bg‑red

IV grupa kationów

Do IV grupy kationów należą: Ba2+, Ca2+, Sr2+.

Odczynnikiem grupowym dla tych jonów jest wodny roztwór węglanu amonu, w obecności buforubuforbuforu amonowego. Z kolei przy anionach węglanowych w roztworze wodnym dochodzi do wytrącenia się osadów:

Ba2++CO32-BaCO3
Ca2++CO32-CaCO3
Sr2++CO32-SrCO3

Zastosowanie dodatkowo, prócz węglanu amonu, buforu amonowego ma na celu zahamowanie hydrolizy anionów węglanowych. Dzięki temu powstają aniony wodorowęglanowe HCO3-, a ich sole – wodorowęglany baru, strontu i wapnia – są rozpuszczalne w wodzie.

bg‑gray2

Jony Ba2+

RZCgeoXqGNr1q
Barwa płomienia Lotne sole baru wprowadzone do płomienia palnika powodują, że pojawia się zielone zabarwienie płomienia., Reakcja z H2SO4 Rozcieńczony kwas siarkowy(VI) strąca biały osad siarczanu baru.
H2SO4 + Ba2+ + 2H2O → BaSO4 ↓ + 2H3O+, Reakcja z wodą gipsową CaSO4 (aq) Nasycony roztwór CaSO4 strąca biały osad siarczanu(VI) baru. Osad powstaje natychmiast po dodaniu wody gipsowej.
CaSO4 + Ba2+ → BaSO4 ↓ + Ca2+
Podobnie zachowuje się Sr2, lecz SrSO4 strąca się dopiero po pewnym czasie., Reakcja z K2CrO4 lub K2Cr2O7 Roztwór chromianu(VI) lub dichromianu(VI) potasu strąca żółty osad chromianu(VI) baru, który roztwarza się w kwasach mineralnych.
CrO42- + Ba2+ → BaCrO4
Reakcję należy prowadzić w obecności kwasu octowego lub octanu sodu, bowiem chromian(VI) baru jest nieroztwarzalny w kwasie octowym (w odróżnieniu od jonów Sr2+).
Niezależnie od użytego substratu (chromian(VI) czy dichromian(VI)) powstaje ten sam produkt końcowy w postaci BaCrO4.
bg‑gray2

Jony Sr2+

R13JjuNuvAlGL
Barwa płomienia Sole strontu wprowadzone do płomienia palnika powodują, że pojawia się karminowo-czerwone zabarwienie płomienia., Reakcja z wodą gipsową CaSO4 (aq) Nasycony roztwór CaSO4 ze stężonych roztworów w środowisku obojętnym lub słabo kwaśnym strąca biały osad siarczanu(VI) strontu SrSO4. Osad powstaje dopiero po pewnym czasie.
CaSO4 + Sr2+ → SrSO4 ↓ + Ca2+
Podobnie zachowuje się Ba2, lecz BaSO4 strąca się natychmiast po dodaniu wody gipsowej., Reakcja z K2CrO4 Roztwór chromianu(VI) potasu strąca żółty osad chromianu(VI) strontu, który jest roztwarzalny w kwasach mineralnych i kwasie octowym.
CrO42- + Sr2+ → SrCrO4
Roztwarzanie osadu SrCrO4 w kwasie octowym pozwala na odróżnienie Sr2+ od jonów Ba2+, bowiem BaCrO4 jest nieroztwarzalny w kwasie octowym., Reakcja ze szczawianem amonu (NH4)2C2O4 Roztwór (NH4)2C2O4 strąca biały osad szczawianu strontu, który jest roztwarzalny w kwasach mineralnych i kwasie octowym w wyniku długotrwałęgo ogrzewania.
(NH4)2C2O4 + Sr2+ → SrC2O4 ↓ + 2NH4+
bg‑gray2

Jony Ca2+

R1Ml6KyfDHWb6
Barwa płomienia Sole wapnia wprowadzone do płomienia palnika powodują, że pojawia się krótkotrwałe ceglasto-czerwone zabarwienie płomienia., Reakcja z H2SO4 Rozcieńczony kwas siarkowy(VI) strąca ze stężonego roztworu jonów wapnia biały osad siarczanu wapnia.
H2SO4 + Ca2+ + 2H2O → CaSO4 ↓ + 2H3O+
osad CaSO4 jest łatwo rozpuszczalny w kwasach oraz w siarczanie(VI) amonu, co pozwala na odróżnienie go od osadów siarczanu(VI) baru i siarczanu(VI) strontu., Reakcja z heksacyjnożelazianiem(II) potasu K4[Fe(CN)6] Roztwór K4[Fe(CN)6] w obecności NH4Cl i NH3 (aq) strąca biały, krystaliczny osad Ca(NH4)2[Fe(CN)6], który nie roztwarza się w kwasie octowym, ale jest roztwarzalny w rozcieńczonych kwasach mineralnych.
Ca2+ + 2NH4+ + [Fe(CN)6]4- → Ca(NH4)2[Fe(CN)6] ↓

Wykonanie:
Do niewielkiej porcji próbki dodać roztwór chlorku amonu i amoniaku. Dodać około 0,5 cm3 roztworu K4[Fe(CN)6], a następnie ogrzewać. W obecności Ca2+ po kilku minutach strąci się osad Ca(NH4)2[Fe(CN)6]., Reakcja ze szczawianem amonu (NH4)2C2O4 Roztwór (NH4)2C2O4 strąca biały osad szczawianu wapnia, który nie roztwarza się w 6M kwasie octowym nawet podczas długotrwałego ogrzewania, ale roztwarza się w kwasach mineralnych.
(NH4)2C2O4 + Ca2+ → CaC2O4 ↓ + 2NH4+

Wykonanie: Do niewielkiej porcji próbki dodawać kroplami roztwór szczawianu amonu aż do wytrącenia osadu. Dodać 2 krople amoniaku, a następnie ponownie 2 krople szczawianu amonu. Osad odwirować i zadać 6M kwasem octowym. Jeżeli osad pozostanie nieroztworzony, wskazuje to na obecność jonów Ca2+.
bg‑gray2

Podsumowanie grupy IV

1

Odczynnik

Ba2+

Sr2+

Ca2+

NH42CO3

BaCO3
biały, roztwarzalny w kwasach mineralnych i CH3COOH

SrCO3
biały, roztwarzalny w kwasach mineralnych i CH3COOH

CaCO3
biały, roztwarzalny w kwasach mineralnych i CH3COOH

H2SO4rozc.

BaSO4
biały, roztwarzalny w stężonym H2SO4 z utworzeniem wodorosiarczanu

SrSO4
biały, roztwarzalny w stężonym H2SO4 z utworzeniem wodorosiarczanu

CaSO4
biały, wytrąca się tylko z roztworów stężonych, roztwarzalny w kwasach mineralnych i w NH4SO4 o stężneiu 6 moldm3

NH42C2O4

BaC2O4
biały, roztwarzalny w kwasach mineralnych i gorącym CH3COOH o stężeniu 6 moldm3

SrC2O4
biały, roztwarzalny w kwasach mineralnych i gorącym CH3COOH o stężeniu 6 moldm3

CaC2O4
biały, roztwarzalny w kwasach mineralnych

K4FeCN6

Ba2FeCN6
biały, wytrąca się ze stężonych roztworów

brak reakcji

Ca2FeCN6
biały, roztwarzalny w kwasach mineralnych, nieroztwarzalny w CH3COOH

woda gipsowa CaSO4
roztwór nasycony

BaSO4
biały, wytrąca się natychmiast

SrSO4
biały, wytrąca się dopiero po chwili

-

K2CrO4

BaCrO4
żółty, roztwarzalny w kwasach mineralnych, nieroztwarzalny w CH3COOH

SrCrO4
żółty, roztwarzalny w kwasach mineralnych i w CH3COOH

-

barwa płomienia

zielona

karminowa

pomarańczowa

bg‑red

V grupa kationów

Do V grupy kationów należą: Na+, K+, Mg2+, NH4+.

Nie ma odczynnika grupowego, ponieważ jest to ostatnia grupa – oddzielone zostały już wszystkie jony wcześniejszych grup. Wszystkie kationy V grupy tworzą bezbarwne roztwory wodne, a ewentualne zabarwienie roztworu pochodzi od anionu. Większość soli sodu, potasu i kationu amonu jest bardzo dobrze rozpuszczalna w wodzie. Kation magnezu tworzy słabo rozpuszczalny w wodzie wodorotlenek, w przeciwieństwie do pozostałych kationów tej grupy.

bg‑gray2

Jony Mg2+

W wyniku reakcji z NaOHKOH strąca się biały, bezpostaciowy osad, roztwarzalny w kwasach i solach amonowych.

Mg2++2 OH-MgOH2

Obecność soli amonowych w znacznym stężeniu utrudnia, a czasem uniemożliwia wytrącenie wodorotlenku magnezu.

NH4++2 OH-NH3+H2O

Na2HPO4, w obecności chlorku amonu i amoniaku, wytrąca biały, krystaliczny osad ortofosforanuV amonu i magnezu MgNH4PO4.

bg‑gray2

Jony NH4+

RefF2rO0ERLRo
Reakcja z H2O Amoniak reaguje z wodą tworząc kation NH4+ oraz anion wodorotlenkowy.
NH3+ + H2O ⇌ NH4+ + OH-
< Sole amonowe są dobrze rozpuszczalne w wodzie, a podczas ogrzewania rozkładają się z wydzieleniem amoniaku.

W wyniku ogrzewania roztworu soli amonowych z NaOH lub KOH wydziela się gazowy amoniak.
NH4Cl + KOH → NH3 ↑ + KCl + H2O, Reakcja z odczynnikiem Nesslera K2[HgI4] W obecności kationów NH4+ strąca się czerwonobrunatny osad.
NH4Cl + K2[HgI4] → KCl + 3H2O + 7KI + NH2Hg2OI
bg‑gray2

Jony K+

R1WUwu55a8cNV
Barwa płomienia Sole potasu wprowadzone do płomienia palnika powodują, że pojawia się krótkotrwałe, fioletowe zabarwienie płomienia. W obecności jonów Na+ obserwacje należy prowadzić przez szkło kobaltowe - jasne błyski świadczą o możliwości występowania K+., Reakcja z heksanitrokobaltanem(III) sodu Na3[CO(NO2)6] W obecności rozcieńczonego kwasu octowego następuje wytrącenie żółtego, krystalicznego osadu.
Na3[CO(NO2)6] + 2K+ → K2Na[CO(NO2)6] ↓ + 2Na+
Reakcji przeszkadzają jony NH4+ wytrącając żółty osad heksanitrokobaltanu(III) amonu, a także wodorotlenki, które powodują rozkład K2Na[CO(NO2)6] do brunatnego Co(OH)3., Reakcja z kwasem winowym lub wodorowinianem sodu Wytrąca się biały, krystaliczny osad wodorowinianu potasu, rozpuszczalny w gorącej wodzie.
NaHC4H4O6 + K+ → KHC4H4O6 ↓ + Na+
Reakcji przeszkadza znaczne stężenie kationów NH4+, gdyż może wytrącać się biały osad wodorowinianu amonu NH4HC4H4O6.
bg‑gray2

Jony Na+

R13ERV8kuCpNJ
Barwa płomienia Sole sodu wprowadzone do płomienia palnika powodują, że pojawia się długotrwałe, żółte zabarwienie płomienia.
Nawet bardzo niewielkie ilości sodu (mogące być zanieczyszczeniem próbki) barwią płomień, lecz dowodem na zawartość sodu w badanej próbce jest utrzymywanie się intensywnie żółtej barwy płomienia przez kilkanaście sekund., Reakcja z heksahydroksoantymonianem(V) potasu K[Sb(OH)6] Biały, krystaliczny osad heksahydroksyantymonianu(V) potasu strąca się ze stężonych roztworów kationów Na+
K[Sb(OH)6] + Na+ → Na[Sb(OH)6] ↓ + K+
Analizę należy prowadzić w roztworze obojętnym lub alkalicznym, gdyż w roztworach kwaśnych wydziela się biały, bezpostaciowy osad kwasu metaantymonowego HSbO3 · H2O, co może prowadzić do mylnych wniosków.

Słownik

bufor
bufor

roztwór buforowy, którego pH pozostaje prawie bez zmian, pomimo dodawania do niego substancji kwasowych lub zasadowych

chemia analityczna
chemia analityczna

dział chemii, który zajmuje się analizą związków chemicznych i mieszanin; dzieli się na analizę ilościową, jakościową i strukturalną; posiada duże znaczenie również w naukach, takich jak geologia, mikrobiologia, medycyna itd.

analiza chemiczna ilościowa
analiza chemiczna ilościowa

analiza, której celem jest ustalenie składu ilościowego próbki, np. zawartości procentowej poszczególnych składników próbki; poprzedza ją analiza jakościowa, ponieważ w pierwszej kolejności należy stwierdzić, jakie pierwiastki wchodzą w skład analizowanej próbki

analiza chemiczna jakościowa
analiza chemiczna jakościowa

analiza, której celem jest identyfikacja składników związków chemicznych lub mieszanin; w tym celu wykonuje się reakcje chemiczne, dzięki czemu wydzielają się osady trudno roztwarzalnych związków, powstają barwne związki lub wydzielają się gazy

analiza chemiczna stukturalna
analiza chemiczna stukturalna

analiza, której celem jest ustalenie struktury badanego związku chemicznego – składu atomów i sposobu ich połączenia między sobą

analiza wybiórcza jonów
analiza wybiórcza jonów

analiza wykrywania wybranych jonów w roztworach, polegająca na wykorzystaniu reakcji charakterystycznych dla danego jonu; za jej pomocą nie jest możliwa analiza każdego z jonów, ponieważ reakcji charakterystycznych jest niewiele

analiza systematyczna jonów
analiza systematyczna jonów

analiza, której celem jest rozdzielenie i zaszeregowanie jonów obecnych w roztworze do poszczególnych grup analitycznych, a następnie przeprowadzenie odpowiednich reakcji charakterystycznych

reakcja charaktrystyczna
reakcja charaktrystyczna

reakcja chemiczna stosowana w chemii analitycznej, umożliwiająca stosunkowo prostą identyfikację określonego indywiduum chemicznego (np. jon, grupa funkcyjna); przykładem reakcji charakterystycznej jest zmiana zabarwienia substancji Y, powstająca w wyniku działania na nią substancją X

grupa analityczna
grupa analityczna

grupa, w której dane jony (kationy, aniony) zachowują się podobnie w obecności danego odczynnika w określonych warunkach eksperymentalnych

roztwór prosty
roztwór prosty

roztwór zawierający albo jedną sól, albo jeden kwas, albo zasadę

roztwór złożony
roztwór złożony

roztwór zawierający więcej niż jedną sól lub jeden kwas, lub zasadę

roztwarzanie
roztwarzanie

reakcja chemiczna przechodzenia substancji do roztworu; w przeciwieństwie do rozpuszczania, nie jest możliwe odzyskanie substancji wyjściowej w wyniku procesu odparowania rozpuszczalnika

związek kompleksowy
związek kompleksowy

związek chemiczny zawierający atom lub jon centralny otoczony ligandami (grupy lub jony związane z atomem lub jonem centralnym)

Carl Remigius Frasenius
Carl Remigius Frasenius

chemik, niemiecki twórca podwalin jakościowej analizy chemicznej; opracował własną metodę systematycznej identyfikacji i oddzielania poszczególnych metali (kationów) i niemetali (anionów), wybierając spośród wielu reakcji te, które uznał za najbardziej charakterystyczne, a zastosowanie niewielkiej liczby odczynników doprowadziło do tego, że system ten był prosty i łatwy do nauczenia

Bibliografia

Bartynowska‑Meus Z., Analiza jakościowa jonów, wersja popr. P. Miśkowiec, B. Krajewska, Kraków 1994.

Dąbrowska B. E., Ćwiczenia z podstaw chemii i analizy jakościowej, pod. red. A. Reizer, Kraków 2000.

Kocjan R., Chemia analityczna. T. 1. Analiza jakościowa. Analiza ilościowa klasyczna, Warszawa 2000, wyd. 1.

Minczewski J., Marczenko Z., Chemia analityczna. T. 1. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, Warszawa 2009, wyd. 10.

Paśko J. R., Sitko R., Ćwiczenia laboratoryjne z chemii ogólnej i analitycznej. Skrypt dla studentów kierunku biologii, Kraków 1996.