Poeta

Bohaterem Nie‑Boskiej komedii, podobnie jak wielu innych dramatów romantycznych, jest poeta. Tym razem jednak to nie pogrążony w melancholiimelancholiamelancholii młodzieniec ani zawiedziony kochanek, lecz dojrzały mężczyzna, mąż i ojciec, a także jego bliscy - żona Maria i syn Orcio. Utwór pokazuje, że poświęcenie swojego życia poezji ma wpływ na życie całej rodziny.

Rnc2UiTr13DON1

Obraz przedstawia portret dojrzałego mężczyzny. Mężczyzna ma szczupłą twarz, spiczasty nos i niewielkie wąsy. Jego włosy są siwe, na bokach policzków widoczne są szerokie bokobrody. Mężczyzna ubrany jest z surdut, kamizelkę i koszulę ze stójką.

W jego życiu poezja odgrywa ważną, choć niejednoznaczną rolę. Jest powołaniem, za którego głosem trzeba podążyć, ale także pokusą, siłą zniewalającą i niszczącą. Poezja jest źródem piękna, ale nie zawsze – źródłem dobra. Może odbierać szczęście, wywoływać cierpienie, oddalać człowieka od realnego życia. Hrabia Henryk jest tego najlepszym przykładem, w związku z czym porzuca więc poezję i wybiera czyn – podejmuje działalność publiczną. W głębi swojej duszy pozostaje jednak poetą, człowiekiem nadwrażliwym, którym rządzą silne emocje. EgocentryzmegocentryzmEgocentryzm hrabiego Henryka – poety, męża i ojca - ujawnia się również wtedy, gdy staje się on osobą publiczną. Bohater dramatu Krasińskiego to człowiek ambitny, wrażliwy na punkcie honoru, niekiedy wpadający w pychę, pragnący niezależności, sławy, a nawet władzy.

Rodzina

Dwie pierwsze części utworu nazywane są dramatem rodzinnym. Poruszają one problematykę związaną z funkcjonowaniem romantycznego poety w ramach struktury rodziny. Tematyka ta związana jest z romantyczną wizją miłości, która miała wartość przede wszystkim duchową - rozumiana była jako połączenie dusz. Warto wspomnieć, co o miłości i rodzinie powiedział Johann Wolfgang von Goethe: Miłość to sprawa idealna, małżeństwo – realna. Połączenie rzeczy realnej z idealną nigdy nie uchodzi bezkarnie.

R7ZPBM7awZfmm1

Obraz przedstawia młodą kobietę w wytwornej sukni otoczoną trójką dzieci. To trzy małe dziewczynki w wykwintnych sukienkach.

Toteż bohater Nie‑Boskiej komedii szybko uświadamia sobie, że codzienności i zwyczajności nie można pogodzić z poezją, którą uznaje za swoje powołanie. Życie rodzinne jest według niego podszyte obłudą, zmusza do rezygnacji ze szczytnych celów, dlatego bohater porzuca je dla twórczości.

Poezja okazuje się jednak metafizycznąmetafizykametafizyczną siłą, której ulegają nie tylko Mąż, lecz także Żona, a za przyczyną pragnień Marii – również ich syn Orcio. Wszyscy za życie w pięknie płacą wysoką cenę: obłędu, choroby, cierpień, wreszcie – śmierci.

Zło

RR2wMbPTRk7IB1

Obraz przedstawia młodą kobietę w długiej, powiewnej sukni. Kobieta ma na głowie kwiatowy wianek. W rękach trzyma pęki polnych kwiatów.

Poezja zjawia się w życiu Męża jako źródło zła. Podążanie za nią prowadzi do upadku bohatera i jego rodziny. Twórcze działanie podważa zasady moralne, odbiera spokój, katastrofalnie wpływa na psychikę człowieka. W Nie‑Boskiej komedii nie tylko poezję oskarża się o to, że niesie zniszczenie. Jego sprawcą jest także szatan, który pragnie poddać swojej władzy cały świat. To on wszczyna rewolucję i burzy porządek społeczny. On też wciela się w postać demonicznego Leonarda.

Słownik