Przeczytaj
Zacznijmy od przypomnienia, w jaki sposób przy pomocy okręgu jednostkowego wyznaczaliśmy wartość sinusa danego kąta.
Na powyższym rysunku poglądowym można wydłużyć promień, uzyskując półprostą. Zauważmy, że znając współrzędne dowolnego punktu na tej półprostej jesteśmy w stanie znaleźć odpowiadający mu punkt , leżący na przecięciu owej półprostej i okręgu jednostkowego. Możemy tego dokonać dzieląc każdą ze współrzędnych tego punktu przez jego odległość od początku układu współrzędnych.
Przypomnijmy, odległość tę wyznaczamy ze wzoru:
Wzór ten stanowi konsekwencję twierdzenia Pitagorasa, ale pamiętając to twierdzenie nie musimy go nawet zapamiętywać. Wystarczy nam geometryczna interpretacja tejże odległości, która zaprezentowana jest na poniższym rysunku.
Wyznaczywszy współrzędne jesteśmy w stanie skorzystać ze znanej nam interpretacji wykorzystującej okrąg jednostkowy do wyznaczenia wartości dowolnej funkcji trygonometrycznej. Przećwiczmy tę umiejętność na prostym przykładzie.
Na ramieniu zaznaczonego na rysunku kąta znajduje się punkt o współrzędnych . Korzystając z tej informacji wyznaczymy wartości funkcji trygonometrycznych kąta .
Wyznaczmy współrzędne punktu leżącego na przecięciu półprostej i okręgu jednostkowego. Mamy:
,
.
Powołując się na interpretację funkcji trygonometrycznych wykorzystującą okrąg jednostkowy mamy:
,
,
.
Nie jest to oczywiście jedyna metoda postępowania. Równie dobrze możemy próbować przenieść rozumowanie z okręgu jednostkowego na okrąg, na którym znajduje się znany nam punkt. Jak takie postępowanie wygląda w praktyce ilustruje kolejny przykład.
Na jednym z ramion kąta rozwartego zaznaczono punkt o współrzędnych . Obliczymy wartości funkcji trygonometrycznych kąta .
W powstałym trójkącie możemy obliczać wartości funkcji trygonometrycznych kąta analogicznie, jak w przypadku gdy robiliśmy to na okręgu jednostkowym. Różnica pomiędzy tym przypadkiem a okręgiem o promieniu jest taka, że współrzędne dzielimy przez długość promienia okręgu, na którym znajduje się punkt . Długość tego promienia to oczywiście odległość punktu od początku układu współrzędnych. Zatem:
.
Zatem korzystając z interpretacji funkcji trygonometrycznych na okręgu jednostkowym uzyskujemy:
,
,
.
Jak więc widzimy, podejście to jest pod względem rachunkowym identyczne do poprzedniego – różnice są jedynie koncepcyjne.
Spróbujmy wykorzystać tę wiedzę w nieco bardziej skomplikowanych zadaniach.
Wiemy, że dla kąta ostrego zachodzi . Wyznaczymy współrzędne punktu znajdującego się na ramieniu kąta , jeżeli .
Zauważmy, że jeśli leży na ramieniu kąta to .
Zatem wartość rzędnej w parze wynosi . Wstawiając to do równania opisującego związek między i mamy:
.
Wyliczamy wyznacznik trójmianu kwadratowego:
.
Zatem i w konsekwencji możliwe wartości zmiennej wynoszą oraz .
Wiemy jednak, że kąt jest kątem ostrym, czyli punkt znajduje się w pierwszej ćwiartce układu współrzędnych.
Oznacza to, że wartość jest dodatnia, co pozwala nam odrzucić rozwiązanie .
Zatem .
Wstawiając tę wartość do równości wiążącej i poprzez funkcję tangens uzyskujemy:
.
Ostatecznie punkt ma współrzędne .
Na koniec zajmijmy się specyficznym zadaniem, które będzie wymagać od nas pewnego triku związanego z przesuwaniem figur geometrycznych w kartezjańskim układzie współrzędnychkartezjańskim układzie współrzędnych.
Niech dany będzie trójkąt o wierzchołkach , i . Wiedząc, że kąt zaznaczony na poniższym rysunku ma miarę , wyznaczymy wartość i obliczymy pole powierzchni trójkąta .
Zaczniemy od wyznaczenia parametru . W tym celu przesuńmy naszą figurę o wektor , tak, aby wierzchołek po przesunięciu pokrywał się z początkiem układu współrzędnych.
Przypomnijmy, że .
Zatem współrzędne wierzchołka , będącego obrazem wierzchołka po przesunięciu wynoszą .
Tę drugą wartość jesteśmy w stanie wyliczyć przy pomocy tangensa:
.
Z powyższego możemy wywnioskować dwie prawidłowości.
Po pierwsze, wartość parametru wynosi .
A po drugie, wysokość trójkąta wynosi , w związku z czym .
Dolna podstawa tego trójkąta ma długość
.
Ostatecznie wyznaczamy wartość pola trójkąta z klasycznego wzoru:
.
Słownik
układ współrzędnych, który na płaszczyźnie tworzą dwie prostopadłe osie liczbowe, przecinające się w punkcie