Wirtualne laboratorium – S
Przeprowadź doświadczenie w laboratorium chemicznym. Rozwiąż problem badawczy i zweryfikuj hipotezę. W formularzu zapisz swoje obserwacje i wyniki, a następnie sformułuj wnioski. Dodatkowo zapoznaj się z próbami płomieniowymi dla wybranych kationów – jest to metoda, która również umożliwia ich scharakteryzowanie.
Reakcje charakterystyczne kationów potasu
Reakcje charakterystyczne kationów sodu
Reakcje charakterystyczne kationów magnezu
Reakcje charakterystyczne kationów amonu
Reakcje charakterystyczne kationów wapnia
Analiza płomieniowa:
Zapoznaj się z opisem serii eksperymentów. Na koniec rozwiąż zadania sprawdzające.
Analiza doświadczenia: Reakcje charakterystyczne kationów potasu, sodu, magnezu oraz amonu, wapnia, baru, strontu.
Problem badawczy: Czy kationy potasu, sodu, magnezu oraz amonu, wapnia, baru, strontu ulegają reakcjom charakterystycznym, tworząc osady?
Hipoteza: Kationy potasu, sodu, magnezu oraz amonu, wapnia, baru, strontu ulegają reakcjom charakterystycznym, tworząc nieroztwarzalne sole.
Sprzęt:
probówki – podłużne naczynie szklane do przeprowadzania prostych reakcji chemicznych;
drewniane łapy – przyrząd służący do podtrzymywania probówek;
statyw na probówki – prostokątny sprzęt laboratoryjny z rzędami otworów, w których umieszczane są probówki;
łaźnia wodna – sprzęt laboratoryjny pośredniczący w ogrzewaniu – naczynie wypełnione ogrzewaną wodą;
papierki wskaźnikowe – pozwalają na szybkie zbadanie pH roztworu;
szkiełko zegarkowe – rodzaj szklanego sprzętu laboratoryjnego, o kształcie okrągłego fragmentu sfery, używane jako podstawa do wykonywania prostych, kroplowych testów chemicznych.
Odczynniki:
roztwory zawierające badane jony;
;
;
roztwór węglanu sodu;
roztwór ;
roztwór węglanu amonu;
roztwór ;
szczawian amonu;
kwas winowy;
octan uranylowo‑cynkowy;
odczynnik Nesslera;
kwas siarkowy.
Przebieg doświadczenia:
Do probówki, umieszczonej w statywie, dodano niewielką ilość roztworu zawierającego kationy potasu, sodu, magnezu lub amonu, wapnia, baru, strontu.
Wybrano jeden dostępny roztwór i dodano do roztworu soli w probówce.
Wytrząśnięto zawartość probówki.
Obserwacje:
Reakcje kationów potasu:
Z – wytrącił się biały osad;
Z – po pięciu minutach wytrącił się pomarańczowy osad;
Z kwasem winowym – wytrącił się biały osad.
Reakcje kationów sodu:
Z octanem uranylowo‑cynkowym – wytrącił się biały osad;
Z – brak zauważalnych zmian.
Reakcje kationów magnezu:
Z węglanem sodu <math – wytrącił się biały osad;
Z wodorofosforanem sodu – wytrącił się szary osad;
Z wodorotlenkiem sodu – wytrącił się biały osad.
Reakcje kationów amonu:
Z wodorotlenkiem sodu – brak zauważalnych zmian;
Z odczynnikiem Nesslera – brązowy osad po minutach;
Z wytrącił się drobny, pomarańczowy osad, po ogrzaniu roztwór stał się bladoróżowy.
Reakcje kationów wapnia:
Z – wytrącił się żółty osad;
Z węglanem amonu – wytrącił się biały osad;
Ze szczawianem amonu – wytrącił się biały osad.
Reakcje kationów baru:
Z węglanem amonu – wytrącił się biały osad;
Z – wytrącił się żółty osad;
Z kwasem siarkowym – wytrącił się biały osad.
Reakcje kationów strontu:
Z węglanem amonu – wytrącił się biały osad;
Z – wytrącił się żółty osad;
Z kwasem siarkowym – wytrącił się biały osad.
Analiza płomieniowa: Kationy sodu barwią płomień palnika na żółto, kationy potasu na różowoczerwony kolor, kationy wapnia na ceglastoczerwono, kationy strontu na karminowoczerwony kolor, a kationy baru na zielonożółty.
Wnioski:
Kationy potasu, sodu, magnezu oraz amonu, wapnia, baru, strontu ulegają reakcjom charakterystycznym, tworząc nieroztwarzalne sole. Hipoteza została potwierdzona.



















