza – siła elektromotoryczna samoindukcji skierowana jest przeciwnie do kierunku prądu, tak aby zapobiegać wzrostowi tego prądu (zobacz Rys. 2a.). Natężenie prądu będzie rosło, ale wolniej niż w obwodzie pozbawionym cewki indukcyjnej.
Z kolei, gdyby z jakiejś przyczyny prąd w obwodzie malał, to znowu SEM samoindukcji skierowana byłaby przeciwnie niż poprzednio (zobacz Rys. 2b.), czyli zgodnie z kierunkiem prądu, co powodowałoby powstrzymywanie malenia natężenia prądu.
Można stąd wywnioskować, że cewka indukcyjna jest elementem „bezwładnościowym” w obwodzie – opóźnia jakąkolwiek zmianę natężenia prądu.
Pora teraz na wyjaśnienie iskrzenia podczas gwałtownego rozłączania obwodu elektrycznego, np. z silnikiem. Ponieważ silnik zawiera uzwojenie, to indukcyjność obwodu jest duża. Wtedy przy małym czasie zmiany natężenia prądu (gwałtowne wyłączenie) SEM indukcji jest bardzo duża. Zgodnie z regułą Lenzaregułą Lenza, przeciwdziała ona zmianie strumienia (gwałtownemu maleniu), wymuszając dalsze płynięcie prądu, który w przerwanym obwodzie może już tylko płynąć w powietrzu, w postaci iskry elektrycznejiskry elektrycznej.
Słowniczek
(ang. electromagnetic induction) - wytwarzanie prądu indukcyjnego (SEM indukcji) w obwodzie zamkniętym podczas zmiany strumienia pola magnetycznego przechodzącego przez ten obwód.
(ang. motional electromotive force) - przyczyna płynięcia prądu indukcyjnego; odpowiednik SEM ogniwa w obwodzie prądu stałego. Jest zdefiniowana jako iloraz pracy wykonanej przy wzbudzaniu prądu indukcyjnego i ładunku, który przepłynął przez obwód elektryczny.
(ang. magnetic flux) - strumieniem phiIndeks dolny BB indukcji magnetycznej przez powierzchnię nazywamy iloczyn skalarny wektorów i . , gdzie . Jednostka strumienia to 1 Wb (weber), 1 Wb = 1 T·mIndeks górny 22.
(ang. spark electric discharge) - rodzaj wyładowania elektrycznego w gazach, polegający na przebiciu obszaru międzyelektrodowego przy wysokim napięciu; w trakcie tego rodzaju wyładowania następuje silne zjonizowanie gazu i nagrzanie jego cząsteczek do bardzo wysokiej temp. (ok. 10 000 K), co powoduje jaskrawe świecenie gazu i efekty akustyczne związane z silną falą uderzeniową.
(ang. Lenz's law) - reguła ułatwiająca szybkie wyznaczenie kierunku prądu indukcyjnego. Formułuje się ją najczęściej w następujący sposób: Kierunek prądu indukcyjnego jest taki, że przeciwdziała przyczynie, która go wywołała.
Przeciwdziałanie przyczynie polega tu na tym, że gdy strumień rośnie, to pole magnetyczne wytworzone przez prąd indukcyjny jest tak skierowane, żeby zmniejszyć ten strumień. I odwrotnie: gdy strumień maleje, to wyindukowane pole magnetyczne jest tak skierowane, żeby strumień wzmocnić.